Μια ακόμη δόση-κόλαση

Οι ηγέτες του ευρώ υπόσχονται στους λαούς κι άλλα «οδυνηρά χρόνια», ακολουθούν το γερμανικό βηματισμό και επενδύουν σε ένα success story της κυβέρνησης Σαμαρά

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Η εγκατάλειψη των πολιτικών λιτότητας, όπως ορισμένοι προτείνουν, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση των τεράστιων θυσιών που έχουν γίνει από τους πολίτες… Οι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα θα πρέπει να κατανοήσουν ότι από καιρό έχουν χάσει την οικονομική τους κυριαρχία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Η συνεργασία στο πλαίσιο μιας ένωσης προσανατολισμένης προς τη σταθερότητα σημαίνει στην πραγματικότητα ανάκληση της κυριαρχίας». Τάδε έφη Μάριο Ντράγκι, ο επικεφαλής της ΕΚΤ, σε συνέντευξή του στην Financial Times, με την ευκαιρία της ανακήρυξής του σε «άνδρα της χρονιάς» από την εφημερίδα. 

Ο Ντράγκι είπε με σαφή τρόπο όσα δεν είπαν οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το νόημα της μισής απόφασής τους στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της χρονιάς. Δηλαδή, ότι η μετάθεση της απόφασης για τον οδικό χάρτη προς την ολοκλήρωση της ΟΝΕ και την οικονομική διακυβέρνηση για τον Ιούνιο του 2013 δεν σημαίνει διόλου ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα αποφύγουν τη θεσμική διαιώνιση της λιτότητας και την απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας. Και τα δύο είναι τα αδιαπραγμάτευτα συστατικά της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, ανεξάρτητα από την όποια διαπραγμάτευση θα μεσολαβήσει για την τελική συνταγή. 

Με τον τρόπο της το κατέστησε σαφές και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, που από νωρίς έκοψε τη φόρα σε όσους προσέβλεπαν σε τελικές αποφάσεις. «Οι αλλαγές στις οποίες πρέπει να προχωρήσουμε, είναι πολύ δύσκολες και οδυνηρές. Η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να απολαύσει τους καρπούς των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και άλλων δομικών μεταρρυθμίσεων τα επόμενα χρόνια. Το 2013 αποτελεί μια ακόμα χρονιά-πρόκληση», είπε μετά τη Σύνοδο η κ. Μέρκελ.

Στη Νορβηγία ο βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, καλεσμένος της πρωτοβουλίας εναντίον της απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στην Ε.Ε.

Ολοκληρώθηκε χτες η τριήμερη επίσκεψη του βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρη Κοδέλα στο Όσλο, όπου είχε προσκληθεί από την ευρεία συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων οι οποίες καταδίκασαν την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την πρωτοβουλία αυτή υποστήριξαν διεθνείς προσωπικότητες, όπως προηγούμενοι κάτοχοι του Νόμπελ Ειρήνης (Ντέσμοντ Τούτου, Μαϊρίντ Μαγκουάιρ, Αντόλφο Πέρες Εσκίβελ), καθώς και ευρύ φάσμα των νορβηγικών πολιτικών δυνάμεων, το ειρηνιστικό κίνημα, η ATTAC κ.ά.
 

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου και σε δημόσια συγκέντρωση στο 'Οσλο την παραμονή της απονομής, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τόνισε μεταξύ άλλων: «Μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδικά σε μια στιγμή που, πέραν της συμμετοχής της Ε.Ε. ή βασικών χωρών της σε πολέμους, λαμβάνει χώρα ένας ακήρυχτος πόλεμος ενάντια στους λαούς του Νότου, οδηγώντας σε πρωτοφανείς καταστάσεις οικονομικής διάλυσης και κοινωνικής ερήμωσης».
 

Στόχος της παρουσίας του ήταν η προβολή της πραγματικής κατάστασης στη χώρα μας και των ευθυνών που έχουν για την κοινωνική ανατίναξη των χωρών του Νότου αυτοί που θα παραλάβουν το βραβείο. Στόχος που επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό, καθώς μια σειρά διεθνή ΜΜΕ αναφέρθηκαν στις διαμαρτυρίες του Όσλο, και ειδικότερα στη συμμετοχή του Δημήτρη Κοδέλα και την καταδίκη της αλαζονικής παρουσίας της κ. Μέρκελ, δηλαδή του αρχιτέκτονα της οικονομικής και κοινωνικής μας κατεδάφισης, και άλλων επικεφαλής κρατών μελών.
 

Επιπλέον, η συμμετοχή του βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρη Κοδέλα αποσκοπούσε να ενισχύσει τις διαρκείς προσπάθειες για διαμόρφωση και περαιτέρω σύσφιξη δεσμών φιλίας με ευρύ φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε ολόκληρη την Ευρώπη, ώστε να σταθούν αλληλέγγυες στην προσπάθεια της Ελλάδας και του λαού μας να απαλλαγεί από τις πολιτικές διαρκούς λιτότητας, αποικιοποίησης και καταρράκωσης της δημοκρατίας.

Πόσο ενιαίος, πόσο νέος, πόσο μεγάλος φορέας ο ΣΥΡΙΖΑ;

Μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και στο δρόμο για το ιδρυτικό Συνέδριο

του Ρούντι Ρινάλντι

Οι εργασίες έληξαν, οι προβληματισμοί συνεχίζονται. Αναμφισβήτητα ήταν ένα μεγάλο γεγονός στις διεργασίες, τις εξελίξεις και τη ζωή της Αριστεράς στη χώρα μας. Η κλίμακα του ΣΥΡΙΖΑ έχει τροποποιηθεί όπως και ο ρόλος του στις πολιτικές εξελίξεις και στα τεκταινόμενα στην Αριστερά, που έχει γίνει κομβικός-κεντρικός. Επομένως, η όποια προβληματική-κριτική, ο όποιος απολογισμός πρέπει να λάβει υπ’ όψιν τη σημερινή διάσταση του εγχειρήματος, που δεν επιδέχεται συγκρίσεις με προηγούμενες συνδιασκέψεις, για πολλούς λόγους.

Στις διαδικασίες για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι (30-35.000) εκλέχτηκαν 3.200 αντιπρόσωποι, τις εργασίες παρακολούθησαν γύρω στις 6.000 άνθρωποι και στις ψηφοφορίες πήραν μέρος περίπου 3.000 αντιπρόσωποι. Όλα αυτά δείχνουν τη νέα κλίμακα και την αλλαγή από τον ΣYΡΙΖΑ του χτες. Τώρα που ο κύκλος αυτός ολοκληρώθηκε, μέχρι να ανοίξει ο επόμενος που θα αφορά το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, επιτρέπεται και είναι αναγκαίος ένας ουσιαστικός απολογισμός.

Είναι επικίνδυνοι και είμαστε αποφασισμένοι

Η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας που αναμασά όλη την ακροδεξιά ρητορεία περί κουκουλοφόρων και μολότοφ δείχνει τον πανικό στον οποίο βρίσκεται η κυβέρνηση Σαμαρά. Τελευταίο τους καταφύγιο είναι το ψέμα, η προβοκάτσια, ο φόβος. Για αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι. Δεν έχουν πλέον τίποτα άλλο να πουν, δεν μπορούν κανέναν να πείσουν και ειδικά τους νέους. 

Γιατί οι νέοι, τέσσερα χρόνια μετά το Δεκέμβρη του 2008, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα και το μαύρο μέλλον, με τον αποκλεισμό και τα αδιέξοδα. Από τη γενιά των 700€ (Ποιος τη θυμάται; Μοιάζει σήμερα σαν κακόγουστο αστείο) στη γενιά της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης. Ο Δεκέμβρης ήταν η αρχή, ήταν η πρώτη εξέγερση στην απαρχή της κρίσης, ήταν το πρώτο ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης μιας ολόκληρης γενιάς! 

Το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων!», τέσσερα χρόνια μετά είναι το ίδιο επίκαιρο. Τότε το κράτος και η κυβέρνηση δολοφονούν εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Σήμερα, η λυγισμένη από τον φόβο συγκυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» δολοφονεί καθημερινά, αυτοκτονώντας εκατοντάδες ανθρώπους. Σήμερα κιόλας ανακοίνωσαν ότι η ανεργία έφτασε το 26% ενώ πολύ πάνω από τους μισούς νέους είναι άνεργοι. 

Κι όμως, το καθεστώς σήμερα είναι ακόμα πιο αυταρχικό: Από την αστυνομική καταστολή μια ολόκληρης νεολαίας το 2008, σήμερα η κυβέρνηση προχωρά σε απαγορεύσεις συναθροίσεων, σε διώξεις για όποιον αντιστέκεται, σε απανωτά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, μετατρέποντας το ελληνικό κοινοβούλιο σε διακοσμητικό φυτό της τοκογλυφικής τρόικας. Χτίζουν ένα ειδικό καθεστώς στο οποίο η νέα γενιά δεν μπορεί να ζήσει, σπρώχνοντας την στο περιθώριο, τη μετανάστευση, την παραίτηση, την κατάθλιψη. 

Ο Δεκέμβρης όμως έδειξε πως τα αδιέξοδα μια ολόκληρης γενιάς δεν μένουν χωρίς απάντηση. Οι νέοι σήμερα έχουμε σημαντικό ρόλο στον ξεσηκωμό ολόκληρου του ελληνικού λαού, έχουμε σημαντική θέση στην ανοικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας, χωρίς μνημόνια και Τρόικες, μιας Ελλάδας Ανεξάρτητης και Δημοκρατικής. Με το λαό πρωταγωνιστή και χειραφετημενο! 

Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες! Ήρθε η ώρα να τους ανατρέψουμε. 

Κάτω η μαύρη Κυβέρνηση του Μνημονίου. Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι!

Νεολαία ΚΟΕ

Ημερολόγιο 2013: Ένας χρόνος ανατροπής – Ένας χρόνος αλληλεγγύης

Αφιερωμένο στην κοινωνική αλληλεγγύη είναι το ετήσιο ημερολόγιο των εκδόσεων Α/συνεχεια για το 2013. Στις σελίδες του φιλοξενεί κείμενα και δράσεις των ποικίλων εγχειρημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, από το “κίνημα της πατάτας” και τα κοινωνικά ιατρεία, μέχρι μαθήματα αλληλεγγύης και κοινωνικά ωδεία. Παρουσιάζονται επίσης αντίστοιχα εγχειρημάτα εκτός Ελλάδας, ενώ περιλαμβάνει και μια ιστορική ματιά γύρω από την ανάπτυξη των κινημάτων αλληλεγγύης. Το ημερολόγιο συνοδεύει ένας όσο το δυνατό πιο ενημερωμένος οδηγός των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, μέχρι τη στιγμή της έκδοσης.

Η ανάδειξη του πολυποίκιλου γαλαξία των κοινωνικών δομών αλληλεγγύης, γέννημα της προσφοράς και αλληλοβοήθειας ενός αντιστεκόμενου λαού, είναι ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσουμε την ελπίδα που ποτίζεται από αυτές τις μικρές καθημερινές πράξεις ανθρωπιάς και συντροφικότητας, δείγματα της θέλησης ενός λαού να μην υποκύψει, αλλά να σταθεί όρθιος πέρνοντας την τύχη του στα χέρια του, στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις.

