OΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΧΑΙΑΣ καλεί όλους τους συμπολίτες μας σήμερα Δευτέρα 31-5-2010 στις 7 το απόγευμα στην Πλατεία Γεωργίου στο συλλαλητήριο -πορεία καταδίκης της φασιστικής επίθεσης του Ισραήλ στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια που κατέπλεε προς Παλαιστίνη. Οι νεκροί δείχνουν το δίκιο του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία απέναντι στους φονιάδες του Ισραηλινού Κράτους.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ!


γραφ.τύπου ΣΥΡΙΖΑ ΑΧΑΙΑΣ

Δελτίο τύπου της Κ.Ο.Ε για την αιματηρή επίθεση στον "Στόλο της Ελευθερίας", 31/5/2010

Η ΚΟΕ καταγγέλλει τους δολοφόνους του ναζιστικού – σιωνιστικού ισραηλινού κράτους. Ο Στόλος της Ελευθερίας, αποτελούμενος από 6 καράβια και πολίτες από 50 χώρες, πνίγηκε στο αίμα από την επίθεση του σιωνιστικού στρατού. Το τρομοκρατικό κράτος – έκτρωμα, με τη φρικιαστική μαζική δολοφονία προχωρά στην κατοχή και των διεθνών υδάτων της Ανατολικής Μεσογείου.

Η οργή στρέφεται και στην συνένοχη ελληνική κυβέρνηση. Δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τους Έλληνες πολίτες από τη μαζική δολοφονική επίθεση. Ο Γ. Παπανδρέου έχει βαρύτατες ευθύνες. Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που εξήγγειλε πριν μήνες λόγω της χρεοκοπίας, σήμερα πήρε σάρκα και οστά με την κατοχή ελληνικού εδάφους (πλοίων με ελληνική σημαία) από τους Ισραηλινούς. Βαρύτατες ευθύνες έχει και η κυπριακή κυβέρνηση Χριστόφια που συμπεριφέρθηκε ως προξενείο των σιωνιστών.

Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση:

Να κλείσει την πρεσβεία των σιωνιστών δολοφόνων

Να σταματήσει τις ελληνοισραηλινές ασκήσεις, να διακόψει κάθε σχέση με το κράτος-τρομοκράτη.

Να ενεργήσει δραστικά και αποφασιστικά για την άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας.

Όλοι σήμερα στις 19.00 στη συγκέντρωση οργής μπροστά στην πρεσβεία των δολοφόνων.

Ανακοινωθέν της πρωτοβουλίας ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

Στις 04:50 είχαμε επικοινωνία με το ελληνικό πλοίο ¨ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ μέσω δορυφορικού τηλεφώνου. Οι Έλληνες επικεφαλής μας είπαν ότι έγινε επίθεση με πραγματικά πυρά εναντίον των δύο επιβατικών πλοίων, του ελληνικού Σφενδόνη και του τουρκικού Mavi Marmara με ελικόπτερα και φουσκωτά. Τα δύο πλοία καταλήφθηκαν. Το "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ", αρνείται να υπακούσει στις εντολές του Ισραηλινού Ναυτικού και συνεχίζει τον πλου του για τη Γάζα. Η επίθεση έγινε σε διεθνή ύδατα στα 80 μίλια από την ακτή εκτός ζώνης αυξημένης ευθύνης.
Οι επιβαίνοντες του πλοίου "ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ", ζητούν από το Υπουργείο Εξωτερικών και τον θάλαμο επιχειρήσεων ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΟΥΝ ΜΑΖΊ ΤΟΥς ΣΤΟ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΌ ΤΗΛΕΦΩΝΟ 00881631847511 και περιμένουν οδηγίες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επισημαίνουν ότι πλέουν σε διεθνή ύδατα και παραβιάζεται κατάφωρα το Διεθνές δίκαιο.
Στις 05.30 επικοινωνήσαμε με το πλοίο ¨ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ μέσω δορυφορικού τηλεφώνου. Μας είπαν ότι στα πλοία που κατελήφθησαν υπάρχουν Έλληνες υπήκοοι που έχουν συλληφθεί και κακοποιηθεί. Ο Τάκης Πολίτης ανέφερε ότι ισραηλινές τορπιλάκατοι πλεύρισαν το ελληνικό φορτηγό και στις 05.54 ανέβηκαν ισραηλινοί κομμάντος στο καράβι. Οι τελευταίες λέξεις πριν διακοπεί η σύνδεση ήταν «ανεβαίνουν στο πλοίο με γάτζους, είμαστε υπό σύλληψη».
Σύμφωνα με μετάδοση του τουρκικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού TRT υπάρχουν δύο νεκροί και πολλοί τραυματίες. Νεότερο ανακοινωθέν θα σας αποστείλουμε σε λίγο.

Σας επισυνάπτουμε κατάλογο των επιβατών στα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας»


Πρωτοβουλία "Ένα Καράβι για τη Γάζα"

Φορτηγό "Ελεύθερη Μεσόγειος"

Επιβάτες Έλληνες και Σουηδοί

Πλήρωμα
Στυλιανάκης Ζαχαρίας
Κληρονόμος Εμμανουήλ
Χρυσοχοϊδης Νεκτάριος
Μισεμικές Γεώργιος
Γρηγορόπουλος Μιχαήλ
Μπόλος Νικόλαος

Επιβάτες
Damolin Mario Giovanni
Dror Feiler
Faraggi Marcello
Henning Mankel
Mehmet Kaplan
Saman Ali Abdulla
Sommer – Houdeville Thomas Georges
Viktoria Strand
Γασπαράτου Ευγενία
Θεοχαροπούλου Αικατερίνη
Καρατζάς Γεώργιος
Καρυπίδης Ιωάννης
Κοσματόπουλος Νικόλαος
Λάμπρου Ηλίας
Μαθιουλάκης Εμμανουήλ
Μουστάκας Ανδρέας - Μάριος
Ναϊμ Ελγαντούρ
Παπαδοκωστόπουλος Αριστείδης
Πισσίας Ευάγγελος
Πολίτης Παναγιώτης
Συγγελάκης Πολυάνθης
Τζιούμπας Αθανάσιος
Τικτόπουλος Μιχαήλ - Αχιλλεύς
Ψαρά Μαρία

Επιβατηγό "Σφενδόνη"

Επιβάτες Έλληνες

Πλήρωμα
Μπούκας Θεόδωρος
Παπακινός Πέτρος
Παπαδημητρίου Απόστολος
Αυγήρης Σπυρίδων

Επιβάτες
Ennafaa Elaati
Kampani Chalent
Βαλκάνος Νικόλαος
Γελάλης Δημήτριος
Κιτίδη Αικατερίνη
Κυρίλλου Δήμητρα
Λιερός Γεώργιος
Τραβάλου Αφροδίτη
Τσιγαρίδας Χρήστος


Επιβατηγό "Mavi Marmara"

Επιβάτες Έλληνες

Επιβάτες
Πλειώνης Δημήτριος
Χατζηστεφάνου Αριστείδης - Κυριάκος

"Δεν είμαστε όλοι ίδιοι", σχόλιο του Γρ. Τύπου της ΚΟΕ για δημοσιεύματα της Ελευθεροτυπίας, 30/5/2010

Το Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ με αφορμή όσα γράφτηκαν για την ΚΟΕ στην Ελευθεροτυπία στις 23/5/2010, απέστειλε το παρακάτω σχόλιο στην εφημερίδα:

Με έκπληξη και αγανάκτηση διαβάσαμε στο φύλλο της 23.05.2010 το άρθρο του Φώτη Παπούλια, που σε ρεπορτάζ για την κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην « …κίνηση της ΚΟΕ να ζητήσει να πληροφορηθεί το ποσοστό που δικαιούται από τη χρηματοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ (περίπου 300.000 ευρώ) και τη δυνατότητα να την «προεισπράξει» …»
Πρόκειται για μια αναφορά απολύτως ψευδή, όπως καταγγέλλεται και σε ανακοίνωση της ΚΟΕ στις 17.05.2010, με την οποία διαψεύδονται ως εντελώς ανυπόστατα προηγηθέντα ανάλογα (και χωρίς στοιχειώδη τεκμηρίωση) δημοσιεύματα. Ο συντάκτης σας όμως ούτε δημοσίευσε την ανακοίνωση αυτή της ΚΟΕ ούτε έκανε την παραμικρή μνεία σ’ αυτήν ούτε και την έλαβε υπόψη του.
Σε μια περίοδο που ξεχειλίζει η λαϊκή οργή για το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της σαπίλας, η συγκεκριμένη αναφορά για την ΚΟΕ είναι όχι μόνο ανυπόστατη αλλά και προσβλητική και απαξιωτική και συκοφαντική. Γιατί επιχειρεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ακόμη και δυνάμεις όπως η ΚΟΕ έχουν τις ίδιες ιεραρχήσεις και πρακτικές όπως και οι διεφθαρμένοι διαχειριστές του νεοφιλελευθερισμού και σημερινοί πρωτοκολλητές -υπάλληλοι του ΔΝΤ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑΟΣ και η ΝΔ.
Λίγο παλιότερα υπήρξαν δημοσιεύματα που πάλι στοχοποιούσαν την ΚΟΕ, τότε για την επίθεση στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ Παναγόπουλο, τα οποία και πάλι αβασάνιστα αναπαρήγαγε η εφημερίδα σας. Όμως και τότε αποδείχθηκε περίτρανα το αβάσιμο αυτών των δημοσιευμάτων και αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για μια κοινή προβοκάτσια που έστησαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο πιο πιστός σύμμαχος της ο Καρατζαφέρης.
Το ερώτημα λοιπόν είναι μέχρι πότε θα συνεχίζεται αυτή η απαράδεκτη κατάσταση. Ας μην υπάρχει αμφιβολία ότι η ΚΟΕ, μια δύναμη που αταλάντευτα αγωνίζεται για την ενότητα της Αριστεράς, για την ενότητα όλου του προοδευτικού κόσμου, για να δυναμώσουν οι αγώνες ενάντια στη χούντα του ΔΝΤ και της ΕΕ, μια δύναμη που πασχίζει μέσα στο λαό και μαζί με το λαό για ένα μεγάλο μέτωπο αλλαγής, δεν πτοείται από μια τέτοια στοχοποίηση. Σε κάθε όμως περίπτωση επιφυλάσσεται κάθε νόμιμου δικαιώματος της.
Αναμένοντας να αποκαταστήσετε την αλήθεια καλούμε κάθε προοδευτικό πολίτη να πυκνώσει τις γραμμές του αγώνα απαντώντας έτσι έμπρακτα σε οποιαδήποτε προσπάθεια απαξίωσης, διάσπασης, μοιρολατρίας, απογοήτευσης, σπίλωσης, συκοφάντησης που κατατείνει στο να περάσει το αντιδραστικό κλίμα «όλοι ίδιοι είναι». «Μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη» είναι αναγκαία και εφικτή.

Με τη σημερινή απάντηση του συντάκτη της «Ε» κατονομάζονται ως πηγές της ανυπόστατης και συκοφαντικής "είδησης", «οι υπηρεσίες του Συριζα στη Βουλή». Τα όσα ανέφερε η ανακοίνωση της ΚΟΕ στις 17/5/2010 σχετικά με το συντονισμένο μπαράζ προσβλητικών δημοσιευμάτων για το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, απλώς επιβεβαιώνονται. Κανένα επιπλέον σχόλιο.

