ΦΑΚΕΛΟΣ 1989: Χρονιά ιστορικών αλλαγών ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! - τ.273, 11/09/2009

Τα σημαντικά γεγονότα του ελληνικού ’89

Απρίλης 1987: Ιδρύεται η ΕΑΡ μετά από απόφαση του 4ου Συνεδρίου του ΚΚΕ εσωτερικού (Μάης 1986). Η απάλειψη του "Κ" (κομμουνιστικό) γίνεται κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσης. Η μειοψηφία ιδρύει το ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά.

Μάης 1987: Πραγματοποιείται το 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ, με το οποίο το ΚΚΕ εναρμονίζεται με τη γκορμπατσοφική γραμμή και τη "Νέα Σκέψη" που επικρατεί στο ΚΚΣΕ του Γκορμπατσόφ: "Προϋποθέτει την οικοδόμηση ενός συνασπισμού των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στη βάση κοινού προγράμματος. Απαιτεί μια νέα λαϊκή πλειοψηφία, ικανή να αναδείξει και να στηρίξει μια κυβέρνηση της αλλαγής".

Άνοιξη 1988: Ξεσπά σταδιακά το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο Κοσκωτάς αποτελεί ένα από τα λεγόμενα "νέα τζάκια" που προώθησε το παπανδρεϊκό περιβάλλον. Με προκλητική στήριξη από τον κρατικό μηχανισμό, επιχειρεί να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στα ΜΜΕ και γενικότερα στην οικονομική ζωή. Διάσπαση της λεγόμενης "προοδευτικής παράταξης" και πολιτική κρίση. Εναντίον του Α. Παπανδρέου συνασπίζονται Λαμπράκης, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, το λεγόμενο "μέτωπο των εκδοτών" (που όμως δεν είναι μόνο εκδότες, είναι και μεγαλοεργολάβοι και πετρελαιάδες αλλά και διαμεσολαβητές-υπεργολάβοι πολυεθνικών ομίλων).

22 Μαΐου 1988: Ιστορική συνάντηση Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου, η πρώτη μετά τη διάλυση της βραχύβιας "Ενωμένης Αριστεράς" το 1974. Η έντονη αντιπαράθεση των δύο πτερύγων της ρεφορμιστικής Αριστεράς δίνει τη θέση της σε μια περίοδο αναζήτησης συγκλίσεων, με βάση τον γκορμπατσοφισμό, τον ευρωπαϊσμό και την αναβάθμιση του ρόλου της Αριστεράς στη διαχείριση του ευρισκόμενου σε κρίση πολιτικού συστήματος. Στόχος τους, η Αριστερά να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ.

Σεπτέμβρης 1988: Ασθένεια Ανδρέα Παπανδρέου. Νοσηλεύεται στο Χέρφιλντ. "Αντ’ αυτού" στην κυβέρνηση ο Μένιος Κουτσόγιωργας. Το Σεπτέμβρη ο Α. Παπανδρέου επιστρέφει στην Ελλάδα (με τη Δ. Λιάνη) και επιχειρεί με κάθε τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία σε όλη την επόμενη περίοδο. Οξύνεται η αντιπαράθεση γύρω από το σκάνδαλο Κοσκωτά και η πολιτική κρίση.

7 Δεκέμβρη 1988: Δημοσιεύεται το Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ, στη γραμμή που αναφέρθηκε προηγουμένως (βλ. ένθετο). Η επιτροπή που το συνέταξε αποτελείται από τους Μ. Ανδρουλάκη και τον Γ. Δραγασάκη (ΚΚΕ), και Γρ. Γιάνναρο και Δ. Παπαδημούλη (ΕΑΡ).

3 Γενάρη 1989: Κοινό διάβημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη: Μητσοτάκης (ΝΔ), Φλωράκης (ΚΚΕ), Κύρκος (ΕΑΡ), Στεφανόπουλος (ΔΗΑΝΑ) πιέζουν για εκλογές. Η κίνηση αποτελεί σαφή ένδειξη του λιωσίματος των πάγων μεταξύ Δεξιάς και επίσημης Αριστεράς, καθώς και της απόλυτης προσήλωσης της επίσημης Αριστεράς στις θεσμικές διαδικασίες και όχι στην ανάπτυξη των αγώνων.

7 Απρίλη 1989: Συγκροτείται ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου από ΚΚΕ, ΕΑΡ, ΕΔΑ και πασοκογενείς-κεντρογενείς προσωπικότητες (Μ. Δρεττάκης, Στ. Γιώτας, Στ. Παναγούλης, Στ. Νέστωρ, Ν. Κωνσταντόπουλος, Χαρ. Πρωτοπαπάς, Γ. Μυλωνάς κ.λπ.). Ο ΣΥΝ έχει 28μελή Πολιτική Επιτροπή και 8μελή Γραμματεία. Πρόεδρος ο Χαρίλαος Φλωράκης, γραμματέας ο Λεωνίδας Κύρκος και μέλη οι Μ. Ανδρουλάκης, Δ. Καραγκουλές (ΚΚΕ), Γρ. Γιάνναρος, Στ. Πιτσιόρλας (ΕΑΡ), Ανδ. Λεντάκης (ΕΔΑ), Στ. Γιώτας (πρώην υπουργός ΠΑΣΟΚ), Στ. Νέστωρ (ανένταχτος). Καλλιεργούνται προσδοκίες για μεγάλο εκλογικό αποτέλεσμα και σπάσιμο του δικομματισμού.

