Εικόνες τροϊκανής χούντας

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου σημαδεύτηκε από κυβερνητικά έκτροπα σε μια σειρά πόλεις της χώρας. Συρματοπλέγματα, κάγκελα, ζώνες αποκλεισμού, ασφαλίτες, διμοιρίες και κλούβες των ΜΑΤ και σε κάποιες περιπτώσεις χρήση χημικών και ξύλο. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου στρατιωτικές δυνάμεις ήταν παραταγμένες με όπλα μπροστά από τις δυνάμεις καταστολής, η κυβέρνηση έδειξε το πιο επικίνδυνο πρόσωπό της, θυμίζοντας άλλες εποχές. Η κυβερνητική επιχείρηση περιλάμβανε και σπουδαστές των αστυνομικών σχολών σε ρόλο θεατών αλλά και προληπτικούς ελέγχους και προσαγωγές. Παρόλα αυτά δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου εκφράστηκε η λαϊκή οργή για τη μνημονιακή κυβέρνηση και το καθεστώς της τρόικας.

Την ίδια μέρα επέλεξαν να συλλάβουν το δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη. Αυτοί που έχουν κυριολεκτικά ξεφτιλιστεί με το κρυφτούλι για cd και στικάκια που δεν άνοιξαν, δεν είδαν, έχασαν, διαβίβασαν κάπου και μετά ξέχασαν. Αυτοί που είναι μια οικογένεια με τους μεγαλοφοροφυγάδες, βουτηγμένοι στο σύστημα της συγκάλυψης, της διαφθοράς και της μίζας. Αυτοί καθοδήγησαν τη σύλληψη -με πρωτοφανή αστυνομική κινητοποίηση- ενός δημοσιογράφου που απλά αποκάλυψε την περιβόητη λίστα. Και μόλις μια μέρα μετά, μια εκπομπή κόβεται από τη διοίκηση της ΕΡΤ γιατί οι συντελεστές της τόλμησαν να κρίνουν τον εκτεθειμένο υπουργό «προστασίας του πολίτη».

Τι άλλο θυμίζουν όλα αυτά αν όχι εικόνες χούντας; Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι σε αυτό τον τόπο δεν υπάρχει Δημοκρατία και Δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε αληθινή Δικαιοσύνη, όσο επιβιώνει αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα των μνημονιακών κομμάτων, των καθοδηγούμενων και παράνομων ΜΜΕ, των διαπλεκόμενων συμφερόντων και της τραπεζοκρατίας. Το σύστημα, δηλαδή, που έχει κάτσει στο σβέρκο του λαού και υπηρετεί τους διεθνείς τοκογλύφους - προστάτες του. Πρέπει να το γκρεμίσουμε πριν ολοκληρώσει τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο, επιβάλλοντας το «Μνημόνιο 3».

Επικίνδυνες «στροφές» στην πορεία της χώρας

Πλησιάζει η ώρα της μεγάλης εκποίησης συνυφασμένη άρρηκτα με τα σχέδια διαμελισμού 

του Γιάννη Τσούτσια

Εκτός από τα μέτρα και την ορατή οικονομική ισοπέδωση, η πολιτική πραγματικότητα της χώρας καθορίζεται κι από άλλες σημαντικές παραμέτρους, που αξίζει να επισημανθούν για να συμπληρωθεί η εικόνα.

Η γεωπολιτική στην επικαιρότητα

Σήμερα, η γεωπολιτική μπαίνει στην επικαιρότητα και επισκιάζει ολοένα και περισσότερο το κλίμα, με τρόπο κλιμακούμενο, ώσπου να αποκτήσει τη βαρύτητα που της αναλογεί. Οι δίοδοι εισόδου της στο ελληνικό πρόβλημα είναι πολλές: Η κλιμάκωση της σύγκρουσης ΗΠΑ-Γερμανίας, η οποία ώρες-ώρες μοιάζει να διεξάγεται στο γήπεδό μας, η επιθυμία της Γερμανίας να κυριαρχεί στον Νότο χωρίς να πληρώνει, συνθήκη που θα επιταχύνει την πολιτική της παρουσία και τις παρεμβάσεις της οξύτερες και πιο απροκάλυπτες και τέλος, η πλουτοπαραγωγική καταλήστευση και εκποίηση των υποδομών της χώρας, που από μόνη της συνιστά γεωπολιτικό ζήτημα. Ήδη το εύφλεκτο πεδίο της Μεσογείου και της Συρίας μας πυρώνει. Οι παγκόσμιες αντιθέσεις μετατοπίζονται από την οικονομία στην πολιτική, στις μεγάλες συγκρούσεις. Και την ίδια ώρα, η ελληνική κοινή γνώμη, βοηθούντων όλων των κομμάτων, παραμένει αποπροσανατολισμένη, ανυποψίαστη και αμέριμνη, τόσο σε ό,τι αφορά το μέγεθος των προβλημάτων, όσο και των κινδύνων που αυτά συνεπάγονται. Ζούμε μια κατάσταση ανάλογη της συλλογικής αφασίας που μας κατείχε προ κρίσης για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Ώρα να φύγουν. Να μιλήσει ο λαός!