Ομιλία του Χρήστου Κατσούλα στη συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Κ.Ο.Ε Αχαίας - ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΖΙΝΟ ΤΟΥ ΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ TELE TIME

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΖΙΝΟ ΤΟΥ ΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ TELE TIME

Η Κ.Ο.Ε Αχαΐας καλεί όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία και τις δυνάμεις της Αριστεράς να σταματήσουν από κοινού με τον αγώνα τους την λαίλαπα ανεργίας και φτώχειας που εξαπολύει ο μεγαλοεπιχειρηματικός κόσμος της περιοχής μέσα σε μια πρωτοφανή συμπίεση ζωής και εργασίας λόγω των κατοχικών μέτρων ΔΝΤ-ΕΕ και Κυβέρνησης. Οι έξι εργαζόμενοι που έχασαν την δουλειά τους στο Καζίνο του Ρίο αποτελούν μια ακόμα απόδειξη της εργοδοτικής τρομοκρατίας που ασκείτε απέναντι στους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές που παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Τα ΄΄παρασιτικά΄΄ υπερκέρδη των καζίνο και των ποδοσφαιρικών ομάδων γίνονται ανεργία και εκβιασμοί για τους εργαζόμενους.
Επίσης οι απολύσεις των εργαζόμενων-δημοσιογράφων στο TELE TIME από μια ιδιοκτησία που έχει δείξει το στυγνό αντεργατικό της πρόσωπο και όταν απέλυε τους κους Μπαιρακτάρη και Κωνσταντίνου πριν λίγο καιρό, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις συνθήκες γαλέρας και κοροϊδίας στους εργαζόμενους του Τύπου σε κάθε Μέσο.

• Απαιτούμε άμεση επαναπρόσληψη των εργαζόμενων σε Καζίνο και ΤΕLE TIME
• Mόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους σε κάθε επιχείρηση
• Να πληρώνει πρόστιμο κάθε εταιρεία που εντός κρίσης θα τολμάει να απολύει εργαζόμενο
• Να μην αφήσουμε την ευελιξία να επιβληθεί με κανένα τρόπο
• Το Εργατικό Κέντρο Πάτρας να βάλει έκτακτες διαδικασίες και να αποφασίσει Παμπατραικές κινητοποιήσεις ενάντια στις εργοδοσίες Καζίνο και ΤΕLE TIME

H επίθεση του Κεφάλαιου δεν αποκρούεται με μεμονομένες κινήσεις κάποιου σωματείου. Χωρίς κεντρικές συνδικαλιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες υπεράσπισης του λαού, η αφαίμαξη του εργαζόμενου δεν θα σταματήσει. Και οι πρωτοβουλίες θα έρθουν είτε το πάρει είτε δεν το πάρει απόφαση το Εργατ.Κέντρο

Φωτογραφίες από την εκδήλωση του "Μετώπου Αλληλεγγύης & Ανατροπής"

Τοποθέτηση της ΚΟΕ στη συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στο Σπόρτινγκ, 27/5/2010

Ας ξεκινήσουμε με αυτό που απασχολεί πολύ κόσμο σε αυτή την αίθουσα:

Γιατί διοργανώνουμε τη σημερινή συγκέντρωση;

Κάποιοι θα διαψευστούν, κάποιοι θα ανακουφιστούν, αλλά δεν εξαγγέλλουμε κανένα νέο κόμμα.

Δεν αφορά αυτή η συγκέντρωση κάποια μίζερη διευθέτηση μικροεξουσιών στον μικρόκοσμο της αριστεράς.

Στη σημερινή συγκέντρωση επιδιώκουμε να θέσουμε ανοικτά και δημόσια την ανάγκη ενός μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής.

Η Νάντια Βαλαβάνη έγραψε στην εφημερίδα Δρόμος που κυκλοφορεί ένα ενδιαφέρον σημείωμα με τίτλο «να υπερβούμε τα νόμιμα όρια δράσης της αριστεράς». Τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει να ξεπεράσουμε το αναμενόμενο. Να μην παραμείνουμε σε αυτό που το σύστημα περιμένει από μας. Να κάνουμε την έκπληξη. Να ανακτήσουμε τη χαμένη πρωτοβουλία.

Φιλοδοξούμε λοιπόν η σημερινή συγκέντρωση να είναι συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.

Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι στην εποχή μας οι αλλαγές είναι ραγδαίες. Ο Γ. Παπανδρέου ανακοινώνοντας την παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ, ανακοίνωσε ότι έχουμε πόλεμο. Κάθε πόλεμος όμως έχει θύματα. Από όλες τις πλευρές.

Το πρώτο θύμα είναι κάθε κοινωνική κατάκτηση που κερδήθηκε εδώ και έναν αιώνα και σήμερα ξεθεμελιώνεται.

Θύμα όμως είναι και το πολιτικό σύστημα. Θύμα είναι το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε και οι κοινωνικές συμμαχίες που είχε. Θύμα είναι ο συνδικαλισμός που γνωρίσαμε. Θύμα είναι και η αριστερά που ξέραμε. Όχι επειδή έχει άδικο στις αναλύσεις ή στις επισημάνσεις της. Όχι επειδή έχει ευθύνη για την πολιτική που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Αλλά επειδή – αν δεν ανταποκριθεί στις σημερινές απαιτήσεις των καιρών και της κοινωνίας – θα ξεπεραστεί.

Ζούμε επομένως σε εποχή μεγάλων αλλαγών και ανατροπών. Αυτό που υπάρχει σήμερα, ίσως αύριο εξαφανιστεί. Και αυτό που αύριο θα κυριαρχεί, ίσως σήμερα να μην υπάρχει καν. Πρωθυπουργός σε ένα χρόνο μπορεί να είναι το πιο απίθανο πρόσωπο. Μπορεί και να μην χρειάζεται πρωθυπουργός.

Αν αυτά ακούγονται υπερβολικά, ας σκεφτούμε: Ποιος προέβλεπε πριν ένα χρόνο ότι σήμερα η κοινωνία θα ήταν αντιμέτωπη με μια ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική χρεοκοπία; Ποιος προέβλεπε ότι θα βλέπαμε τέτοια κυνική επίθεση σε μισθούς, εισοδήματα, συντάξεις;

Και ανάποδα: Ποιος σήμερα μπορεί να προβλέψει το τι θα γίνει σε έξι μήνες; Ποιος; Ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς, ή ο Καρατζαφέρης; Όχι. Ούτε καν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί και ο Ομπάμα, δεν μπορούν να προφητέψουν με βεβαιότητα.

Αυτό σημαίνει ότι οι σχεδιασμοί μας, η θέλησή μας, η δράση μας πρέπει να παίρνει υπόψη αυτή την πρωτόγνωρη ρευστότητα. Αυτή τη φοβερή αβεβαιότητα. Αβεβαιότητα και για το χειρότερο, αλλά και για το καλύτερο.

Τους μήνες που πέρασαν τσακίστηκαν πολλοί μύθοι. Πολλά παραμύθια βούλιαξαν. Ο μύθος της ισχυρής οικονομίας. Ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας στην Ευρώπη. Ο μύθος της προστασίας που δίνει το κοινό νόμισμα. Ο μύθος της ΕΕ. Ο μύθος του εκσυγχρονισμού. Ο μύθος των μεταρρυθμίσεων.

Σήμερα ο κ. Παπανδρέου δηλώνει ότι δικαιώθηκε τη στιγμή που τα ισχυρά κέντρα της Ευρώπης βρίσκονται σε τεράστιο αναβρασμό. Φάγαμε επιτήρηση, κηδεμονία, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, τρόικα, αντικοινοβουλευτικές εκτροπές, την ώρα που οι ισχυροί διαπραγματεύονται τα πάντα από την αρχή και ο έλληνας πρωθυπουργός βρίσκει πως δικαιώθηκε…

Είναι ένας κυνικός, όσο και αναλώσιμος και αμφιβόλου διάρκειας πρωθυπουργός, που δεν δίστασε να παραδώσει την ελληνική κοινωνία στην πυρά. Τη στιγμή που όλο το οικοδόμημα της ΕΕ είναι στον αέρα, και όλα μπαίνουν στο τραπέζι και τα πιο παράλογα ενδεχόμενα, σήμερα μοιάζουν λογικά, και το σύστημα ταλαιπωρείται από τις εκρηκτικές του αντιφάσεις και κλυδωνίζεται.

Αυτή η ολοκλήρωση, αυτό το μέλλον για την ευρωπαϊκή ήπειρο, με όρους επιτροπείας, κηδεμονίας, γερμανικής επιτήρησης, είναι στον αέρα. Ποια θα ήταν καλύτερη στιγμή για τον οποιοδήποτε πολιτικό να διαπραγματευτεί; Ποιο θα ήταν το καταλληλότερο περιβάλλον έστω για να παζαρέψει; Ούτε καν αυτό!

Ο μύθος του μονόδρομου, του «δεν γίνεται αλλιώς», δεν μπορούμε διαφορετικά, μέρα τη μέρα βουλιάζει περισσότερο.

Σήμερα όμως πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Υπάρχει εναλλακτικό υποκείμενο, κόμμα, φορέας, συμμαχία, που να μπορεί να υλοποιήσει μα τέτοια εναλλακτική πολιτική; Γιατί το πρόβλημα δεν βρίσκεται απλά στο να περιγράψουμε την παύση πληρωμών. Ούτε στο να πούμε «δεν πληρώνει ο λαός». Ούτε στο να αποδείξουμε ότι υπάρχει ζωή έξω από την Ευρωζώνη και ίσως και να είναι πιο ανακουφιστική για τον εργαζόμενο κόσμο. Το πρόβλημα για εμάς δεν είναι οικονομικό. Είναι πολιτικό. Υπάρχει πολιτική λύση;

Το πρόβλημα βρίσκεται στο αμείλικτο ερώτημα: Ποιος;

Η σημερινή συγκέντρωση φιλοδοξεί να πυροδοτήσει την αναζήτηση της απάντησης. Να είναι μια καθοριστική συμβολή.

Η σημερινή συγκέντρωση αφορά μια πίστη και μια φιλοδοξία: Ότι μπορούμε να παρέμβουμε. Ότι η εξέλιξη μπορεί να καθοριστεί από τις δυνάμεις που στέκονται απέναντι στο σύστημα της χρεοκοπίας και της κηδεμονίας. Αυτή είναι η δήλωση μιας συγκέντρωσης σαν τη σημερινή. Από εμάς εξαρτάται.

Υποστηρίζουμε πως η απαίτηση των καιρών είναι για ένα μέτωπο αλλαγής και ανατροπής. Ένα μέτωπο ανοικτό και λαϊκό. Μέτωπο πολιτικό και κοινωνικό. Μέτωπο αναγέννησης και ανασυγκρότησης. Μέτωπο άμυνας και επίθεσης. Μέτωπο που βλέπει την εποχή σαν ευκαιρία για ριζική αλλαγή. Μέτωπο αλληλεγγύης της εργαζόμενης κοινωνίας. Μέτωπο έξω, πέρα και ενάντια σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Μέτωπο που θα ξεκινά από το θυμό για τη μειωμένη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία και μπορεί δειλά δειλά να φτάνει στο να ανιχνεύει τη δυνατότητα μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης. Μέτωπο που ξεκινά από την αγανάκτηση για τους ψεύτες και τους κλέφτες, αλλά δεν θα ξεθυμαίνει με τον Τσουκάτο, και τον Μαντέλη, τον Βουλγαράκη και τον Ρουσόπουλο. Δεν θα ξεθυμώσει βλέποντας τις λίγες σταγόνες αίμα που ελεγχόμενα θα χύσει το ίδιο το πολιτικό σύστημα για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Πολλοί φίλοι περιγράφουν την ανάγκη ενός νέου ΕΑΜ. Έχουν δίκιο. Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ιστορικές αναλογίες όμως είναι χρήσιμες αν μπορούν να προσδιορίσουν την κλίμακα, την κρισιμότητα, την εξαιρετική σημασία της απάντησής μας. Ξέρουμε ότι αυτές οι συγκρίσεις μπορεί να είναι αντικείμενο χλευασμού. Ζούμε όμως σε στιγμή που ο χρόνος συμπυκνώνεται και η ιστορία γράφεται γρήγορα. Και πρέπει να περιγράψουμε γενναίες πρωτοβουλίες, κινήσεις που θα αρνούνται και θα υπερβαίνουν τον χτεσινό μας εαυτό, γιατί πολύ απλά ο χτεσινός μας εαυτός δεν φτάνει. Ναι χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΑΜ. Είναι τεράστια η απάντηση που πρέπει να αποτολμήσουμε. Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχουμε. Είμαστε σίγουροι όμως ότι πρέπει να ματώσουμε για να πετύχουμε.