Για πληροφορίες, παραγγελίες: 

τηλ / φαξ: 2610 275795, email: info@asynechia.gr / http://asynechia.gr

Εκδήλωση της ΚΟΕ, Δευτέρα 26/11, Αθήνα

Για την Πραγματική Δημοκρατία - Για τη Μεταπολίτευση του Λαού

Όλοι στην πορεία του Πολυτεχνείου 

το Σάββατο 17/11, στις 18:00 στο Παράρτημα

Το Πολυτεχνείο του '73 επηρέασε τις εξελίξεις με τρόπο καθοριστικό: την πολιτική ζωή, αλλά και την κοινωνία σε κάθε της πλευρά. Το "αναπάντεχο" της εξέγερσης κατέρριψε τις θεωρίες που προσδοκούσαν ομαλές εναλλαγές και φιλελευθεροποίηση της Χούντας. Σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Πρόταξε οράματα και στόχους. Έφτιαξε συνειδήσεις και πρότυπα. Και όσο κι αν εκφυλίστηκε σε "εορτασμό", αυτή η "στιγμή" αντέχει ακόμα στο μυαλό και την καρδιά χιλιάδων ανθρώπων. Σε μια τέτοια περίοδο ζούμε και τώρα. Και τέτοιες "στιγμές" πρέπει να χτίσουμε πολλές ακόμα. Σήμερα, ένα ειδικό καθεστώς -τροϊκανό και γερμανόπνευστο- ξεζουμίζει τη χώρα και τους ανθρώπους της. Μα όπως και τότε, η ιστορία άρχισε να γράφεται ξανά από τον μόνο που μπορεί να τη γράψει αληθινά: από όλους εμάς, από τον ελληνικό λαό. Όχι το λαό που επικαλούνται κάποιοι για να τον σώσουν, ούτε το λαό που πρέπει ν' ακολουθήσει οδηγίες για να βρει το σωστό δρόμο. Αλλά τον λαό που εδώ και δυο χρόνια αντιστέκεται, αναζητά και χειραφετείται μέσα από τους πόθους, τους αγώνες, και τις εξεγέρσεις του. Κι αυτό φοβάται περισσότερο απ' όλα το σύγχρονο, νεοκατοχικό καθεστώς.

Η χώρα βρίσκεται σε μετάβαση. Όλα αλλάζουν. Μαζί και οι συνειδήσεις, οι ανάγκες, οι άνθρωποι, όλοι αλλάζουμε. Ανάμεσα στην καταστροφή και σ' ένα μετατροϊκανό ξέφωτο, σε μια Ελλάδα χρεοκοπημένη και μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χτισμένη σε νέα θεμέλια, η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ομαλές και ήσυχες εξελίξεις.

Όσο αυξάνεται η φτώχεια και η καταπίεση, τόσο η κοινωνία θα εξεγείρεται. Οι εξεγέρσεις είναι το πραγματικό "άκρο" που θέλει το σύστημα να καταστείλει. Μα είναι και η φωνή της κοινωνίας που αντιδρά και δεν παραδίνεται. Και όσο η αγανάκτηση θα συναντά έναν εναλλακτικό πολιτικό δρόμο, όσο η Αριστερά θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες, μετατρέποντας το αδιέξοδο σε ελπίδα, τόσο θα αγριεύει η επίθεση και οι εκβιασμοί. Τότε, το περιβόητο "νόημα του Πολυτεχνείου" εκφυλίστηκε σε μια μεταπολίτευση που ξεμπέρδεψε με ό,τι ζωντανό και ριζοσπαστικό έθεσε στο προσκήνιο η αντιιμπεριαλιστική και αντιφασιστική διάθεση και πάλη του λαού. Η δημοκρατία είχε πια ''αποκατασταθεί'' υπό τον Κ.Καραμανλή και το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε την κατασπατάληση και την ενσωμάτωση οραμάτων και στόχων. Στήθηκε ένα κοινωνικό συμβόλαιο και απαιτήθηκε η αποδοχή άνευ όρων. Μπήκαν οι βάσεις γα το σάπιο πολιτικό σύστημα του δικομματισμού, της διαπλοκής, της τραπεζοκρατίας και του χρηματιστηρίου, της εξουσίας των ΜΜΕ. Του πολιτικού συστήματος που εκτελεί σήμερα το συμβόλαιο εξόντωσης της χώρας. Η τότε επίσημη Αριστερά δεν συναντήθηκε με το λαϊκό κίνημα, παρά μόνο για να αποδεχτεί το "πλαίσιο" και να γίνει κομμάτι του. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μπήκε στο μουσείο και η Αριστερά ανέχτηκε το πελατειακό κράτος, το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, τους επίσημους θεσμούς της μεταπολίτευσης. Αν τότε η Αριστερά έδειξε υπευθυνότητα και "σεβασμό" απέναντι στο σύστημα, τώρα θα κριθεί για το εάν θα σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

Καμιά θετική διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει στη χώρα δίχως την ολόπλευρη συμμετοχή του λαού. Δεν αρκούν τα προγράμματα και οι διακηρύξεις, όσο σωστά κι αν είναι. Χρειάζεται η πρωτοβουλία, η δημιουργικότητα, το μυαλό, οι ικανότητες και η αφοσίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων για ν' αλλάξουν τα πράγματα. Απαιτούνται μαζικά κινήματα σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής, που θα περιγράφουν και θα υλοποιούν έναν διαφορετικό δρόμο. Όχι μόνο κινήματα διαμαρτυρίας ή διεκδίκησης, αλλά και συνολικές, στρατηγικές στοχεύσεις για το παρόν και το μέλλον. Χρειαζόμαστε ένα μαζικό, πολιτικό ρεύμα αντίστασης και αγώνα, οικοδόμησης και αναγέννησης, χειραφέτησης και προοπτικής που θα καταγράφει διαρκώς την παρουσία του στη ζωή της χώρας. Αυτό θα κρίνει το βάθος των αλλαγών, αυτό θα επιβάλλει προχωρήματα και ανατροπές, και όχι οι καθαρές πλατφόρμες. Σε αντίθεση με τη Μεταπολίτευση του '74, η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί διαφορετικά, αλλά μόνο με το λαό στο προσκήνιο.

Πέρασαν 39 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη. Αγωνιζόμαστε για Πραγματική Δημοκρατία. Αγωνιζόμαστε για μια χώρα ανεξάρτητη. Μια χώρα που θα στηθεί στα πόδια της. Μια χώρα που θα μπορεί να ζει τους ανθρώπους της. Μια χώρα που από πειραματόζωο της Ευρώπης θα μετατραπεί σε παράδειγμα για τους λαούς όλου του κόσμου.

39 χρόνια μετά, ο αγώνας πράγματι συνεχίζεται...

Για την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα

Το Ισραήλ βομβαρδίζει και πάλι από αέρα και θάλασσα τη Γάζα – αυτή τη μικρή, μαρτυρική Λωρίδα γης με το μισό εκατομμύριο κατοίκων την οποία εξακολουθεί να κρατάει σε αποκλεισμό. Η κυβέρνηση Νετανιάχου επέλεξε για άλλη μια φορά την άκρατη βία για να καταδείξει την αδιαφορία της για οποιαδήποτε έννοια δικαίου. Λίγο καιρό πριν τις ισραηλινές εκλογές, όπου ο Νετανιάχου ετοιμάζεται να συμμετάσχει έχοντας στο πλάι του τον διακηρυγμένα ακροδεξιό Αβιγκόρ Λίμπερμαν, προφανώς θεωρεί ότι μια τέτοια επίθεση θα αυξήσει τη δημοτικότητα της πολεμόχαρης συνεργασίας. 

Η κυβέρνηση Νετανιάχου όχι μόνο δολοφόνησε τον επικεφαλής του στρατιωτικού τμήματος της Χαμάς λίγες ώρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας με την οργάνωση (δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που κουρελιάζει συμφωνίες), αλλά και διακήρυξε ότι θα κλιμακώσει την επιχείρηση με «χερσαία επέμβαση μέχρι το τέλος», δηλαδή την υποταγή στην κατοχή και τον αποκλεισμό. Ήδη οι νεκροί της ισραηλινής επιχείρησης που ονομάστηκε «Πυλώνας Άμυνας» είναι κυρίως άμαχοι, ανάμεσά τους και παιδιά. Αυτό το επαναλαμβανόμενο έγκλημα είναι ο ορισμός της καταστροφής της ζωής και της ασφάλειας για τους κατοίκους της κατεχόμενης Παλαιστίνης και ολόκληρης της περιοχής.

• Να σταματήσει το νέο έγκλημα, η κατοχή και ο αποκλεισμός! 
• Να διακοπεί η στρατιωτική συμφωνία Ελλάδας-Ισραήλ, που νομιμοποιεί και υποβοηθά τα ισραηλινά εγκλήματα, εμπλέκει την Ελλάδα στα σχέδια των σιωνιστών και δυναμιτίζει τη φιλία μεταξύ των λαών Ελλάδας, Παλαιστίνης και αραβικού κόσμου.

Τοποθέτηση της ΚΟΕ στην Πανελλαδική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Για τη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος ικανού να υπηρετήσει τη μετάβαση σε ένα μετατροϊκανό τοπίο

Η ψήφιση του Μνημονίου 3, με ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και η υπερψήφιση του προϋπολογισμού βάζουν τη χώρα πολύπλευρα σε μια νέα φάση.

Το επίσημο πολιτικό παιχνίδι θα καθοριστεί, προσωρινά, από τις συνέπειες της καθυστέρησης της εκταμίευσης της δόσης των 31,5 δισ., αλλά και της πιθανής δημιουργίας του λεγόμενου «δεσμευτικού λογαριασμού», που προβλέπει τη σταδιακή εκταμίευση και το συνεχή εκβιασμό για την εφαρμογή ή και την επιβολή νέων μέτρων. Πιο μόνιμος όμως παραμένει ο κίνδυνος, είτε σαν συνέπεια «απρόβλεπτων» γεγονότων είτε σαν αποτέλεσμα της συνέχισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και του συνακόλουθου βαθέματος του ρήγματος μεταξύ Ε.Ε.-ΔΝΤ, να έχουμε εκτροχιασμό από τα «συμφωνηθέντα» και μια πιθανή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση, με ελεγχόμενη ή άτακτη χρεοκοπία, με παραμονή ή καταναγκαστική έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα συνεχιστεί η ίδια οικονομική πολιτική και θα ενταθεί ο πολιτικός και οικονομικός έλεγχος της χώρας.

Αυτό όμως που χαρακτηρίζει ανεξίτηλα τη νέα περίοδο είναι η πραγματική χρεοκοπία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζόμενων και του λαού και οι αντιδράσεις που θα πυροδοτήσει η εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου 3 και των επόμενων.

Σε αυτή τη νέα περίοδο δυναμώνει το εναγώνιο ερώτημα σχετικά με τις αναγκαίες κατευθύνσεις και προσανατολισμούς της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ και τις πρωτοβουλίες για την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα για τη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος σαν αναγκαίας προϋπόθεσης για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.

Να πέσει η αδύναμη μνημονιακή κυβέρνηση. Εκλογές τώρα!

Η προαναγγελμένη από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά, ψήφιση του Προϋπολογισμού στη Βουλή δεν ήταν αρκετή για να δημιουργήσει κλίμα συσπείρωσης στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Πρώτον, διότι παγιώνονται οι διαρροές βουλευτών και στα τρία κόμματα. Ήδη 4 έχουν φύγει από τη ΝΔ, 7 από το ΠΑΣΟΚ, ενώ 4 είναι οι διαφοροποιήσεις στη ΔΗΜΑΡ.

Δεύτερον, διότι η αναβολή της δανειακής δόσης ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που ανέδειξε το αδιέξοδο της κυβερνητικής τακτικής, «του υπάκουου μαθητή» της Μέρκελ και της τρόικας. Η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά κατέφυγε στον κυνικό εκβιασμό («ή μέτρα και δόση ή δεν έχουμε για μισθούς και συντάξεις») για να αποσπάσει την ψήφο των βουλευτών για το νέο μνημόνιο αλλά το πέτυχε με την οριακή πλειοψηφία των 153.

Η αναβολή χορήγησης της δανειακής δόσης δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο, όχι μόνο το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η δουλοπρέπεια των ντόπιων μνημονιακών δυνάμεων αλλά και το ότι οι τροϊκανοί εκβιασμοί απέναντι στη χώρα θα ενταθούν. Απαιτούν να υπάρξει ειδικός δανειακός λογαριασμός, στον οποίο εκτός από τις δόσεις θα κατατίθενται και τα έσοδα του ελληνικού Δημοσίου. Απαιτούν επίσης «ρήτρα απόκλισης», δηλαδή αυτοματοποιημένη -χωρίς καν την έγκριση της Βουλής- επιβολή μέτρων, όταν υπάρχει απόκλιση από τους στόχους του προγράμματος.