Οι μεταμορφώσεις Σαμαρά και η κρυφή του ατζέντα

του Ρούντι Ρινάλντι

Ένα χρέος εκτός ελέγχου. Μια χώρα σε πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Ένας πολιτικός κόσμος βουτηγμένος στη μίζα και στη σαπίλα. Ένα νέο -στην ουσία κατοχικό- καθεστώς που υποκλίνεται στη Μέρκελ. Μια κοινωνία σε διάλυση με ρεκόρ ανεργίας 25%. Μια επικράτεια σουρωτήρι, υπό πώληση σε τιμή ευκαιρίας, υπό διαμελισμό και κατάλυση. Δυόμισι χρόνια μνημονιακής πολιτικής, οβιδιακής μεταμόρφωσης πολιτικών σχηματισμών, εξοστρακισμού ορισμένων άλλων, εκτόξευσης άλλων.

Ο Α. Σαμαράς από το πουθενά, νικά σε εσωτερικό δημοψήφισμα την εκλεκτή των Αμερικανών και μνημονιακών Ντ. Μπακογιάννη. Με αντιμνημονιακή πολιτική δημαγωγία σταθεροποιείται στην ηγεσία της Ν.Δ. και εκφράζει σε ένα βαθμό τη λαϊκή βάση της Δεξιάς. Εμφανίζεται να αντιστέκεται σε πιέσεις των Ευρωπαίων και να θεωρείται «μαύρο πρόβατο» για την πολιτική ζωή του τόπου. Όταν όμως αρχίζουν τα δύσκολα, μετέχει στο σχήμα Παπαδήμου παρόλο που θέλει να απολαμβάνει τα θεσμικά προνόμια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψηφίζει το Μνημόνιο 2, διαγράφει όσους δεν συμμορφώνονται και βάζει πλώρη για την πρωθυπουργία. Στις εκλογές επαναπροσλαμβάνει μερικούς από όσους διέγραψε και με σύνθημα την «επαναδιαπραγμάτευση» κερδίζει οριακά την πρώτη θέση, που του δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Δηλώσεις Διαμαντόπουλου και Κοδέλα, μέλη της αποστολής "Ένα καράβι για τη Γάζα"

Ακούστε τις δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλου και Δημήτρη Κοδέλα, μέλη της αποστολής "Ένα καράβι για τη Γάζα" κατά την άφιξή τους στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.

Πειρατική επίθεση του Ισραήλ στο Estelle

Πριν λίγη ώρα, το ιστιοφόρο Estelle που κατευθύνεται προς τη Γάζα, δέχτηκε επίθεση από ταχύπλοα του ισραηλινού ναυτικού. Μασκοφόροι Ισραηλινοί στρατιώτες ανέβηκαν στο πλοίο που μεταφέρει αλληλεγγύη και ανθρωπιστική βοήθεια στο μαρτυρικό λαό της Γάζας και συνέλαβαν τα μέλη της αποστολής. Το Estelle την ώρα της επίθεσης βρισκόταν σε διεθνή ύδατα. Πρόκειται για μια πειρατική επίθεση. Το κράτος του Ισραήλ συμπεριφέρεται για μια ακόμα φορά ως διεθνής τρομοκράτης, παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Στο Estelle βρίσκονταν και πέντε Έλληνες πολίτες. Πρόκειται για τους δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Β. Διαμαντόπουλο και Δ. Κοδέλα και τους Β. Πισσία, Μ. Τικτόπουλο, Λ.Σταμέλο. Όλοι είναι αυτή τη στιγμή δέσμιοι των Ισραηλινών πειρατών και το Estelle οδηγείται σε λιμάνι του Ισραήλ. 

Καταγγέλλουμε την τρομοκρατική επίθεση του Ισραήλ. Καλούμε την κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών να σταματήσουν επιτέλους να καλύπτουν τους διεθνείς χωροφύλακες. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς που δοκιμάζονται σήμερα από τους ισχυρούς των όπλων και του πλούτου, ανάμεσα στον ελληνικό και τον παλαιστινιακό λαό. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όσους συμμετέχουν στην αποστολή. Είμαστε αυτές τις ώρες δίπλα τους.

Δήλωση του Δημήτρη Κοδέλα, βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, από το ιστιοφόρο Estelle που κατευθύνεται στη Γάζα

Η αποδοχή της τιμητικής πρόσκλησης για συμμετοχή στην αποστολή του ιστιοφόρου Estelle, που επιχειρεί να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, αποτελεί μια ακόμη έκφραση της αλληλεγγύης της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας στην Ελλάδα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προς το μαρτυρικό λαό της Παλαιστίνης και το δίκαιο αγώνα του. Μαζί με άλλους συναδέλφους βουλευτές ανταποκρίθηκα θεωρώντας ότι, μέσω των διοργανωτών της νέας αποστολής αλληλεγγύης, μας προσκαλεί το ενάμιση εκατομμύριο αποκλεισμένων της Γάζας και όλοι οι Παλαιστίνιοι που επί δεκαετίες αγωνίζονται για το αυτονόητο δικαίωμα στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια. 

Στον αγώνα για να τους διώξουμε

Το μνημονιακό πολιτικό σύστημα και η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά παραπαίουν εν μέσω επικοινωνιακών παιχνιδιών, σκανδάλων και αυταρχισμού. Η κυβέρνηση πελαγοδρομεί μέσα σε ένα περιβάλλον έντονων διεθνών αντιπαραθέσεων. Ακόμα και οι δικές τους προγραμματικές δηλώσεις έχουν γίνει κουρελόχαρτο. Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να παρασύρουν μαζί τους στην καταστροφή ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί τα μέτρα που ετοιμάζουν οι τροϊκανοί (εσωτερικού και εξωτερικού) δεν οδηγούν πουθενά αλλού. Η μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο και του λαού σε δούλο είναι η μόνη προοπτική όσο αυτοί κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. 