Αυτή θα ήταν η πειστική απάντηση στην κρίση. Γιατί η κρίση και η χρεοκοπία ταράζει συθέμελα και το πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα εξουσίας αλλάζουν ηγέτες, πολιτικές, συμπεριφορές, τακτική και στρατηγική. Είναι αφύσικο μέσα στην καρδιά της κρίσης η αριστερά να κάνει τα ίδια κι απαράλλακτα πράγματα που έκανε και πριν. Στις νέες εποχές, χρειάζονται νέες απαντήσεις. Στις γρήγορες ανατροπές, χρειάζονται γρήγορες πρωτοβουλίες. Στην ορμή του αντίπαλου που γκρεμίζει έναν αιώνα κατακτήσεων, χρειάζεται η ορμή μιας φρέσκιας ιδέας.

Ποιοι χωράνε σε ένα τέτοιο μέτωπο; Προφανώς οι δυνάμεις της αριστεράς, αλλά όχι μόνο. Δυνάμεις από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που μένουν ορφανές μετά την πολιτική σοκ που εφαρμόζει ο Γ. Παπανδρέου. Δυνάμεις έντιμες που ανάμεσα στην επιβίωση τη δική τους και στην επιβίωση της κυβέρνησης, επιλέγουν το πρώτο. Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να εκφράσει κοινωνικές δυνάμεις, μικρά και μεσαία στρώματα που συμπιέζονται για πρώτη φορά και σε άγριο βαθμό, μετά από μια περίοδο ευημερίας. Και φυσικά μπορεί να εκφράσει τους μόνιμους χαμένους και της ανάπτυξης και της ύφεσης, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Στη σημερινή συγκέντρωση καταθέτουμε από τη μεριά μας μια δέσμευση. Για να προωθήσουμε την πιο πλατιά ενότητα. Ενότητα δυνάμεων, κομμάτων, οργανώσεων, κινήσεων. Ενότητα πολιτική, συνδικαλιστική, κοινωνική. Ενότητα ανθρώπων και συλλογικοτήτων. Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και κάθε συλλογικότητα ή κίνηση, επιτροπές, συλλόγους, σχήματα, παρατάξεις.

Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να κερδίσει το πολλές φορές χαμένο στοίχημα της συμμετοχής και της δημοκρατίας. Υπάρχουν δυνάμεις. Μέσα και έξω από τον Συριζα. Καλούμε δυνάμεις. Να αναλογιστούμε και να αποφασίσουμε με γνώμονα τις ανάγκες της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι τους ιδιαίτερους κομματικούς σχεδιασμούς των επιτελείων. Να προκαλέσουμε ευχάριστα, θετικά, δημιουργικά σοκ.

Χθες όλος ο πολιτικός και τηλεοπτικός κόσμος έπαθε σοκ και δέος από τις αποκαλύψεις για τις μίζες. Υπουργοί, πρωτοκλασσάτοι, συνεργάτες πρωθυπουργών, ανοικτά και προκλητικά, ομολογούν ότι τα πήραν. Και σοκάρεται ο πολιτικός και εκδοτικός κόσμος, σαν να μην ξέρει ότι έτσι γίνονται οι δουλειές, και τότε, και σήμερα.

Δέκα χρόνια πριν, η Ελλάδα χόρευε στο ρυθμό της ΟΝΕ, του ευρώ, των Ολυμπιακών Αγώνων, του εκσυγχρονισμού. Σήμερα ξετυλίγεται ένα μικρό μόνο μέρος από το βρώμικο κουβάρι της μίζας, της βρωμιάς και της διαπλοκής.

Δέκα χρόνια από σήμερα, τι θα έχει έρθει στο φως; Πώς θα χαρακτηρίσει ο ιστορικός του μέλλοντος τη σημερινή κυβέρνηση που λειτουργεί με όρους μιλημένου κυκλώματος τραπεζών και χρηματαγορών; Πώς θα χαρακτηρίσει τις αποφάσεις της Τράπεζας της Ελλάδας που έφεραν πάρτυ κερδοσκοπίας στα ομόλογα και επέβαλαν ληστρικούς όρους δανεισμού; Πώς θα χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού και των υπουργών του, που διαφήμισαν επί εξάμηνο τη χρεοκοπία της χώρας, την έστειλαν στο χείλος του γκρεμού, έφεραν συνειδητά και προαποφασισμένα την τρόικα, και κάποιοι αποκόμισαν υπερκέρδη, την ώρα που η κοινωνία μετατρέπεται σε ανθρώπινη χωματερή φτώχειας, ανεργίας και ανασφάλειας; Πώς θα χαρακτήριζε κάποιος στο μέλλον μια τέτοια κυβέρνηση;

Ο τίτλος της συγκέντρωσης είναι Αγώνας μέχρι τέλους. Γιατί αγώνας μέχρι τέλους; Και τίνος είναι το τέλος;

Ξεκινάμε με μια βασική εκτίμηση: η σημερινή μάχη δεν είναι σαν όλες τις άλλες. Δεν είναι μια ακόμα επίθεση, από τις πολλές του νεοφιλελευθερισμού. Σήμερα κρίνεται η επιβίωση των από πάνω. Όχι επειδή ένα οργανωμένο κίνημα τους απειλεί. Αλλά επειδή οι αντιφάσεις και τα εκρηκτικά αδιέξοδα στην καρδιά του συστήματος, είναι πρωτοφανή.

Σήμερα κρίνεται και η επιβίωση της αριστεράς. Η καλύτερα κρίνεται ο ρόλος της. Αν θα είναι δύναμη ενσωματώσιμης και χειραγωγίσιμης διαμαρτυρίας. Αν θα ασκεί πολιτική αναχωρητισμού από το σημερινό πρόβλημα. Αν θα περιθωριοποιηθεί ακόμη περισσότερο.

Το τέλος λοιπόν θα πρέπει να είναι το δικό τους για να μην είναι το δικό μας. Αυτή την κρισιμότητα έχει η περίοδος. Αυτή την έννοια έχει ο αγώνας μέχρι τέλους.

Κλείνοντας, ποια είναι η δύναμη που μπορεί να επιβάλει μια τέτοια εξέλιξη;

Δανειζόμαστε την απάντηση από μια συνέντευξη του Αργεντίνου κινηματογραφιστή που κατέγραψε τη χρεοκοπία της χώρας του. Λέει ο Φερνάντο Σολάνας: Πρέπει η διαμαρτυρία να γίνει πολιτική δύναμη ικανή να αλλάξει την ιστορία, τον ρου των γεγονότων. Κοιτάξτε όταν οι λαοί αντιστέκονται μπορεί να σκοτωθούν 3 ή 23 άνθρωποι αλλά περισσότεροι δεν θα σκοτωθούν. Γιατί οι κυβερνήσεις πέφτουν! Η κυβέρνηση Ντε Λα Ρούα στα τέλη του 2001 αψήφισε τη λαϊκή διαμαρτυρία όπως κάνει σήμερα και η κυβέρνηση της Ελλάδας. Και κατέληξε να φύγει με το ελικόπτερο! Πώς αψηφάς έναν εξεγερμένο λαό που έχει καταλάβει όλες τις πλατείες της χώρας;

Πολλές οι διαφορές με την Αργεντινή.

Μια είναι η σταθερά:

Δεν μπορείς να αψηφίσεις έναν λαό που έχει γεμίσει όλες τις πλατείες της χώρας.

Στις 5 Μάη γέμισαν μια φορά οι πλατείες. Ο κόσμος όμως είναι θυμωμένος ακόμη. Και κάθε μέρα θυμώνει περισσότερο. Την ώρα που κόβουν τις συντάξεις στις χήρες, ομολογούν κυνικά ότι πήραν μίζες. Η λαϊκή οργή φουσκώνει και δεν κάμπτεται. Οι πλατείες θα ξαναγεμίσουν. Και όταν οι πλατείες γεμίζουν κάθε μέρα, αυτό δεν θα καταγραφεί σαν μια ακόμα κοινωνική έκρηξη, αλλά σαν η αρχή μιας νέας πορείας και για τη χώρα και για το λαό της.

Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης

Σας καλούμε στην κεντρική συγκέντρωση που πραγματοποιεί το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής στην Αθήνα την Πέμπτη 27 Μαΐου 2010 στις 7.30 μμ, στο γήπεδο του Σπόρτινγκ. Το θέμα της είναι: "Αγώνας μέχρι τέλους" και ομιλητές οι: Αλέκος Αλαβάνος, Χρίστος Κατσούλας, Μαρία Μπόλαρη.

ΑΠΟ ΠΑΤΡΑ ΑΝΑΧΩΡΟΥΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΣΤΙΣ 4 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 27 ΜΑΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ 6973426334

Νίκος Γαλάνης: "Ενότητα που δημιουργεί ένα μεγάλο Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων", συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην " ΑΥΓΗ" 23/05/2010

Δημοσιεύτηκε στην Αυγή με τίτλο ..."ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολιτικό σχέδιο"

Ζαγάρας Κ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/05/2010

"Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός ή ηθική επίκληση, αλλά κατακτιέται με βάση την πολιτική συμφωνία", υπογραμμίζει στην "Αυγή" της Κυριακής ο Νίκος Γαλάνης, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, στέλεχος της ΚΟΕ και πρωταγωνιστής στη συγκρότηση του "Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής". Ο Ν. Γαλάνης υποστηρίζει ότι το "Μέτωπο" προσπαθεί να θέσει μια πολιτική ταυτότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αναφέρει πως το πολιτικό σχήμα με ευθύνη του ΣΥΝ είναι εγκλωβισμένο στο “σχήμα του ευρωπαϊσμού” και αναρωτιέται αν έχει πολιτικό σχέδιο.


* Ποια είναι η σχέση μεταξύ “Μετώπου” και ΣΥΡΙΖΑ;

Το υπό διαμόρφωση "Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής" δημιουργήθηκε μετά την 3η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να απαντήσει στο πολιτικό και οργανωτικό έλλειμμα και κυρίως στην προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες της κρίσης.

Ήταν εμφανές πως ο ΣΥΡΙΖΑ -με ευθύνη του ΣΥΝ- δεν είχε στην ουσία πολιτικό στίγμα. Εγκλωβισμένος στο σχήμα του ευρωπαϊσμού, δεν έβλεπε πέρα από το ποια θα είναι η προγραμματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και ποιες θα είναι οι εναλλακτικές προτάσεις στην κρίση.

Ως "Μέτωπο", προσπαθήσαμε με αρκετούς συμβολικούς, αλλά και πολιτικούς τρόπους να θέσουμε μια πολιτική ταυτότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας ταυτόχρονα προς την κοινωνία και αποφεύγοντας τις αντιπαραθέσεις που δημιουργούν κομματικούς στρατούς και όχι ανοιχτά αυτιά. Είναι ελπιδοφόρο το ότι έχει ανοιχτεί μια πολιτική συζήτηση με έναν κόσμο εντός, αλλά και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να διαφοροποιηθούν χιλιάδες άνθρωποι. Και η αριστερά μπορεί να πρωταγωνιστήσει αν έχει πολιτικό στίγμα, ουσιαστική ενότητα, μαζική, ανυποχώρητη δράση και ανεξαρτησία από τα πολιτικά σχέδια των δυνάμεων που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση.



