ΕΛΑΤΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Γραφεία Πάτρας: Κορίνθου 245-249, τηλ-fax: 2610 275 795, email: koe.achaias@gmail.com

30 Σεπ 2010

Δήλωση Κώστα Ταβαντζή




«…και στη πιο βάρβαρη εποχή κάποιοι πρέπει να λένε την αλήθεια…»
Μ. Μπρέχτ


Ζούμε πράγματι σε βάρβαρη εποχή.
Γιατί τις τύχες της χώρας μας αποφασίζει η τρόικα και όχι η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση. Η τρόικα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου επιτάσσει και οι yesmen κυβερνώντες τωρινοί και προηγούμενοι εκτελούν. Τα επικοινωνιακά τερτίπια τους και τα χρυσοπληρωμένα ΜΜΕ όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια.
• Η αλήθεια είναι ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων, οι εξωφρενικές αυξήσεις, και οι δυσβάσταχτοι φόροι οδηγούν στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων.
• Η αλήθεια είναι ότι ξεπουλιέται ο εθνικός μας πλούτος με μεσάζοντες Έλληνες και ξένους των οποίων η ταυτότητα επιμελώς αποσιωπάται.
• Η αλήθεια είναι ότι οι άνεργοι με επίσημες προβλέψεις θα φτάσουν τα δύο εκατομμύρια!!!
• Η αλήθεια είναι ότι τα λουκέτα σε μαγαζιά και μικρές επιχειρήσεις θα ξεπεράσουν τα 500.000!!!
• Η αλήθεια είναι ότι καταργήθηκαν δημοκρατικά δικαιώματα και οι εργασιακές σχέσεις έφτασαν στα επίπεδα του προηγούμενου αιώνα.
• Η αλήθεια είναι ότι επεξεργάζονται και νέα μέτρα!!!
Από την άλλη μεριά πάλι με πρόσχημα την δήθεν ανάπτυξη χαρίζονται δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, περαιώνεται με νόμο η φοροδιαφυγή και κυνηγάνε τους περιπτεράδες και τους πωλητές των λαϊκών αγορών για τις αποδείξεις. Όσο για τη μεγάλη φοροδιαφυγή γίνεται πάρτι στα ΜΜΕ αλλά δεν ακούσαμε να μάζεψαν φράγκο ούτε να οδηγήθηκε κανείς στα δικαστήρια.
Περισσεύει η υποκρισία και το απύθμενο θράσος.

Αγαπητοί συνδημότες,

Μπορεί να ξενίζει μερικούς αυτή η εισαγωγή από έναν υποψήφιο σε αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι του κυβερνώντος κόμματος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της δημοκρατικής λεγόμενης αριστεράς και οι δήθεν ακομμάτιστοι δούρειοι ίπποι τους, λένε ότι ψηφίζουμε αυτοδιοικητικά και όχι για το μνημόνιο. Λες και οι εκλογές γίνονται σε άλλη χώρα. Λες και αυτή η τραγική κατάσταση δεν επηρεάζει τους Δήμους.

Ας πούμε μερικές αλήθειες που τις αποφεύγουν σαν το διάβολο το λιβάνι.
• Η αλήθεια είναι ότι η επιχορήγηση από τη ΣΑΤΑ μειώθηκε για το 2010 κατά 40%!!!
• Αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ», που έδινε μια δυνατότητα να γίνουν μερικά έργα, καταργήθηκε εντελώς από 20/6/2010.
• Αλήθεια είναι ότι στο μνημόνιο με σαφήνεια αναφέρεται ότι θα μαζευτούν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση 500 εκατ. ευρώ για κάθε ένα χρόνο στα επόμενα τρία χρόνια δηλαδή σύνολο 1,5 δις ευρώ.
• Αλήθεια είναι ότι από την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας κόπηκαν 33 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων
• Αλήθεια είναι ότι με τον Καλλικράτη απολύονται όλοι οι έκτακτοι και συμβασιούχοι από την 1/1/2011 που ανέρχονται πανελλαδικά σε 40.000 εργαζόμενους.
Ερωτάμε τον κάθε συμπολίτη μας που δεν έχει παρωπίδες. Έχει ή δεν έχει σχέση το μνημόνιο και το παιδί του ο Καλλικράτης με τις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Τι θα κάνουν οι υποψήφιοι αν εκλεγούν; Μα πάλι το μνημόνιο και ο Καλλικράτης προβλέπουν. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που στην καθομιλουμένη σημαίνει αύξηση δημοτικών τελών για να βγείτε πέρα.
Και πως θα φτιάξουμε καμιά πλατεία ή χώρο πρασίνου; Πρόσφατα ψηφίστηκε με το νόμο για τις εκλογικές δαπάνες διάταξη που υποχρεώνει τους δήμους να φορολογήσουν τους περίοικους για απαλλοτρίωση τέτοιων χώρων!!!

Αγαπητοί συνδημότες,
Ο κ. Κατσικόπουλος, ο κ. Χριστόπουλος και ο κ. Δημαράς αποσιωπούν συνειδητά την αλήθεια. Λένε λόγια ανούσια όπως «πόλη αντάξια των κατοίκων της» όπως «νέο αίμα στο Δήμο» όπως «νέοι και άφθαρτοι» και μια σειρά τέτοια. Για την ταμπακιέρα δεν μιλάει κανένας.
Καμώνονται ότι θα αναπτύξουν την πόλη. Δημιουργούν την εντύπωση ότι λεφτά υπάρχουν για να κάτσουν στη Δημαρχιακή καρέκλα.
Αυτό όμως το έργο έχει πρόσφατα ξαναπαιχτεί. Δεν γίνεται να έχουμε τόσο βραχεία μνήμη.
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν πιστά το μνημόνιο. Θυμηθείτε με... Θα αυξήσουν 100% τα δημοτικά τέλη. Θα ξεπουλήσουν το παραλιακό μέτωπο για «επενδύσεις». Δηλαδή θα το οικοδομήσουν και η Πάτρα θα παραμείνει παραλιακή πόλη χωρίς παραλία.
Προμηνύεται ένας άνισος προεκλογικός αγώνας με τη μερίδα του λέοντος στα ΜΜΕ να την έχουν οι τρείς υποψήφιοι. Με πολύχρωμες διαφημίσεις, με μπλουζάκια και μπαλονάκια. Με αυτά και με πολλά άλλα θέλουν να κρύψουν την αλήθεια. Μη τους πιστέψετε γυρίστε τους την πλάτη.