Για αυτό είναι αναγκαίος ο ανυποχώρητος πολιτικός αγώνας. Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, τα λαϊκά, εργατικά, φτωχά και μεσαία στρώματα που χτυπιούνται, τα κόμματα, σωματεία, φορείς που θέλουν και μπορούν να σταθούν απέναντι στο μνημονιακό καθεστώς, ενωμένα πρέπει να δώσουν τη μάχη. Για να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο και να σταθεί στα πόδια του ο λαός. 

Η απεργία της Πέμπτης, σε αυτά τα πλαίσια μόνο μπορεί να δείξει έναν ελπιδοφόρο δρόμο. Ο αγώνας δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια της συνδικαλιστικής ηγεσίας και του Παναγόπουλου. Η αναγκαία πολιτική ανατροπή δεν μπορεί να έρθει μέσα από απεργιακές κινητοποιήσεις χωρίς πολιτικά αιτήματα και στόχευση, σαν να πρόκειται για απεργίες που γίνονταν πριν χρόνια για κάποιο συνδικαλιστικό αίτημα. Δεν μπορεί να έρθει με τουφεκιές στον αέρα. Δεν μπορεί να έρθει, αν δεν ξεδιπλωθεί και δεν κλιμακωθεί ένα πρόγραμμα συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την τρόικα μέχρι τη νίκη. 

Η απεργία της Πέμπτης μπορεί να έχει επιτυχία αν αποτελέσει ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Όλες οι προοδευτικές και αγωνιστικές δυνάμεις, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να ενισχύσουμε την αυριανή απεργία και τις απεργιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, συμβάλλοντας με κάθε τρόπο σε αυτή την προοπτική. 

Όλοι στον αγώνα 

Να μην περάσουν τα μέτρα 

Να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού Να μιλήσει τώρα ο λαός

Τα λάθος μηνύματα της Αριστεράς στη διαδήλωση για τη Μέρκελ

Πώς φτάσαμε σε μια «άνευρη» αν και πολυπληθή συγκέντρωση στο Σύνταγμα

του Γιώργου Παπαϊωάννου

Η επίσκεψη Μέρκελ ήταν ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός μέσα σε μια γενικότερα κρίσιμη πολιτική κατάσταση στη χώρα. Το μνημονιακό μπλοκ προσπάθησε να κάνει πολιτική με αυτή την επίσκεψη. Άλλο θέμα αν αντικειμενικά η συνολική πολιτική του το καθιστά αδύναμο πολιτικά να σχεδιάσει, να πείσει, να έχει επιτυχίες. Οι πολιτικοί, κρατικοί, προπαγανδιστικοί, κατασταλτικοί μηχανισμοί δούλεψαν σε μια κατεύθυνση. Ποια ήταν όμως η συμπεριφορά της Αριστεράς απέναντι σε αυτό το γεγονός;

Ανέλαβε την ευθύνη;

Η Αριστερά εξήγγειλε ότι θα δώσει απάντηση στην επίσκεψη Μέρκελ στο δρόμο, ότι θα κινητοποιήσει τις δυνάμεις της. Στην πράξη είχαμε την 3ωρη στάση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, την πορεία του ΠΑΜΕ και συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις. Οι συνεχείς δηλώσεις «συμμετέχουμε στη συγκέντρωση των συνδικάτων» ήδη έδιναν ένα λάθος μήνυμα και προσανατολισμό. Ειδικά όταν δεν γίνονται και άλλες κινήσεις που να ξεδιπλώνουν μια πολιτική αντιπαράθεση, να θέτουν ζητήματα.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «συνδικαλιστικό» θέμα. Δεν αντιστοιχούσε απλά στα σωματεία ή στο ΠΑΜΕ και το Δίκτυο Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πάρθηκε πολιτικά η ευθύνη να αναδειχτεί η αντιπαράθεση με τη Μέρκελ, με τη γερμανική επιτροπεία, με την υποτέλεια. Η Αριστερά φαίνεται να ξεχνάει ότι συγκέντρωσε το 1/3 των ψήφων στις τελευταίες εκλογές. Το αν σηκώνει την ευθύνη απέναντι σε σημαντικά γεγονότα ή όχι, αν εκμεταλλεύεται κάθε πολιτική εξέλιξη για να ξεδιπλώσει ένα σχέδιο κλιμάκωσης μιας πολιτικής αντιπαράθεσης ή όχι, έχει σήμερα πολύ μεγαλύτερη σημασία και ανάλογα χρεώνεται.
Η μέρα της επίσκεψης Μέρκελ ήταν μια γκρίζα μέρα για τη χώρα και αυτό έπρεπε με κάθε τρόπο να αναδειχτεί. Η επικύρωση της γερμανικής επικυριαρχίας, η μνημειώδης υποτέλεια Σαμαρά, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές και απαγορεύσεις, όλα αυτά δεν τέθηκαν με τη σαφήνεια και την ένταση που χρειάζονταν. Η σύνδεση όλων αυτών με τα μέτρα κοινωνικής κατεδάφισης, η ανάδειξη μιας πολιτικής διεξόδου της χώρας, μετάβασης σε μια νέα κατάσταση, η δυναμική προβολή της υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας, αυτά όλα δεν έγιναν.