* Η πρόταση να φύγει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές από τη Βουλή τι εξυπηρετεί;

Είναι πρόταση με μεγάλη συμβολική, αλλά και πολιτική σημασία. Ο κόσμος έχει στοχοποιήσει το ελληνικό Κοινοβούλιο, και γιατί δεν είναι ελληνικό και γιατί δεν είναι Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση υπαλλήλων και μεταφραστών του ΔΝΤ και της Ε.Ε., ενώ η συζήτηση στη Βουλή γίνεται στη βάση των προαποφασισμένων ή και τετελεσμένων εντολών τους.

Επομένως, η πραγματοποίηση αυτής της πρότασης θα σήμαινε ότι η δική μας αριστερά ακούει και βλέπει την κοινωνία και ότι βρίσκεται εκτός του πολιτικού πλαισίου που έχουν θέσει ΔΝΤ-Ε.Ε. Και παράλληλα, ότι όλοι οι βουλευτές θα πήγαιναν στον λαό για να αποκαλύψουν, να ενθαρρύνουν, να ακούσουν και να συμμετέχουν σε έναν γενικό ξεσηκωμό του λαού.



* Το κεντρικό σας σύνθημα είναι “παύση πληρωμών και έξοδος από την Ευρωζώνη”. Οι θέσεις αυτές δεν έχουν συμφωνηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μήπως λοιπόν στην πράξη παραπέμπουν σε άλλο πολιτικό σχέδιο;

«Άλλο πολιτικό σχέδιο» σε σχέση με ποιο; Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό σχέδιο; Όχι, αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκφωνήσεις, καθόλου μαχητικές, που θυμίζουν σούπα κι όχι πολιτική στόχευση και ταυτότητα. Πιστεύει κανείς έξω, στην κοινωνία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ελπίδα, ότι αντιστέκεται, ότι είναι αντιμέτωπος έστω με τον Γ. Παπανδρέου και το σύστημά του; Αλήθεια, η συνάντηση Αλ. Τσίπρα - Αντ. Σαμαρά σε ποιο πολιτικό σχέδιο εντάσσεται;

Η παύση πληρωμών και η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι ορισμένα από τα συνθήματα που συνιστούν μια απάντηση στο πρόβλημα του χρέους. Τα κεντρικά μας συνθήματα είναι να ακυρωθεί η συμφωνία με Ε.Ε. και ΔΝΤ και να φύγει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Είναι αυτό διαφορετικό πολιτικό σχέδιο;



* Όλες οι πολιτικές πρωτοβουλίες του “Μετώπου” αναδεικνύουν ως επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο; Μήπως αυτό αποτελεί “μεταμόρφωση” ηγετικών επιδιώξεων;

Άλλο ηγετικές ικανότητες κι άλλο «ηγετικές επιδιώξεις». Ο Αλ. Αλαβάνος αποδείχτηκε ότι έχει ηγετικές ικανότητες -με τα σωστά και τα λάθη του- καταφέρνοντας να βγάλει χιλιάδες αριστερούς από την ιδιώτευση και την απογοήτευση, και διεμβολίζοντας τα αντίπαλα ακροατήρια. Δεν είναι λίγο οξύμωρο, ενώ είσαι ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνεσαι «μέλος του ΣΥΡΙΖΑ» και να έχεις ηγετικές επιδιώξεις μέσω ενός μικρού και υπό διαμόρφωση "Μετώπου";

Ηγετικές επιδιώξεις, δυστυχώς, εμφανίζουν διάφορα golden boys που αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο την αριστερά. Η αριστερά δεν είναι εταιρεία. Είναι ανάγκη, είναι όνειρο, είναι σχέσεις ιστορίας, θυσιών, κουλτούρας, αξιών.



* Ποια, κατά τη γνώμη σας, βήματα μπορούν να διασφαλίσουν την ενωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και την παρέμβασή του στις νέες εξελίξεις;

Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός ή «ηθική» επίκληση, αλλά καταχτιέται με βάση την πολιτική συμφωνία και δέσμευση και τη μαζική δράση. Επομένως, ας ξαναρχίσουμε από κει. Το πρώτο βήμα θα ήταν μια γενναία αυτοκριτική για το τι δεν έχει γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα, και τι ευθύνεται γι’ αυτό. Το δεύτερο, να σταματήσει ένας πόλεμος «ξεκατινιάσματος» γύρω από το ποιος λέει μια άποψη κι όχι γύρω από την ίδια την άποψη. Το τρίτο, μέσα από την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη να βγούμε με πολιτικές αποφάσεις που να εφαρμοστούν. Τέλος, η άποψη και η δράση του ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους να αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε, ότι η ενότητα έχει θετικό κι όχι αρνητικό πρόσημο. Μια ενότητα που να δημιουργεί ένα μεγάλο Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Κυκλοφορεί το Σάββατο ο Δρόμος, φύλλο 14, 40 σελίδες

Κυκλοφορεί το Σάββατο ο Δρόμος, φύλλο 14, 40 σελίδες



Η Αριστερά μπροστά στη νέα κατάσταση. Μόνο ένα πλατύ μέτωπο μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή της κοινωνίας





Αναλυτικά η ύλη



ΠΟΛΙΤΙΚΗ



Να υπερβούμε τα «νόμιμα όρια» δράσης της Αριστεράς

Νάντια Βαλαβάνη



Λαϊκό Μέτωπο ανάγκη των καιρών

Σωκράτης Ματζουράνης



Η επίσκεψη Ερντογάν και η τούρκικη στρατηγική

Βαγγέλης Χωραφάς



Οι δημοσκοπήσεις φανερώνουν την κρίση του πολιτικού συστήματος

Δημήτρης Υφαντής



Η λαϊκή οργή δεν κάμπτεται. Τι έδειξε η τελευταία γενική απεργία



Συνέντευξη

Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ Βαγγέλης Πιλάλης μιλά για το συνέδριο του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ



Η κρίση στην Ευρωζώνη και η προοπτική της Ελλάδας

Γιάννης Τόλιος



Πολλές οι αντιδράσεις ενάντια στον Καλλικράτη



Κλυδωνισμοί στο πολιτικό σύστημα

Κώστας Ανδριανόπουλος



Συνέντευξη

Ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου Άρης Καζάκος μιλάει για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος



ΑΡΙΣΤΕΡΑ



Η ριζοσπαστική αριστερά και η πάλη ενάντια στα μέτρα

Σπύρος Σακελλαρόπουλος



Να μετατρέψει η αριστερά τις δημοτικές εκλογές σε δημοψήφισμα κατά των μέτρων

Βένιος Αγγελόπουλος



Η Αριστερά μίλησε με δύο συγκεντρώσεις, αλλά τι είπε

Ρούντι Ρινάλντι





ΔΙΕΘΝΗ



Άρθρο του ευρωβουλευτή του Μπλόκου της Αριστεράς, Ρενάτο Σοέιρο, στο Δρόμο



Κύμα απεργιών στην Ευρώπη



Νέο κοστούμι για το ΝΑΤΟ



Ένα ακόμη ματοκύλισμα στην πολύπαθη Ταϊλάνδη



Διώκεται η Αρουντάτι Ρόι για την υποστήριξή της στους αγώνες του ινδικού λαού



ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Ένα Γκουαντάναμο στο Φαρμακονήσι

Ρεπορτάζ: Λεωνίδας Σακλαμπάνης



Έτοιμο για αναχώρηση το Καράβι για τη Γάζα

Νίκος Ταυρής



Κάπου έχει φωλιά…

Μάριος Διονέλλης



Η κλιματική αλλαγή σαν πρόσχημα για νέες μπίζνες

Του Τάσου Κεφαλά



Οι επιστολές της Ριζαρείου στο Δρόμο και η απάντηση του Δρόμου



Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



Ακροδεξιά επίθεση στο νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

Λευτέρης Αρβανίτης



Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ λένε «όχι» στην αύξηση της τιμής του νερού

Γεώργιος Αρχοντόπουλος, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ.



Σε lock out προχώρησε η ιδιοκτησία του Banquet





ΝΕΟΛΑΙΑ



Φοιτητικές εκλογές: Αυξήθηκε η αποχή ενώ τα αποτελέσματα ήταν όπως πέρσι



Στην αρένα των εξετάσεων



Facebook όπως Φακέλωμα



BLOGODROMIO: Ο Μαύρος Γάτος, ένας ποιητής στο ελληνικό μπλογκοχωριό

Επιμελείται η Τασία Σταματοπούλου



ΕΠΙΣΤΗΜΗ



Η1Ν1: Μετά το φιάσκο, πανδημία κρίσης αξιοπιστίας ενός ολόκληρου συστήματος





ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ



Γκοντάρ: Μια κίνηση με πολλές σημασίες

Χρήστος Γιοβανόπουλος



Πάμε πάλι

Γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακρυδάκης



Άλλος Δρόμος (απ’ την αξιοπρέπεια) Δεν Υπήρχε

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Σταύρο Ψυλλάκη



«Πωλείται το παρόν»

Μάνος Στεφανίδης, επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών



ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ

περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης



Ντομένικο Λοζούρντο: Ποιοι είναι οι αληθινοί τρομοκράτες;





Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

«Υπάρχει εναλλακτική λύση» άρθρο του Νίκου Γαλάνη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΛΑΝΗ*

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ , 19/5/2010

Ζούμε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική κατάσταση. Κρίσιμη, γιατί είτε θα οδηγήσει στην εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού είτε θα ακυρωθεί μέσα από μαζικούς, πολύπλευρους και ανυποχώρητους αγώνες.

Το αμετάφραστο κείμενο, που στις 5/5/2010 έγινε νόμος από μια κυβέρνηση που βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας, δεν επικυρώνει μια απλή επιτήρηση και κατοχή από τα αρπακτικά του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Δεν πρόκειται απλώς για κάποια αντιλαϊκά μέτρα. Πρόκειται για την κήρυξη ενός άγριου κοινωνικού πολέμου, για το τέλος μιας εποχής 35 και πλέον χρόνων, για την επιστροφή στην Ελλάδα της μετανάστευσης, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της βάρβαρης βίας και της καταστολής.

Ο κοινωνικός πόλεμος έχει στόχο τους εργαζόμενους, την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα. Στο κέντρο του στόχου βρίσκεται ο ανθός, η ελπίδα της κοινωνίας, η νεολαία. Δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει πρόοδος, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια για τη νέα γενιά.

Τέλος εποχής ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, της όποιας εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας, που εκφωνήθηκε και στην ιδρυτική του ΠΑΣΟΚ.

Εγκυμονείται μια νέα κατάσταση, όχι κατ' ανάγκην θετική. Παρακολουθούμε μια μαζική αμφισβήτηση ιδεών, αξιών, κατεστημένης γλώσσας, πολιτικής εκπροσώπησης.

Είναι θυμός, αγανάκτηση, αντίσταση. Σίγουρα πρόκειται για τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για μια υπόκωφη σήμερα, πιο φανερή αύριο, μάχη ανάμεσα στο παλιό και το νέο σε όλα τα επίπεδα, μια μάχη που θα κρίνει νικητές και νικημένους, που θα κρίνει την κοινωνική απελευθέρωση και προκοπή.

Το σημερινό ερώτημα είναι τούτο: Μπορεί η Αριστερά να γίνει η νέα ευκαιρία του πολιτικού βίου; Η ευκαιρία για ένα νέο πολιτικό σκηνικό, για την έκφραση των πραγματικών αναγκών και συμφερόντων του λαού, για το χτίσιμο νέων μορφών κοινωνικής οργάνωσης, για το ξεδίπλωμα νέων πολιτιστικών κινημάτων;

Μπορεί η Αριστερά να βάλει τον εαυτό της μέσα στην ιστορία, ενώ ταυτόχρονα θα αποδεικνύει ότι είναι εκτός του σημερινού πολιτικού συστήματος; Μπορεί η Αριστερά να βλέπει την κοινωνία και όχι το σπίτι της, το κάστρο της, τους μηχανισμούς της, τα μικροκομματικά της συμφέροντα; Για να γίνει η Αριστερά πρωταγωνίστρια στην ιστορία (για να γράψει ιστορία, όπως στην εποχή του ΕΑΜ) πρέπει να μετασχηματιστεί, γιατί δυστυχώς η σημερινή Αριστερά είναι ανυπόληπτη, δίγλωσση, κλειστή, είναι έξω από τον κόσμο και τις ανάγκες του.

