Η υπόθεση Ζαχόπουλου μετατρέπεται σε συνολικό πολιτικό – οικονομικό – εκδοτικό σκάνδαλο της ελληνικής άρχουσας τάξης. Η μπόχα από εκβιασμούς, συναλλαγή, διαπλοκή, βρώμικους πολιτικούς και εξίσου βρώμικους επιχειρηματίες είναι αφόρητη. Η μπόχα αυτή όχι απλώς αφορά το Μαξίμου και τον ίδιο τον κ.Καραμανλή, αλλά από εκεί εκπορεύεται, αναπαράγεται, τροφοδοτείται, αλλά και λοξοδρομεί ή και κουκουλώνεται. Η μπόχα όμως αφορά και όλο το σύστημα διακυβέρνησης.
Οι πιθανές και απίθανες καταγγελίες που εκτοξεύονται από κάθε κατεύθυνση και προς κάθε κατεύθυνση, αφορούν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την εμπλοκή στενών – πολύ στενών συνεργατών του. Η ανάμειξη του ονόματος του κ.Κλαδά («αδιάφθορου», επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων – πρώην ΣΔΟΕ, και προσωπική επιλογή του κ.Καραμανλή) δεν μπορεί να παίρνει την απάντηση «ουδέν σχόλιο» από τον κ.Ρουσόπουλο. Το ίδιο και η φερόμενη μεσολάβηση «νέου βουλευτή» της ΝΔ και «φίλου εκδότη». Δεν μπορούν αυτά τα πράγματα να μην προκαλούν συθέμελα σεισμό στην πολιτική ζωή.
Οι καταγγελίες όμως αγγίζουν και το σύστημα διακυβέρνσης συνολικά. Τη στενή διαπλοκή και το υπόγειο αλισβερίσι μεταξύ της εξουσίας και των Μέσων που «διαμορφώνουν» την κοινή γνώμη. Τη χρησιμοποίηση σκανδάλων για επιχειρηματικές κινήσεις και πολιτικές αναμορφώσεις. Τους εντιμότατους επιχειρηματίες - δημοσιογράφους που εξαγοράζουν, εκβιάζουν, συναλλάσσονται. Τους εντιμότατους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας που λειτουργούν σε συνθήκες μαφίας – νομιμοφροσύνη προς δημόσια κατανάλωση, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων. Το ποιόν των ανθρώπων που στελεχώνουν την εξουσία, τους μηχανισμούς και τους παραμηχανισμούς της. Την ολοκληρωτική διαφθορά στα υψηλά κλιμάκια των υπουργείων και των δημόσιων οργανισμών. Την εκπόρνευση (κυριολεκτικά και μεταφορικά) των κοινών θνητών στους χώρους εργασίας, μπροστά στους ισχυρούς, κάτω από την πίεση της ανεργίας, των αδιεξόδων, των στημένων διαγωνισμών. Αυτή είναι η κοινωνία που στήνουν. Δεν πρόκειται για λάθη ή για παρεκτροπές, πρόκειται για καθρέπτη της καρδιάς του συστήματος.
Το σκάνδαλο αφορά την κυβέρνηση, αλλά αφορά και την τάξη πραγμάτων που το κεφάλαιο και ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει επιβάλει και υπηρετεί. Η αποκάλυψη και η διαλεύκανση του σκανδάλου δεν μπορεί να γίνει από τους εμπνευστές και τους δημιουργούς του. Ούτε μπορεί να ξεπερνιέται με κλαυθμούς και οδυρμούς για την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, τη δημοσιογραφία, τη δικαιοσύνη και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Το σύνολο των εξουσιών είναι αξεδιάλυτα διαπλεκόμενο. Και συνοδεύεται από την ένταση της φτώχειας, την εκτίναξη της ακρίβειας, την κυνική προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, το σακάτεμα των λαϊκών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Απαιτείται μια άλλη πορεία για τη χώρα και την κοινωνία συνολικά. Ανατρέποντας τον νεοφιλελευθερισμό και το βρώμικο δικομματικό πολιτικό σύστημα. Ξανακερδίζοντας την αξιοπρέπεια αλλά και την επιβίωση. Διεκδικώντας την ανακούφιση του εργαζόμενου λαού, μέσα από τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες που το αριστερό και λαϊκό κίνημα πρέπει να δώσει.