Γρανάζι δε γυρνά;

Όχι μόνο αυτό. Από πολλές πλευρές υπήρξε μεγάλο άγχος να μην ξεχαστεί ότι το θέμα είναι «ταξικό». Εκπρόσωποι της Αριστεράς σε δηλώσεις και συνεντεύξεις προσπαθούσαν πολλές φορές να πείσουν ότι το θέμα μάλλον δεν είναι ακριβώς η Μέρκελ αλλά γενικότερα ο καπιταλισμός ή ο νεοφιλελευθερισμός ή η πανευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας ή η αναδιανομή του πλούτου στο εσωτερικό.
Από αυτές τις εκτιμήσεις εξηγούνται και μια σειρά άλλα φαινόμενα, όπως είναι η υποβάθμιση της κινητοποίησης και της προετοιμασίας της, τα άσχετα συνθήματα που για μια ακόμα φορά προσπαθούσαν να δώσουν τον τόνο για να… σώσουν τον απλό λαό από κάθε «πατριωτική παρέκκλιση» και άλλα.
Ας το πούμε και πιο γλαφυρά. Αν θεωρούμε ότι το επίδικο της επίσκεψης Μέρκελ ήταν αν το γρανάζι γυρνά χωρίς τον εργάτη ή αν αυτός μπορεί χωρίς αφεντικά, αν θεωρούμε ότι αυτό εκφράζει τη λαϊκή θέληση σε αυτή τη συγκυρία, κάπου υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι θέμα ενός συνθήματος, μπορεί σε μια συγκέντρωση να είναι πιο «πολύχρωμη» η συνθηματολογία. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τις πολιτικές στοχεύσεις, με το χαρακτήρα που δίνουμε σήμερα στην πολιτική αντιπαράθεση, με το αν απαντάμε στα ζητήματα που απασχολούν και μπορούν να κινητοποιήσουν τη λαϊκή πλειοψηφία (72% στην τελευταία δημοσκόπηση είναι το ποσοστό που τοποθετείται ενάντια στο μνημόνιο).
Η μη ανάληψη, λοιπόν, ουσιαστικά της πολιτικής ευθύνης, τα προβλήματα ή τα λάθη σε σχέση με την πολιτική γραμμή και τακτική απέναντι στο γεγονός της επίσκεψης Μέρκελ, οι αντιλήψεις που πολλές φορές επικρατούν, οδηγούν και σε λάθη στο πώς οργανώνονται ορισμένα πράγματα.
Έτσι, η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν άνευρη. Η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι γνωστή σε τέτοιες περιπτώσεις. Εξαγγέλλεται μια συγκέντρωση χωρίς να παίρνεται κανένα άλλο μέτρο και ο κόσμος αφήνεται στην τύχη του. Από τη στιγμή που σε αυτές τις ηγεσίες εκχωρήθηκε ουσιαστικά η συγκέντρωση, δεν πάρθηκε κάποια άλλη πρωτοβουλία ώστε η συγκέντρωση να έχει ένα πρόγραμμα, έστω τα στοιχειώδη που θα χρειάζονταν (ακόμα και κάποια εξέδρα, μικροφωνικές κλπ.).

Η σημερινή ανάγκη

Μπορεί κάποιος να είναι ικανοποιημένος βάζοντας διαφορετικά μέτρα ή κριτήρια. Για παράδειγμα, ο Ριζοσπάστης της επόμενης μέρας ανέφερε με ενθουσιασμό την (όντως αρκετά μεγάλη, συγκριτικά) μαζικότητα της πορείας του ΠΑΜΕ, διαπιστώνοντας ότι ανεβαίνει ο ρόλος του στο κίνημα κλπ. Το θέμα όμως μάλλον διαφορετικά τίθεται. Ανταποκρίθηκε η Αριστερά σε αυτά που θα απαιτούσε το συγκεκριμένο πολιτικό γεγονός;
Δεν υπάρχει άπειρος χρόνος για χάσιμο. Δεν είμαστε σε εποχές ήρεμων εξελίξεων και αργόσυρτων εναλλαγών. Καθένας πρέπει να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας μετάβασης που είναι ήδη σε εξέλιξη. Τα κοινωνικά μπλοκ δεν συγκροτούνται και αυτά «κανονικά», και νέοι παράγοντες μπαίνουν και θα μπαίνουν στο «παιχνίδι». Κορυφαία η ανάγκη να διεξαχθεί πολιτικός αγώνας και να αποκτήσει πολιτική υπόσταση ένα ρεύμα ανατροπής του πολιτικού συστήματος και ανάδειξης του λαϊκού παράγοντα στα πράγματα. Αυτό σημαίνει διαδικασίες και πολιτικές στοχεύσεις που να αγκαλιάζουν πλειοψηφικά κομμάτια της κοινωνίας. Αλλιώς, η δίψα του κόσμου για μια άλλη εξέλιξη στη χώρα, για πραγματική δημοκρατία, για εθνική αξιοπρέπεια, θα διαστρέφεται, θα γίνεται αντικείμενο χειρισμών, θα χρησιμοποιείται.