Αγαπητοί συνδημότες,
Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση ένας δρόμος δοκιμασμένος υπάρχει. Ο δρόμος της συσπείρωσης του λαού και ο αγώνας για να αποκρούσει την ολόπλευρη επίθεση που δέχεται.
Οι Δήμοι πρέπει να γίνουν μετερίζια του αγώνα. Να γίνουν σύμμαχοι του λαού και όχι αντίπαλοι και διώκτες του.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε με αγώνες να μην αυξηθούν τα δημοτικά τέλη και οι φόροι. Να τα πληρώσουν αυτοί που έχουν. Δεν γίνεται να πληρώνουν τέλη οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε την απόδοση της παραλιακής ζώνης στο λαό της Πάτρας και όχι να την πάρουν τζάμπα οι ξένοι και να την χτίσουν στα πλαίσια της δήθεν ανάπτυξης.
Πολλά μπορούμε με τον αγώνα μας. Στο πρόγραμμα του συνδυασμού μας θα βρείτε αναλυτικά τις θέσεις μας.
Η εμπειρία μου στο Δήμο της Πάτρας και από τη θέση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου με δίδαξε ένα πράγμα. Αν ο λαός είναι συσπειρωμένος και ο Δήμος διεκδικητικός μπορεί να κερδίζει μικρές και μεγάλες μάχες.

Σε αυτές τις δύσκολες για το λαό και την πατρίδα στιγμές πιστεύω ότι είναι πατριωτικό καθήκον καθενός να αγωνιστεί.
Να σπάσει τη σιωπή του και να σηκώσει το ανάστημά του.
Για το λόγο αυτό θα είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό «Ανυπότακτη Πολιτεία», που θεωρώ ότι μπορεί να χωρέσει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, καθένα που θέλει ν’ αγωνιστεί.
Για να συγκροτήσουμε –τώρα και στο μέλλον- ένα ευρύτερο και αποτελεσματικότερο Μέτωπο πάλης.

ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ!

ΚΩΣΤΑΣ Β. ΤΑΒΑΝΤΖΗΣ
Καθηγητής Χημείας,
Διευθυντής Φροντιστηρίων «ΠΡΙΣΜΑ»
τ. πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας

29 Σεπ 2010

Διχαστήκαμε, αλλά συγκυριακά Συνέντευξη με το Νίκο Γαλάνη, στέλεχος της Κ.Ο.Ε. στην εφημερίδα εποχή του Σαββάτου 25/09.

Τη συνέντευξη πήρε
ο Πάνος Λάμπρου

Γίνεται αναφορά σε διαφορετικά ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, δεν έχουν γίνει κατανοητά απ΄ όλους μας τα δύο -και ενδεχομένως περισσότερα- πολιτικά σχέδια.

Το πρώτο ζήτημα είναι αν υπάρχουν στρατηγικές στο χώρο της αριστεράς. Είτε στρατηγικές που είναι βραχυπρόθεσμες είτε στρατηγικές που έχουν βάθος χρόνου και πεδίου. Την τελευταία χρονική περίοδο, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης και την είσοδο του ΔΝΤ, έπρεπε να δει η αριστερά την ταυτότητά της, τη στρατηγική της. Υπήρξε μια αντιπαράθεση που δεν ήταν πάντα φανερή. Υπήρχε μια άποψη, που ήθελε μια αριστερά να παίζει δεύτερο και διαχειριστικό ρόλο, και υπήρξε μια τοποθέτηση, που έλεγε ότι οι συνθήκες για την αριστερά είναι ευνοϊκές και ότι είναι σε θέση να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Έχω την εντύπωση ότι ο ρόλος αυτός, εν μέρει, είχε κατακτηθεί. Είναι σωστό. Είχε κατακτηθεί, έως τον Οκτώβρη του 2009.

Άρα γιατί επανέρχεται ως αίτημα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν δημιουργήθηκε είχε δύο δυνατά σημεία. Η ενότητά του και η πολιτική του ταυτότητα. Η αριστερά μπορούσε να πρωταγωνιστήσει. Και αυτή η δυναμική δομήθηκε και με το σύνθημα “αλλάζουμε το τοπίο” και με τη διεκδίκηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν από διαφορετικά ρυάκια της αριστεράς. Υπήρξε μια υπέρβαση από οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και από μη ενταγμένους που έκαναν τη δική τους υπέρβαση. Σήμερα έχουμε νέες ευνοϊκές συνθήκες, Έχουμε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό, κομματικό και οικονομικό σύστημα. Έχουμε χρεοκοπημένους μύθους και χρεοκοπημένες ιδέες της αστικής τάξης. Να, λοιπόν, η ευκαιρία για την αριστερά. Με νέες ιδέες, με τη δυναμική της ενότητας. Αυτό το “μικρόβιο” της ενότητας, επέδρασε θετικά και σε άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Σήμερα, όμως, έχουμε ένα ελπίζω μικρό τραύμα.

Ναι, μια τραυματική κατάσταση, που ο κόσμος της αριστεράς δεν τη δικαιολογεί.Να αντιστρέψω μια παραίνεση ενός παλαιού επαναστάτη, που έλεγε “ενωθείτε για να διασπαστείτε”. Εγώ θα έλεγα ότι διχαστήκαμε συγκυριακά για να ενωθούμε ουσιαστικά και δυναμικά. Υπάρχουν δυνάμεις, εντός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, που σε αυτή τη συγκυρία, στην Αττική, φαίνεται να βαδίζουν διαφορετικά, αλλά στην πραγματικότητα έχουν πολλά κοινά σημεία. Και με την ενωτική τους ιστορία και με τις αγωνίες τους για την ανασύνθεση, αλλά και με τη θέλησή τους να είναι χρήσιμες δυνάμεις για τις καταπιεζόμενες τάξεις. Αυτό είναι το αναγκαίο υλικό που θα επαναφέρει το στοιχείο της ενότητας.