Χρειάζεται να θέσει τον εαυτό της στην υπηρεσία του λαού, να τον κινητοποιεί και να τον ενθαρρύνει, και να σταθεί ανυποχώρητα απέναντι στο σημερινό σύστημα και τους κυβερνήτες του.

Απαιτείται να απαντήσει στα συγκεκριμένα λαϊκά ερωτήματα «πώς θα τους σταματήσουμε», «τι να κάνουμε», «τι θα γίνει παραπέρα».

Η απάντηση πρέπει να 'ναι η οικοδόμηση ενός μετώπου αλλαγής και αλληλεγγύης, ενός λαϊκού μετώπου. Ενωμένες οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι έντιμες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους διανοούμενους, τα μικρομεσαία στρώματα, τη νεολαία, κάτω από τη σημαία ενός νέου ΕΑΜ που θα παλεύει για:

- Να ακυρωθεί η συνθήκη υποδούλωσης σε ΔΝΤ και Ε.Ε.

- Να φύγει η κατοχική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.

- Αρνηση πληρωμής του χρέους και έξοδος από την ευρωζώνη.

- Εθνικοποίηση τραπεζών, δημόσιο έλεγχο οικονομίας και κεφαλαίων.

- Παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων.

Υπάρχει εναλλακτική λύση. Οι μύθοι του μονόδρομου χρεοκόπησαν μαζί με το σύστημά τους. Ο λαός το καταλαβαίνει, δεν παραμυθιάζεται από τους Πρετεντέρηδες. Αγωνίζεται και αντιλαμβάνεται πως «μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί ήμασταν σκυφτοί-σηκώσαμε κεφάλι, θα σκύψουνε αυτοί».

*Μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και της Γραμματείας της ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος)

Ανακοίνωση της ΚΟΕ, 17/5/2010

Για ένα μέτωπο αλλαγής

Η ΚΟΕ θα καταθέσει τις επόμενες μέρες μια ανοικτή πρόταση συγκρότησης ενός μετώπου αλλαγής της πορείας προς την κοινωνική καταστροφή. Ένα τέτοιο ανοικτό, πλατύ, λαϊκό μέτωπο είναι η ανάγκη των καιρών. Είναι η απαίτηση ανατροπής ενός πολιτικού συστήματος ξεπερασμένου, ληστρικού, διεφθαρμένου. Είναι ο μοναδικός δρόμος ελπίδας και διεξόδου. Στην πρόταση συγκρότησης του μετώπου καθοριστικό ρόλο οφείλει να παίξει η αριστερά, αλλά το μέτωπο δεν περιορίζεται στην αριστερά. Αφορά τις δυνάμεις, κοινωνικές ή πολιτικές που επιδιώκουν την πραγματική αντιπαράθεση με το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές ασφυξίας που εφαρμόζονται στη χώρα.

Είναι προφανές ότι οι δυνάμεις που συγκροτούν την πρωτοβουλία που ονομάστηκε «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης», ενώνονται σήμερα σε δύο πράγματα: Πρώτον στην ανάγκη δημιουργίας ενός μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης. Δεύτερον στην εκτίμηση ότι αν η αριστερά δεν ανταποκριθεί, θα ξεπεραστεί από την κοινωνία. Δείγματα τέτοιων καταστάσεων ζήσαμε και κατά την γενική απεργία της 5/5, όπου η κατακραυγή για το πολιτικό σύστημα ήταν πάνδημη και η αριστερά –ανεξαρτήτως δηλώσεων- ήταν μέσα στο κάδρο της απαξίωσης.

Οι όποιες πρωτοβουλίες και διεργασίες για τη συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου οφείλουν πρώτα από όλα να βλέπουν την κοινωνία και όχι το μικρόκοσμο ή τις μικροεξουσίες της αριστεράς. Επομένως τα ερωτήματα περί διάσπασης, νέου φορέα ή ψηφοδελτίου, αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ, αν δεν είναι κατευθυνόμενα, είναι αφελή. Διατυπώνονται, αφαιρώντας την πραγματικότητα των κοινωνικών αλλαγών που θα είναι ραγδαίες και ανατρεπτικές, είτε σε αντιδραστική, είτε σε προοδευτική κατεύθυνση. Στην εποχή που είμαστε και με την αριστερά που υπάρχει, δεν περιμένουμε ότι η αριστερά θα σώσει την κοινωνία. Ανάποδα, η κοινωνία είτε θα αναδείξει άλλο ρόλο για την αριστερά, είτε θα την περιθωριοποιήσει.

Τις τελευταίες μέρες εξαπολύθηκε μια συντονισμένη εκστρατεία εναντίον του Μετώπου, συντρόφων και οργανώσεων που συμμετέχουν σε αυτό.

Τα επιτελεία που έχουν την ολοκληρωτική ευθύνη για τη μιζέρια και την εσωστρέφεια της αριστεράς, σε συγχορδία με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, κατασκεύασαν γεγονότα, προχώρησαν σε εικασίες, «αποκάλυψαν» σχέδια διάσπασης, έφτασαν να μιλάνε για μέλος του Μετώπου που ρωτά στη Βουλή για το πώς θα κατανεμηθεί η κρατική επιχορήγηση μετά τη διάσπαση… Είχε προηγηθεί η βεβιασμένη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στις 14/5, με μόνο στόχο να προλάβουν τον Α. Αλαβάνο. Και φυσικά οι γνωστές αθλιότητες που κυκλοφόρησαν για το πώς το Μέτωπο δήθεν αρνήθηκε την πρόταση που το ίδιο κατέθεσε: Να είναι ομιλητές και ο Α. Τσίπρας και ο Α. Αλαβάνος, ως ένα θετικό, δημιουργικό σοκ ελπίδας και ενότητας για τον κόσμο της αριστεράς. Σήμερα, οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από την ΚΟΕ και η συγκέντρωση του Μετώπου στις 27/5 ερμηνεύονται ως εξαγγελία διάσπασης.

Αυτές οι κινήσεις δείχνουν μια αριστερά μικρή, μίζερη και αναντίστοιχη. Σε καιρούς βαθιάς κρίσης και μεγάλων ανατροπών, τμήματα της αριστεράς ασχολούνται με την εκκαθάριση, τις προγραφές, την εξώθηση σε διάσπαση. Όχι με δημόσιο και πολιτικό τρόπο. Αλλά με την γνωστή πλέον μέθοδο της διαβολής και των διαρροών, με την βοήθεια των γνωστών και μη εξαιρετέων συγκροτημάτων τύπου.

Θα διαψευστούν.

Πολιτικά ζητήματα υπήρξαν και υπάρχουν:

Η απαίτηση για συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του «ευρωπαϊσμού» πριν την 3η συνδιάσκεψη, που ευτυχώς αποσύρθηκε πριν εκτεθούμε ανεπανόρθωτα. Η εμμονή στην «προγραμματική αντιπολίτευση», ενώ ξεκινούσε η πιο έξαλλη επίθεση του κεφαλαίου. Η (δημόσια αναγνωρισμένη) καταστρατήγηση όλων των αποφάσεων των συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ. Η διολίσθηση σταθερά και αποφασιστικά στη διάλυση και στο σάπισμα των διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ. Ο προπηλακισμός της πρότασης δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η μετά από μήνες αντιγραφή της ίδιας πρότασης για το ΔΝΤ. Η συζήτηση για ψήφο του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή Παπούλια. Η πρόταση για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές. Η πρόταση για «νέο» πόλο της αριστεράς με δυνάμεις της οικολογίας και του ΠΑΣΟΚ. Ο περιορισμός της αριστεράς σε ρόλο σχολιαστή χωρίς «εξαλλοσύνες». Η απουσία παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών που θα οργανώσουν την αντίσταση και τον αγώνα του λαού. Η ανεξέλεγκτη και ανταγωνιστική παρέμβαση τμήματος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Η θλιβερή τηλεοπτική παρουσία. Η φθοροποιός πολυήμερη συζήτηση για την εμφάνιση ή όχι του ΣΥΡΙΖΑ στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Οι κεντρικές παρεμβάσεις χωρίς αιχμές και στόχους, επίπεδες και αδιάφορες. Η σημερινή αήθης επίθεση ενάντια σε όσους έθεσαν την ανάγκη για μια αριστερά ανταγωνιστική και επικίνδυνη. Η κατασκευή ανύπαρκτων «ειδήσεων», «δηλώσεων», «ομιλιών».

Ο κατάλογος είναι μακρύς.

Επομένως υπάρχουν πολιτικά ζητήματα που μια υγιής διαδικασία θα τα έθετε στη συζήτηση. Τα προσωπικά, ψυχολογικά ή άλλα, ηγετικά προβλήματα, ανασύρονται για να κρύψουν το κενό αριστεράς. Και αντί να υπάρξει πολιτική αντιπαράθεση πετιέται η λάσπη της διάσπασης ώστε να μετατεθούν οι ευθύνες. Εκτός κι αν την ευθύνη για το σημερινό βάλτωμα και τη σμίκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, την έχει μια «αριστερίστικη», «αντιευρωπαϊκή», «μικρή», «ανύπαρκτη στην κοινωνία» συνιστώσα - με μηδενική πρόσβαση στα ΜΜΕ, και ένας πρώην πρόεδρος που αποφάσισε ξαφνικά να ξαναγίνει πρόεδρος…

Η ΚΟΕ δεν θα αναλωθεί σε αυτή την αντιπαράθεση. Δεν θα έβγαζε καν αυτή την ανακοίνωση αν τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης ήταν σεβαστά και δεν είχαμε παροξυσμό πανικόβλητων και προσβλητικών άρθρων.

Η ΚΟΕ θα πάρει πρωτοβουλίες για να τεθεί η ανάγκη συγκρότησης ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου αλλαγής. Οι εξελίξεις θα είναι γρήγορες, απρόβλεπτες και κρίσιμες για την πορεία της χώρας και του λαού της. Προτιμούμε να παρέμβουμε αποφασιστικά στην κατεύθυνση αυτή, από το να αναλωθούμε στο συνηθισμένο αριστερό χόμπι της ίντριγκας, της διαβολής και του κουτσομπολιού.

Στις 29 Μαΐου θα διεξαχθεί έκτακτη πανελλαδική σύσκεψη της ΚΟΕ. Στη συγκέντρωση του Μετώπου στις 27/5 θα υπάρξει δημόσια τοποθέτηση από τη μεριά μας για το μέτωπο που πρέπει να συγκροτήσουν οι δυνάμεις που κινούνται έξω από το σύστημα υποτέλειας και χρεοκοπίας. Η ΚΟΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους της να δουλέψουν αποφασιστικά για την επιτυχία της συγκέντρωσης, που μπορεί να αποτελέσει μια νέα αρχή.

Σχόλιο για δημοσιεύματα σχετικά με το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, 17/5/2010

Στην Κυριακάτικη Αυγή δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «το Μέτωπο παίζει με τα όρια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ». Στόχος του άρθρου είναι να αποδείξει ότι το Μέτωπο οργανώνει «σχέδιο διάσπασης» του ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν της δίκης προθέσεων και των εικασιών (που παραμένουν στο επίπεδο της υποκειμενικής αντίληψης), επιστρατεύεται ένα «γεγονός»: Η αποστροφή του Χ. Κατσούλα, στελέχους της ΚΟΕ από πρόσφατη ομιλία που έκανε στην Πάτρα. «Δεν μας εκφράζει η αριστερά που βρίσκεται στη Βουλή, είπε το στέλεχος της ΚΟΕ». Κατά διαβολική σύμπτωση, ακριβώς το ίδιο «γεγονός» αναφέρεται και σε σχόλιο του Φ.Π. στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Επίσης, κατά διαβολική σύμπτωση, το «γεγονός» αυτό διαδίδεται εδώ και μέρες από γνωστούς κύκλους, προσπαθώντας να αποδείξει ότι εφαρμόζεται σχέδιο διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ. Η συντονισμένη αυτή αναπαραγωγή συνεχίζεται και σήμερα από άλλο εκδοτικό συγκρότημα.