Να αποσυρθούν οι κατηγορίες για τους συλληφθέντες της 9ης Οκτωβρίου

Κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει για πολύ μια ολόκληρη γενιά. Αν αυτοί που κυβερνούν πιστεύουν ότι θα ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι, αν θεωρούν πως οι συλλήψεις, οι προσαγωγές και τα δακρυγόνα θα τους γλυτώσουν από την κατακραυγή και τον ξεπεσμό κάνουν λάθος. Είμαστε πια πάρα πολλοί για να φοβηθούμε, έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας για να τη χαρίσουμε στην τρόικα, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.

Κακουργήματα δε διαπράττουν όσοι αγωνίζονται για το δίκιο τους, αλλά αυτοί που μέρα τη μέρα καταστρέφουν μια ολόκληρη χώρα. Ένα ραγιάδικο πολιτικό σύστημα που στήνει κόκκινα χαλιά στη Μέρκελ, την ώρα που καταδικάζει τους νέους ανθρώπους, δεν έχει κανένα μέλλον.

Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί στους 24 συλληφθέντες της 9ης Οκτωβρίου που μεταξύ τους είναι και ο φοιτητής Φιλοσοφικής Αλέξανδρος Τζήμας, μέλος της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

• Κανένας μόνος του. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
• Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι! Να διώξουμε τις τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού!
• Για τη μεταπολίτευση του λαού! 

Νεολαία ΚΟΕ

Γερμανικός ηγεμονισμός και κυβερνητική δουλοπρέπεια

Γράψαμε στην τελευταία μας ανακοίνωση ότι η Μέρκελ θα έρθει σαν επικυρίαρχη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού νότου. Ότι, αφού εγκατέστησε τοποτηρητές και Γκαουλάιτερ, έρχεται τώρα η ίδια για να δείξει ότι δεν μπορούν να διατυπώνονται αμφιβολίες για το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο». Ότι έρχεται για να δείξει τη στήριξή της στην κυβέρνηση, αλλά τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική στη χώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν από καμιά «από μηχανής θεά».

Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα μετά το τέλος της επίσκεψης Μέρκελ. Όσο βάρος δόθηκε από την κυβέρνηση, όση φασαρία έγινε, όσα κατασταλτικά και απαγορευτικά μέτρα πάρθηκαν, όσο δουλοπρεπής ήταν η υποδοχή της «μεγάλης επισκέπτριας» από την τρόικα εσωτερικού, τόσο πιο μεγάλο φαντάζει το φιάσκο της τρικομματικής κυβέρνησης. Οι δηλώσεις Σαμαρά που σαν φτωχός συγγενής εκθείασε το εκτόπισμα, την εμβέλεια και τη δύναμη της Γερμανίας, που δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει μονότονα πόσο «η Γερμανία είναι φίλη μας», είναι ένα πραγματικό μνημείο υποτέλειας. Από όσα είπε η γερμανίδα καγκελάριος, το μόνο συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η μνημονιακή κόλαση, ότι πρέπει περισσότερο να στενέψει η γερμανική επικυριαρχία και επιτήρηση. Αλήθεια που κρύβονται οι Βενιζέλος και Κουβέλης, τα συνεταιράκια της μνημονιακής κυβέρνησης;

Η επίσκεψη Μέρκελ, λοιπόν, δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από ένας ακόμη μοχλός στην επιχείρηση πίεσης, σύνθλιψης και εκβιασμού του ελληνικού λαού. Με κεντρικό στόχο να περάσει το νέο μνημονιακό πακέτο μέτρων κοινωνικής και εθνικής καταστροφής. Γιατί μόνο ως ωμός εκβιασμός μπορεί να εκληφθεί η παγωμένη τοποθέτηση της γερμανίδας καγκελαρίου ότι «ελπίζει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ», την επομένη μάλιστα της άκρως ενδεικτικής δήλωσης Γιούνκερ, σχετικά με την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ότι «η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ».

Παρά το όργιο τρομοκράτησης και απαγόρευσης, παρά τις προσαγωγές και συλλήψεις εκατοντάδων, κυρίως νέων, ανθρώπων, παρά την επιβολή μιας πρωτοφανούς κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στην Αθήνα, ενώ συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέους αγώνες, μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβίωση και τη σωτηρία. Όπως είναι και φανερό από τις τελευταίες κινητοποιήσεις (γενική απεργία και υποδοχή Μέρκελ) ότι λείπει ο παλμός και ο κεντρικός στόχος και αφήνονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στον «αυτόματο πιλότο». Κάθε αγωνιστική και αριστερή δύναμη, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συμβάλλουν στην αποφασιστικότητα, τη μαζικότητα, τον προσανατολισμό τους. Οι γενικόλογες καταγγελίες και περιγραφές, χωρίς κλιμάκωση και Πολιτική για την ανάπτυξη πολιτικού κινήματος, χωρίς υπόσταση ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος μετάβασης και ανατροπής, οδηγούν στον συστημισμό. Άμεσο καθήκον, η οργάνωση του λαού για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα, να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο, άμεση ανάγκη ο πολιτικός αγώνας.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Συνελήφθησαν απρόκλητα από την αστυνομία, είτε πριν τη συγκέντρωση, είτε κατά τη διάρκεια της βίαιης εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από τα ΜΑΤ και παραπέμπονται με καταφανώς στημένες και διάτρητες κατηγορίες.