Άνοιξη 1989: Ο Α. Παπανδρέου, προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία, εφαρμόζει προεκλογικά τη συνταγή "Τσοβόλα δώστα όλα". Στην πραγματικότητα πρόκειται για μικροπαροχές μετά από μια τετραετία σκληρής λιτότητας. Επιστρατεύει κάθε μέσο (προσλήψεις κ.λπ.) ενώ υπογράφει, 15 μέρες πριν τις εκλογές, σκανδαλώδη επέκταση της σύμβασης με τη SIEMENS για τον ΟΤΕ – σύμβαση που μετεκλογικά ακυρώνεται.

18 Ιούνη 1989: Εκλογές. Πρώτο κόμμα η ΝΔ με 44,3% και 144 έδρες, αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ δεν κατακρημνίζεται και διατηρεί ένα σημαντικό ποσοστό (39,1%). Κάτω από τις προσδοκίες το 13,1% του Συνασπισμού (28 έδρες και 855.620 ψήφοι), καθώς λίγο υπερβαίνει το τότε άθροισμα των συνιστωσών του. Αρχίζει κύκλος διερευνητικών επαφών για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ο Συνασπισμός απορρίπτει πρόταση του ευρισκόμενου στο νοσοκομείο Α. Παπανδρέου για συνεργασία των λεγόμενων "προοδευτικών δυνάμεων". Φτάνουμε έτσι στη συμφωνία Μητσοτάκη, Φλωράκη και Κύρκου για συγκυβέρνηση ΝΔ και Συνασπισμού με επικεφαλής τον βουλευτή της ΝΔ Τζανή Τζανετάκη. Το ΠΑΣΟΚ αντιδρά μιλώντας για "παρά φύση συνεργασία" και "νέα Βάρκιζα".

2 Ιούλη 1989: Ορκίζεται η κυβέρνηση Τζανετάκη. Ο Συνασπισμός παίρνει τρεις υπουργούς: Δικαιοσύνης ο Φ. Κουβέλης, Εσωτερικών ο Ν. Κωνσταντόπουλος και Πολιτισμού ο Γ. Μυλωνάς. Από τις πρώτες αποφάσεις της νέας Βουλής είναι η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο του Α. Παπανδρέου και υπουργών του ΠΑΣΟΚ (Κουτσόγιωργας, που η παραπομπή του ψηφίστηκε και από το ΠΑΣΟΚ, Τσοβόλας, Πέτσος, Αθανασόπουλος). Διαφωνία του Κ. Καραμανλή: "Οι πρωθυπουργοί πάνε σπίτι τους, όχι στο σκαμνί".

Σεπτέμβρης 1989: Διάσπαση της ΚΝΕ. Αποχώρηση του μεγαλύτερου τμήματος της οργάνωσης και του γραμματέα της, Γ. Γράψα. Παράλληλη αποχώρηση πολλών μελών της ΚΕ του ΚΚΕ. Σημαντική ήταν το καλοκαίρι του ’89 η διαφοροποίηση και τελικά αποχώρησηαπό το ΚΚΕ του Κώστα Κάππου, έως τότε κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου.

5 Νοέμβρη 1989: Γίνονται νέες εκλογές, από τις οποίες επίσης δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η ΝΔ παίρνει 46,2% και 148 έδρες, το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται εκφράζοντας αυτό το αντιδεξιό αίσθημα του λαού και παίρνει 40,7% και 128 έδρες, ενώ ο Συνασπισμός με 10,97% και 21 έδρες μπαίνει σε πτωτική πορεία και δεν ανταποκρίνεται στους στόχους των ιδρυτών του. Την εμφάνιση τους έκαναν οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί που, αντανακλώντας και την άνοδο των "πράσινων" στην Ευρώπη, πήραν 39.047 ψήφους (0,58%) και εξέλεξαν μία βουλευτίνα. Επίσης εξελέγησαν δύο μεμονωμένοι βουλευτές από τη μειονότητα της Θράκης.

23 Νοέμβρη 1989: Σχηματίζεται "οικουμενική κυβέρνηση" από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ενιαίο Συνασπισμό, με πρωθυπουργό τον Ξ. Ζολώτα. Κύριος διακηρυγμένος σκοπός της οικουμενικής ήταν η διαμόρφωση ενός προϋπολογισμού περικοπών στη βάση της λεγόμενης "καταγραφής της άσχημης κατάστασης της οικονομίας". Βασική απόφαση της κυβέρνησης Ζολώτα ήταν η επέκταση της σύμβασης που είχε συναφθεί με τη SIEMENS επί Α. Παπανδρέου και του διαβόητου διοικητή του ΟΤΕ Θ. Τόμπρα για τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ. Η επέκταση της σύμβασης "έδεσε" οριστικά τον ΟΤΕ στην αναγκαστική προμήθεια όλου του εξοπλισμού για τον εκσυγχρονισμό του από την κοινοπραξία SIEMENS-ERICSSON με υπεργολάβο και εκπρόσωπο το Σωκράτη Κόκκαλη (νέο ανερχόμενο τζάκι και αυτός τότε). Λίγους μήνες μετά ο Μητσοτάκης αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην οικουμενική και προκαλεί πάλι εκλογές. Γίνεται παράλληλα η διαδικασία για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, χωρίς επιτυχία.