Πιστεύεις πραγματικά ότι όσοι ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ και εμπλέκονται στη μία ή στην άλλη επιλογή, μπορούν να πάνε στη γειτονιά, στο καφενείο, στο χώρο δουλειάς, στο πανεπιστήμιο και να δικαιολογήσουν με επάρκεια τη σημερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, θεωρώ ότι είναι δύσκολο. Αν, όμως, παραμείνουμε σε αυτό το πεδίο, θα είναι σαν να αυτοπαγιδευόμαστε. Είναι παγίδα να μιλάμε εμείς οι ίδιοι για διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει διάσπαση και αποδεικνύεται πανελλαδικά. Υπάρχει μια διαφορετική απόχρωση, στον τρόπο που αντιμετωπίσαμε τις περιφερειακές εκλογές στην Αττική και θα πρέπει να στρέψουμε την αντιπαράθεσή μας σε αυτούς που πραγματικά είναι απέναντί μας.

Ενώ πανελλαδικά σε πολλές περιπτώσεις τα σχήματα κατεβαίνουν ενωμένα, στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας υπάρχει διχασμός. Πώς δικαιολογείται αυτό; Αν υπήρχαν διαφορετικά πολιτικά σχέδια, θα υπήρχε έκφραση σε όλη την Ελλάδα. Το ότι εκφράζεται μόνο σε μια περιοχή, γεννά σοβαρά ερωτηματικά.
Οι εκλογές στην Αττική είναι μια κεντρική εκλογική αναμέτρηση. Συνεπώς, με ποιον τρόπο αντιμετωπίζεις αυτή την αναμέτρηση έχει μεγάλη σημασία. Αν δηλαδή απευθυνθείς στην κοινωνία με τις ιδέες σου ή αν θα πας με τη λογική του δεύτερου ρόλου. Έχουμε τη δυνατότητα ως αριστερά να έχουμε τη δική μας άποψη, το δικό μας σχέδιο, τη δική μας πολιτική γραμμή, για να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό ρεύμα, το οποίο θα είναι χρήσιμο για τον ελληνικό λαό και επικίνδυνο για την κυβέρνηση. Η επιλογή Μητρόπουλου εκχωρεί σε ένα προσωρινό και ακίνδυνο αντάρτη του ΠΑΣΟΚ, την υπόθεση αυτή.

Αν ο Μητρόπουλος είχε δεχτεί να μην ήταν υποψήφιος περιφερειάρχης, αλλά υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης, θα άλλαζε κάτι; Δεν θα ήταν ένας αντάρτης του ΠΑΣΟΚ, δεν θα ήταν όλα αυτά που τον κατηγορούν; Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να προσδιόριζε ποιους έχει απέναντί του και να συσπειρώσει τον κόσμο του και βεβαίως να βάλει κριτήρια και όρους-δεσμεύσεις για τα πρόσωπα που θα τον εκπροσωπούσαν. Από νωρίς εκφράστηκε μια άποψη, από το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, που στοχοποιούσε το Σύμφωνο Σταθερότητας και την κυβέρνηση. Κατατέθηκαν προτάσεις για τη δημιουργία μιας μετωπικής πολιτικής, με πυρήνα, με κέντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα επιδίωκε να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Αυτά δυστυχώς δεν ακολουθήθηκαν και γνωρίζουμε τι και ποιος ευθύνεται. Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω, είναι ότι από την ιστορία έχει αποδειχθεί πως αν οι ρήξεις σε κυβερνητικά κόμματα δεν είναι ουσιαστικές, οι “αντάρτες” επιστρέφουν με αποτέλεσμα να δημιουργείται απογοήτευση. Η αριστερά οφείλει να αυτοκαθοριστεί και όχι να ετεροκαθορίζεται.

Υπάρχει, όμως, μια άποψη που λέει ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την κυβερνητική επίθεση, θα πρέπει να υπάρξουν ρωγμές στο ΠΑΣΟΚ και συνεπώς να αξιοποιήσουμε τις αντιπολιτευτικές φωνές που υπάρχουν, που βγαίνουν έξω από τα όρια της σοσιαλδημοκρατίας και αντιμάχονται από τα αριστερά το μνημόνιο.Είναι μια προσέγγιση που δεν βάζει στο επίκεντρο την κοινωνία, που δεν στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση κυβέρνησης και τρόικας χρειάζεται πολιτική γραμμή σχέδιο και ικανότητα δράσης που να δημιουργεί πολιτικό κίνημα και συνειδητό ρεύμα, αυτά δεν γίνονται με ευκολίες και ευκαιριακά κόλπα, στα οποία μάλιστα ούτε πρωταγωνιστείς ούτε την ηγεμονία έχεις. Υπάρχουν πολιτικές δυνατότητες και πρόσωπα, από το χώρο της αριστεράς, τα οποία μπορούν να διεμβολίσουν το χώρο του ΠΑΣΟΚ και το έχουν αποδείξει στο παρελθόν. Αναφέρομαι στην περίοδο Αλέκου Αλαβάνου. Με μικρό εκλογικό ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μοναδική, η ουσιαστική αντιπολίτευση και έφτασε δημοσκοπικά σε υψηλά ποσοστά. Είναι μια πρόσφατη ιστορική εμπειρία, την οποία θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε.

Δηλαδή, ένα πρόσωπο ήταν αυτό που έδωσε πνοή στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέκος Αλαβάνος ήταν η μοναδική αντιπολίτευση ή ο ΣΥΡΙΖΑ με όλο του το δυναμικό;Ασφαλώς το όλο ενωτικό εγχείρημα. Τα πρόσωπα παίζουν ρόλο και μάλιστα όταν αυτά αναδεικνύονται με ένα φυσικό τρόπο στην ηγεσία. Ο Αλέκος Αλαβάνος απέδειξε, με όλα του λάθη και τις αδυναμίες, ότι έχει ηγετικές ικανότητες και επιρροή στα μεγάλα κοινωνικά ακροατήρια και νομίζω πως του πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό η άνθιση του ΣΥΡΙΖΑ...