Ανεπιθύμητη!

Η αιφνιδιαστική επίσκεψη Μέρκελ έρχεται για να δώσει στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά και την τρόικα εσωτερικού, που βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο. Έρχεται για να επικυρώσει την κυριαρχία της στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που μεγαλώνουν οι αντιπαραθέσεις στη Μεσόγειο, την Ευρώπη και τον Κόσμο. Έρχεται σαν επικυρίαρχη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού νότου. Αφού εγκατέστησε τοποτηρητές και Γκαουλάιτερ, έρχεται τώρα η ίδια για να δείξει ότι δεν μπορούν να διατυπώνονται αμφιβολίες για το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο». 

Ο πρωθυπουργεύων Α. Σαμαράς, αφού έκανε μετάνοιες για το «αντιμνημονιακό» παρελθόν του, θέλει τώρα σαν σύγχρονος Τσολάκογλου να υποδεχτεί θερμά τη Γερμανίδα Καγκελάριο, δηλώνοντας πλήρη υποταγή στην τροϊκανή επικυριαρχία. Από κοντά και οι δυο συνεταίροι (Βενιζέλος – Κουβέλης) στρώνουν το κόκκινο χαλί στη «μεγάλη επισκέπτρια». 

Τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική στη χώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν από καμιά «από μηχανής θεά», δεν μπορούν να παρακαμφθούν από εκείνους που τα δημιουργούν και σχεδιασμένα οδηγούν στην καταστροφή. Η πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδος της χώρας περνάει μέσα από την εκδίωξη των τροϊκανών, το ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος, για μια δημοκρατική, ανεξάρτητη, νέα Ελλάδα. 

Τα μέτρα απαγόρευσης, αστυνομοκρατίας, προαναγγελλόμενων «προληπτικών» συλλήψεων, τρομοκράτησης και εκφοβισμού, δείχνουν ότι ο εχθρός του μνημονιακού πολιτικού συστήματος δεν είναι άλλος από τον ίδιο το λαό. Στο ένα άκρο, όλο αυτό το σύστημα της υποτέλειας και της κοινωνικής καταστροφής. Στο άλλο άκρο ένας λαός που θέλει να ζήσει με ανεξαρτησία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια. Αυτά είναι τα «δύο άκρα» που δεν μπορούν παρά να συγκρούονται. Αυτό είναι που θέλει να κρύψει η προπαγάνδα περί «άκρων» του κ. Σαμαρά και της τρικομματικής συντροφιάς του. 

Το ότι για να πραγματοποιηθεί η ολιγόωρη επίσκεψη, χρειάζεται να κινητοποιηθούν όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, να εξαπολυθεί ολόκληρη εκστρατεία τρομοκράτησης, να μετατραπεί η Αθήνα σε σιδερόφρακτο φρούριο, δείχνει από μόνο του την απομόνωση του τροϊκανού μπλοκ. Παρά τα μέτρα απαγόρευσης, ο λαός θα υποδεχτεί τη Μέρκελ με τα αισθήματα και το αγωνιστικό φρόνημα που είχε πάντα απέναντι σε κατοχικές δυνάμεις. 

• Ανεπιθύμητη η Μέρκελ. Όλοι στους δρόμους 
• Να διώξουμε τις τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού 
• Για τη μεταπολίτευση του λαού

Μαφιόζικη ομερτά για τη «Λίστα Λαγκάρντ»

Η διαβόητη λίστα με 1.991 ονόματα Ελλήνων μεγαλοκαταθετών σε μία (μόνο) ελβετική τράπεζα είχε δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση από το 2010. Έκτοτε συγκαλύφθηκε. Συγκαλύφθηκε η τεράστια ληστεία που έχει διαπραχθεί σε βάρος της χώρας, την ώρα που στο λαό επιβάλλονται διαδοχικά πακέτα κοινωνικής καταστροφής.

Ο διεφθαρμένος δικομματισμός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, σε οργανική διαπλοκή με την ολιγαρχία του πλούτου, «μαζί τα έφαγαν» αλλά και μαζί τα συγκάλυψαν. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι επί δύο χρόνια επέβαλαν τη σιωπή (ομερτά) για ένα ζήτημα που όλοι τους γνώριζαν. Ελέγχοντας τα ΜΜΕ, ελέγχοντας τους «ελεγκτικούς» μηχανισμούς, ελέγχοντας τη Δικαιοσύνη - και βέβαια συγκυβερνώντας. Αυτό το άθλιο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής, που δεν δίστασε να παραδώσει στη χώρα στην Τρόικα και τα Μνημόνια προκειμένου να διαιωνίσει την εξουσία του, πρέπει συθέμελα να γκρεμιστεί.

Είναι πρόκληση, Σημίτης και Καραμανλής, Παπανδρέου και Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου, Προβόπουλος και Σία να συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό, αντί να βρίσκονται υπόδικοι για βαρύτατα εγκλήματα στη Δικαιοσύνη. Όπως είναι πρόκληση, τραπεζίτες και εφοπλιστές, καναλάρχες και μεγαλοεργολάβοι, λαθρέμποροι, πετρελαιάδες και μεγαλοξενοδόχοι -πάντα κρατικοδίαιτοι- να συνεχίζουν να απολαμβάνουν μεγάλα κέρδη, που «ταξιδεύουν» στην Ελβετία και στις offshore των «φορολογικών παραδείσων».