8 Απρίλη 1990: Νέες εκλογές, με τη ΝΔ να παίρνει αυτοδυναμία με τη στήριξη της ΔΗΑΝΑ και του μοναδικού βουλευτή της Κατσίκη, που σύντομα προσχώρησε στη ΝΔ. Η ΝΔ πήρε 46,9% και 150 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 38,6%, ο ΣΥΝ 10,28%, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί 0,77% (1 έδρα), η ΔΗΑΝΑ 0,67% (1 έδρα). Στις πέντε μονοεδρικές περιφέρειες ο Συνασπισμός συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ. Η Λαϊκή Αντιπολίτευση (ΝΑΡ) συγκεντρώνει 14.365 ψήφους και το ΚΚΕ εσ.-ΑΑ παίρνει 8.827 ψήφους. Πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης, που κινήθηκε με αποφασιστικότητα στη γραμμή του νεοφιλελευθερισμού και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία ήδη ήταν προ των πυλών. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται ο Κ. Καραμανλής με τις ψήφους της ΝΔ (για δεύτερη φορά μετά το 1980), εκφράζοντας μια ευρύτερη συγκέντρωση τοπικών και διεθνών όρων για στήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Οκτώβρης 1990: Δημοτικές εκλογές. Συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμού, αλλά παρ’ όλα αυτά νίκη της ΝΔ σε Αθήνα (με υποψήφιο τον Τρίτση) και σε Θεσσαλονίκη.

Χειμώνας 1990: Νέα μεγάλη πανεκπαιδευτική έκρηξη ενάντια στα σχέδια του υπουργού Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλου. Στην Πάτρα στις 9 Γενάρη 1991 δολοφονείται από τραμπούκους της ΝΔ (Καλαμπόκας κ.ά.) ο αγωνιστής καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Το κίνημα σταδιακά υποχωρεί, καθώς στο προσκήνιο έρχονται γεγονότα μεγάλης κλίμακας (ξέσπασμα του πολέμου στον Περσικό, εξαπόλυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων από τον πατέρα Μπους).

19-24 Φλεβάρη 1991: Πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, στο οποίο την πλειοψηφία αποσπά η ομάδα περί την Αλέκα Παπαρήγα.

Ιούλης 1991: Συγκρότηση του "νέου" Συνασπισμού ως ενιαίο κόμμα (πριν ήταν συνασπισμός κομμάτων και προσωπικοτήτων) από τους αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ, την ΕΑΡ και προσωπικότητες (Ν. Κωνσταντόπουλος, Στ. Νέστωρ κ.λπ.). Πρόεδρος η Μαρία Δαμανάκη.

18-21 Δεκέμβρη 1991: Πραγματοποιείται το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ, όπου αποκρυσταλλώνεται ο νέος προσανατολισμός στην αυτόνομη πορεία του και σταδιακά αρχίζει να κυριαρχεί η νέα πολιτική γραμμή του "ταξικισμού".

Επίλογος του ’89: Στις 17 Γενάρη 1992 ολοκληρώνεται η δίκη του Α. Παπανδρέου, η οποία είχε αρχίσει από το 1991. Ανάμεσα στους κατηγόρους (εισαγγελέας) εκ μέρους του Δημοσίου ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Ουδέν ουσιώδες προκύπτει για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Αποδεικνύεται αδιέξοδη για την επίσημη Αριστερά η εμμονή στη νομικίστικη πλευρά των σκανδάλων και όχι στην ουσιαστική πολιτική. Ο Α. Παπανδρέου αθωώνεται με πλειοψηφία 7-6, καθώς καλείται πλέον να παίξει εκ νέου ρόλο έκφρασης των δυναμικών κέντρων. Λίγους μήνες μετά, το ΠΑΣΟΚ καταγάγει μεγάλη νίκη στις επαναληπτικές εκλογές στη Β' Αθηνών – άλλη μια έκφραση των αντιδεξιών αισθημάτων του ελληνικού λαού. Στις εκλογές του ’93 αποδοκιμάζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κερδίζει με μεγάλη διαφορά το ΠΑΣΟΚ, ενώ η επίσημη Αριστερά θα καταγράψει το ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό της στη Μεταπολίτευση: συγκεντρώνει (αθροιστικά) μόλις 516 χιλιάδες ψήφους και 7,5%, από τις 855 χιλιάδες και το 13,1% του Ιούνη 1989. Ο δε Συνασπισμός θα μείνει εκτός Βουλής, παίρνοντας 2,94%.



Χωρίς σχόλια: Αποσπάσματα από το Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ

"Η μάχη κατά της ΝΔ και γενικότερα κατά του συντηρητισμού, δεν σημαίνει επιστροφή σε παραδοσιακούς και αφηρημένους διαχωρισμούς, αφορισμούς και στερεότυπα άλλων εποχών."

"Η περεστρόικα και η γκλάσνοστ πραγματοποιούν επαναστατικές αλλαγές στην ΕΣΣΔ και επηρεάζουν καθοριστικά τις παγκόσμιες εξελίξεις. Οι μεταρρυθμίσεις Γκορμπατσόφ και η Νέα Σκέψη θέτουν υπό ριζική αμφισβήτηση και συχνά ανατρέπουν "αλήθειες" και βεβαιότητες εδραιωμένες για δεκαετίες, υπογραμμίζουν την ανάγκη άρρηκτης σχέσης μεταξύ δημοκρατίας και σοσιαλισμού, συμβάλλουν στην καθιέρωση νέου θετικότερου κλίματος στις διεθνείς σχέσεις, προωθούν ριζικές τομές στις σχέσεις του κράτους με την κοινωνία και της οικονομίας της αγοράς με τον προγραμματισμό."

"Η Αριστερά πρέπει να αναδειχτεί σε δύναμη ικανή να διαμορφώσει ένα κοινό αγω-νιστικό πλαίσιο πολιτικών και διεκδικήσεων, για μια δυναμική και επωφελή συμμετοχή της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας."

"Τα δύο κόμματα υποστηρίζουν κοινούς στόχους και προγραμματικές επιδιώξεις που εντάσσονται στο κοινό όραμα μιας Ευρώπης της ειρήνης, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των εργαζομένων. Οι στόχοι αυτοί στην ενότητά τους συνιστούν μια επιθετική, ενεργητική παρέμβαση της Αριστεράς στην πορεία της ολοκλήρωσης και της διεθνοποίησης."

H ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ Κ.Ο.Ε ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΧΑΪΑ

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας , σε μια κρίσιμη στιγμή για την πορεία της Αριστεράς, σε μια κρίσιμη στιγμή για το μέλλον των εργαζόμενων και της νεολαίας που απειλούνται από την δικομματική εναλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στηρίζει και στην Αχαΐα το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ενεργητικά, στην κατεύθυνση της υποστήριξης των λαϊκών συμφερόντων , στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας ενωτικής, ριζοσπαστικής και αντισυστημικής Αριστεράς. Η παρουσία ενός ΣΥΡΙΖΑ ενωτικού και αντίπαλου στην κεντροαριστερά, είναι αναγκαία για το λαό αλλά και για χιλιάδες αριστερούς που οραματίζονται μια πορεία της Αριστεράς μέσα στο λαό, τις αντιστάσεις και τους αγώνες, με στόχο το λαϊκό κίνημα να είναι αυτό που θα σταματήσει την επίθεση της καπιταλιστικής κρίσης. Η δικομματική εναλλαγή πρέπει να χτυπηθεί, να γίνει σε όλη την κοινωνία φανερό πως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι όμοια κόμματα, κόμματα νεοφιλελεύθερα, κόμματα που κυβερνούν με τις πλάτες του ξένου κ ντόπιου κεφάλαιου. Την συμμετοχή μας στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Αχαίας υποστηρίζει η υποψηφιότητα του συντρόφου Σπύρου Κόγκα.

Νέο εργοδοτικό έγκλημα, ανακοίνωση της Κ.Ο.Ε

Τη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου δύο νεαροί εργάτες από την Ινδία και το Νεπάλ έχασαν τη ζωή τους από αναθυμιάσεις δουλεύοντας για τη σύνδεση παιδικού σταθμού με αγωγό της ΕΥΔΑΠ που ο Δήμος Κηφισίας είχε αναθέσει με εργολαβία στην εταιρία ΑΚΜΟΝ ΑΤΕ. Στο έργο δεν τηρούνταν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Τόσο ο Δήμος Κηφισιάς όσο και η ΕΥΔΑΠ έσπευσαν με ανακοινώσεις τους να ξεκαθαρίσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα. Φυσικά «δεν έχουν καμία σχέση» όπως και όλοι οι οργανισμοί που στα πλαίσια της κυβερνητικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής εκχωρούν τα πάντα σε εργολάβους για να καταργηθεί κάθε έννοια εργατικών δικαιωμάτων και μέτρων ασφάλειας. Η μετοχή της ΕΥΔΑΠ στο χρηματιστήριο να ανεβαίνει και όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες...

Οι εργάτες που ξεκίνησαν για τη δουλειά το πρωί και δεν γύρισαν στο σπίτι τους έχουν φτάσει τους 63 μέσα στο 2009. Οι εργοδότες, η κυβέρνηση, ο δικομματισμός έχουν αποδείξει ότι θεωρούν αναλώσιμη τη ζωή των εργαζομένων προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και η συσσώρευση του πλούτου στους λίγους. Μόνη απάντηση είναι να ακουστεί δυνατά η φωνή των εργαζομένων, να εκφραστεί η οργή απέναντι στις πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΑΝ ΤΟ 1ο REVOLT FESTIVAL

Πάνω από δυόμισι χιλιάδες νέοι κ νέες, εργαζόμενοι, άνθρωποι της Αριστεράς κ των κινημάτων της περιοχής μας, έδωσαν το παρόν , συμμετείχαν, ψυχαγωγήθηκαν, συζήτησαν και προβληματίστηκαν, το διήμερο 11 και 12 Σεπτέμβρη, στο REVOLT FESTIVAL, που διοργάνωσε η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, στο Κάστρο της Πάτρας. Ένα σημαντικό πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός για όλη την Αριστερά που δείχνει δυνατότητες και ανάγκες για ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες δημιουργίας χώρων και γεγονότων που θα δίνουν αέρα στο κόσμο των αντιστάσεων και των κινημάτων ενάντια στο δικομματισμό και το νεοφιλελευθερισμό, που θα προσφέρουν βήμα στο σύνολο της Αριστεράς, που θα ανοίγουν δρόμους για πολιτισμό και ψυχαγωγία για τους πολλούς.
Ευχαριστούμε τους προσκεκλήμένους των πολιτικών εκδηλώσεων και συζητήσεων, Γιάννη Θεωνά,Νάντια Βαλαβάνη, Κώστα Παπαδάκη, Κώστα Καρακώστα, Χρήστο Πατούχα, Χάρη Κωνσταντάτο, Ντίνα Πεταλά, Χρίστο Καραμάνο, Βασίλη Λαδά,τους ανθρώπους των κινήσεων, των συλλόγων και σωματείων αλλά και των οργανώσεων της Αριστεράς που παρευρέθηκαν στο διήμερο αυτό. Τα συγκροτήματα των μαθητών και των νέων Πατρινών που στήριξαν το μουσικό πρόγραμμα του φεστιβάλ καθώς και τους Χαίνηδες, τον Πάνο Μουζουράκη και τους Rose Bleed, που έδωσαν συναυλιακά ότι καλύτερο.

Η μαζικότητα και η ικανοποίηση του κόσμου μας υποχρεώνει να βελτιώσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες της πρώτης διοργάνωσης και να δώσουμε ραντεβού για του χρόνου, για το 2ο REVOLT FESTIVAL.

Μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι όπως πριν

Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη του Χρίστου Κατσούλα, εκπρόσωπου της ΚΟΕ στην Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, στο tvxs.

Ανακοίνωση της ΚΟΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις εκλογές

Σε θέση μάχης για ν' αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά

Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2009

Από τον περασμένο Δεκέμβρη ζούμε μια συντονισμένη προσπάθεια των δυνάμεων του συστήματος να χτυπηθεί με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί έβλεπαν σ' αυτόν μια δυναμική -που ξεκίνησε το 2007 και έφτασε να απειλεί το δικομματικό σύστημα το 2008- που μπορούσε να αναταράξει τα ήρεμα νερά του πολιτικού συστήματος, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να βρεθεί δίπλα και μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους αγώνες που θα ξετυλίγονται. Έβλεπαν έναν εν δυνάμει επικίνδυνο αντίπαλο, μια εν δυνάμει πραγματική ριζοσπαστική αριστερά, μια νέα ανεξάρτητη πολιτική δύναμη με δυνατότητα ανατροπής του πολιτικού σκηνικού.

Σ' αυτή τη συστηματική προσπάθεια χτυπήματος του ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε η από τα μέσα υπονόμευσή του από δυνάμεις του ΣΥΝ που είτε υπέσκαπταν και αναιρούσαν τα αριστερά του χαρακτηριστικά, είτε κινούνταν σε μια επικοινωνιακή -επί της ουσίας απολίτικη- κατεύθυνση. Αυτή η διπλή επίθεση αφού οδήγησε στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση μέχρι σήμερα. Αν δεν ανακοπεί, οδηγεί σε πορεία ουσιαστικής διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή. Στην κοινωνία υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή, υπάρχουν πολλά και άλυτα από τους διαχειριστές του συστήματος προβλήματα, σχεδιάζεται πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία με τις διαρθρωτικές αλλαγές, και τις κυβερνήσεις που θα σκαρώσουν. Σε αυτή τη στιγμή είναι αναγκαία η παρουσία και δράση μιας ενωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, και ακόμη περισσότερο υπάρχουν οι όροι για μία μεγάλη αντισυστημική ριζοσπαστική αριστερά που θα βάζει τη σφραγίδα της στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

Η απόφαση του ΣΥΝ αποτελεί μια πρόταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ΣΥΝ, και η υιοθέτησή της στις 6/9/2009 από την πλειοψηφία των συνιστωσών, πισωγυρίζει ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, γυρνώντας τον στην εποχή Κωνσταντόπουλου.

Η απόφαση αυτή συνιστά χειρισμό (τόσο της υγιούς βάσης του ΣΥΝ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ) κι όχι υποχώρηση ή ενωτική διάθεση από πλευράς του ΣΥΝ, γιατί δεν διασφαλίζεται το αριστερό ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη γραμμή και τα συνθήματα, ούτε στη δημόσια εκπροσώπηση, ούτε πολύ περισσότερο στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων και στην κοινοβουλευτική ομάδα -αν προκύψει τέτοια. Γιατί δεν απαντάει στις ανησυχίες και τον προβληματισμό του κόσμου και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που αναρωτιούνται γιατί να συμβάλουν στην ανάδειξη βουλευτών που υιοθετούν και ψηφίζουν δεξιές θέσεις ή που δηλώνουν πως είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ (νωπές ακόμα οι δηλώσεις Φιλίνη-Ψαριανού). Γιατί σ' αυτή την πρόταση δεν υπάρχει τίποτα που έστω να προσπαθεί να δεσμεύσει πολιτικά τους «συνήθεις ύποπτους» για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ είτε με «μεταγραφές» τους προς αυτό, είτε ψηφίζοντας επίμαχα νομοσχέδια. Πράξεις που στο άμεσο μέλλον θα χρωματίσουν και στιγματίσουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και το ίδιο το εγχείρημα.

Η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ ψαλίδισε για άλλη μια φορά τη δυνατότητα να υπάρξει ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ και όχι το κακέκτυπο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η θεωρούμενη «υποχώρηση» του ΣΥΝ (που έγινε ακριβώς γιατί δεν «έβγαιναν τα κουκιά», αλλά και για να κατευναστούν οι αντιδράσεις της βάσης του) έχει ημερομηνία λήξης στις 4/10 είτε μπει στη Βουλή με μια κοινοβουλευτική ομάδα μάλλον αποκλειστικά του ΣΥΝ και επικεφαλής τον πρόεδρό του, είτε δεν μπει οπότε θα αναζητηθούν άλλα σωσίβια (πχ. Οικολόγοι Πράσινοι) για το μέλλον.

Θεωρούμε ότι η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ από την πλειοψηφία των συνιστωσών σημαίνει ότι χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ απ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να προχωρήσει με έναν πραγματικό αριστερό ριζοσπαστικό προσανατολισμό. Χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία να ξανακερδηθεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει απογοητευτεί, χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μην μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς, χάσαμε τη δυνατότητα απεύθυνσης στην «άλλη αριστερά», αλλά και -πολύ πιο σημαντικό- χάσαμε τη δυνατότητα όχι απλά να μην βοηθήσουμε στην αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, αλλά να δημιουργήσουμε τουλάχιστον ευήκοα ακροατήρια στον αντιδεξιό ή και αντιδικομματικά δυσαρεστημένο κόσμο. Χάσαμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα στην αριστερά, να έχουμε μια ενότητα στη βάση της υπηρέτησης των λαϊκών αγώνων και συμφερόντων κι όχι μια καρικατούρα ενότητας στη βάση της υπηρέτησης των εκλογικών αναγκών του ΣΥΝ.