Επειδή ακούγεται κριτική για τη στάση του Συνασπισμού ως προς την υπόθεση των μελών -και δικαίως-, να σου υπενθυμίσω ότι και επί ηγεσίας Αλαβάνου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κάνει ουσιαστικά βήματα ώστε να ακούγεται η φωνή των μελών του εγχειρήματος. Είναι αλήθεια. Δεν πρέπει όμως, να έχουμε την αντίληψη ότι ένας άνθρωπος από μόνος του μπορεί να τροποποιήσει τους οργανωτικούς κομφορμισμούς και τους κομματικούς πατριωτισμούς. Αλλά θα πρέπει και εγώ να σου υπενθυμίσω ότι ο Α. Αλαβάνος είχε και μια δεύτερη τοποθέτηση, που μίλαγε για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών.

Δεν υπάρχει ένα θέμα αυτοκριτικής; Και δεν αναφέρομαι μόνο στον Α. Αλαβάνο. Οι αριστεροί δεν πρέπει κάποια στιγμή να λένε ότι κάναμε λάθος, να ζητάνε συγγνώμη; Θα συμφωνούσα με ένα συντάκτη σας από τη Θεσσαλονίκη που έγραψε ότι η αριστερά δεν έχει μάθει να κάνει αυτοκριτική. Αυτό αφορά όλες τις πλευρές.

Πόσο εύκολο είναι να ξεχάσουμε όσα έγιναν και να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος την επομένη των εκλογών;Δεν είναι σίγουρο ότι μπορούμε να ξεχάσουμε όσα έγιναν. Πρέπει να το προσπαθήσουμε. Διατηρώ, όμως την αισιοδοξία μου γιατί υπάρχει ζήτηση για την αριστερά. Με την έννοια ότι ο κόσμος έχει προβλήματα και συνεπώς αναζητά λύσεις, απαντήσεις. Και αυτή η διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι αριστερή, εγώ θα έλεγα και κόκκινη. Με την έννοια ότι πρέπει να δούμε σε ποιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα θα ζούμε μετά την κρίση. Είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, το οποίο η αριστερά θα πρέπει να το θέσει. Και ίσως εδώ να έχουμε δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια. Το ένα που θα είναι το ριζοσπαστικό και το δεύτερο το διαχειριστικό. Τα δύο αυτά σχέδια, που δεν είναι ομολογημένα με αυτόν τον απόλυτο τρόπο που τα ανέφερα, υπάρχουν. Ίσως υπόγεια, στο πίσω μέρος του μυαλού του καθένα, αλλά υπάρχουν. Και μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές και σε διαφορετικά σημερινά στρατόπεδα. Μπορεί στα δύο ή και τρία στρατόπεδα, που υπάρχουν σήμερα, να υπάρχουν δυνάμεις που να είναι στην πρώτη λογική. Δηλαδή στη λογική της κοινωνικής αλλαγής, στη διαμόρφωση ενός πολιτικού σχεδίου, που να τροποποιεί τα πράγματα στην κοινωνία, να ενισχύει ρεύματα κοινωνικής αλλαγής.

Στην Περιφέρεια της Αττικής θα δοθεί μια κεντρική πολιτική μάχη χωρίς την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει. Η οσμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι παντού. Θεωρώ ότι η Ελεύθερη Αττική είναι η βασική οσμή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές.

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες, καθώς ο Αλέκος Αλαβάνος αποφεύγει να αναφερθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Παλαιότερα έλεγε ότι είναι απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα αναφέρεται αποκλειστικά ως εκπρόσωπος του Μετώπου.Λέω ότι το Μέτωπο είναι σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί προκύπτει, εκεί λειτουργεί, εκεί θέλει να λειτουργήσει. Θέλουμε να λειτουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα δυναμικό, μαζικό και διαφορετικό τρόπο, απ΄ ό,τι έβλεπε παλαιά η αριστερά τη σχέση της με την κοινωνία. Για τον Αλέκο Αλαβάνο θέλω να πω ότι η οραματική του διάθεση για μια πρωταγωνιστική αποτελεσματική και ριζοσπαστική αριστερά, έχει σαν όρο και προϋπόθεση την ενωτική και μετωπική δράση και λειτουργία.

22 Σεπ 2010

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ , ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΡΟΥ , ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΤΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ


Aύριο Πέμπτη 23 Σεπτέμβρη και ώρα 12 π.μ , με συνέντευξη τύπου στην αίθουσα της ΕΣΗΕΠΗΝ , θα γίνει η επίσημη ανακοίνωση στα τοπικά ΜΜΕ,της καθόδου της Περιφερειακής κίνησης "Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας" και του επικεφαλής της Βασίλη Χατζηλάμπρου, στις επερχόμενες Περιφερειακές Εκλογές του Νοέμβρη 2010.

Περιφερειακή Κίνηση "Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας"

ΓΡΑΦ.ΤΥΠΟΥ

12 Σεπ 2010

Ποιο το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ; Του Ρούντι Ρινάλντι


Αναμφίβολα οι επιλογές για την περιφέρεια Αττικής θα επηρεάσουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί, βιαστικά, μιλάνε για διάσπαση ή και το τέλος του. Δεν είναι λίγα, άλλωστε, όσα έχουν γίνει στο όνομα της ενότητας και σίγουρα θα επιχειρηθεί να καλυφθούν ξανά πολιτικές επιλογές πίσω από το δίπολο «ενότητα-διάσπαση», και πολλά θα χρεωθούν στα ιδιαίτερα προσωπικά - εγωιστικά χαρακτηριστικά και κίνητρα.