Ο λαός, όμως, αντιμέτωπος με τη μνημονιακή κόλαση, με το πάνδημο «κλέφτες - κλέφτες», διατράνωσε την απαίτηση του για παραδειγματική τιμωρία όλων τους, αυτών που έβγαλαν αμύθητες περιουσίες αφορολόγητες στο εξωτερικό, αυτών που πήραν τεράστιες μίζες, αυτών που με κυνισμό κουκούλωσαν τη «μεγάλη ληστεία», αυτών που μεθοδευμένα οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια, είτε από το Μαξίμου, είτε από το Υπουργείο Οικονομικών, είτε από την Τράπεζα της Ελλάδας.

• Εδώ και τώρα όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα
• Να γκρεμίσουμε το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής
• Παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων για την κλοπή, τη συγκάλυψη και την παράδοση της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων
• Να φύγουν οι Τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού

Πολιτική κρίση και γεωπολιτικές αναταράξεις

Οι πολύπλευρες διαστάσεις της υπόθεσης Μεϊμαράκη

του Ρούντι Ρινάλντι

Στη χώρα μας, με το επιβεβλημένο ειδικό καθεστώς επιτήρησης, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική κρίση που τείνει να γίνει καθολική και η οποία διαπερνά όλα τα πεδία του πολιτικού συστήματος. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. 

Πρώτα απ’ όλα, διότι δεν σταθεροποιείται το αστικό μπλοκ μνημονιακών και τροϊκανών δυνάμεων. Αν και η συμφωνία των τριών κομμάτων που στηρίζουν τον Σαμαρά δίνει στην κυβέρνηση ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία -όπως και στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου- δεν μπορεί να περάσει εύκολα τα πακέτα της μνημονιακής πολιτικής και οι τριγμοί είναι έντονοι. Το σκάνδαλο με τον Μεϊμαράκη δεν είναι μια απλή υπόθεση, έχει πολύπλευρες διαστάσεις που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. 

Δεύτερον, είναι ο ρόλος, η έκταση του λαϊκού παράγοντα, της ριζοσπαστικοποίησης, της οργής και της αντίδρασης που δεν κοπάζουν αλλά προχωρούν στους δικούς τους δρόμους. Δημιουργούνται ρηγματώσεις που παρά τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις, εντάσσουν την Ελλάδα σε τροχιά μετάβασης προς την μετατροϊκανή εποχή, εξού και ο φόβος των συστημικών δυνάμεων για «κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση» στη χώρα. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πλατύ κοινωνικό (αλλά και πολιτικό, αφού καταγράφεται και επιδρά άμεσα στην πολιτική συγκυρία) υποκείμενο βάσης, στο οποίο εντάσσονται ο ριζοσπαστισμός, το συγκλίνων κοινωνικό μπλοκ που θίγεται από το Μνημόνιο, οι κάθε είδους πρωτογενείς κοινωνικές αντιστάσεις κ.λπ. Από την άλλη, υπάρχει ένα πολιτικό υποκείμενο (κυρίως γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ) που προβάλλει ως εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα και συναντιέται -παρά τις καθυστερήσεις του- με το ριζοσπαστισμό, όρος που δημιουργεί προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός πολιτικού ρεύματος στήριξης της μετάβασης. Αυτή η συνάντηση είναι που διαμορφώνει τα ειδικά χαρακτηριστικά της πολιτικής ρευστότητας, όπως αυτά αφορούν το λαϊκό παράγοντα.

Η υπόθεση Μεϊμαράκη

Μια κυριακάτικη εφημερίδα, ένας έγκυρος δημοσιογράφος προβαίνουν σε μια αποκάλυψη που βρίσκει τρεις πρωτοκλασάτους υπουργούς της Δεξιάς, μεταξύ των οποίων και το νυν πρόεδρο της Βουλής, αναμεμειγμένους σε υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος και κομπίνες ύψους 10 δισ. ευρώ. 

Η αποκάλυψη γίνεται λίγες μέρες πριν ψηφιστεί το πακέτο μέτρων που ζητά η τρόικα και δύο βδομάδες αφότου ο Αν. Σαμαράς δήλωσε πλήρη υπακοή στα γερμανικά σχέδια, κάνοντας μια μεγάλη στροφή.

Η αποκάλυψη αυτή «ρίχνει λάδι στη φωτιά» σε μια στιγμή που εμφανίζονται ολοένα και μεγαλύτερες διαφωνίες ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ε.Ε. για τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της κρίσης και, μάλιστα, σε μια περίοδο που έχει φουλάρει το γερμανικό σχέδιο για τη αναμόρφωση της Ευρώπης.

Έρχεται σε μια στιγμή που η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία έχει πάρει ιδιαίτερες διαστάσεις και μετά από επανειλημμένες προτροπές - παρεμβάσεις των ΗΠΑ ιδιαίτερα για το πρόβλημα της ελληνικής κρίσης. 

Η πλευρά Σαμαρά έχει διατυπώσει έμμεσα και άμεσα δύο θέσεις: πρώτον, ότι υπάρχει ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης και δεύτερον ότι αυτά προκαλούνται από το «λόμπι της δραχμής». Αφήνει, δηλαδή, να εννοηθεί ότι βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συντονισμένης επίθεσης, χωρίς φυσικά να κατονομάζει κανέναν ανοικτά. 