Όμως, υπάρχει μια ακόμη πτυχή που συστηματικά αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ. Που πήγαν οι δηλώσεις ότι στις 15 Νοεμβρίου, μεθαύριο δηλαδή, χρεοκοπούμε χωρίς τη δόση; Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε καν να διαπραγματευτεί, δηλώνοντας ότι, έστω και δύσκολα, μπορεί να προχωρήσει η χώρα, αν βέβαια σταματήσει να πληρώνει τόκους και τοκογλύφους. Μόνο μια νέα κυβέρνηση που θα ανατρέψει το σάπιο μνημονιακό πολιτικό σύστημα μπορεί, με τη συμμετοχή και τη στήριξη του λαού, να ακυρώσει τα μνημόνια και να εφαρμόσει ένα νέο σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.

Όλα δείχνουν ότι οι επόμενες εβδομάδες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Με τους τροϊκανούς εκβιασμούς να αποσκοπούν στην τυπική προτεκτορατοποίηση της χώρας, στο φόντο των εντεινόμενων αμερικανογερμανικών αντιπαραθέσεων για τον πολιτικό έλεγχο της Ελλάδας. Με μια κυβέρνηση κυνική απέναντι στην αγωνιζόμενη κοινωνία και δουλοπρεπή απέναντι στην τρόικα αλλά αδύναμη και πλήρως απονομιμοποιημένη στη λαϊκή συνείδηση, που επιβιώνει χάρη στη στήριξη της ΔΗΜΑΡ, αλλιώς διαθέτει μόλις 151 βουλευτές σήμερα.

Είναι πλέον η ώρα, τώρα, να ξεδιπλωθούν μεγάλες πρωτοβουλίες της Αριστεράς. Με τη διαμόρφωση μιας μεγάλης, ανοιχτής, λαϊκής, δημοκρατικής, παράταξης της Αριστεράς, που να υπηρετήσει το λαϊκό ξεσηκωμό. Με την αποφασιστική κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και με αιχμή το αίτημα «Καταστρέψατε τη χώρα. Φύγετε. Εκλογές τώρα». Με την ανάληψη της ευθύνης για τη σωτηρία της χώρας, για την Πραγματική Δημοκρατία και την Ανασυγκρότηση του τόπου.

Το αίτημα για εκλογές και η ανάγκη μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής

Απόρριψη του πολιτικού συστήματος και απαίτηση για Δημοκρατία

του Νίκου Ταυρή

Λίγες ώρες πριν παρουσιαστεί το Μνημόνιο 3 στη Βουλή, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣYΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε προσφυγή στο λαό. Ζήτησε να γίνουν εκλογές, ώστε να φύγει μια ώρα γρηγορότερα η τρικομματική κυβέρνηση της καταστροφής.

Το αίτημα για εκλογές συμπίπτει με το άνοιγμα μιας νέας φάσης για το μαζικό λαϊκό κίνημα και εν γένει την πολιτική ζωή της χώρας. Η μνημονιακή συμπαράταξη, απομονωμένη από το λαό, στηριγμένη στο ψέμα και τη βία, του «κλότσου και του μπάτσου» στην κυριολεξία, τρεκλίζοντας μέσα στις ίδιες τις αντιφάσεις της, μοιάζει αδύναμη να κυβερνήσει και να εφαρμόσει τις πολιτικές που καθ’ υπόδειξη ψηφίζει.

Τούτη τη φορά ακόμα και οι πανηγυρισμοί μέσα στην αίθουσα, μόλις πήραν τις «153» ψήφους, ήταν μικροί και ο φόβος δεν είχε ακόμα φύγει από την καρδιά τους. Εφτά διαγραφές ΠΑΣΟΚων στο άψε-σβήσε θύμιζαν τα προβλήματα, την ώρα που η ΔΗΜΑΡ είχε δύο αποχωρήσεις προς το «όχι», ενώ ξεφτιλίστηκε όταν δύο πρωτοπαλίκαρά της, Ψαριανός και Οικονόμου, την κοπάνισαν στην πρώτη ανάγνωση των ονομάτων, ώστε να επέστρεφαν με το «ναι» στην τσέπη αν δεν έβγαιναν τα κουκιά, όπως άλλωστε είχαν προειδοποιήσει. Τι κάνουν της «πατρίδας τα παιδιά» για να φανούν αρεστά στο βασιλιά… Το ΠΑΣΟΚ (ποιο ΠΑΣΟΚ, εδώ που τα λέμε) πιο λαβωμένο από όλους ψάχνεται αλλά δεν αποφεύγει την πιο ισχυρή κρίση-διάλυση. Η διαγραφή του Σκανδαλίδη δείχνει πως η μάχη για τον τίτλο του ΠΑΣΟΚ θα είναι σκληρή, αλλά το πουκάμισο αδειανό.

Να μην περάσει το Μνημόνιο 3 - Να διώξουμε την κυβέρνηση - Να μιλήσει ο λαός

Η κυβέρνηση Σαμαρά παραπαίει κάτω από το βάρος της εγκληματικής μνημονιακής πολιτικής της. Το φιάσκο κατά την ψηφοφορία του νομοσχεδίου ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, οι συνεχείς παλινωδίες και οι θεατρικοί χειρισμοί για τα μέτρα και τη «διαπραγμάτευσή» τους, το διαρκές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με τις εξπρές διαδικασίες και την καταπάτηση των κανονισμών, η διαλυτική αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ και οι έντονοι κλυδωνισμοί στη ΔΗΜΑΡ, η προσφυγή στην εκτροπή, τη φίμωση και τη λογοκρισία, όλα δείχνουν καθαρά: Ότι το μνημονιακό μπλοκ ταρακουνιέται εξαιτίας της διάστασής του με τη θέληση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς εμπόδια ακριβώς γιατί η πολιτική της καταστροφής της χώρας συναντάει παντού τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή. Ότι δεν μπορούν με στήριγμα μόνο την τρόικα εξωτερικού και ξεφτιλίζοντας ακόμα και τις δικές τους προγραμματικές διακηρύξεις να σταθούν, αγνοώντας τη λαϊκή βούληση.

Η μνημονιακή κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για το λαό και τη χώρα. Δεν έχει καμιά αναστολή, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει κανένα μέσο προκειμένου να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, υπηρετώντας πιστά τους ξένους αφέντες της και την εγχώρια κλεπτοκρατία. Όσο παρατείνεται η ζωή αυτής της κυβέρνησης, θα υποθηκεύονται το μέλλον και η ίδια η υπόσταση της χώρας, κάθε ελπίδα να ζήσει ο λαός με αξιοπρέπεια και ελευθερία, κάθε προοπτική δημοκρατίας και ανεξαρτησίας.

Για αυτό είναι ζωτικής σημασίας για το λαό: Να μην περάσει το νέο μνημόνιο. Να διώξει τη Ν.Δ. του Σαμαρά και τους καταρρέοντες συνεταίρους της. Να βάλει τέλος στην τροϊκανή επικυριαρχία και το ειδικό καθεστώς που αυτή επιβάλλει. Για μια μεταπολίτευση του λαού, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για τη χώρα. Αυτό είναι σήμερα εφικτό! Με παλλαϊκό δημοκρατικό συναγερμό και ξεσηκωμό. Με κλιμάκωση του πολιτικού αγώνα ενάντια στις τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού. Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι διαδηλώσεις, η περικύκλωση της Βουλής, η συνεχής παρουσία στους δρόμους, όλα πρέπει να οδηγούν στο φούντωμα ενός ποταμιού που θα πνίξει όσους οδηγούν το λαό στην απόγνωση και τη χώρα στην ασφυξία. Για την Αριστερά, και ιδιαίτερα για το ΣΥΡΙΖΑ, είναι ώρα ευθύνης. Είναι ώρα πολιτικής πρωτοβουλίας για να μιλήσει ο λαός, για να αποτραπεί η καταστροφή. Είναι ώρα καλέσματος για τη συστράτευση όλων των αριστερών, προοδευτικών, δημοκρατικών, αντιμνημονιακών, πατριωτικών δυνάμεων, όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θέλουν τη διέξοδο της χώρας. Για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που να ανοίξει ορίζοντες πραγματικής δημοκρατίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανεξαρτησίας.

Όλοι στον αγώνα - Λαϊκός Ξεσηκωμός!

Εικόνες τροϊκανής χούντας

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου σημαδεύτηκε από κυβερνητικά έκτροπα σε μια σειρά πόλεις της χώρας. Συρματοπλέγματα, κάγκελα, ζώνες αποκλεισμού, ασφαλίτες, διμοιρίες και κλούβες των ΜΑΤ και σε κάποιες περιπτώσεις χρήση χημικών και ξύλο. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου στρατιωτικές δυνάμεις ήταν παραταγμένες με όπλα μπροστά από τις δυνάμεις καταστολής, η κυβέρνηση έδειξε το πιο επικίνδυνο πρόσωπό της, θυμίζοντας άλλες εποχές. Η κυβερνητική επιχείρηση περιλάμβανε και σπουδαστές των αστυνομικών σχολών σε ρόλο θεατών αλλά και προληπτικούς ελέγχους και προσαγωγές. Παρόλα αυτά δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου εκφράστηκε η λαϊκή οργή για τη μνημονιακή κυβέρνηση και το καθεστώς της τρόικας.

Την ίδια μέρα επέλεξαν να συλλάβουν το δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη. Αυτοί που έχουν κυριολεκτικά ξεφτιλιστεί με το κρυφτούλι για cd και στικάκια που δεν άνοιξαν, δεν είδαν, έχασαν, διαβίβασαν κάπου και μετά ξέχασαν. Αυτοί που είναι μια οικογένεια με τους μεγαλοφοροφυγάδες, βουτηγμένοι στο σύστημα της συγκάλυψης, της διαφθοράς και της μίζας. Αυτοί καθοδήγησαν τη σύλληψη -με πρωτοφανή αστυνομική κινητοποίηση- ενός δημοσιογράφου που απλά αποκάλυψε την περιβόητη λίστα. Και μόλις μια μέρα μετά, μια εκπομπή κόβεται από τη διοίκηση της ΕΡΤ γιατί οι συντελεστές της τόλμησαν να κρίνουν τον εκτεθειμένο υπουργό «προστασίας του πολίτη».

Τι άλλο θυμίζουν όλα αυτά αν όχι εικόνες χούντας; Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι σε αυτό τον τόπο δεν υπάρχει Δημοκρατία και Δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε αληθινή Δικαιοσύνη, όσο επιβιώνει αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα των μνημονιακών κομμάτων, των καθοδηγούμενων και παράνομων ΜΜΕ, των διαπλεκόμενων συμφερόντων και της τραπεζοκρατίας. Το σύστημα, δηλαδή, που έχει κάτσει στο σβέρκο του λαού και υπηρετεί τους διεθνείς τοκογλύφους - προστάτες του. Πρέπει να το γκρεμίσουμε πριν ολοκληρώσει τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο, επιβάλλοντας το «Μνημόνιο 3».

Επικίνδυνες «στροφές» στην πορεία της χώρας

Πλησιάζει η ώρα της μεγάλης εκποίησης συνυφασμένη άρρηκτα με τα σχέδια διαμελισμού 

του Γιάννη Τσούτσια

Εκτός από τα μέτρα και την ορατή οικονομική ισοπέδωση, η πολιτική πραγματικότητα της χώρας καθορίζεται κι από άλλες σημαντικές παραμέτρους, που αξίζει να επισημανθούν για να συμπληρωθεί η εικόνα.

Η γεωπολιτική στην επικαιρότητα

Σήμερα, η γεωπολιτική μπαίνει στην επικαιρότητα και επισκιάζει ολοένα και περισσότερο το κλίμα, με τρόπο κλιμακούμενο, ώσπου να αποκτήσει τη βαρύτητα που της αναλογεί. Οι δίοδοι εισόδου της στο ελληνικό πρόβλημα είναι πολλές: Η κλιμάκωση της σύγκρουσης ΗΠΑ-Γερμανίας, η οποία ώρες-ώρες μοιάζει να διεξάγεται στο γήπεδό μας, η επιθυμία της Γερμανίας να κυριαρχεί στον Νότο χωρίς να πληρώνει, συνθήκη που θα επιταχύνει την πολιτική της παρουσία και τις παρεμβάσεις της οξύτερες και πιο απροκάλυπτες και τέλος, η πλουτοπαραγωγική καταλήστευση και εκποίηση των υποδομών της χώρας, που από μόνη της συνιστά γεωπολιτικό ζήτημα. Ήδη το εύφλεκτο πεδίο της Μεσογείου και της Συρίας μας πυρώνει. Οι παγκόσμιες αντιθέσεις μετατοπίζονται από την οικονομία στην πολιτική, στις μεγάλες συγκρούσεις. Και την ίδια ώρα, η ελληνική κοινή γνώμη, βοηθούντων όλων των κομμάτων, παραμένει αποπροσανατολισμένη, ανυποψίαστη και αμέριμνη, τόσο σε ό,τι αφορά το μέγεθος των προβλημάτων, όσο και των κινδύνων που αυτά συνεπάγονται. Ζούμε μια κατάσταση ανάλογη της συλλογικής αφασίας που μας κατείχε προ κρίσης για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Ώρα να φύγουν. Να μιλήσει ο λαός!