Κατανοούμε απόλυτα τους φόβους, τις ανησυχίες, τις αρνήσεις και τα ερωτηματικά που έχουν σύντροφοι, φίλοι και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, όσο και για τη διάλυση του εγχειρήματος. Γιατί μπορεί να αποφύγαμε τη διάσπαση, αλλά δεν έχουμε αποφύγει τη διάλυση όχι απλά του εγχειρήματος, αλλά και της ιδέας για μια ενωτική αντισυστημική και μεγάλη αριστερά.

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του προσανατολισμού και του χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ θα ξανατεθεί την επομένη των εκλογών. Μια αριστερά ανύπαρκτη μπροστά στις εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις είναι κίνδυνος ορατός. Και εδώ προτείνουμε τη διεξαγωγή πανελλαδικής σύσκεψης στις 19-20 Οκτώβρη όπου να συζητηθούν τα ζητήματα του εκλογικού αποτελέσματος, του πολιτικού πλαισίου και της κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με αυτά της οργανωτικής λειτουργίας και συγκρότησης.

* Επειδή η μέχρι τώρα αντιπαράθεση (και ιδιαίτερα με τα ειδικά μέσα που αυτή διεξάγεται) έχει οδηγήσει στον εγκλεισμό στα κομματικά τείχη κι όχι στην αναζήτηση μιας αναγεννητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ,
* επειδή έχει διαμορφωθεί μια «κοινή γνώμη» ότι το πρόβλημα είναι οι καρέκλες και τα πρόσωπα (Αλαβάνος-Τσίπρας),
* επειδή έχουν κατατάξει άτομα και συνιστώσες σε «στρατόπεδα» κλείνοντας μάτια κι αυτιά δημιουργώντας μια σφαλερή απολίτικη οπαδοποίηση,
* επειδή ούτε θέλουμε ούτε είναι σωστό να βοηθήσουμε κι εμείς στο να οδηγηθεί ο κόσμος στο σεχταρισμό, στην ιδιώτευση, στο περιθώριο,
* επειδή πρέπει να παραμείνουμε παρόντες στις αυριανές δύσκολες μάχες,
* επειδή αναμένουμε και επιζητούμε την πιο δημοκρατική, πλατιά και ουσιαστική συζήτηση και συνάντηση με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ και με την ανεξάρτητη από το δικομματισμό και το σύστημα αριστερά, και τέλος
* επειδή δεν χαρίζουμε σε επαγγελματίες, μηχανισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες, ένα εγχείρημα που γέννησε ελπίδες και άνοιξε προοπτικές στον κόσμο της αριστεράς

Παραμένουμε ενεργοί σε αυτό και θα παλέψουμε να συνεχίσει όχι όπως πριν

O ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ ΣΤΟ REVOLT FESTIVAL 2009

Ο συντονιστής της Πανελλαδικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Θεωνάς θα βρεθεί την Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη 2009 στην Πάτρα, ως ομιλητής στην κεντρική εκδήλωση της πρώτης ημέρας του Revolt Festival 2009, με θέμα ΄΄ο λαός της κρίσης΄΄.
Ο Γιάννης Θεωνάς γεννήθηκε το 1940 στη Νάξο. Είναι πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ και της Ανωτέρας Τηλεπικοινωνιακής Σχολής. Το 1964 προσλήφθηκε στον ΟΤΕ, όπου εργάστηκε ως το 1994. Υπήρξε δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος από το 1974, μέλος του Δ.Σ. του ΟΜΕ-ΟΤΕ, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και της ΓΣΕΕ, της οποίας διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας την περίοδο 1992-1994

Ο Γιάννης Θεωνάς έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, το 1987, στην οποία παρέμεινε ως το 1996, ενώ κατά την περίοδο 1990-1994 ήταν και μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Από το 1994 ως το 2000 ήταν ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Στο Ευρωκοινοβούλιο διετέλεσε μεταξύ άλλων και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής, Νομισματικής και Βιομηχανικής πολιτικής.

Το 2000, ύστερα από τη διαγραφή του Μήτσου Κωστόπουλου από το ΚΚΕ, ο Γ.Θεωνάς ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με την ηγεσία του Κόμματος, αποδοκιμάζοντας ανοιχτά τη διαγραφή του Κωστόπουλου, υποστηρίζοντάς τον και λέγοντας πως το Κόμμα βρίσκεται σε λάθος πορεία.Σύντομα, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο, δίνοντας την στον Γιάννη Παττάκη. Κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ο Θεωνάς ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το Κόμμα. Αμέσως μετά, μαζί με τον Κωστόπουλο και άλλα πρώην στελέχη του ΚΚΕ, ίδρυσε την Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ), η οποία συμμάχησε με το ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ο Γιάννης Θεωνάς είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕΔΑ , ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2009. Σήμερα είναι συντονιστής της Πανελλαδικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΣΤΟ REVOLT FESTIVAL 2009

Η Νάντια Βαλαβάνη θα βρεθεί στις 12 Σεπτέμβρη στην Πάτρα, στα πλαίσια του 1ου Φεστιβάλ Αντιστάσεων και Κινημάτων Δυτικής Ελλάδας που διοργανώνει η Κ.Ο.Ε. στο Κάστρο της Πάτρας, συμμετέχοντας στο πάνελ της κεντρικής εκδήλωσης με θέμα "Η Αριστερά και η Αντίσταση του λαού στην κρίση". Είναι μια σημαντική ευκαιρία για τον κόσμο της Αριστεράς αλλά και του πολιτισμού να συναντηθεί με μία τόσο εξαιρετική εκπρόσωπο των γραμμάτων αλλά και των αγώνων.