Η ατυχία των εμπνευστών αυτής της εκστρατείας, είναι ότι πρόκειται για ανύπαρκτο «γεγονός». Ο καθένας μπορεί να ανατρέξει στην βιντεοσκοπημένη ομιλία που κυκλοφορεί ολόκληρη στο διαδίκτυο. Η φράση (εντός εισαγωγικών μάλιστα), ποτέ δεν εκστομίστηκε. Οπότε οι προπαγανδιστές της διάσπασης ας περιοριστούν στα σενάρια, στους μύχιους πόθους και στην εσωστρεφή αναζήτηση των χρήσιμων κακών. Όσο για το τι είναι και τι θέλει το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης και ποια είναι η επιδίωξη της ΚΟΕ, θα κατατεθεί ανοικτή και δημόσια πρόταση στη συγκέντρωση της 27/5.

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Κ.Ο.Ε ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΤΣΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΜΑΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΤΣΟΥΛΑ

Η νεολαία της Κ.Ο.Ε καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους νέους της Αχαΐας, όλο τον κόσμο της Αριστεράς και τους απογοητευμένους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, σήμερα Πέμπτη 13 Μάη στις 8 το απόγευμα στην Πλατεία Γεωργίου , στην ανοιχτή συγκέντρωση με ομιλητές τον Αλέκο Αλαβάνο και τον Χρήστο Κατσούλα.
Ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας του λαού για αλληλεγγύη και ανατροπή, έξω από τις ράγες του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Να είμαστε όλοι εκεί –να κάνουμε την συγκέντρωση ένα λαϊκό συλλαλητήριο αντίστασης και προοπτικής.

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Στις 26 Απριλίου το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής ανακοίνωσε κεντρική συγκέντρωση στην Αθήνα για την κρίση με ομιλητές τους Αλ. Αλαβάνο, Χρ. Κατσούλα, Μ. Μπόλαρη.

Στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ της 29ης Απριλίου από τον ΣΥΝ και άλλα μέλη της Γραμματείας προτάθηκε κεντρική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα με ομιλητή τον Α. Τσίπρα. Εμείς καλέσαμε να γίνει μια μόνο συγκέντρωση οργανωμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ομιλητές τους Αλ. Αλαβάνο και Α. Τσίπρα και να ματαιώσουμε τη συγκέντρωση του Μετώπου. Η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ αρνήθηκε.

Στη Γραμματεία της 4ης Μαΐου, παρουσία του Αλ. Αλαβάνου και Α. Τσίπρα, επαναλήφθηκε ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Προτείναμε για δεύτερη φορά κοινή συγκέντρωση με τους δύο ομιλητές και ο ΣΥΝ για δεύτερη φορά αρνήθηκε. Με βάση τον κανόνα της ομοφωνίας θα μπορούσαμε να μη δεχθούμε την εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το κάναμε όμως.

Μετά από αυτό έγινε γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με απόφαση του ΣΥΝ, προχωράει σε συγκέντρωση στις 14 Μάη στην Κλαυθμώνος. Το Μέτωπο θα προχωρήσει σε συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ στις 20 Μαΐου. Χάνεται έτσι, παρά τις προσπάθειές μας, μια μοναδική ευκαιρία για ένα ισχυρό σήμα ενότητας, αγώνα και νέου ξεκινήματος που απαιτούν οι ιστορικές στιγμές, οι ανάγκες μιας πολιορκούμενης κοινωνίας, η υποχρέωση υπέρβασης των ανεπαρκειών του ΣΥΡΙΖΑ κι η έντονη επιθυμία των μελών και φίλων μας.

Κάνουμε σήμερα, 11 Μαΐου, για τρίτη φορά, ύστατη έκκληση προς τον ΣΥΝ να προχωρήσουμε σε κοινή εκδήλωση, οργανωμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Μάη στο ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ είτε σε οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία και οποιοδήποτε άλλο χώρο, φτάνει να είναι ενωτική.

Αθήνα, 11 Μαΐου 2010

Αντώνης Νταβανέλος
Γαλάνης Νίκος
Θεωνάς Γιάννης
Σαπουνάς Γιώργος
Τσακνιάς Δήμος

Σχόλιο του γραφείου τύπου της ΚΟΕ για τη σημερινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, 10/5/2010

Η σημερινή απουσία της αριστεράς από τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας δεν οφείλεται μόνο στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα της Πέμπτης. Ούτως ή άλλως είναι φανερό ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, το Σύνταγμα καταλύεται καθημερινά και το Κοινοβούλιο έχει ουσιαστικά καταργηθεί από μια κυβέρνηση μεταφραστών.

Η αριστερά πρέπει να σταθεί αποφασιστικά απέναντι σε αυτούς, που –σαν έτοιμοι από καιρό- χρησιμοποίησαν τον τραγικό χαμό των τριών εργαζομένων από ανεγκέφαλες, φασιστικές, δολοφονικές προς το μαζικό κίνημα πρακτικές, για να συκοφαντήσουν και να ενοχοποιήσουν το τεράστιο ποτάμι της κοινωνικής οργής. Για να απαιτήσουν την ησυχία, τη συμμόρφωση και τη συνενοχή της αριστεράς στην πολιτική εξόντωσης των εργαζόμενων.

Μόνο αν η αριστερά βγει από το κάδρο της πρωτοφανούς αντιδημοκρατικής και αντικοινωνικής κατρακύλας, δεν θα ενταφιαστεί κάτω από τη γενικευμένη απαξίωση.

Για το λόγο αυτό η ΚΟΕ επαναφέρει την πρότασή της για τελείως τυπική συμμετοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, και έξοδό της προς την κοινωνία. Οι βουλευτές της αριστεράς πρέπει να καταγγείλουν την συμπαιγνία, να αποχωρήσουν από τη σκηνή της παράστασης, και να συμμετάσχουν σε μια παλλαϊκή εξόρμηση σε όλη την Ελλάδα, για να οργανωθεί η αντίσταση και η αλληλεγγύη. Γιατί η αριστερά δεν είναι ίδια με τους υπεύθυνους της πολιτικής, οικονομικής και ηθικής χρεοκοπίας.

Ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού ,εφημερίδα ''ΔΡΟΜΟΣ'', φύλλο 12

Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα φόβισαν το «άρρωστο» πολιτικό σύστημα.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κάθε ηλικίας και κάθε κλάδου κατέβηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν ήταν μια συνηθισμένη απεργιακή κινητοποίηση, ήταν ένα τεράστιο ποτάμι οργής που φούσκωσε, παρά την τρομοκρατία που άσκησαν για μήνες κυβέρνηση, αστικά κόμματα και ΜΜΕ, για δήθεν μονόδρομο και δήθεν «πατριωτικό ενδιαφέρον» να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή.
Σε ολόκληρη τη χώρα, παντού όπου έγιναν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις η μαζικότητα ήταν πρωτοφανής. Αυτό όμως που εξέπληξε ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό: Η οργή του κόσμου, η εχθρότητά του απέναντι στους πολιτικούς και το δούλεμα που κάνουν, η αγανάκτηση για την κοροϊδία. Γιατί να πληρώσει ο λαός τη ζημιά (κλοπή) που έχουν κάνει οι κλεπτοκράτες; Γιατί να δίνονται άφθονα δισ. στις τράπεζες και εξωφρενικοί μισθοί - μπόνους σε διοικητές τραπεζών, γκόλντεν μπόις και τόσες μίζες στο πολιτικό κόσμο; Γιατί κανείς να μην καθίσει στο σκαμνί; Πόσο θράσος έχουν να ζητούν από τον εργαζόμενο λαό να πληρώσει αυτός τα σπασμένα; Τον καταδικάζουν σε μια διαρκή λιτότητα, φτώχεια, απόγνωση από την έλλειψη δουλειάς και του υπόσχονται τους «ζουρλομανδύες» των δόσεων για τα δάνεια που έχουν οι περισσότεροι.


«Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ…»

Για όλους η απεργία της 5ης Μάη ήταν ένα κρίσιμο τεστ. Ιδιαίτερα για την κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο. Η Ελλάδα, ίσως δικαιολογημένα, θεωρείται από τις «πρωτοπορίες» σε αντιστάσεις και αγώνες στον ευρωπαϊκό χώρο και έπρεπε να σφυγμομετρηθούν οι αντιδράσεις. Η τριπλή επιτήρηση, πέρα από τα τεχνικά-οικονομικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει, έχει δεδομένη την ευθυγράμμιση του πολιτικού κόσμου, του τόξου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ο άγνωστος παράγοντας ήταν οι κοινωνικές αντιδράσεις.
Αυτό που εκδηλώθηκε, λοιπόν, στη γενική απεργία ήταν πέρα και έξω από κάθε υπολογισμό και δείχνει πως η οργή, η αγανάκτηση και η διάθεση για αντίσταση είναι κυρίαρχη κατάσταση μέσα σε ένα ευρύ δυναμικό, που δεν ακολουθεί κόμματα, που δυσπιστεί γενικά για την πολιτική και τους πολιτικούς, που δεν αντέχει το μίγμα κοροϊδίας και λεηλασίας. Στην Αθήνα περίπου 250.000 χιλιάδες κόσμου πλημμύρησαν τους δρόμους. Οι διαδηλωτές είχαν φθάσει μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός και τη Συγγρού και η ουρά της πορείας δεν είχε καν ξεκινήσει από το Μουσείο. Στην πράξη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες για διαχωρισμούς, η βασική μάζα των διαδηλωτών ενώθηκε. Δεν μπορούσε κανείς εύκολα να οριοθετήσει την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ από αυτήν των συνδικάτων και κυρίως από τον χύμα αγανακτισμένο κόσμο.
Το πάθος, η οργή, η αγανάκτηση που ξεχείλιζαν έδειχναν προς τη Βουλή τους κύριους υπεύθυνους για τα μέτρα και τη λεηλασία. Τα συνθήματα «Κλέφτες, Κλέφτες», «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», «Να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή», δεν φωνάζονταν από κουκουλοφόρους «γνωστούς άγνωστους». Φωνάζονταν από δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους κάθε ηλικίας, που μάλιστα κινήθηκαν και προς το χώρο της Βουλής. Ήταν η κρίσιμη στιγμή που φάνηκε σε όλη του την ανάπτυξη το σχέδιο που είχε προετοιμάσει ο Χρυσοχοΐδης και η κυβέρνηση.