Επιπλέον, η υπόθεση Μεϊμαράκη σκάει σε μια στιγμή που γίνονται σημαντικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας και τα «σκάγια» φτάνουν ώς τη χώρα μας. Δημιουργούνται νέα τόξα και νέες συμμαχίες, κυρίως στη βάση των αλλαγών στη Β. Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Ένα πρώτο «διάβασμα» της υπόθεσης Μεϊμαράκη μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η βρομιά και η δυσοσμία είναι τόσο εκτεταμένες, που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να βγούνε τέτοια σκάνδαλα στην φόρα. Ένα πιο προσεκτικό διάβασμα, όμως, δεν μπορεί να μην επισημάνει την πιθανή σύνδεση, εξυπηρέτηση πιο γενικών σχεδιασμών και ανακατατάξεων.

Αν ο Σαμαράς τύχαινε της στήριξης όλων των δυναμικών κέντρων, αν δεν υπήρχαν κινήσεις και μεθοδεύσεις από δυνάμεις άλλες και μάλιστα ισχυρές, αν δεν υπήρχε ο γεωπολιτικός χορός, τότε το πιο πιθανό θα ήταν να μη γίνει καθόλου η αποκάλυψη ή να γίνει πιο έμμεσα, μετά την ψήφιση των μέτρων, κάποια άλλη στιγμή κ.λπ. Η δεοντολογία που επικαλείται η εφημερίδα δεν είναι πειστικός λόγος σε μια στιγμή που η χώρα βρίσκεται μπροστά στο χείλος της καταστροφής.

Για να το πούμε πιο καθαρά: ο πολιτικός έλεγχος μιας νευραλγικής περιοχής, σε μια στιγμή μεγάλης γεωπολιτικής αστάθειας και ρευστότητας αποκτά πρώτιστη σημασία για τους μεγάλους παίκτες. Αν το Μνημόνιο ήταν και είναι μια κατακτητική πολιτική, κι αν μέσα από αυτό προκαλείται η αποικιοποίηση της χώρας, το ποιος θα κυριαρχήσει στην περιοχή δεν είναι λυμένο, ούτε αποφασισμένο.

Επομένως, μια υπόθεση σαν αυτή του Μεϊμαράκη μπορεί να αποδειχθεί μοχλός για ευρύτερες ανακατατάξεις που, ασφαλώς, ξεπερνούν κατά πολύ τις κριτικές για το ύφος, το επίπεδο και τις διαπλοκές του «κυρίου προέδρου της Βουλής».

Γεωπολιτική ρευστότητα της περιοχής

Ο πόλεμος στη Συρία και η έκβασή του θα σημαδέψει όλη την περιοχή. Η Τουρκία με ανοιχτά ενεργητική ανάμειξη στη συριακή κρίση, νιώθει άμεσα μια πρώτη πίεση από την ανάδυση με ένταση του κουρδικού ζητήματος και είναι πιθανό να αναγκαστεί να δει ένα κουρδικό κράτος στα νοτιοανατολικά σύνορά της. Αυτό την οδηγεί στο να ζητήσει ανταλλάγματα στην περιοχή του Αιγαίου (όπου ήδη κλιμακώνει τις κινήσεις της) ή στην περιοχή της Θράκης.

Παράλληλα, στην περιοχή δημιουργείται η σύγκλιση Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας (με τις ευλογίες των ΗΠΑ) και σαν αντιστάθμισμα στη γερμανική-ευρωπαϊκή πολιτική. Η σύγκλιση αυτή έχει οικονομικά συμφέροντα, στρατιωτική συνεργασία και επιδρά στην πολιτική σκηνή. Στην Κύπρο, συμβαίνει το παράδοξο να συμμαχεί το κόμμα του μακαρίτη Παπαδόπουλου με τον εκπρόσωπο του σχεδίου Ανάν κ. Αναστασιάδη στις επόμενες προεδρικές εκλογές, ενώ η Κύπρος είναι και αυτή εντός Μνημονίων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα φέρει αναταράξεις στην πολιτική ζωή του τόπου. Πώς προετοιμάζονται για αυτήν την περίπτωση οι μεγάλοι παίκτες; Τι σχεδιασμούς έχουν;

Σαν συμπέρασμα

Οδεύουμε με γοργούς ρυθμούς σε μια πανεθνική κρίση. Κρίση που θα αγκαλιάσει όλους τους τομείς και θα έχει ως επίδικο την ίδια την υπόσταση της χώρας.

Οι γεωπολιτικές αντιθέσεις που μας περιβάλλουν και μας διαπερνούν ως χώρα, οι αντιπαραθέσεις μεγάλων και ενδιάμεσων δυνάμεων στην περιοχή, θα αναδείξουν όλα τα δύσκολα προβλήματα με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη οποιαδήποτε πολιτική μετάβασης.

Η προετοιμασία του πολιτικού και κοινωνικού υποκειμένου-κινήματος για τα ζητήματα και διλήμματα είναι παραπάνω από αναγκαία. Ο στρουθοκαμηλισμός και η άρνηση της πραγματικότητας, οι ιδεοληψίες, τα στερεότυπα δεν έχουν καμία θέση. Δεν προάγουν αλλά βλάπτουν τη λαϊκή υπόθεση.