Οι μεταμορφώσεις Σαμαρά και η κρυφή του ατζέντα

του Ρούντι Ρινάλντι

Ένα χρέος εκτός ελέγχου. Μια χώρα σε πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Ένας πολιτικός κόσμος βουτηγμένος στη μίζα και στη σαπίλα. Ένα νέο -στην ουσία κατοχικό- καθεστώς που υποκλίνεται στη Μέρκελ. Μια κοινωνία σε διάλυση με ρεκόρ ανεργίας 25%. Μια επικράτεια σουρωτήρι, υπό πώληση σε τιμή ευκαιρίας, υπό διαμελισμό και κατάλυση. Δυόμισι χρόνια μνημονιακής πολιτικής, οβιδιακής μεταμόρφωσης πολιτικών σχηματισμών, εξοστρακισμού ορισμένων άλλων, εκτόξευσης άλλων.

Ο Α. Σαμαράς από το πουθενά, νικά σε εσωτερικό δημοψήφισμα την εκλεκτή των Αμερικανών και μνημονιακών Ντ. Μπακογιάννη. Με αντιμνημονιακή πολιτική δημαγωγία σταθεροποιείται στην ηγεσία της Ν.Δ. και εκφράζει σε ένα βαθμό τη λαϊκή βάση της Δεξιάς. Εμφανίζεται να αντιστέκεται σε πιέσεις των Ευρωπαίων και να θεωρείται «μαύρο πρόβατο» για την πολιτική ζωή του τόπου. Όταν όμως αρχίζουν τα δύσκολα, μετέχει στο σχήμα Παπαδήμου παρόλο που θέλει να απολαμβάνει τα θεσμικά προνόμια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψηφίζει το Μνημόνιο 2, διαγράφει όσους δεν συμμορφώνονται και βάζει πλώρη για την πρωθυπουργία. Στις εκλογές επαναπροσλαμβάνει μερικούς από όσους διέγραψε και με σύνθημα την «επαναδιαπραγμάτευση» κερδίζει οριακά την πρώτη θέση, που του δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Δηλώσεις Διαμαντόπουλου και Κοδέλα, μέλη της αποστολής "Ένα καράβι για τη Γάζα"

Ακούστε τις δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλου και Δημήτρη Κοδέλα, μέλη της αποστολής "Ένα καράβι για τη Γάζα" κατά την άφιξή τους στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.

Πειρατική επίθεση του Ισραήλ στο Estelle

Πριν λίγη ώρα, το ιστιοφόρο Estelle που κατευθύνεται προς τη Γάζα, δέχτηκε επίθεση από ταχύπλοα του ισραηλινού ναυτικού. Μασκοφόροι Ισραηλινοί στρατιώτες ανέβηκαν στο πλοίο που μεταφέρει αλληλεγγύη και ανθρωπιστική βοήθεια στο μαρτυρικό λαό της Γάζας και συνέλαβαν τα μέλη της αποστολής. Το Estelle την ώρα της επίθεσης βρισκόταν σε διεθνή ύδατα. Πρόκειται για μια πειρατική επίθεση. Το κράτος του Ισραήλ συμπεριφέρεται για μια ακόμα φορά ως διεθνής τρομοκράτης, παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Στο Estelle βρίσκονταν και πέντε Έλληνες πολίτες. Πρόκειται για τους δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Β. Διαμαντόπουλο και Δ. Κοδέλα και τους Β. Πισσία, Μ. Τικτόπουλο, Λ.Σταμέλο. Όλοι είναι αυτή τη στιγμή δέσμιοι των Ισραηλινών πειρατών και το Estelle οδηγείται σε λιμάνι του Ισραήλ. 

Καταγγέλλουμε την τρομοκρατική επίθεση του Ισραήλ. Καλούμε την κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών να σταματήσουν επιτέλους να καλύπτουν τους διεθνείς χωροφύλακες. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς που δοκιμάζονται σήμερα από τους ισχυρούς των όπλων και του πλούτου, ανάμεσα στον ελληνικό και τον παλαιστινιακό λαό. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όσους συμμετέχουν στην αποστολή. Είμαστε αυτές τις ώρες δίπλα τους.

Δήλωση του Δημήτρη Κοδέλα, βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, από το ιστιοφόρο Estelle που κατευθύνεται στη Γάζα

Η αποδοχή της τιμητικής πρόσκλησης για συμμετοχή στην αποστολή του ιστιοφόρου Estelle, που επιχειρεί να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, αποτελεί μια ακόμη έκφραση της αλληλεγγύης της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας στην Ελλάδα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προς το μαρτυρικό λαό της Παλαιστίνης και το δίκαιο αγώνα του. Μαζί με άλλους συναδέλφους βουλευτές ανταποκρίθηκα θεωρώντας ότι, μέσω των διοργανωτών της νέας αποστολής αλληλεγγύης, μας προσκαλεί το ενάμιση εκατομμύριο αποκλεισμένων της Γάζας και όλοι οι Παλαιστίνιοι που επί δεκαετίες αγωνίζονται για το αυτονόητο δικαίωμα στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια. 

Στον αγώνα για να τους διώξουμε

Το μνημονιακό πολιτικό σύστημα και η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά παραπαίουν εν μέσω επικοινωνιακών παιχνιδιών, σκανδάλων και αυταρχισμού. Η κυβέρνηση πελαγοδρομεί μέσα σε ένα περιβάλλον έντονων διεθνών αντιπαραθέσεων. Ακόμα και οι δικές τους προγραμματικές δηλώσεις έχουν γίνει κουρελόχαρτο. Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να παρασύρουν μαζί τους στην καταστροφή ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί τα μέτρα που ετοιμάζουν οι τροϊκανοί (εσωτερικού και εξωτερικού) δεν οδηγούν πουθενά αλλού. Η μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο και του λαού σε δούλο είναι η μόνη προοπτική όσο αυτοί κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. 

Για αυτό είναι αναγκαίος ο ανυποχώρητος πολιτικός αγώνας. Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, τα λαϊκά, εργατικά, φτωχά και μεσαία στρώματα που χτυπιούνται, τα κόμματα, σωματεία, φορείς που θέλουν και μπορούν να σταθούν απέναντι στο μνημονιακό καθεστώς, ενωμένα πρέπει να δώσουν τη μάχη. Για να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο και να σταθεί στα πόδια του ο λαός. 

Η απεργία της Πέμπτης, σε αυτά τα πλαίσια μόνο μπορεί να δείξει έναν ελπιδοφόρο δρόμο. Ο αγώνας δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια της συνδικαλιστικής ηγεσίας και του Παναγόπουλου. Η αναγκαία πολιτική ανατροπή δεν μπορεί να έρθει μέσα από απεργιακές κινητοποιήσεις χωρίς πολιτικά αιτήματα και στόχευση, σαν να πρόκειται για απεργίες που γίνονταν πριν χρόνια για κάποιο συνδικαλιστικό αίτημα. Δεν μπορεί να έρθει με τουφεκιές στον αέρα. Δεν μπορεί να έρθει, αν δεν ξεδιπλωθεί και δεν κλιμακωθεί ένα πρόγραμμα συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την τρόικα μέχρι τη νίκη. 

Η απεργία της Πέμπτης μπορεί να έχει επιτυχία αν αποτελέσει ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Όλες οι προοδευτικές και αγωνιστικές δυνάμεις, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να ενισχύσουμε την αυριανή απεργία και τις απεργιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, συμβάλλοντας με κάθε τρόπο σε αυτή την προοπτική. 

Όλοι στον αγώνα 

Να μην περάσουν τα μέτρα 

Να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού Να μιλήσει τώρα ο λαός

Τα λάθος μηνύματα της Αριστεράς στη διαδήλωση για τη Μέρκελ

Πώς φτάσαμε σε μια «άνευρη» αν και πολυπληθή συγκέντρωση στο Σύνταγμα

του Γιώργου Παπαϊωάννου

Η επίσκεψη Μέρκελ ήταν ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός μέσα σε μια γενικότερα κρίσιμη πολιτική κατάσταση στη χώρα. Το μνημονιακό μπλοκ προσπάθησε να κάνει πολιτική με αυτή την επίσκεψη. Άλλο θέμα αν αντικειμενικά η συνολική πολιτική του το καθιστά αδύναμο πολιτικά να σχεδιάσει, να πείσει, να έχει επιτυχίες. Οι πολιτικοί, κρατικοί, προπαγανδιστικοί, κατασταλτικοί μηχανισμοί δούλεψαν σε μια κατεύθυνση. Ποια ήταν όμως η συμπεριφορά της Αριστεράς απέναντι σε αυτό το γεγονός;

Ανέλαβε την ευθύνη;

Η Αριστερά εξήγγειλε ότι θα δώσει απάντηση στην επίσκεψη Μέρκελ στο δρόμο, ότι θα κινητοποιήσει τις δυνάμεις της. Στην πράξη είχαμε την 3ωρη στάση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, την πορεία του ΠΑΜΕ και συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις. Οι συνεχείς δηλώσεις «συμμετέχουμε στη συγκέντρωση των συνδικάτων» ήδη έδιναν ένα λάθος μήνυμα και προσανατολισμό. Ειδικά όταν δεν γίνονται και άλλες κινήσεις που να ξεδιπλώνουν μια πολιτική αντιπαράθεση, να θέτουν ζητήματα.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «συνδικαλιστικό» θέμα. Δεν αντιστοιχούσε απλά στα σωματεία ή στο ΠΑΜΕ και το Δίκτυο Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πάρθηκε πολιτικά η ευθύνη να αναδειχτεί η αντιπαράθεση με τη Μέρκελ, με τη γερμανική επιτροπεία, με την υποτέλεια. Η Αριστερά φαίνεται να ξεχνάει ότι συγκέντρωσε το 1/3 των ψήφων στις τελευταίες εκλογές. Το αν σηκώνει την ευθύνη απέναντι σε σημαντικά γεγονότα ή όχι, αν εκμεταλλεύεται κάθε πολιτική εξέλιξη για να ξεδιπλώσει ένα σχέδιο κλιμάκωσης μιας πολιτικής αντιπαράθεσης ή όχι, έχει σήμερα πολύ μεγαλύτερη σημασία και ανάλογα χρεώνεται.
Η μέρα της επίσκεψης Μέρκελ ήταν μια γκρίζα μέρα για τη χώρα και αυτό έπρεπε με κάθε τρόπο να αναδειχτεί. Η επικύρωση της γερμανικής επικυριαρχίας, η μνημειώδης υποτέλεια Σαμαρά, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές και απαγορεύσεις, όλα αυτά δεν τέθηκαν με τη σαφήνεια και την ένταση που χρειάζονταν. Η σύνδεση όλων αυτών με τα μέτρα κοινωνικής κατεδάφισης, η ανάδειξη μιας πολιτικής διεξόδου της χώρας, μετάβασης σε μια νέα κατάσταση, η δυναμική προβολή της υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας, αυτά όλα δεν έγιναν.