Οργανωμένο σχέδιο

Άρχισε το χτύπημα όλης της πορείας με τόνους από χημικά. Από κάθε στενάκι ξεπρόβαλαν ΜΑΤζήδες που έριχναν πάνω σε διαδηλωτές. Το ίδιο ακριβώς έγινε στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, όπου διέπρεψαν και εκεί οι μηχανοκίνητες ορδές της νέας ομάδας Δίας, που έπεφταν πάνω σε διαδηλωτές με σκοπό να σπάσουν τις πορείες, να τρομοκρατήσουν τον κόσμο.
Το σχέδιο Χρυσοχοΐδη δεν αφορούσε μόνο τη συγκεκριμένη κινητοποίηση. Βέβαια, κάποια στιγμή στην Αθήνα, όταν η διαμαρτυρία έπαιρνε διαστάσεις μη ελέγξιμες, θέλησε να τρομοκρατήσει ιδιαίτερα αυτούς που έπαιρναν μέρος για πρώτη φορά σε διαδήλωση. Με το εσκεμμένο, σχεδιασμένο κτύπημα όλων των πορειών. Οι δυνάμεις ασφαλείας δεν νοιάστηκαν να απομονώσουν ή να περιορίσουν τους λεγόμενους «μπάχαλους» ή να απωθήσουν ένα «ντου» στη Βουλή, αλλά ήταν διατεταγμένες έτσι και είχαν τέτοιες εντολές για να χτυπήσουν και να διαλύσουν τον κύριο όγκο των διαδηλωτών. Δεν υπήρξε ούτε ένα μπλοκ διαδηλωτών που να έφτανε στο Σύνταγμα χωρίς να δεχτεί, αναίτια, χημικά και επιθέσεις των ΜΑΤ. Όμως, μεγάλο μέρος των διαδηλωτών δεν έφευγε, έμενε εκεί και συνέχιζε να διαδηλώνει.
Όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα. Υπάρχουν καταγγελίες που αναφέρουν ότι αστυνομικοί, αφού πήραν κοντάρια με σημαίες από το μπλοκ της Α/Κ (Αντιεξουσιαστικής Κίνησης) στη Θεσσαλονίκη, άρχισαν οι ίδιοι να σπάνε γύρω-γύρω όλα τα αυτοκίνητα.
Μέχρι αργά το βράδυ είχε αποκλειστεί το κέντρο της Αθήνας και ομάδες της Δίας έκαναν τρομοκρατικές εφόδους και επιδείξεις. Στα Εξάρχεια εισέβαλαν στο Στέκι Μεταναστών, έσπασαν ό,τι βρήκαν, τραυμάτισαν μια κοπέλα και μετά έφυγαν. Ανάλογες επιχειρήσεις καταγγέλλονται και σε άλλα στέκια.
Είναι σίγουρο ότι πλάι στις δυνάμεις καταστολής έδρασε και ένα παρακρατικό κομμάτι. Οι καταγγελίες για παρουσία χρυσαυγιτών είναι αληθινές (προσπάθησαν να διεισδύσουν σε πλατύ κόσμο και είχαν ένα δυο μικροεπεισόδια με αναρχικούς), όμως δεν έδωσαν σε καμία περίπτωση αυτοί τον τόνο ούτε έπαιξαν κάποιο ρόλο.

Η είδηση για τους τρεις θανάτους

Το τραγικό νέο του θανάτου τριών ανθρώπων παγώνει τον κόσμο, που αναρωτιέται πώς έγινε, τι θα γίνει τώρα. Το πολιτικό σύστημα γραπώνεται από την είδηση, την κάνει «ταμπούρι» αντίστασης και διεξόδου από την απομόνωση που νιώθει και θέλει να τη χρησιμοποιήσει για να κάμψει την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου. Η προπαγάνδα αρχίζει να δουλεύει: Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις προσφέρονται σαν μαξιλάρι για τη δράση κακοποιών δολοφονικών στοιχείων, η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού, χρειάζεται ευθύνη και εθνική συναίνεση, καταδίκη της βίας (εκτός της θεσμοθετημένης) και ξαναλανσάρισμα της πρότασης για συνάντηση αρχηγών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πρόκειται για χρυσή ευκαιρία που την αρπάζουν και αρχίζουν ξανά το παιχνίδι τους. Πιο κυνικά και πιο επικίνδυνα από κάθε άλλη φορά. Το γενικό σύνθημα το δίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ακολουθεί στην ίδια ρότα ο φίλος του, Αντώνης Σαμαράς και βεβαίως λάβρος ο Καρατζαφέρης. Δεν σταματούν βέβαια στην καταγγελία της «βίας του αντιεξουσιαστικού χώρου», αλλά τώρα είναι σειρά του ΚΚΕ να στοχοποιηθεί σαν δύναμη εκτός συνταγματικού πλαισίου και να του ασκηθεί αρκετή πίεση. Στη Βουλή, οι εκπρόσωποι της Αριστεράς, και υπό την πίεση αυτή, δεν καταγγέλλουν ευθέως την αστυνομοκρατία και το σχέδιο της κυβέρνησης να χτυπήσει την πορεία, αλλά είτε γενικολογούν, είτε μιλούν για προβοκάτσιες χωρίς κεντρική στόχευση και καταγγελία.
Έξω από το υποκατάστημα της Μαρφίν μαζεύεται γρήγορα πολύς κόσμος. Η αστυνομία προσπαθεί να τον απομακρύνει. Ξαναμαζεύεται. Θέλει να μάθει τι ακριβώς έγινε και καταγγέλλει το όργιο των φημών και της παραπληροφόρησης. Φτάνει και ο Βγενόπουλος με μπράβους και ΜΑΤ και γίνεται δεκτός με γιουχαΐσματα και αποδοκιμασίες. Η προσπάθειά του να φανεί «υπεράνω και με ευαισθησίες» για τους εργαζόμενους, δεν «πιάνει» εκτός των τηλεοπτικών πλατό. Μάλιστα, δεν απέφυγε και ορισμένους προπηλακισμούς. Γιατί υπήρχαν εργαζόμενοι μέσα στο κτίριο εκείνη την ώρα; Γιατί είχε κλειδωθεί η πόρτα; Υπήρχε σύστημα πυρόσβεσης; Πολλά τα ερωτηματικά που προσπαθεί να αποφύγει η εταιρία με ανακοίνωσή της που δείχνει την πρόθεσή του να αντιπαρατεθεί εν μέρει με τον πολιτικό κόσμο.

Κλιμάκωση της καταστολής

Την επόμενη μέρα (Πέμπτη 6/5) μετά από κάλεσμα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και όλων των αριστερών κομμάτων και παρατάξεων πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, την ώρα που ψηφίζονταν τα κατάπτυστα μέτρα. Χιλιάδες κόσμου για ώρες παρέμενε στον Άγνωστο Στρατιώτη με παρατεταγμένα πανό, φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στο ΔΝΤ, τον πολιτικό κόσμο, τη Βουλή, την Αστυνομία.
Περίπου στις 7.30 έφτασε και το μπλοκ του ΠΑΜΕ που είχε συγκεντρωθεί νωρίτερα στην Ομόνοια. Έστω και με μια αποκρουστική «αλυσίδα», πραγματοποιήθηκε ξανά η «ενότητα της Αριστεράς στη δράση». Αυτό μέχρι τις 8.00 μ.μ., που το ΠΑΜΕ αποφάσισε πως τέλειωσε η κινητοποίηση και αποσύρθηκε.Μετά από ώρα η πλειοψηφία των οργανώσεων αποφάσισε να αποχωρήσει με πορεία προς την Πανεπιστημίου. Στο Σύνταγμα παρέμεινε, όμως, κόσμος, που λίγο αργότερα γνώρισε την κτηνωδία των ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη. Χτυπώντας τις ασπίδες τους, περικύκλωσαν τους συγκεντρωμένους, έριξαν χημικά στο πλήθος και ξυλοφόρτωσαν άγρια δεκάδες διαδηλωτές. «Ξεχαρμάνιασαν» ελεύθερα και με την άδεια-εντολή των επιτελών τους, αποδεικνύοντας πως δίκαια ο κόσμος τους αισθάνεται ως εχθρούς. Για ακόμα μια φορά αποδείχτηκε περίτρανα η κλιμάκωση των επιθέσεων από τα τάγματα ασφαλείας του Χρυσοχοΐδη…
Το «έργο» όμως μόλις τώρα άρχισε. Τα επόμενα «επεισόδια» θα γραφτούν σύντομα. Ο φόβος, ο τρόμος, η απομόνωση που ένοιωσαν όλοι τους μέσα στη λαοθάλασσα που κατέκλυσε τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας, θα τους ξαναεπισκεφτεί!

Ρούντι Ρινάλντι

Φωτογραφίες από το συλλαλητήριο της Ε.Ι.Ν.Α. -στην Πάτρα,Για την Υπεράσπιση της Δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας

Δελτίο Τύπου της ΚΟΕ για τις σημερινές διαδηλώσεις και τον θάνατο των τριών εργαζόμενων, 05/05/2010

Η ΚΟΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση του ΔΝΤ για την πολιτική εξόντωσης της κοινωνίας και το όργιο καταστολής που εξαπέλυσε. Ο θάνατος των τριών εργαζόμενων από ενέργειες απόλυτα καταδικαστέες, γεννά οργή και θλίψη που προστίθενται στον θυμό και στην αγανάκτηση που νιώθει όλη η κοινωνία για την κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου. Αυτή η κυνική κυβέρνηση, με τη συγχορδία των σύγχρονων ΥΕΝΕΔ, δεν διστάζει να χρεώνει εμμέσως τους θανάτους των τριών εργαζόμενων στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, στο μαζικό κίνημα, στην αντίσταση και τον αγώνα της αριστεράς. Ο Παπανδρέου προσωπικά, με τα μέτρα που παίρνει, πυροδοτεί την ένταση και τη βία. Όσες δικαιολογίες κι αν εφεύρει στη Βουλή, όσες εκκλήσεις συναίνεσης κι αν κάνει, καταγράφεται στην ιστορία σαν ο νεκροθάφτης του ελληνικού λαού.

Η Αθήνα και όλες οι πόλεις βούλιαξαν από το λαό που δεν αντέχει άλλο. Ο λαός ζητά να λογοδοτήσει ο Παπανδρέου και όσοι θα ψηφίσουν την μετατροπή της κοινωνίας σε ανθρώπινη χωματερή. Να λογοδοτήσουν όσοι παρέδωσαν τη χώρα και τον λαό της στις ύαινες του κεφαλαίου και των αγορών. Να λογοδοτήσουν όσοι εξαπάτησαν ανοικτά τον λαό. Να λογοδοτήσουν όσοι τη μια ώρα λένε ότι συμπάσχουν με τον λαό, και την άλλη ώρα τον καταδικάζουν στην εξόντωση.

Να λογοδοτήσει ο Υπουργός Καταστολής που μετέτρεψε την Αθήνα σε θάλαμο αερίων και χτύπησε αναίτια διαδηλωτές μαζικών μπλοκ στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη. Η αστυνομία έκανε τα πάντα για να διαλύσει μια από τις μεγαλύτερες πορείες της μεταπολίτευσης.

Να λογοδοτήσει επίσης ο αυτόκλητος εθνοσωτήρας, τηλεαστέρας επιχειρηματίας, που την ημέρα της γενικής απεργίας κράτησε το συγκεκριμένο υποκατάστημα ανοικτό, γνωρίζοντας τον τεράστιο κίνδυνο για τους εργαζόμενους. Προφανώς η ανθρώπινη ζωή κοστίζει για το κεφάλαιο πολύ λιγότερο από τον ημερήσιο τζίρο ενός υποκαταστήματος.

Η συντονισμένη επιχείρηση κυβέρνησης – ΛΑΟΣ – ΝΔ να χρησιμοποιήσουν τον θάνατο των τριών εργαζόμενων για να σταματήσουν το ποτάμι της λαϊκής δυσαρέσκειας, πρέπει να βρει απάντηση. Η οργή και η απόγνωση της κοινωνίας θα στείλει στον αγύριστο τους φοβισμένους πρωθυπουργεύοντες και τον κάθε βουλευτή που θα ψηφίσει αύριο βράδυ τον αργό θάνατο του ελληνικού λαού.

Όλοι αύριο βράδυ σε συγκέντρωση στη Βουλή.

Σε κάθε πόλη συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην ψήφιση των μέτρων ΔΝΤ – ΕΕ.

Δελτίο τύπου της Κ.Ο.Ε για την για την παρέμβαση των εκπαιδευτικών στην ΝΕΤ, 4/5/2010

Δελτίο Τύπου

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας καταδικάζει τη χτεσινοβραδυνή επίθεση των ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη, τα οποία κάλεσε ο πρόεδρος της ΕΡΤ Γαμπρίτσος, εναντίον των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών που ζητούσαν να ακουστεί επιτέλους η φωνή τους. Ο άγριος ξυλοδαρμός προκάλεσε στον τραυματισμό εκπαιδευτικών, με δύο να καταλήγουν στο νοσοκομείο – εκ των οποίων ο Στάθης Κατσούλας, μέλος του Συντονιστικού Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών, με κάταγμα στο πόδι.

