Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαίας Βασίλης Χατζηλάμπρου
Η κινητοποίηση που έγινε σήμερα στα διόδια της Πάτρας πέρα από την σημαντική συμβολική της αξία δυστυχώς δεν φτάνει για να ταρακουνήσει τους υπεύθυνους της νέας ανθρωποθυσίας έξι νέων συμπολιτών μας έξω από το Κιάτο. Η αυτοδιοίκηση που διεκδικεί για τους πολλούς και την ποιότητα της ζωής τους δεν μπορεί να περιορίζεται στις διαμαρτυρίες μέσω εγγράφων, δεν μπορεί να μην κινητοποιεί τον κόσμο για να πιέσει τους κυβερνώντες. Αυτά που ζητούνται άμεσα ως απαραίτητα έργα είναι αναγκαία αλλά το ερώτημα το πώς και για όφελος ποιών παράγοντα τα δημόσια έργα είναι αυτό που πρέπει να απαντήσουμε στον πολίτη, στον εργαζόμενο που πληρώνει και ξαναπληρώνει με αντίτιμο το θάνατο στην καθημερινή ζωή.
Τι μας προτείνουν οι ιθύνοντες του νεοφιλελευθερισμού; Να γυρίσουμε στην εποχή της Ούλεν κ Πάουερ. Γάλλοι τη γέφυρα , Γερμανοί τα αεροδρόμια, ξένοι και ντόπιοι ιδιώτες τα λιμάνια , τους δρόμους , τα πάντα. Και τι φέρνει αυτό; Πάντως όχι ασφάλεια και όφελος για τους πολλούς. Ας δούμε λίγο την κοινοπραξία που έχει αναλάβει το έργο αυτού του ματωμένου δρόμου. Να εισπράττει διόδια πριν καν την παραχώρηση του έργου. Με αυτό τον τρόπο κλείνουν συμφωνίες οι δημόσιοι άρχοντες.
Χρήματα υπάρχουν, γιατί εξουθενώνουν σε βαριά φορολογία χαμηλόμισθους και συνταξιούχους την ώρα που η κυβέρνηση δουλεύει για τις τράπεζες και τα κέρδη τους. Έργα θέλουμε με κριτήριο την ασφάλεια μας και όχι τον οβολό μας, έργα από τα λεφτά μας που πηγαίνουν στις μίζες, στους εκβιασμούς, στις ληστείες και την διαφθορά που τυλίγει όλο τον δικομματικό κόσμο και πάνω από όλα τους σεμνούς Καραμανλικούς.
Τώρα όλα τα απαραίτητα έργα από το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων!
Να κάνουμε την απογοήτευση διεκδίκηση , το κέρδος και η αδιαφορία απέναντι στη ζωή μας είναι κίνδυνος θάνατος!
Η κινητοποίηση που έγινε σήμερα στα διόδια της Πάτρας πέρα από την σημαντική συμβολική της αξία δυστυχώς δεν φτάνει για να ταρακουνήσει τους υπεύθυνους της νέας ανθρωποθυσίας έξι νέων συμπολιτών μας έξω από το Κιάτο. Η αυτοδιοίκηση που διεκδικεί για τους πολλούς και την ποιότητα της ζωής τους δεν μπορεί να περιορίζεται στις διαμαρτυρίες μέσω εγγράφων, δεν μπορεί να μην κινητοποιεί τον κόσμο για να πιέσει τους κυβερνώντες. Αυτά που ζητούνται άμεσα ως απαραίτητα έργα είναι αναγκαία αλλά το ερώτημα το πώς και για όφελος ποιών παράγοντα τα δημόσια έργα είναι αυτό που πρέπει να απαντήσουμε στον πολίτη, στον εργαζόμενο που πληρώνει και ξαναπληρώνει με αντίτιμο το θάνατο στην καθημερινή ζωή.
Τι μας προτείνουν οι ιθύνοντες του νεοφιλελευθερισμού; Να γυρίσουμε στην εποχή της Ούλεν κ Πάουερ. Γάλλοι τη γέφυρα , Γερμανοί τα αεροδρόμια, ξένοι και ντόπιοι ιδιώτες τα λιμάνια , τους δρόμους , τα πάντα. Και τι φέρνει αυτό; Πάντως όχι ασφάλεια και όφελος για τους πολλούς. Ας δούμε λίγο την κοινοπραξία που έχει αναλάβει το έργο αυτού του ματωμένου δρόμου. Να εισπράττει διόδια πριν καν την παραχώρηση του έργου. Με αυτό τον τρόπο κλείνουν συμφωνίες οι δημόσιοι άρχοντες.
Χρήματα υπάρχουν, γιατί εξουθενώνουν σε βαριά φορολογία χαμηλόμισθους και συνταξιούχους την ώρα που η κυβέρνηση δουλεύει για τις τράπεζες και τα κέρδη τους. Έργα θέλουμε με κριτήριο την ασφάλεια μας και όχι τον οβολό μας, έργα από τα λεφτά μας που πηγαίνουν στις μίζες, στους εκβιασμούς, στις ληστείες και την διαφθορά που τυλίγει όλο τον δικομματικό κόσμο και πάνω από όλα τους σεμνούς Καραμανλικούς.
Τώρα όλα τα απαραίτητα έργα από το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων!
Να κάνουμε την απογοήτευση διεκδίκηση , το κέρδος και η αδιαφορία απέναντι στη ζωή μας είναι κίνδυνος θάνατος!