Κι όμως, μπροστά μας έχουμε ένα κατ’ εξοχήν διττό πολιτικό πρόβλημα: Η βαθύτατη κρίση του ΣΥΡΙΖΑ ζητά επίμονα μια ουσιαστική ερμηνεία, καθώς το ερώτημα αν είναι ανατάξιμη και υπό ποιες προϋποθέσεις δεν έχει απαντηθεί. Είναι σε θέση ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ» –μετά τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στο χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ- να παρέμβει στις αυτοδιοικητικές εκλογές, να αντιπαλέψει την επιχειρούμενη αποπολιτικοποίησή τους και να δημιουργήσει μια πολιτική κίνηση που να αναπτερώνει και να στηρίζει την ελπίδα του λαού για μια διαφορετική πορεία; Κυρίως, με ποια γραμμή και κατεύθυνση θα πάει προς την κοινωνία, με ποιες «κεραίες» και ποιες επιλογές θα αντιπαρατεθεί στο μνημονιακό σύστημα;

Η εικόνα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και ένα χρόνο είναι απογοητευτική. Οι κινήσεις και οι διεργασίες που έγιναν το καλοκαίρι από τον Συνασπισμό έδειξαν τρομερή ανευθυνότητα και πολιτική ανικανότητα τεραστίων διαστάσεων. Η ανικανότητα πολλαπλασιάστηκε αμέσως μετά το συνέδριο και την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, και μια παραζάλη φαίνεται πως κατέλαβε τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΝ. Ενώ έβγαιναν από μια διάσπαση «μεγαλοπιάστηκαν» και νόμιζαν ότι διέθεταν δύο πολιορκητικούς κριούς: την υποψηφιότητα Μητρόπουλου, που οι διαφημιστές της την παρουσίαζαν ως ικανή να πάρει και την περιφέρεια, και τη «γραμμή άμυνας» με την υποψηφιότητα Μανόλη Γλέζου, που θα εξασφάλιζε ένα ικανοποιητικό ποσοστό και ταυτόχρονα θα απέτρεπε την υποψηφιότητα του «σατανά» Αλαβάνου.

Η κύρια επιλογή, βέβαια, ήταν αυτή της υποψηφιότητας Μητρόπουλου και αυτό είναι ένα άλλο κατ’ εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Όπως η επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου να είναι υποψήφιος στην περιφέρεια Αττικής σηματοδοτεί εξελίξεις στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ να επιμείνει στην υποψηφιότητα Μητρόπουλου (εν γνώσει της ότι καμία συνιστώσα και κανένας ανένταχτος στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μια σημαντική μερίδα μέσα στον ίδιο το ΣΥΝ, δεν συμφωνεί μ’ αυτήν) οδήγησε στην πολλοστή σύγκρουση του Συνασπισμού με το ΣΥΡΙΖΑ.
Σωστά ο Π. Λαφαζάνης κατήγγειλε ότι μια τέτοια πρόταση διαλύει ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, τα περί «διάσπασης» είναι ένας φτηνός αντιπερισπασμός σε μια επιλογή που καταλύει και εν τέλει διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού θέλει να τον μετατρέψει σε νεροκουβαλητή ενός αόριστου και ρηχού αντιμνημονιακού λόγου και ουρά σε διάφορα πασοκογενή «αναχώματα» και σε σαλταδορισμούς.

Πολιτικά, ο μεν Φ. Κουβέλης δείχνει την προθυμία του για άμεση συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, η δε ηγεσία του Συνασπισμού ακολουθεί μια καιροσκοπική πολιτική εκλογικής «αρπαχτής», στο όνομα του πλησιάσματος του «σοσιαλιστικού χώρου», που εν τέλει οδηγεί σε μια κεντροαριστερή φιλοπασοκική κατεύθυνση.
Βέβαια, η ηγετική ομάδα του ΣΥΝ, παραπαίοντας από «επιτυχία σε επιτυχία», θα δει πόση μεγάλη απόσταση έχει η πραγματικότητα από τις φαντασιώσεις που χαϊδεύουν αφτιά και άμεσα θα έχει να αναμετρηθεί με το βάθεμα της κρίσης μέσα στον ίδιο τον ΣΥΝ. Γι’ αυτό δεν θα αποτελέσουν έκπληξη οι όποιες εξελίξεις.

Μην ξεχνάμε, πως οι μεγάλες στροφές έγιναν καλοκαίρι (πέρσι και φέτος), ερήμην του κόσμου του Σύριζα, χωρίς να μπαίνουν τα πολιτικά επίδικα στο κέντρο της προσοχής, υπό εκβιαστικά εκλογικά διλήμματα και με τους μηχανισμούς και τις επιλεκτικές διαρροές να κυριαρχούν. Όποτε υπήρξαν διαδικασίες ή έγινε πολιτική συζήτηση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη) τα πράγματα δεν ήταν τόσο ευχάριστα για την ηγεσία του ΣΥΝ και τους «πρόθυμους».

Η βαθιά κρίση του ΣΥΝ μπλοκάρει και την έξοδο από την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε έκτακτες καταστάσεις προκύπτουν και έκτακτες λύσεις. Μέχρι την 4η Συνδιάσκεψη (που θα γίνει μετά τις εκλογές), οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται πως θα κινηθούν ενωμένες σε όλες τις περιφέρειες και σε όλους τους δήμους. Τα αποτελέσματα των εκλογών φυσικά και θα επηρεάσουν το πλαίσιο και το κλίμα των διεργασιών το επόμενο διάστημα.
Το στοίχημα είναι να συγκροτηθεί ένας πόλος με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, που να μπορεί να προπαγανδίσει και να εμπνεύσει σε ένα βαθμό την ανάγκη της μετωπικής πολιτικής και να πολιτικοποιήσει την αγανάκτηση και δυσαρέσκεια της κοινωνίας. Που να συμβάλει στη συγκρότηση ενός μετώπου ελπίδας και ανασύνταξης. Αυτό θα είναι πολλαπλά χρήσιμο για τις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και συνολικά για την ελληνική Αριστερά.