Γρανάζι δε γυρνά;

Όχι μόνο αυτό. Από πολλές πλευρές υπήρξε μεγάλο άγχος να μην ξεχαστεί ότι το θέμα είναι «ταξικό». Εκπρόσωποι της Αριστεράς σε δηλώσεις και συνεντεύξεις προσπαθούσαν πολλές φορές να πείσουν ότι το θέμα μάλλον δεν είναι ακριβώς η Μέρκελ αλλά γενικότερα ο καπιταλισμός ή ο νεοφιλελευθερισμός ή η πανευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας ή η αναδιανομή του πλούτου στο εσωτερικό.
Από αυτές τις εκτιμήσεις εξηγούνται και μια σειρά άλλα φαινόμενα, όπως είναι η υποβάθμιση της κινητοποίησης και της προετοιμασίας της, τα άσχετα συνθήματα που για μια ακόμα φορά προσπαθούσαν να δώσουν τον τόνο για να… σώσουν τον απλό λαό από κάθε «πατριωτική παρέκκλιση» και άλλα.
Ας το πούμε και πιο γλαφυρά. Αν θεωρούμε ότι το επίδικο της επίσκεψης Μέρκελ ήταν αν το γρανάζι γυρνά χωρίς τον εργάτη ή αν αυτός μπορεί χωρίς αφεντικά, αν θεωρούμε ότι αυτό εκφράζει τη λαϊκή θέληση σε αυτή τη συγκυρία, κάπου υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι θέμα ενός συνθήματος, μπορεί σε μια συγκέντρωση να είναι πιο «πολύχρωμη» η συνθηματολογία. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τις πολιτικές στοχεύσεις, με το χαρακτήρα που δίνουμε σήμερα στην πολιτική αντιπαράθεση, με το αν απαντάμε στα ζητήματα που απασχολούν και μπορούν να κινητοποιήσουν τη λαϊκή πλειοψηφία (72% στην τελευταία δημοσκόπηση είναι το ποσοστό που τοποθετείται ενάντια στο μνημόνιο).
Η μη ανάληψη, λοιπόν, ουσιαστικά της πολιτικής ευθύνης, τα προβλήματα ή τα λάθη σε σχέση με την πολιτική γραμμή και τακτική απέναντι στο γεγονός της επίσκεψης Μέρκελ, οι αντιλήψεις που πολλές φορές επικρατούν, οδηγούν και σε λάθη στο πώς οργανώνονται ορισμένα πράγματα.
Έτσι, η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν άνευρη. Η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι γνωστή σε τέτοιες περιπτώσεις. Εξαγγέλλεται μια συγκέντρωση χωρίς να παίρνεται κανένα άλλο μέτρο και ο κόσμος αφήνεται στην τύχη του. Από τη στιγμή που σε αυτές τις ηγεσίες εκχωρήθηκε ουσιαστικά η συγκέντρωση, δεν πάρθηκε κάποια άλλη πρωτοβουλία ώστε η συγκέντρωση να έχει ένα πρόγραμμα, έστω τα στοιχειώδη που θα χρειάζονταν (ακόμα και κάποια εξέδρα, μικροφωνικές κλπ.).

Η σημερινή ανάγκη

Μπορεί κάποιος να είναι ικανοποιημένος βάζοντας διαφορετικά μέτρα ή κριτήρια. Για παράδειγμα, ο Ριζοσπάστης της επόμενης μέρας ανέφερε με ενθουσιασμό την (όντως αρκετά μεγάλη, συγκριτικά) μαζικότητα της πορείας του ΠΑΜΕ, διαπιστώνοντας ότι ανεβαίνει ο ρόλος του στο κίνημα κλπ. Το θέμα όμως μάλλον διαφορετικά τίθεται. Ανταποκρίθηκε η Αριστερά σε αυτά που θα απαιτούσε το συγκεκριμένο πολιτικό γεγονός;
Δεν υπάρχει άπειρος χρόνος για χάσιμο. Δεν είμαστε σε εποχές ήρεμων εξελίξεων και αργόσυρτων εναλλαγών. Καθένας πρέπει να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας μετάβασης που είναι ήδη σε εξέλιξη. Τα κοινωνικά μπλοκ δεν συγκροτούνται και αυτά «κανονικά», και νέοι παράγοντες μπαίνουν και θα μπαίνουν στο «παιχνίδι». Κορυφαία η ανάγκη να διεξαχθεί πολιτικός αγώνας και να αποκτήσει πολιτική υπόσταση ένα ρεύμα ανατροπής του πολιτικού συστήματος και ανάδειξης του λαϊκού παράγοντα στα πράγματα. Αυτό σημαίνει διαδικασίες και πολιτικές στοχεύσεις που να αγκαλιάζουν πλειοψηφικά κομμάτια της κοινωνίας. Αλλιώς, η δίψα του κόσμου για μια άλλη εξέλιξη στη χώρα, για πραγματική δημοκρατία, για εθνική αξιοπρέπεια, θα διαστρέφεται, θα γίνεται αντικείμενο χειρισμών, θα χρησιμοποιείται.

Να αποσυρθούν οι κατηγορίες για τους συλληφθέντες της 9ης Οκτωβρίου

Κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει για πολύ μια ολόκληρη γενιά. Αν αυτοί που κυβερνούν πιστεύουν ότι θα ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι, αν θεωρούν πως οι συλλήψεις, οι προσαγωγές και τα δακρυγόνα θα τους γλυτώσουν από την κατακραυγή και τον ξεπεσμό κάνουν λάθος. Είμαστε πια πάρα πολλοί για να φοβηθούμε, έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας για να τη χαρίσουμε στην τρόικα, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη.

Κακουργήματα δε διαπράττουν όσοι αγωνίζονται για το δίκιο τους, αλλά αυτοί που μέρα τη μέρα καταστρέφουν μια ολόκληρη χώρα. Ένα ραγιάδικο πολιτικό σύστημα που στήνει κόκκινα χαλιά στη Μέρκελ, την ώρα που καταδικάζει τους νέους ανθρώπους, δεν έχει κανένα μέλλον.

Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί στους 24 συλληφθέντες της 9ης Οκτωβρίου που μεταξύ τους είναι και ο φοιτητής Φιλοσοφικής Αλέξανδρος Τζήμας, μέλος της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

• Κανένας μόνος του. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
• Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι! Να διώξουμε τις τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού!
• Για τη μεταπολίτευση του λαού! 

Νεολαία ΚΟΕ

Γερμανικός ηγεμονισμός και κυβερνητική δουλοπρέπεια

Γράψαμε στην τελευταία μας ανακοίνωση ότι η Μέρκελ θα έρθει σαν επικυρίαρχη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού νότου. Ότι, αφού εγκατέστησε τοποτηρητές και Γκαουλάιτερ, έρχεται τώρα η ίδια για να δείξει ότι δεν μπορούν να διατυπώνονται αμφιβολίες για το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο». Ότι έρχεται για να δείξει τη στήριξή της στην κυβέρνηση, αλλά τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική στη χώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν από καμιά «από μηχανής θεά».

Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα μετά το τέλος της επίσκεψης Μέρκελ. Όσο βάρος δόθηκε από την κυβέρνηση, όση φασαρία έγινε, όσα κατασταλτικά και απαγορευτικά μέτρα πάρθηκαν, όσο δουλοπρεπής ήταν η υποδοχή της «μεγάλης επισκέπτριας» από την τρόικα εσωτερικού, τόσο πιο μεγάλο φαντάζει το φιάσκο της τρικομματικής κυβέρνησης. Οι δηλώσεις Σαμαρά που σαν φτωχός συγγενής εκθείασε το εκτόπισμα, την εμβέλεια και τη δύναμη της Γερμανίας, που δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει μονότονα πόσο «η Γερμανία είναι φίλη μας», είναι ένα πραγματικό μνημείο υποτέλειας. Από όσα είπε η γερμανίδα καγκελάριος, το μόνο συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η μνημονιακή κόλαση, ότι πρέπει περισσότερο να στενέψει η γερμανική επικυριαρχία και επιτήρηση. Αλήθεια που κρύβονται οι Βενιζέλος και Κουβέλης, τα συνεταιράκια της μνημονιακής κυβέρνησης;

Η επίσκεψη Μέρκελ, λοιπόν, δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από ένας ακόμη μοχλός στην επιχείρηση πίεσης, σύνθλιψης και εκβιασμού του ελληνικού λαού. Με κεντρικό στόχο να περάσει το νέο μνημονιακό πακέτο μέτρων κοινωνικής και εθνικής καταστροφής. Γιατί μόνο ως ωμός εκβιασμός μπορεί να εκληφθεί η παγωμένη τοποθέτηση της γερμανίδας καγκελαρίου ότι «ελπίζει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ», την επομένη μάλιστα της άκρως ενδεικτικής δήλωσης Γιούνκερ, σχετικά με την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ότι «η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ».

Παρά το όργιο τρομοκράτησης και απαγόρευσης, παρά τις προσαγωγές και συλλήψεις εκατοντάδων, κυρίως νέων, ανθρώπων, παρά την επιβολή μιας πρωτοφανούς κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στην Αθήνα, ενώ συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέους αγώνες, μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβίωση και τη σωτηρία. Όπως είναι και φανερό από τις τελευταίες κινητοποιήσεις (γενική απεργία και υποδοχή Μέρκελ) ότι λείπει ο παλμός και ο κεντρικός στόχος και αφήνονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στον «αυτόματο πιλότο». Κάθε αγωνιστική και αριστερή δύναμη, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συμβάλλουν στην αποφασιστικότητα, τη μαζικότητα, τον προσανατολισμό τους. Οι γενικόλογες καταγγελίες και περιγραφές, χωρίς κλιμάκωση και Πολιτική για την ανάπτυξη πολιτικού κινήματος, χωρίς υπόσταση ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος μετάβασης και ανατροπής, οδηγούν στον συστημισμό. Άμεσο καθήκον, η οργάνωση του λαού για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα, να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο, άμεση ανάγκη ο πολιτικός αγώνας.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Συνελήφθησαν απρόκλητα από την αστυνομία, είτε πριν τη συγκέντρωση, είτε κατά τη διάρκεια της βίαιης εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από τα ΜΑΤ και παραπέμπονται με καταφανώς στημένες και διάτρητες κατηγορίες.

Ανεπιθύμητη!

Η αιφνιδιαστική επίσκεψη Μέρκελ έρχεται για να δώσει στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά και την τρόικα εσωτερικού, που βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο. Έρχεται για να επικυρώσει την κυριαρχία της στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που μεγαλώνουν οι αντιπαραθέσεις στη Μεσόγειο, την Ευρώπη και τον Κόσμο. Έρχεται σαν επικυρίαρχη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού νότου. Αφού εγκατέστησε τοποτηρητές και Γκαουλάιτερ, έρχεται τώρα η ίδια για να δείξει ότι δεν μπορούν να διατυπώνονται αμφιβολίες για το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο». 

Ο πρωθυπουργεύων Α. Σαμαράς, αφού έκανε μετάνοιες για το «αντιμνημονιακό» παρελθόν του, θέλει τώρα σαν σύγχρονος Τσολάκογλου να υποδεχτεί θερμά τη Γερμανίδα Καγκελάριο, δηλώνοντας πλήρη υποταγή στην τροϊκανή επικυριαρχία. Από κοντά και οι δυο συνεταίροι (Βενιζέλος – Κουβέλης) στρώνουν το κόκκινο χαλί στη «μεγάλη επισκέπτρια». 

Τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική στη χώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν από καμιά «από μηχανής θεά», δεν μπορούν να παρακαμφθούν από εκείνους που τα δημιουργούν και σχεδιασμένα οδηγούν στην καταστροφή. Η πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδος της χώρας περνάει μέσα από την εκδίωξη των τροϊκανών, το ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος, για μια δημοκρατική, ανεξάρτητη, νέα Ελλάδα. 

Τα μέτρα απαγόρευσης, αστυνομοκρατίας, προαναγγελλόμενων «προληπτικών» συλλήψεων, τρομοκράτησης και εκφοβισμού, δείχνουν ότι ο εχθρός του μνημονιακού πολιτικού συστήματος δεν είναι άλλος από τον ίδιο το λαό. Στο ένα άκρο, όλο αυτό το σύστημα της υποτέλειας και της κοινωνικής καταστροφής. Στο άλλο άκρο ένας λαός που θέλει να ζήσει με ανεξαρτησία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια. Αυτά είναι τα «δύο άκρα» που δεν μπορούν παρά να συγκρούονται. Αυτό είναι που θέλει να κρύψει η προπαγάνδα περί «άκρων» του κ. Σαμαρά και της τρικομματικής συντροφιάς του. 