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας χαιρετίζει το αγωνιστικό παράδειγμα των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, που εμπνέει και θα βρει ανταπόκριση στις λαϊκές συνοικίες, τους χώρους των εργαζομένων και τη νεολαία. Καταγγέλλει τη διαρκή μαύρη προπαγάνδα των δημόσιων και ιδιωτικών σύγχρονων ΥΕΝΕΔ, που εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθώντας να καταργήσουν ακόμη και τη δυνατότητα των ανθρώπων να σκέφτονται.

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας χαιρετίζει τις πολύμορφες και αναπτυσσόμενες κινητοποιήσεις του εργαζόμενου λαού και της νέας γενιάς, και καλεί σε παλλαϊκό μαζικό ξεσηκωμό για να μη βυθιστεί η χώρα στην εξαθλίωση και για να φύγει η παράνομη κατοχική κυβέρνηση-υπάλληλος των αρπακτικών του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εγχώριων ληστών.

4 Μάη 2010
Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» 3/5/2010

1. Είναι πιθανός ένας εργατικός Μάιος, ένα πολιτικό συμβάν, στην Ελλάδα που θα μπορούσε να αλλάξει ή να επηρεάσει το σκηνικό - απολύσεις, λιτότητα, λιγότερο κοινωνικό κράτος - σε όλη την Ευρώπη;

Εγώ κατανοώ ότι οι ελληνίδες και οι έλληνες είναι σαστισμένοι. Εδώ είναι σαστισμένοι η Μέρκελ και ο Μπαρόζο και ο Σαρκοζί και κάθε μέρα αλλάζουν θέση. Eίναι φοβισμένοι. Βλέπουν την Ελλάδα να είναι κάθε μέρα στο κέντρο της παγκοσμίας επικαιρότητας, πρώτη είδηση σε όλα τα δελτία από άκρη σε άκρη στον πλανήτη. Επηρεάζονται από κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης – κύρια από την τηλεόραση – ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Αλλά εγώ είμαι αισιόδοξος τελικά. Σκέφτονται. Μπορεί η μεγάλη τους πλειοψηφία να απέχει από τις διαδηλώσεις, να σιωπά, αλλά σκέφτονται. Σκέφτονται ότι ούτε η χούντα του Παπαδόπουλου δεν έκανε τόσο κοινωνικό κακό, όσο σήμερα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Σκέφτονται ότι δεν μπορούν να αφαιρούν δύο μισθούς από τους εργαζόμενους, και την ίδια στιγμή να αγοράζουν υποβρύχια που γέρνουν. Σκέφτονται. Ντρέπονται. Θυμώνουν. Από το φθινόπωρο έχω μιλήσει για «εργατικό Δεκέμβρη». Θα έρθει. Μέχρι να πέσει η κυβέρνηση Παπανδρέου

2. Κι αν φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου, κι αν απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, τι πρόκειται να αλλάξει, ποιες δυνάμεις μπορούν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση και με ποιο εναλλακτικό σχέδιο;


Για σκεφτείτε την Ελλάδα του 1908. Αν έμπαινε τότε, σε μια βαθύτατη κρίση, το ερώτημα «ποιες δυνάμεις», κανένας δεν θα μπορούσε να απαντήσει «οι Φιλελεύθεροι» γιατί ούτε το κόμμα αυτό υπήρχε, ούτε ο Βενιζέλος ήταν στην Ελλάδα. Αν στην Ελλάδα της χούντας μετά το Πολυτεχνείο, τέλη 1973, έμπαινε το ίδιο ερώτημα, κανείς δεν θα μπορούσε να απαντήσει η «ΝΔ» και μετά το «ΠΑΣΟΚ», γιατί κανένα από τα δύο κόμματα δεν είχε ιδρυθεί ακόμα. Σήμερα ζούμε ιστορικές στιγμές. Είμαστε σε σημείο καμπής. Το πολιτικό σκηνικό έχει εξαντληθεί. Ανήκει στο παρελθόν. Πρώτα απ’ όλα ο δικομματισμός. Μαζί του όμως και η αντίληψη μιας αριστεράς των μηχανισμών. Κι αν δεν υπήρχε εναλλακτική λύση θα έπρεπε να τη βρούμε.

3. Αν η κρίση του χρέους στην Ελλάδα σήμερα (αύριο σε άλλες χώρες) είναι ένα σχέδιο κερδοσκόπων που έχουν στοιχηματίσει στη διάλυση της ευρωζώνης, έχει νόημα το δίλημμα "φεύγουμε ή μένουμε στην ΟΝΕ;" έχει βάση η πρόταση "στάση πληρωμών", έχουν κάποιο διαπραγματευτικό βάρος;

Λυπάμαι που το λέω αυτό. Ο Γ. Παπανδρέου συνδέεται πια με μια από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο Πινοσέτ της Ευρώπης. Εφαρμόζει σε μια χώρα της Ευρώπης πολιτική επίθεση ενάντια στο κοινωνικό κράτος σαν αυτές που εφαρμόσθηκαν 30-40 χρόνια πριν στις χούντες της Λατινικής Αμερικής. Κι όχι μόνο αυτό. Τόσο η κυβέρνηση Καραμανλή, που επιδείνωσε ασύλληπτα το πρόβλημα του ελλείμματος και του χρέους, όσο και η κυβέρνηση Παπανδρέου, που χειρίσθηκε την κρίση με ακραία δουλοπρέπεια, είναι από τις πιο ανίκανες κυβερνήσεις της σύγχρονης Ελλάδας. Μου λέτε για το χρέος. Υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Σαφέστατη. Αναδιαπραγμάτευση του χρέους – ιδιαίτερα αυτού που προέρχεται από τοκογλυφία και από την διεθνή κρίση για την οποία συνυπεύθυνη είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του υπολοίπου. Χαμηλότερα επιτόκια. Εδώ αυτή τη λύση την προτείνουν κορυφαία στελέχη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, υποστηρίζοντας ότι και την ελληνική κρίση πρέπει να την πληρώσουν και οι τράπεζες. Και Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου είτε δεν έχουν κατανοήσει απολύτως τίποτε είτε εν ψυχρώ και εν γνώσει τους προωθούν σχέδια των διεθνών καπιταλιστικών κέντρων σε βάρος της πατρίδας μας.

4. Έχετε πει πως το θέμα δεν είναι ποιος κάνει μία πρόταση, αλλά το αν η πρόταση είναι καλή. Πως κρίνετε την πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΝ για την άμεση προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία για την απεμπλοκή από το μηχανισμό ΔΝΤ - Ε.Ε.;

Θεωρώ θετική εξέλιξη που ο ΣΥΝ, που μέχρι πριν λίγες μόνο μέρες, διαφοροποιούνταν δημόσια από την πρόταση του Μετώπου «να φύγει η κυβέρνηση» και να πάμε σε εκλογές ή να γίνει δημοψήφισμα, μετά τις εξελίξεις με το ΔΝΤ το κατανόησε. Όντως δεν έχει σημασία από πού προέρχεται μια πρόταση αλλά τι σημασία έχει. Υπάρχει το «Αντιγραφή – Επικόλληση» πάντα στην πολιτική. Μερικές φορές μπορεί να είναι χρήσιμο.

5. Υποστηρίζετε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις της εποχής. Τι θα πρέπει να αλλάξει, είναι εφικτός ένας ελπιδοφόρος "ΣΥΡΙΖΑ 2" ή θα πρέπει να αναζητηθεί μία άλλη σύνθεση στο χώρο της Αριστεράς;

Έχουμε πάρει πρωτοβουλία για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Μου έχουν κάνει εντύπωση ο τρόπος που η κοινωνία αρχίζει να δέχεται το ενωτικό και αγωνιστικό μήνυμά μας. Είδατε και τη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη. Θέλω να υπογραμμίσω τη βαθιά εκτίμηση που έχω στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, πυρήνα κάθε προσπάθειας να σταθεί στις κρίσιμες στιγμές πάλι στα πόδια της η αριστερά.

6. Είναι στοίχημα για την Αριστερά οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου και πως θα μπορέσει να κερδιστεί;

Δεν πρέπει να τις κερδίσει η Αριστερά μόνη της. Η Αριστερά πρέπει να τις κερδίσει μαζί με άλλους. Μαζί με τον κόσμο εκείνου του ΠΑΣΟΚ που δεν ξεχνάει το «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία- Εθνική Απελευθέρωση» του Ανδρέα Παπανδρέου της πρώτης εποχής. Μαζί με την νεολαία που δυστυχώς έχει γυρίσει την πλάτη της σήμερα στους μηχανισμούς και την ξύλινη γλώσσα όλου του πολιτικού συστήματος. Μαζί τις αριστερές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν ευρύτερη πολιτική διάσταση. Είναι ψήφος ενάντια στα μέτρα κατεδάφισης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Για τη σωτηρία της πατρίδας μας. Για μια περήφανη Ελλάδα. Για την αποκατάσταση του Κοινωνικού Κράτους.

7. Στο δήμο Θεσσαλονίκης το αίτημα για αλλαγή, για να μπει τέλος στη δεξιά διοίκηση των τελευταίων 24 χρόνων, μοιάζει να είναι πιο έντονο από ποτέ. Οφείλει η Αριστερά να ανοίξει το δρόμο γι' αυτή την αλλαγή; Μπορεί από μόνη της;

Να μπει τέλος στη δεξιά στη Θεσσαλονίκη, ναι. Με το ΠΑΣΟΚ των 12 μισθών, της σύνταξης στα 67, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων; Όχι. Δεν νομίζω ότι αγωνίζεται γι’ αυτό η αριστερά. Βλέπω την αγωνιστική παρουσία της Λίτσας Αμμανατίδου στη Βουλή ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα. Τι θα πει μετά η αριστερά; Να πάμε με το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου; Δεν γίνεται. Δέστε τον Καλλικράτη. Ο κύριος λόγος είναι να απολυθούν δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι από το δημόσιο. Τι θα πει η αριστερά; Δεν τρέχει τίποτε. Με τον αγωνιστικό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που διαχωρίζεται πλήρως από την αντικοινωνική πολιτική της ηγεσίας του, ναι. Και μπορεί να υπάρξουν πολλές εκπλήξεις.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ –ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 5 ΜΑΗ, δελτίο τύπου Κ.Ο.Ε Αχαίας

Η Kομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας χαιρετίζει τις χιλιάδες εργαζόμενους και νέους που έδωσαν βροντερό παρών στον σημερινό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς , που από νωρίς κατέκλυσαν το Εργατικό Κέντρο Πάτρας σε αντίθεση με τις προθέσεις και την αδιαφορία της Διοίκησης του Ε.Κ να κάνει οτιδήποτε για αυτή την Πρωτομαγιά. Εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα , από σωματεία του Δημοσίου, φοιτητικοί σύλλογοι και όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς πλην του ΚΚΕ έδειξαν ότι ο δρόμος του αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ενάντια στο ΔΝΤ και την ΕΕ θα είναι μαζικός , ενωτικός και παλλαικός.
Όλοι μαζί συνεχίζουμε για να δημιουργηθεί την Τετάρτη 5 Μάη , στην πανεργατική απεργία, ένα μεγάλο λαικό ποτάμι ξεσηκωμού στην πόλη μας, δίνοντας μήνυμα στο κυβερνητικό κόμμα και σε όλο το σύστημα που προσκυνάει τις επιταγές του Κεφάλαιου, ότι «Δεν θα μας πάτε 130 χρόνια πίσω , αλλαγή –αντίσταση-αλληλεγγύη»

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ –ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