Άρθρο της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς", 11/9, τεύχος 30

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ; ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ; "Aνυπότακτη Πολιτεία',' παρέμβαση του Χρήστου Πατούχα

Αγαπητοί σύντροφοι

Ζούμε την πιο επιθετική λαίλαπα της εξουσίας ενάντια σε όλα όσα αποτέλεσαν δικαιώματα , επιτυχίες, κατακτήσεις των εργαζομένων για ένα αιώνα . Πληρωμένα πολύ ακριβά! Από την Αριστερά και το Λαό. Ξένη Κατοχή, Εμφύλιος πόλεμος, προσφυγιά, φυλακές, εξορία-εκτελέσεις, διώξεις, δικτατορίες, ρουφιανιά, δοσιλογισμός! Για πολύ απλά πράγματα και στο σύνολο των ανθρώπινων ιδανικών αυτονόητα. Την δημοκρατία στην έκφραση των ιδεών, ένα καλύτερο μεροκάματο , το δικαίωμα στη σύνταξη και τα γηρατιά, το δικαίωμα στην περίθαλψη και στην εκπαίδευση, την εθνική μας ανεξαρτησία και ακεραιότητα, την καλυτέρευση της ζωής των παιδιών μας. Και είναι ο πρώτος χρόνος αυτής της αντεπίθεσης του κεφαλαίου.

Θα τους σταματήσουμε; Μπορούμε; Απασχολεί αυτό την Αριστερά;
Προφανώς δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις. Θεωρώ ότι υπάρχουν. Σε όλες τις πλευρές. Ούτε η συναντίληψη ως προς την φύση των προβλημάτων μας λείπει.

Αυτό που λείπει και ταλανίζει είναι η κοινή δράση. Περιχαρακώσεις, ιδεολογικοί ηγεμονισμοί, καρεκλοθηρίες, αλάθητα, εγωισμοί, ανταγωνισμοί μηχανισμών, δημιουργούν επι της ουσίας αδυναμία να αξιοποιήσουμε την ανιδιοτέλεια, την εμπειρία, τις αγωνιστικές καταβολές όλου του κόσμου της Αριστεράς. Και κυρίως να συγκροτήσουμε το νικηφόρο και ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο που στόχο του θα έχει την ανατροπή της πολιτικής που μας πάει ένα αιώνα πίσω.
Βεβαίως δεν είναι τώρα η ώρα της κριτικής . Αλλά αν το δίλημμα είναι νίκη του Λαού, δηλαδή ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης, ή διατήρηση της, έστω με μικρά τραύματα, έστω με βελτιωμένη την εκλογική καταγραφή της Αριστεράς, τότε προφανώς άλλα πράγματα αντιστοιχούν στην μία εξέλιξη και άλλα στην άλλη.

Όμως στην δεύτερη περίπτωση θα διαχειριστούμε την ήττα. Την πιο επικίνδυνη και καθοριστική ήττα που έχει υποστεί το λαικό κίνημα τα τελευταία σαράντα χρόνια. Και την ήττα, όπως γίνεται πάντα, θα την υποστεί όλο το στρατόπεδο της Αριστεράς. Και αυτοί που φταίνε λίγο και αυτοί που φταίνε πολύ. Και δεν υπάρχει κανείς που δεν θα φταίει καθόλου. Ένας ένας λοιπόν και όλοι μαζί πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας. Αυτό πηγάζει από τα πιστεύω μας , από την προσωπική μας ιστορία, από την ευθύνη μας απέναντι στην νέα γενιά, απέναντι στο λαό. Να κάνουμε την ανησυχία μας δράση, την κριτική μας ενωτική δύναμη, την σκέψη μας συμμετοχή και αλληλεγγύη.
Οι εκλογές του Νοέμβρη είναι μέρος του γενικότερου αγώνα, τίποτα δεν αρχίζει και δεν τελειώνει εκεί. Αλλά είναι μια μάχη αυτού του αγώνα αποφασιστικής και κρίσιμης σημασίας.

Αγαπητοί σύντροφοί

Την πολιτική σημασία και τον χαρακτήρα των εκλογών δεν την ανακαλύπτουμε εμείς. Η πραγματικότητα την προσδιορίζει. Και πρέπει οι εκλογές να είναι ευκαιρία συσπείρωσης δυνάμεων, όλων των υγειών δυνάμεων της πόλης μας.

•Δεν μπορεί να αρκεστούν οι χιλιάδες αριστεροί της Πάτρας σε μία απλή συμμετοχή σε παλιά και νέα σχήματα και κινήσεις ,που χαρακτηρίζονται είτε από την λογική μίας στενής κομματικής καταγραφής είτε από δήθεν ανεξάρτητες παρατάξεις που είναι με όλους αλλά κυρίως διακρίνονται για την ουδετερότητα τoυς απέναντι στην πολιτική που μας εξοντώνει.

•Να πρωτοστατήσουν λοιπόν οι χιλιάδες αριστεροί στην συγκρότηση ενός ρεύματος που θα υπερβεί τα επιτελεία και θα συνδεθεί με το μικρομεσαίο, τον εργαζόμενο, τον νέο και τον συνταξιούχο που γυρίζει την πλάτη σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, το σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής.

•Να πρωτοστατήσουν στο να δυναμώσει πολιτικά η κατακραυγή και η αναζήτηση για κάτι αληθινό και χρήσιμο για όλο το λαό. Αυτό θα μετρήσει την επόμενη μέρα η ιστορία. Πόσο προχώρησε η ιδέα και η οργάνωση του Μετώπου όλου του λαού για να ζήσει αλλά και να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα.

•Να τολμήσουν οι αριστεροί της πόλης μας να βάλουν πιο πάνω από το Κομματικό συναίσθημα ή την απογοήτευση από τις υπαρκτές ανεπάρκειες της Αριστεράς, την ευθύνη για το προχώρημα μίας πραγματικής γραμμής άμυνας απέναντι στην κυβέρνηση και την Τρόικα, το προχώρημα μίας ΄΄Μεγάλης Ιδέας΄΄ που θα πηγάζει από τους αδυνάτους και θα υπηρετεί τους αδυνάτους.
Η Ανυπότακτη Πολιτεία θέλει να εκφράσει και να ενώσει. Χωρίς κανένα αποκλεισμό, χωρίς ανταγωνισμούς, με απόλυτο σεβασμό στην γνώμη του καθένα και την ιδεολογική του αυτοτέλεια.

Πιστεύουμε ότι μπορούμε να είμαστε η Δημοτική κίνηση που θα χωρέσει και θα στεγάσει πολλούς και φυσικά όλους τους Αριστερούς.