Βιογραφικό της Νάντιας Βαλαβάνη:
Η Νάντια Βαλαβάνη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Αυγούστου 1954.
Είναι συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ) και υπ. Διδάκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, μεταφράστρια και σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ από το 1996 μέχρι το 2005 ήταν διευθύντρια ξενοδοχείου στην Κρήτη (Σταλίδα Ν.Ηρακλείου).
Είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Δήμο Τσακνιά και έχουν ένα γιο και μια κόρη.
Μαθήτρια στο Ηράκλειο Κρήτης κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, μαζί με φίλες της πραγματοποίησαν αυθόρμητες δραστηριότητες ενάντια στο καθεστώς.
Από τον Ιανουάριο του 1973 συμμετείχε στο οργανωμένο μαζικό και παράνομο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα στην Αθήνα μέσα από την Αντι-ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ.
Πρωτοετής φοιτήτρια, συνελήφθη το Φεβρουάριο του 1974 μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και μετά από 5μηνη παραμονή υπό ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, παραπέμφθηκε σε δίκη στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών κατηγορούμενη κυρίως για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αφέθηκε ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού μετά την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974.
Αντιπρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ, πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και εκλέχτηκε μέλος του πρώτου Εθνικού Συμβούλιου της (Ιούνιος 1975).
Συμμετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες και χρημάτισε μέλος του ΚΣ και του Γραφείου της ΚΝΕ και αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Έχει συμμετάσχει ως στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ σε πολλά συνέδρια και αποστολές στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ και στη Μέση Ανατολή.
Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1989 διαφωνώντας με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζανετάκη. Έκτοτε παραμένει ανέντακτη στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Από χρόνια μελετά το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Σχετικά σημειώματα και δοκίμια της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά ελληνικά και διεθνή περιοδικά.
Έχει συμμετάσχει σε διεθνή Συμπόσια και ημερίδες για τον Μπρεχτ, ανάμεσα στα οποία και στο κεντρικό γεγονός για τα 50 χρόνια από το θάνατο του, που οργάνωσε η Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ το 2006 στην γενέτειρα του, το Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας, με θέμα "O Μπρεχτ και ο θάνατος", με ανακοίνωση της για τα διδακτικά θεατρικά έργα.
Είχε την ιδέα, οργάνωση και επιμέλεια του βιβλίου "Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κριτικές προσεγγίσεις" (Στάχυ 2002 και Πολύτροπο 2004), μιας διεθνούς έκδοσης με δοκίμια για τον Μπρεχτ, ένα δικό της και 15 γνωστών ειδικών, πανεπιστημιακών από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και μεγάλων καλλιτεχνών, όπως η Γκιζέλα Μάι και οι τότε βοηθοί σκηνοθέτες του Μπρεχτ στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ, Μ. Βέκβερτ και Κ. Βέμπερ. Το βιβλίο έχει συμπεριληφθεί ως διδακτικό εγχειρίδιο στη βιβλιογραφία μαθημάτων στα Τμήματα Θεατρολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Θεσσαλονίκης.
Έχει μεταφράσει ποιήματα του Μπρεχτ (Σύγχρονη Εποχή), δύο βιβλία με διηγήματα του (Καστανιώτης), το διδακτικό θεατρικό έργο "Η εξαίρεση και ο κανόνας" (Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης του Γιάννη Καλατζόπουλου, θεατρική σεζόν 1998-1999), καθώς και λογοτεχνικά και παιδικά βιβλία (εκδόσεις Καστανιώτη και Πατάκη).
Τον Νοέμβριο του 2006 ανέβασε σε συνεργασία με γνωστούς καλλιτέχνες (Τάσος Καρακατσάνης, Τάκης Τζαμαριάς, Μαρία Δημητριάδη, Κάτια Γέρου, Στέλιος Μάινας, Κωστής Ρασιδάκις κ.α.), στο θέατρο Ιλίσια την παράσταση λόγου και μουσικής "Σκέφτομαι σημαίνει αλλάζω", μια παραγωγή του ΣΥΝ για τα 50 χρόνια από το θάνατο του Μπρεχτ.
Επίσης οργάνωσε και ανέβασε μια μουσική παράσταση-διάλεξη για τη μουσική των Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ με τίτλο "Έρευνα για το αν ο άνθρωπος τον άνθρωπο βοηθά" στους Δήμους Παλαιού Ψυχικού, Ηρακλείου και Νέας Μάκρης (Δεκέμβριος 2006 έως Ιούνιος 2007) και ένα αφιέρωμα στο διεθνές κι ελληνικό εργατικό τραγούδι με τίτλο "Ψωμί και Τριαντάφυλλα" για το Δήμο Ελληνικού την Πρωτομαγιά 2007.
Το μυθιστόρημα της "Οι εσπερινοί επισκέπτες", διηγήματα, ποιήματα (ανάμεσα τους δύο ατομικές ποιητικές συλλογές, Τέλος Εποχής, Καστανιώτης και το "Στην πόλη της μακριάς προσμονής", Δελφίνι), αφηγήματα και δοκίμια έχουν εκδοθεί σε ατομικές και συλλογικές εκδόσεις από τους εκδοτικούς οίκους Κάλβο, Καστανιώτη, Δελφίνι, Νέα Σύνορα-Λιβάνης, Στάχυ, Οδηγητής, Πολύτροπο. Βρίσκονται επίσης στην Ανθολογία κρητικής ποίησης 1950-2007 (Συμπόσιο Ποίησης / Ταξιδευτής) και στα περιοδικά ΟΥΤΟΠΙΑ, Διαλεκτική, Ρεύματα, Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης και Ελί-τροχος.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη Γιουγκοσλαβία (Μάιος 1999) κυκλοφόρησε το λεύκωμα της "Ο απαραίτητος πόλεμος", αφισέτες με κολάζ και ποιητικά σχόλια.
Βραδιές για την ποίηση της έχουν οργανωθεί, μεταξύ άλλων, στα Φεστιβάλ Σύμης (1998) και Ηρακλείου (1999).
Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και στις εφημερίδες της αριστεράς Η ΕΠΟΧΗ, Η Κυριακάτικη ΑΥΓΗ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Είναι μέλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της Αντίστασης 1967-1974, της Διεθνούς Αμνηστίας και της IBS (Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ).