Το ότι για να πραγματοποιηθεί η ολιγόωρη επίσκεψη, χρειάζεται να κινητοποιηθούν όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, να εξαπολυθεί ολόκληρη εκστρατεία τρομοκράτησης, να μετατραπεί η Αθήνα σε σιδερόφρακτο φρούριο, δείχνει από μόνο του την απομόνωση του τροϊκανού μπλοκ. Παρά τα μέτρα απαγόρευσης, ο λαός θα υποδεχτεί τη Μέρκελ με τα αισθήματα και το αγωνιστικό φρόνημα που είχε πάντα απέναντι σε κατοχικές δυνάμεις. 

• Ανεπιθύμητη η Μέρκελ. Όλοι στους δρόμους 
• Να διώξουμε τις τρόικες εσωτερικού – εξωτερικού 
• Για τη μεταπολίτευση του λαού

Μαφιόζικη ομερτά για τη «Λίστα Λαγκάρντ»

Η διαβόητη λίστα με 1.991 ονόματα Ελλήνων μεγαλοκαταθετών σε μία (μόνο) ελβετική τράπεζα είχε δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση από το 2010. Έκτοτε συγκαλύφθηκε. Συγκαλύφθηκε η τεράστια ληστεία που έχει διαπραχθεί σε βάρος της χώρας, την ώρα που στο λαό επιβάλλονται διαδοχικά πακέτα κοινωνικής καταστροφής.

Ο διεφθαρμένος δικομματισμός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, σε οργανική διαπλοκή με την ολιγαρχία του πλούτου, «μαζί τα έφαγαν» αλλά και μαζί τα συγκάλυψαν. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι επί δύο χρόνια επέβαλαν τη σιωπή (ομερτά) για ένα ζήτημα που όλοι τους γνώριζαν. Ελέγχοντας τα ΜΜΕ, ελέγχοντας τους «ελεγκτικούς» μηχανισμούς, ελέγχοντας τη Δικαιοσύνη - και βέβαια συγκυβερνώντας. Αυτό το άθλιο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής, που δεν δίστασε να παραδώσει στη χώρα στην Τρόικα και τα Μνημόνια προκειμένου να διαιωνίσει την εξουσία του, πρέπει συθέμελα να γκρεμιστεί.

Είναι πρόκληση, Σημίτης και Καραμανλής, Παπανδρέου και Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου, Προβόπουλος και Σία να συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό, αντί να βρίσκονται υπόδικοι για βαρύτατα εγκλήματα στη Δικαιοσύνη. Όπως είναι πρόκληση, τραπεζίτες και εφοπλιστές, καναλάρχες και μεγαλοεργολάβοι, λαθρέμποροι, πετρελαιάδες και μεγαλοξενοδόχοι -πάντα κρατικοδίαιτοι- να συνεχίζουν να απολαμβάνουν μεγάλα κέρδη, που «ταξιδεύουν» στην Ελβετία και στις offshore των «φορολογικών παραδείσων».

Ο λαός, όμως, αντιμέτωπος με τη μνημονιακή κόλαση, με το πάνδημο «κλέφτες - κλέφτες», διατράνωσε την απαίτηση του για παραδειγματική τιμωρία όλων τους, αυτών που έβγαλαν αμύθητες περιουσίες αφορολόγητες στο εξωτερικό, αυτών που πήραν τεράστιες μίζες, αυτών που με κυνισμό κουκούλωσαν τη «μεγάλη ληστεία», αυτών που μεθοδευμένα οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια, είτε από το Μαξίμου, είτε από το Υπουργείο Οικονομικών, είτε από την Τράπεζα της Ελλάδας.

• Εδώ και τώρα όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα
• Να γκρεμίσουμε το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής
• Παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων για την κλοπή, τη συγκάλυψη και την παράδοση της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων
• Να φύγουν οι Τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού

Πολιτική κρίση και γεωπολιτικές αναταράξεις

Οι πολύπλευρες διαστάσεις της υπόθεσης Μεϊμαράκη

του Ρούντι Ρινάλντι

Στη χώρα μας, με το επιβεβλημένο ειδικό καθεστώς επιτήρησης, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική κρίση που τείνει να γίνει καθολική και η οποία διαπερνά όλα τα πεδία του πολιτικού συστήματος. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. 

Πρώτα απ’ όλα, διότι δεν σταθεροποιείται το αστικό μπλοκ μνημονιακών και τροϊκανών δυνάμεων. Αν και η συμφωνία των τριών κομμάτων που στηρίζουν τον Σαμαρά δίνει στην κυβέρνηση ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία -όπως και στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου- δεν μπορεί να περάσει εύκολα τα πακέτα της μνημονιακής πολιτικής και οι τριγμοί είναι έντονοι. Το σκάνδαλο με τον Μεϊμαράκη δεν είναι μια απλή υπόθεση, έχει πολύπλευρες διαστάσεις που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. 

Δεύτερον, είναι ο ρόλος, η έκταση του λαϊκού παράγοντα, της ριζοσπαστικοποίησης, της οργής και της αντίδρασης που δεν κοπάζουν αλλά προχωρούν στους δικούς τους δρόμους. Δημιουργούνται ρηγματώσεις που παρά τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις, εντάσσουν την Ελλάδα σε τροχιά μετάβασης προς την μετατροϊκανή εποχή, εξού και ο φόβος των συστημικών δυνάμεων για «κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση» στη χώρα. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πλατύ κοινωνικό (αλλά και πολιτικό, αφού καταγράφεται και επιδρά άμεσα στην πολιτική συγκυρία) υποκείμενο βάσης, στο οποίο εντάσσονται ο ριζοσπαστισμός, το συγκλίνων κοινωνικό μπλοκ που θίγεται από το Μνημόνιο, οι κάθε είδους πρωτογενείς κοινωνικές αντιστάσεις κ.λπ. Από την άλλη, υπάρχει ένα πολιτικό υποκείμενο (κυρίως γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ) που προβάλλει ως εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα και συναντιέται -παρά τις καθυστερήσεις του- με το ριζοσπαστισμό, όρος που δημιουργεί προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός πολιτικού ρεύματος στήριξης της μετάβασης. Αυτή η συνάντηση είναι που διαμορφώνει τα ειδικά χαρακτηριστικά της πολιτικής ρευστότητας, όπως αυτά αφορούν το λαϊκό παράγοντα.

Η υπόθεση Μεϊμαράκη

Μια κυριακάτικη εφημερίδα, ένας έγκυρος δημοσιογράφος προβαίνουν σε μια αποκάλυψη που βρίσκει τρεις πρωτοκλασάτους υπουργούς της Δεξιάς, μεταξύ των οποίων και το νυν πρόεδρο της Βουλής, αναμεμειγμένους σε υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος και κομπίνες ύψους 10 δισ. ευρώ. 

Η αποκάλυψη γίνεται λίγες μέρες πριν ψηφιστεί το πακέτο μέτρων που ζητά η τρόικα και δύο βδομάδες αφότου ο Αν. Σαμαράς δήλωσε πλήρη υπακοή στα γερμανικά σχέδια, κάνοντας μια μεγάλη στροφή.

Η αποκάλυψη αυτή «ρίχνει λάδι στη φωτιά» σε μια στιγμή που εμφανίζονται ολοένα και μεγαλύτερες διαφωνίες ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ε.Ε. για τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της κρίσης και, μάλιστα, σε μια περίοδο που έχει φουλάρει το γερμανικό σχέδιο για τη αναμόρφωση της Ευρώπης.

Έρχεται σε μια στιγμή που η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία έχει πάρει ιδιαίτερες διαστάσεις και μετά από επανειλημμένες προτροπές - παρεμβάσεις των ΗΠΑ ιδιαίτερα για το πρόβλημα της ελληνικής κρίσης. 

Η πλευρά Σαμαρά έχει διατυπώσει έμμεσα και άμεσα δύο θέσεις: πρώτον, ότι υπάρχει ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης και δεύτερον ότι αυτά προκαλούνται από το «λόμπι της δραχμής». Αφήνει, δηλαδή, να εννοηθεί ότι βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συντονισμένης επίθεσης, χωρίς φυσικά να κατονομάζει κανέναν ανοικτά. 

Επιπλέον, η υπόθεση Μεϊμαράκη σκάει σε μια στιγμή που γίνονται σημαντικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας και τα «σκάγια» φτάνουν ώς τη χώρα μας. Δημιουργούνται νέα τόξα και νέες συμμαχίες, κυρίως στη βάση των αλλαγών στη Β. Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Ένα πρώτο «διάβασμα» της υπόθεσης Μεϊμαράκη μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η βρομιά και η δυσοσμία είναι τόσο εκτεταμένες, που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να βγούνε τέτοια σκάνδαλα στην φόρα. Ένα πιο προσεκτικό διάβασμα, όμως, δεν μπορεί να μην επισημάνει την πιθανή σύνδεση, εξυπηρέτηση πιο γενικών σχεδιασμών και ανακατατάξεων.

Αν ο Σαμαράς τύχαινε της στήριξης όλων των δυναμικών κέντρων, αν δεν υπήρχαν κινήσεις και μεθοδεύσεις από δυνάμεις άλλες και μάλιστα ισχυρές, αν δεν υπήρχε ο γεωπολιτικός χορός, τότε το πιο πιθανό θα ήταν να μη γίνει καθόλου η αποκάλυψη ή να γίνει πιο έμμεσα, μετά την ψήφιση των μέτρων, κάποια άλλη στιγμή κ.λπ. Η δεοντολογία που επικαλείται η εφημερίδα δεν είναι πειστικός λόγος σε μια στιγμή που η χώρα βρίσκεται μπροστά στο χείλος της καταστροφής.

Για να το πούμε πιο καθαρά: ο πολιτικός έλεγχος μιας νευραλγικής περιοχής, σε μια στιγμή μεγάλης γεωπολιτικής αστάθειας και ρευστότητας αποκτά πρώτιστη σημασία για τους μεγάλους παίκτες. Αν το Μνημόνιο ήταν και είναι μια κατακτητική πολιτική, κι αν μέσα από αυτό προκαλείται η αποικιοποίηση της χώρας, το ποιος θα κυριαρχήσει στην περιοχή δεν είναι λυμένο, ούτε αποφασισμένο.

Επομένως, μια υπόθεση σαν αυτή του Μεϊμαράκη μπορεί να αποδειχθεί μοχλός για ευρύτερες ανακατατάξεις που, ασφαλώς, ξεπερνούν κατά πολύ τις κριτικές για το ύφος, το επίπεδο και τις διαπλοκές του «κυρίου προέδρου της Βουλής».

Γεωπολιτική ρευστότητα της περιοχής

Ο πόλεμος στη Συρία και η έκβασή του θα σημαδέψει όλη την περιοχή. Η Τουρκία με ανοιχτά ενεργητική ανάμειξη στη συριακή κρίση, νιώθει άμεσα μια πρώτη πίεση από την ανάδυση με ένταση του κουρδικού ζητήματος και είναι πιθανό να αναγκαστεί να δει ένα κουρδικό κράτος στα νοτιοανατολικά σύνορά της. Αυτό την οδηγεί στο να ζητήσει ανταλλάγματα στην περιοχή του Αιγαίου (όπου ήδη κλιμακώνει τις κινήσεις της) ή στην περιοχή της Θράκης.

Παράλληλα, στην περιοχή δημιουργείται η σύγκλιση Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας (με τις ευλογίες των ΗΠΑ) και σαν αντιστάθμισμα στη γερμανική-ευρωπαϊκή πολιτική. Η σύγκλιση αυτή έχει οικονομικά συμφέροντα, στρατιωτική συνεργασία και επιδρά στην πολιτική σκηνή. Στην Κύπρο, συμβαίνει το παράδοξο να συμμαχεί το κόμμα του μακαρίτη Παπαδόπουλου με τον εκπρόσωπο του σχεδίου Ανάν κ. Αναστασιάδη στις επόμενες προεδρικές εκλογές, ενώ η Κύπρος είναι και αυτή εντός Μνημονίων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα φέρει αναταράξεις στην πολιτική ζωή του τόπου. Πώς προετοιμάζονται για αυτήν την περίπτωση οι μεγάλοι παίκτες; Τι σχεδιασμούς έχουν;

Σαν συμπέρασμα

Οδεύουμε με γοργούς ρυθμούς σε μια πανεθνική κρίση. Κρίση που θα αγκαλιάσει όλους τους τομείς και θα έχει ως επίδικο την ίδια την υπόσταση της χώρας.