Χρήστος Πατούχας, Πάτρα 10-9-2010

9 Σεπ 2010

Δήλωση Νίκου Γαλάνη, εκπροσώπου της ΚΟΕ στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

1. Είναι γνωστό ότι ζούμε μια βαθύτατη οικονομική κρίση που στη χώρα μας έχει σαν συνέπεια άγριες και πειραματικές πολιτικές διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, ολοκληρωτικής υποταγής των εργαζομένων, αφαίρεσης της δυνατότητας από τη νεολαία να ζήσει σχετικά ευτυχισμένα τα καλύτερά της χρόνια.


Εξελίσσεται και αναπτύσσεται επικαιροποιημένη με βάση το κατάπτυστο μνημόνιό τους μια σκληρή πολιτική που έχει δημιουργήσει μια τεράστια δεξαμενή-μείγμα απελπισμένων, θυμωμένων, αμήχανων, απογοητευμένων συνταξιούχων, ανέργων, εργαζομένων, νεολαίων και μικρομεσαίων.
Ένα ανθρώπινο πολυταξικό κοκτέιλ, που στη βάση του είναι ο κόσμος της εργασίας που μπορεί να εξελιχθεί σε ηφαίστειο, που εγκυμονεί κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις.


Το ζητούμενο σήμερα για την επίλυση του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος είναι το πώς η κοινωνική απελπισία και αγανάκτηση θα μετασχηματιστεί σε πολιτική ελπίδα.Αυτό θα παίζεται καθημερινά και κάθε μάχη θα ‘ναι μια μεγάλη μάχη, που θα κρίνει το προς τα πού θα πάει το γραδόμετρο του αγώνα.


2. Σε αυτές τις συνθήκες που αντικειμενικά είναι ευνοϊκές για την Αριστερά που η ζήτησή της θα ‘ταν τεράστια, η Αριστερά εμφανίστηκε μπλοκαρισμένη, αυτοαπομονωμένη να κοιτά τον εαυτό της και όχι την κοινωνία, μια Αριστερά της επιβίωσης, των υπαρκτών αλλά αδύναμων κομματιδίων, μηχανισμών, ίντριγκας και όχι παραγωγής ιδίας πολιτικής, δράσης. Εμφανίζεται μια Αριστερά χωρίς πολιτική γραμμή, σχέδιο και προσπάθεια δημιουργίας ενός πολιτικού κινήματος-ρεύματος για να ανατραπούν οι συσχετισμοί.


Μπροστά στην πρώτη μετα μνημονίου πολιτική μάχη, απογοητευθήκαμε ακόμα μια φορά από την ηγεσία του ΚΚΕ που πρόλαβε ασθμαίνοντας να κατεβάσει τους κομματικούς του υποψηφίους, αδιαφορώντας για το αν υπάρχει δυνατότητα άλλης φωνής με μεγαλίτερη συγκέντρωση δύναμης άρα και αποτελεσματικότητας. Το μικρόβιο της ενότητας φαίνεται πως για την ηγεσία του ΚΚΕ αποτελεί μεγαλύτερο φόβο από το θηρίο της τρόικας, της Ε.Ε. και της εθελόδουλης κυβέρνησης ΓΑΠ. Ξεχάστηκε άραγε η απορρίφθηκε η ιστορία της εθνικής αντίστασης και του ηρωικού ΕΑΜ;


Παραμένουμε επίσης έκπληκτοι μπροστά στη μεγάλη ευκολία αυτοαπομόνωσης, περιχαράκωσης αλλά και αντιΣΥΡΙΖΙΚΗΣ επιθετικότητας τμημάτων της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στο ΣΥΡΙΖΑ όμως πληγωθήκαμε το τελευταίο διάστημα -βαθύτατα και ανεπανόρθωτα- και βρεθήκαμε νάμαστε τα αγαπημένα θέματα των γελοιογράφων και φρέσκων αριστερών και λαικών ανέκδοτων. Η γελοιοποίηση προήλθε από την πασαρέλα των ονομάτων και τις επακόλουθες ηχηρές αρνήσεις που προβλήθηκαν στον τύπο για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Αττική και Αθήνα αντίστοιχα. Η ευθύνη για την τέτοια εξέλιξη ανήκει αποκλειστικά στην αυθαιρεσία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ, που μέσα σε ένα χρόνο διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ αφότου διέσπασε τον ΣΥΝ για να τον οδηγήσει (ξανά επίσης) ή σε νέα διάσπαση ή σε μαζική αποστράτευση. Και όλα αυτά για να εκτελεσθεί ένα φθηνό σχέδιο αποκλεισμού του Αλ. Αλαβάνου, η στην χειρότερη περίπτωση να ακολουθηθεί ένα «φρέσκο» σχέδιο μιας κεντροαριστεράς.
Είναι φανερό πως χρειαζόμαστε ένα ελπιδοφόρο μέλλον κόντρα σε ένα νεκρό πλέον παρελθόν που έφθασε ως ένα σημείο τα πράγματα στην Αριστερά.



3. Η ΚΟΕ σε όλη τη διάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να υπηρετήσει τη βασική πολιτική της γραμμή που είναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ.

Σε όλη τη διάρκεια του υβριδικού, πρωτότυπου και ελπιδοφόρου εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διατυπώσει μια δική της ανεξάρτητη άποψη, μια δική της ανεξάρτητη πολιτική γραμμή καθοδηγούμενη από την αντίληψη ότι μέσα από έντιμες-καθαρές πολιτικές αντιπαραθέσεις θα υπάρξουν μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες πολιτικές συνθέσεις και ενότητες.

Δεν επεδίωξε ρόλο αντιπολίτευσης αλλά ρόλο βαθέματος της ενότητας, και απεδείχθη αυτό, είτε με προεδρία Αλαβάνου είτε με προεδρία Τσίπρα. Είμασταν και είμαστε πάντα πρόθυμοι για την θετική υπερβαση της πολυδιάσπασης θέτοντας την οργάνωση μας σε αυτό το σχέδιο, δεν είμαστε όμως καθόλου πρόθυμοι του ΣΥΝ ούτε θελήσαμε να ανήκουμε στην παρέα του και στο σχέδιο ΣΥΝ και λοιπες δυνάμεις.