Ο ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΔΕ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ…,προκήρυξη της ΚΟΕ για την ΔΕΘ

Πέρυσι στη Δ.Ε.Θ., ο Καραμανλής υποσχότανε διαφάνεια, τιμιότητα, σεμνότητα και ταπεινότητα. Επίσης ανέφερε ότι ‘’ είμαστε σε μετωπική σύγκρουση με τα φαινόμενα κερδοσκοπίας και της αισχροκερδείας’’ και ότι ‘’σε κάθε περίπτωση η πολιτική μας ήταν και παραμένει στρατευμένη στη συνεχή μείωση της ανεργίας που συνιστά μείζον κοινωνικό ζήτημα’’. Ένα χρόνο μετά οι γενικόλογες υποσχέσεις της κυβέρνησης ακούγονται σαν κακόγουστο αστείο.

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΡΙΣΗ: αυτό ήταν το βασικό επιχείρημα της Ν.Δ τον τελευταίο χρόνο. Μια κρίση η οποία παρουσιάζεται πάνω – κάτω σαν φυσικό φαινόμενο χωρίς να οφείλεται στην λαιμαργία του μεγάλου κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. 28 δις δώρισε η κυβέρνηση, με την σιωπηρή συμφωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στους τραπεζίτες, ποσό το οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει 275.000 νέες θέσεις εργασίας με πλήρη ασφάλιση και μισθό 1.300€. Άρα χρήματα υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι προς ποια κατεύθυνση διατίθενται; Υπέρ των λίγων και εχόντων ή υπέρ των πολλών και μη εχόντων;

ΦΩΤΙΕΣ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΣΚΑΝΔΑΛΑ, ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική. Και δεν είναι μόνο της Ν.Δ είναι και του ΠΑΣΟΚ, που υποτιμώντας την κοινωνία επιζητά την εναλλαγή και όχι την αλλαγή. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει, όπως έκανε ο Καραμανλής με την παραγραφή των σκανδάλων της τελευταίας οκταετίας εν μία νυκτί με το κλείσιμο της βουλής, να ξεγραφτούν από την μνήμη των εργαζομένων οι πολιτικές του ευρώ, των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ξεπούλημα της Ε.Υ.Α.Θ που ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ και αυτές τις μέρες προσπαθεί να ολοκληρώσει η κυβέρνηση. Η πώληση και του νερού αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση που αποδεικνύει ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι αδίσταχτοι και επικίνδυνοι για την κοινωνία. Πιο πρόσφατο σκάνδαλο – έγκλημα του δικομματισμού : το ξανακάψιμο 300.000 στρεμμάτων δάσους (6πλάσια του 2007…) σε όλη την περιφέρεια που βασίστηκε στους δασοκτόνους νόμους της τελευταίας εξαετίας και την αποδυνάμωση των μηχανισμών πυρόσβεσης.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ; Στις υποσχέσεις της κυβέρνησης όχι. Στις ξαναζεσταμένες υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ όχι. Αυτή η εναλλαγή κοροϊδίας έχει φέρει την πλειοψηφία της κοινωνίας σε αδιέξοδο και απόγνωση. Δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στον τόπο οι θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων, της ακρίβειας, της ανεργίας, της απλόχερης στήριξης των καρτέλ, των τραπεζιτών και του μεγαλοκατασκευαστικού τομέα. Ο δικομματισμός για χρόνια ενώ προωθεί τις ίδιες αντιλαικές-αντικοινωνικές πολιτικές, στο μόνο που διαφωνεί είναι στο πώς θα μοιραστούν τα κέρδη.

ΝΑ ΤΟ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ: βρισκόμαστε βαθιά μέσα σε μια πολύπλευρη κρίση πολιτική, οικονομική και κοινωνική. Καθημερινά ο καθένας από εμάς βλέπει την ζωή του να γίνεται πιο δύσκολη και το μέλλον του πιο αβέβαιο. Η απαξίωση της πολιτικής, μέσα από τη βρωμιά της επίσημης πολιτικής, η πολυδιάσπαση των εργαζομένων και η κατασυκοφάντηση – χλευασμός των εννοιών του αγώνα και της αντίστασης συνέβαλαν καθοριστικά στην προσωρινή νίκη μιας μειοψηφίας μεγαλοκαρχαριών έναντι της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Η διέξοδος βρίσκεται στην ενότητα των εργαζομένων, των κινημάτων και της αριστεράς. Ο θυμός της κοινωνίας, εφόσον βγει στο προσκήνιο, κανένας από τους ανευθυνο-υπεύθυνους του δικομματισμού που σήμερα βγάζει χρήματα από την πολιτική σε βάρος της κοινωνίας δεν θα βρίσκει μέρος να κρυφτεί.

Οι οργανώσεις Θεσσαλονίκης, της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας, καλούν όλους τους πολίτες της πόλης σε μια μαζική, μαχητική διαδήλωση με τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ το Σάββατο 05/09 και ώρα 18:00 στο Άγ. Βενιζέλου.