Οι γεωπολιτικές αντιθέσεις που μας περιβάλλουν και μας διαπερνούν ως χώρα, οι αντιπαραθέσεις μεγάλων και ενδιάμεσων δυνάμεων στην περιοχή, θα αναδείξουν όλα τα δύσκολα προβλήματα με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη οποιαδήποτε πολιτική μετάβασης.

Η προετοιμασία του πολιτικού και κοινωνικού υποκειμένου-κινήματος για τα ζητήματα και διλήμματα είναι παραπάνω από αναγκαία. Ο στρουθοκαμηλισμός και η άρνηση της πραγματικότητας, οι ιδεοληψίες, τα στερεότυπα δεν έχουν καμία θέση. Δεν προάγουν αλλά βλάπτουν τη λαϊκή υπόθεση.

Νέος κύκλος αγώνων απέναντι στη συντελούμενη καταστροφή

Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν μαζικά και δυναμικά στις κινητοποιήσεις της 26ης Σεπτέμβρη σε όλη την Ελλάδα, στέλνοντας σαφές μήνυμα στις τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, που επιχειρούν τη χαριστική βολή στην κοινωνία και τη χώρα.

Η μεγάλη συμμετοχή στις διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις έδειξε ότι ανοίγει δυναμικά ένας νέος κύκλος αγώνων, ένας νέος γύρος παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, ο οποίος εξακολουθεί να αναζητά πολιτική λύση και διέξοδο.

Παρά τις αδυναμίες, παρά την όποια μετεκλογική αμηχανία, παρά τους εκβιασμούς και τους επικοινωνιακούς χειρισμούς από την πλευρά της τρικομματικής κυβέρνησης, ο λαός για μια ακόμα φορά έδειξε τη διαθεσιμότητά του.

Μπροστά στην συντελούμενη καταστροφή της κοινωνίας και της χώρας, η ανάγκη του συντονισμένου πολιτικού αγώνα για να μην περάσουν τα μέτρα, για να φύγει η κυβέρνηση της υποτέλειας και του ξεπουλήματος, παραμένει ζητούμενο και προϋπόθεση ανατροπής του πολιτικού συστήματος.

Οι σημερινές κινητοποιήσεις, όπως και οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε Μαδρίτη και Λισσαβώνα, αποδεικνύουν ότι ο λαός μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα, μπορεί να ανοίξει το δρόμο της πραγματικής αλλαγής.

• Κάτω τα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό και διαλύουν τη χώρα
• Να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού - εξωτερικού

Κάτω τα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό και διαλύουν τη χώρα

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΪΚΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ - ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ!

Είμαστε και πάλι στους δρόμους – δεν γίνεται διαφορετικά! Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν, ούτε να διστάσουν, αν δεν αντιμετωπίσουν τη δυναμική του ξεσηκωμένου λαού. H δύναμή μας τους έχει κλονίσει για τα καλά. Το κίνημα των πλατειών ταρακούνησε την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου τον Ιούνη του 2011. Οι παρελάσεις του λαού στις 28 Οκτώβρη 2011 τους ανάγκασαν στην πρώτη απόπειρα συγκυβέρνησης με τον εκλεκτό των τραπεζιτών και του Βερολίνου Παπαδήμο. Η μεγαλειώδης διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη 2012 ενάντια στο σφαγιαστικό Μνημόνιο 2 κατέληξε στην πολιτική μάχη των εκλογικών αναμετρήσεων της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη και στη λυσσώδη αντίδραση του πολιτικού συστήματος για να επιβιώσει υπηρετώντας το ειδικό καθεστώς της νέας κατοχής.

Ο άλλος δρόμος βρίσκεται μπροστά μας. Δυόμιση χρόνια απίστευτης συμπίεσης και αφαίμαξης, δυόμιση χρόνια άνθισης των αντιστάσεων, της αλληλεγγύης και της μαχητικότητας – τώρα η πολιτική αναγκαιότητα ενός αντιθετικού και λυτρωτικού προγράμματος πηγάζει από παντού. Θα παίρνει σάρκα και οστά στις καθημερινές αγωνίες και συζητήσεις, στις μικρές και μεγάλες μάχες, στις παραγωγικές πρωτοβουλίες. Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να το γράψει η ίδια η κοινωνική πλειοψηφία, να το κάνει κτήμα της και να μοχθήσει γι’ αυτό. Να συγκρουστεί για να κάνει πράξη ένα τέτοιο πρόγραμμα διεξόδου του λαού και της χώρας, κι όχι να συνεχίσει να ματώνει για τα ασύδοτα κέρδη της μαφίας, της χρεοκρατίας και των ηγεμόνων του ευρωδιευθυντηρίου.

Πάρτε δρόμο!

Τα ανθρώπινα ποτάμια που πλημμύρισαν το Σάββατο 15/9 τους δρόμους και τις πλατείες στην Πορτογαλία και την Ισπανία επιβεβαίωσαν τη συνεχώς ογκούμενη δυσαρέσκεια ενάντια στις μνημονιακές κυβερνήσεις και σήμαναν την είσοδο των λαών της Ιβηρικής χερσονήσου σε ένα νέο κύκλο αγώνων. Σπάζοντας πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι αναμενόταν την αντίληψη ότι τα καταστροφικά σχέδια των τροϊκανών είναι «μονόδρομος» και «αναγκαίο κακό», οι Πορτογάλοι, Ισπανοί, Καταλανοί και Βάσκοι διαδήλωσαν μαχητικά ενάντια στα μνημόνια με την τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ και το πολιτικό προσωπικό που την υπηρετεί.

Η Πορτογαλία έζησε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από την εποχή της Επανάστασης των Γαρυφάλλων, με το σύνθημα «ΠΑΡΤΕ ΔΡΟΜΟ!» να δονεί όλη τη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν και στη Μαδρίτη ενάντια στις πολιτικές που θέλουν να γυρίσουν τους λαούς της Ευρώπης εκατό χρόνια πίσω.

Ο συσχετισμός δύναμης αλλάζει και διαψεύδονται όσοι έλπιζαν ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει μόνος στον αγώνα του ενάντια στην τεράστια καταστροφή που βιώνουμε.

Δήλωση Β. Χατζηλάμπρου για την επίσκεψη Fuchtel στην Πάτρα

Η επίσκεψη του υφυπουργού Εργασίας της Γερμανίας, κ. Fuchtel, και εκπροσώπων γερμανικών επιχειρήσεων, στην Πάτρα, σηματοδοτεί -ειδικά αυτή την περίοδο- το άνοιγμα του δρόμου για τη μετατροπή της περιφέρειάς μας σε ζώνη ειδικού καθεστώτος.

Οι περίφημες «ειδικές επενδυτικές ζώνες», που οι εκπρόσωποι της γερμανικής πολιτικής προωθούν, αποτελούν περιοχές όπου δεν ισχύει κανένα κυριαρχικό δικαίωμα και κανένας νόμος του ελληνικού κράτους. Δεν ισχύει, δηλαδή, κανένα κεκτημένο εργασιακό δικαίωμα, ούτε περιβαλλοντική συνθήκη, καθώς το καθεστώς ορίζεται σε ειδικές συμβάσεις και υπαγορεύεται από εκείνους που εμφανίζονται ως επενδυτές. Με πρόσχημα την αύξηση της απασχόλησης, θα αφήσουν πίσω ερείπια.

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες στην Αχαΐα δεν μπορεί να αντιμετωπίζουν τους εκπροσώπους της γερμανικής πολιτικής ως αρωγούς, αλλά ως δύναμη κατοχής στην περιοχή μας, οφείλοντας να αρνηθούν οποιεσδήποτε τέτοιου τύπου συμφωνίες.

Αντί να τους δεξιωθούν, να τους στείλουν το μήνυμα «να πάνε από κει που ‘ρθαν». Ανοίγοντας το δρόμο σε τέτοιου τύπου «επενδύσεις», μόνο η τοπική κοινωνία δεν θα βοηθηθεί. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες.

Έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη χώρα μας σε διαφορετική βάση, αν βγούμε από την πολιτική των μνημονίων, αν βγούμε από την πολιτική της επιρροής Μέρκελ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν η γερμανική αντιπροσωπεία ήρθε να μας διδάξει «τάξη και ηθική», να θυμούνται ότι η Siemens είναι η πρώτη στον κατάλογο της διαπλοκής.

Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. Την επόμενη φορά που θα έρθουν, να μην ξεχάσουν να φέρουν και τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Κλεπτοκρατικό σκάνδαλο - Εθνικό έγκλημα

Η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά προχωρά με αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις στο ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας. Πρόκειται για ένα ακόμη ζήτημα στο οποίο ο λαός εξαπατήθηκε προεκλογικά. Έλεγε ο Αντώνης Σαμαράς στις 14 Ιουνίου στο Βελλίδειο: «Για εμάς η Αγροτική Τράπεζα είναι ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας, που δεν πρέπει να κλείσει, γιατί μέσα της έχει εγγυήσεις αγροτικής γης και δεν πρέπει να μείνει χωρίς χρηματοδότηση». Σήμερα ο Α. Σαμαράς, με την συνέργεια Βενιζέλου, Κουβέλη, διαγράφει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ευθυγραμμίζεται με τις εντολές της Τρόικα, κόβει τη χρηματοδότηση στην ΑΤΕ και την παραχωρεί στην Τράπεζα Πειραιώς.

Πρόκειται για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Γιατί, ενώ μια ιδιωτική τράπεζα, η Τράπεζα Πειραιώς, στηρίζεται κεφαλαιακά με κονδύλια, που σε τελική ανάλυση βαρύνουν τον ελληνικό λαό, αυτό δεν γίνεται για μία δημόσια Τράπεζα, την ΑΤΕ. Δηλαδή η δημόσια στήριξη, αν και δημόσια, εφαρμόζεται μόνο για τις ιδιωτικές τράπεζες, όχι για την ΑΤΕ ούτε για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καταστρέφοντας κάθε δυνατότητα για δημόσιο τραπεζικό πυλώνα. Την ίδια στιγμή ανακοινώνεται ότι η Τράπεζα Πειραιώς αναλαμβάνει μόνο το «υγιές» κομμάτι της ΑΤΕ, την «καλή» ΑΤΕ, ενώ το ζημιογόνο κομμάτι θα το φορτωθεί ο ελληνικός λαός. Ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών.

Και σαν μην φτάνουν όλα αυτά, αναφέρεται σε διεθνή πρακτορεία, ότι ο διοικητής της Τράπεζας Πειραιώς κ. Σάλλας για να διασώσει τη θέση του στην Τράπεζα Πειραιώς, παίρνει δάνεια άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ μέσω off shore στην Κύπρο και μάλιστα από τράπεζα (Marfin), η οποία επίσης ανακεφαλαιοποιείται με δημόσια κονδύλια. Δηλαδή, η επί της ουσίας «πτωχευμένη τραπεζοκρατία», με την αμέριστη στήριξη της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, συνεχίζει το πάρτι στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Επιπλέον, το ξεπούλημα της ΑΤΕ σχετίζεται άμεσα με τα υπέρογκα σκανδαλώδη χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που έχουν σωρρεύσει σε βάρος της ΑΤΕ τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Επιχειρούν, λοιπόν, σε συναλλαγή με την τραπεζοκρατία, να λειτουργήσει το ξεπούλημα της ΑΤΕ σαν πλυντήριο, που θα ξεπλύνει ένα μέρος της αθλιότητας του πολιτικού συστήματος της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Όμως, ακόμη και αυτό το πολύπλευρο σκάνδαλο σε βάρος του Δημοσίου Ταμείου ωχριά μπροστά στο εθνικό έγκλημα που διαπράττει η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με την πώληση της ΑΤΕ. Γιατί στην ΑΤΕ είναι υποθηκευμένο το 70% της αγροτικής γης της χώρας. Αυτός στον οποίο τελικά θα καταλήξει η ΑΤΕ –καθώς το μέλλον της Τράπεζα Πειραιώς είναι κι αυτό άδηλο- θα ελέγχει μια από τις πιο σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του ίδιου του εδάφους της χώρας. Κυριολεκτικά μέσα από την πώληση της ΑΤΕ, «πωλείται η Ελλάς», ξεπουλιέται αντί πινακίου φακής ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας. Για να καταλήξει στους τοκογλύφους δανειστές. Γι’ αυτό άλλωστε απαίτησε η Τρόικα να ιδιωτικοποιηθεί η ΑΤΕ.