Σήμερα αναπνέοντας τον αέρα που μυρίζει εκρήξεις, κατανοώντας τις ευθύνες και την αναγκαιότητα για μια άλλη κατάσταση στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, αναζητώντας μια Αριστερά που να συνδέεται μα την κοινωνία, που να τολμά να οικοδομεί νέα μαζικά πολιτικά εγχειρήματα, η ΚΟΕ στήριξε και στηρίζει την υποψηφιότητα του σ. Αλέκου Αλαβάνου στην περιφέρεια Αττικής θεωρώντας ότι έχει αποδείξει την ικανότητα του : 1) να προσεγγίζει από τα αριστερά μεγάλα κοινωνικά ακροατήρια, 2) να συγκινεί τις γνήσιες αντιδεξιές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, 3) να ακούγεται από το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία και 4) να αποτελεί μια σημαντική συγκολλητική ουσία για την Αριστερά. Επιζητούμε την δυνατότητα οικοδόμησης της πολιτικής ελπίδας. Οι περιφερειακές εκλογές στην Αττική είναι μια πρώτη ευκαιρία, ένα ξεκίνημα του μεγάλου παρατεταμένου αγώνα ενάντια στην Ε.Ε., την τρόικα και την κυβέρνηση.


4. Ακόμα και την ύστατη στιγμή δεν θέλαμε με ευκολία και άνεση να θυσιάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ προς δικαίωση της δικής μας αλήθειας. Γι’ αυτό και αποδεχτήκαμε πρόταση υποψηφιότητας της σ. Νάντια Βαλαβάνη. Παρολα αυτά και ενώ η κατά πλειοψηφία απόφαση της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ επέμενε στην υποψηφιότητα Μητρόπουλου οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ εμφανίστηκαν στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζοντας τα τερτίπια και προς χάρη εντυπώσεων, παίζοντας με νέες δήθεν εναλλακτικές, χωρίς ταυτόχρονα να αποκλείουν την υποψηφιότητα Μητρόπουλου.


Πιστεύουμε πως η ιδέα της ενότητας της Αριστεράς δεν διασπάται, δεν αυτοκτονεί, δεν χρησιμοποιείται. Η ιδέα της ενότητας δεν μπορεί όμως να αφεθεί να ‘ναι μια κακόφημη έννοια, δεν μπορεί ταυτόχρονα να φυλακίζει την πολιτική δυναμική της ανατροπής των συσχετισμών –ειδικά σε αυτή τη σκληρή και δύσκολη εποχή για τη χώρα και την κοινωνία– γιατί γι’ αυτό το λόγο δημιουργήθηκε και έχει χρησιμότητα.


Η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να μας κάνει να δικαιολογήσουμε πράγματα απαράδεκτα για τις αξίες, τα οράματα, το ήθος και τους ηρωικούς αγώνες της Αριστεράς που διαπράττονται διαρκώς από ορισμένους καιροσκόπους των μηχανισμών, που παραμένουν μηχανισμοί εξυπηρέτησης ατομικών συμφερόντων και μικροεξουσιών κι όχι υπηρέτες της λεγόμενης –από παλιά– υπόθεσης.

Το σχέδιο της συγκόλλησης με δήθεν αντάρτες του ΠΑΣΟΚ δεν αφορά το σχέδιο της ενότητας της Αριστεράς, δεν αφορά το σχέδιο μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας με κέντρο-πυρήνα την Αριστερά.


Ας βάλουμε ένα τέλος στη συνεχιζόμενη παρακμή, γελοιοποίηση και εκφυλισμό της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ας τολμήσουμε να δοκιμαστούμε στο φρέσκο αέρα της κοινωνίας, παραμένοντας ένθερμοι υποστηρικτές της Αριστεράς και της ενότητάς της .

3 Σεπ 2010

H "Ανυπότακτη Πολιτεία" του Χρήστου Πατούχα - Ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του

Ανοιχτή πρόσκληση στους πολίτες της Πάτρας

Την υποψηφιότητά του για το Δήμο της Πάτρας ανακοίνωσε σήμερα το πρωί ο Χρήστος Πατούχας. Ο κ. Πατούχας αφού κάλεσε όλα τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης να οριοθετούν καλύτερα τον χρόνο που αφιερώνουν στους υποψήφιους για τη Δημαρχία αναφέρθηκε στην πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και στην οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Πιο συγκεκριμένα ο κ. Πατούχας τόνισε ότι η παράταξή του "είναι μια παράταξη με παρελθόν η οποία δεν έχει καμία διάθεση να κρύψει από τους πολίτες την ακριβή κατάσταση της χώρας". Μεταξύ άλλων ανέφερε: "Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι πρέπει να γνωρίζουν την κατάσταση της Ελλάδας και να τη μοιραστούν με τους πολίτες. Η Κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική αναδιανομής του πλούτου και όχι σωτηρίας της χώρας. Εκατοντάδες επιχειρήσεις θα κλείσουν και η ανεργία θα αυξηθεί σημαντικά. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα μείωσης του χρέους από τη στιγμή που μειώνεται η κατανάλωση".

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στον Καλλικράτη: "Σ’ αυτές τις συνθήκες μας έχει καταπλήξει το γεγονός ότι κανένας άλλος υποψήφιος δεν έχει αναφέρει τίποτα για το νέο αυτό νομοσχέδιο και τον τρόπο με τον οποίο θα διοικείται πλέον η τοπική αυτοδιοίκηση. Θεωρούμε την μάχη των Δημοτικών εκλογών ευκαιρία".

Κλείνοντας τόνισε τα εξής: «Η δική μας άποψη δεν συμβαδίζει με τα δεδομένα που υπάρχουν τώρα. Καλούμε όλους αυτούς που συναντήσαμε στους δρόμους, όλους όσους είναι έξω από τη διαφθορά, όλους τους εργαζόμενους του δύσκολου μεροκάματου και όσους δεν μπορούν να δεχτούν την κατάσταση της χώρας να είναι μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα".

Πέπη Ρουμελιώτη

ΠΗΓΗ: THE BEST

Επισκεπτες