Αυτό το έγκλημα δεν πρόκειται να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός.

Ας το ξέρουν καλά, συγκυβερνήτες και τραπεζίτες, ότι είναι υπόλογοι απέναντι στον ελληνικό λαό.

Δεν θ’ αργήσει η στιγμή που θα λογοδοτήσουν.

Ο εθνικός πλούτος δεν εκχωρείται. Το ξεπούλημα δεν πρόκειται να αναγνωρισθεί από τον ελληνικό λαό.

Όλοι με τους Χαλυβουργούς!

Η αντεργατική, αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική ενέργεια της τρικομματικής συγκυβέρνησης, να στείλει τα ΜΑΤ στη Χαλυβουργία, αποτελεί πρόκληση απέναντι συνολικά στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους. 

Οι Μνημονιοφύλακες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ πίστεψαν ότι μετά από 265 μέρες απεργίας θα μπορούσαν να κάμψουν την αντίσταση των απεργών Χαλυβουργών και να οδηγήσουν σε μια εκδικητική και φρονηματική νίκη της εργοδοσίας. Θέλουν να κάμψουν το φρόνημα των απεργών, το φρόνημα των εργαζομένων που αγωνίζονται, το φρόνημα όλου του Ελληνικού λαού που αντιστέκεται στο Μαύρο Μνημονιακό Μέτωπο. 

Όμως και αυτή τη φορά κάνουν λάθος. Το κλίμα ολόθερμης συμπαράστασης στους απεργούς Χαλυβουργούς καλύπτει ολόκληρη την Ελλάδα. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, ολόκληρος ο ελληνικός λαός παίρνει θέση στο πλάι των Χαλυβουργών, όπως έχει κάνει εδώ και 9 μήνες τώρα. 

Η καρδιά και το μυαλό όλων μας βρίσκεται στον Ασπρόπυργο. Είναι ο δικός μας αγώνας. Χθες ήταν η Μαδρίτη και οι Ανθρακωρύχοι της Ισπανίας. Σήμερα εμείς.

Ομιλία Β. Χατζηλάμπρου στη Βουλή

Δείτε την ομιλία του Βασίλη Χατζηλάμπρου, βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στη Βουλή κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, στις 7 Ιουλίου 2012.

Να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς!

Εμπρός για το νέο ΣΥΡΙΖΑ, για το ΣΥΡΙΖΑ του λαού!

Μετά την τελευταία Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις της, έχει έτσι κι αλλιώς ανοίξει μια νέα περίοδος για το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που βρίσκεται μπροστά σε εντελώς νέα καθήκοντα, πολύ μεγαλύτερα από αυτά που είχε πριν τις 6 Μάη. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο άνοιγμα των εργασιών της ΠΣΕ ορίζει ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο ύπαρξης, λειτουργίας και δράσης του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και το λαό, ορίζει ένα μεγάλο ποιοτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και όχι απλώς μια αύξηση των μελών του.

Σχετικά με τα νέα αυτά καθήκοντα θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:

• Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που γνωρίζαμε μέχρι τις 6 Μάη, η κατάρρευση του δικομματικού συστήματος, η δυνατότητα να γκρεμιστεί ολοκληρωτικά το παλιό πολιτικό σύστημα, η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από το 4,5% στο 27% και η ανάδειξή του σε αξιωματική αντιπολίτευση, όλα αυτά κάνουν εφικτό να γυρίσουμε σελίδα. Το αν θα γυρίσουμε τη σελίδα αυτή, αν θα προχωρήσουμε αποφασιστικά προς μια νέα μεταπολίτευση του λαού, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Εξαρτάται από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% θα μετασχηματιστεί γρήγορα, μέσα στους επόμενους μήνες, χωρίς τη δυσκινησία των χθεσινών συνηθειών, σε μια πλατιά, σύγχρονη, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα δύο χρόνια, ένα μεγάλο ρεύμα αλλαγής, απαλλαγής από το μνημόνιο και την τρόικα, απόρριψης του παλιού πολιτικού συστήματος, ρεύμα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε εκλογικά αυτό το ρεύμα γιατί ξεχώριζε από τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και κυρίως γιατί, για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας Αλέξη Τσίπρα, βγήκε μπροστά και ανέλαβε την ευθύνη της κυβερνητικής εναλλακτικής λύσης. Το ρήγμα που έχει ανοίξει στο παλιό πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να κλείσει. Όμως το μεγάλο λαϊκό ρεύμα που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζει τις ελπίδες του σε αυτόν, είναι ακόμη εξαιρετικά ρευστό και νέο, και δεν θα είναι δεδομένο για πάντα, αν δεν αποκτηθούν οργανικοί δεσμοί μαζί του, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξανοιχτεί σε αυτόν τον κόσμο, αν ο κόσμος αυτός δεν κάνει το ΣΥΡΙΖΑ δική του υπόθεση, αν δεν εισβάλει ο λαός με κινηματικούς όρους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

• Αν οι δεσμοί του ΣΥΡΙΖΑ με το ρεύμα αυτό δεν σταθεροποιούνται, δεν αποκτούν στοιχεία οργανικής σύνδεσης, συμμετοχικότητας, αυτο-οργάνωσης, δημοκρατίας, έκφρασης, τότε, με τον ίδιο τρόπο που η πολιτική ρευστότητα έσπρωξε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τον κόσμο προς το ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποκλείεται εξίσου γρήγορα να κάνουν την εμφάνισή τους άλλες «λύσεις» που θα είναι στα πλαίσια του συστήματος. Η τακτική του ώριμου φρούτου δεν έχει, έτσι κι αλλιώς, καμιά θέση απέναντι σε ένα λαό που υποφέρει, δεν έχει καμιά θέση στην πολιτική ενός ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται δίπλα στους αγώνες, την κοινωνική αλληλεγγύη, την οργάνωση του λαού. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η μαζικοποίησή του, το γενναίο άνοιγμά του στην κοινωνία που θέλει και μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, είναι και αυτό τμήμα της οργάνωσης του λαού, είναι εγγύηση για την αποτελεσματική οργάνωση και αντίσταση του λαού. Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βασιστεί στην αυτοοργάνωση του λαϊκού παράγοντα.

• Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήσει κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει ούτε μια μέρα χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας. Ο χθεσινός ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την ανάγκη. Ακόμη και ένα αστικό κόμμα που τυχόν έπαιρνε μέχρι χθες 4,5%, θα ήταν δύσκολο να κυβερνήσει. Πόσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να γκρεμίσει το πολιτικό σύστημα και έχει απέναντί του τόσους εχθρούς. Όπως είναι αδύνατο να φέρει σε πέρας κάτι τέτοιο χωρίς να μετασχηματιστεί σε μια μεγάλη παράταξη της Αριστεράς, έτσι είναι εξίσου δύσκολο, χωρίς αυτό το μετασχηματισμό, να ανταποκριθεί ακόμη και στις ανάγκες και τα καθήκοντα μιας αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κοινωνικό χώρο, θα πρέπει να οργανωθεί και να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ. Οι μερικές χιλιάδες μέλη, ανένταχτοι και μέλη συνιστωσών που συναποτελούσαμε το χθεσινό ΣΥΡΙΖΑ πρέπει σε λίγους μήνες να γίνουμε πολλές δεκάδες χιλιάδες μέλη του νέου ΣΥΡΙΖΑ, ένα δυναμικό πιο αντιπροσωπευτικό των 1.660.000 ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου φορέα, να είμαστε ένα μικρό μέρος ανάμεσα στο λαό που πρέπει να κατακλύσει το νέο ΣΥΡΙΖΑ από αύριο. Συνεπώς δεν μιλάμε για μια «συνήθη» καμπάνια οργανωτικής ένταξης που οι δέκα θα γίνουν δεκαπέντε, αλλά για την εισβολή μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ του ίδιου του λαού που τον στήριξε, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων στις πλατείες, των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης, των δραστήριων ανθρώπων που κινητοποιήθηκαν δυο χρόνια τώρα, που ελπίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ και θα συμμετείχαν σε έναν ΣΥΡΙΖΑ - πλατιά παράταξη της Αριστεράς αλλά όχι στο ΣΥΡΙΖΑ του χθες.

• Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως μέλη, ως μηχανισμός είναι σήμερα ανέτοιμος να κάνει αυτό το μεγάλο, αυτό το τεράστιο βήμα. Έχουμε μπροστά μας μια κρίσιμη αναμέτρηση με τον εαυτό μας και με τις δικές μας αδράνειες και αγκυλώσεις. Για να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να αλλάξει η βάση του χθεσινού ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο οι ηγεσίες. Να αλλάξει ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται μέχρι σήμερα στον κόσμο, η έλλειψη πρακτικότητας στη λειτουργία, οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις και η δυσκινησία, το είδος των πρωτοβουλιών, οι παλιές συνήθειες. Πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να συναντηθεί με το λαό, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι έτοιμος να δεχτεί τις μεγάλες αλλαγές που σημαίνει η εισβολή του λαού. Η εισβολή αυτή θα συνδέσει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ με τα πραγματικά προβλήματα, τις πολιτικές ανάγκες και τους προβληματισμούς του λαού και ταυτόχρονα η εισβολή αυτή σημαίνει αντικειμενικά μια πιο δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή την άποψη, απορρίπτουμε κάθε φοβία ότι δήθεν θα αλλοιωθεί η φυσιογνωμία, η ταυτότητα, τα «κεκτημένα» του ΣΥΡΙΖΑ. Απορρίπτουμε κάθε σκέψη να τηρηθούν παλιές ισορροπίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές ανάγκες.

• Όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους δυο μήνες άλλαξαν τα πάντα. Πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Ο «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών» είναι αντικειμενικά η προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να περάσουμε όχι απλώς στο ΣΥΡΙΖΑ των μελών αλλά στο ΣΥΡΙΖΑ του λαού. Άρα το ζήτημα δεν εξαντλείται στην έκδοση μιας κάρτας μέλους ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να δοθεί ο λόγος όχι απλώς στο μέλος αλλά στην πιο πανίσχυρη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, το λαό που τον στήριξε και ελπίζει σε αυτόν. Δεν πρόκειται για κόσμο κερδισμένο σε μια ξεκάθαρη πλατφόρμα, αλλά με διαρκή πόθο και ανάγκη την αλλαγή και ανατροπή των μνημονίων, την κατάκτηση της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας, το άνοιγμα μιας διαδικασίας παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρίσκεται στην προέλευση, ούτε στην διαφοροποίηση από άλλες ταυτότητες αλλά στην εναλλακτική προοπτική που συσπειρώνει όλο αυτό τον κόσμο.

• Ζούμε ιστορικές στιγμές. Στη Λατινική Αμερική, μια δεκαετία πριν, ξεκίνησαν να ξεπηδούν αντι-εξουσίες και αριστερές κυβερνήσεις που εξέφραζαν μεγάλα λαϊκά ρεύματα αλλαγής και σύγκρουσης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την κυριαρχία των ΗΠΑ. Στην Ευρώπη, σε μια πολύ διαφορετική ήπειρο, σε διαφορετικές συνθήκες, αναδύεται τώρα η δυνατότητα για κυβερνήσεις έξω από τις ράγες του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών που επιβάλλουν δεκαετίες τώρα η ΕΕ της Γερμανίας και των αγορών και η Μέρκελ. Ο πιο αδύνατος κρίκος σήμερα είναι η Ελλάδα. Είναι αναγκαίο να σπάσει ο κρίκος, είναι αναγκαίο να μας διδάξει η δυνατότητα συγκρότησης μεγάλων λαϊκών κοινωνικών μπλοκ, ικανών να φτάσουν μέχρι τη διακυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ευθύνη μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ευθύνη για αυτό το σύνολο της Αριστεράς και το σύνολο των προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αφορά όμως πρωτίστως το ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα που του έχει βάλει η ιστορία.

Να ανταποκριθούμε στις ιστορικές στιγμές που ζούμε

Για μια Αριστερά του λαού, για το ΣΥΡΙΖΑ του λαού