Ο πόλεμος ενάντια στο κίνημα και τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται. Η αντιπαράθεση αφορά τις δισυπόστατες θέσεις που εκφράστηκαν κάτω από την πίεση των ΜΜΕ για την αναταραχή στα Πανεπιστήμια που προκαλείται από την εμπρηστική κυβερνητική πολιτική εφαρμογής του νόμου πλαίσιο, αφορά ταλαντεύσεις και φόβους απέναντι στην πίεση αυτή.
Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ που έκφρασε πολιτικά το κίνημα του άρθρου 16 και μίλησε για αυτό με ένταση προεκλογικά, καταγράφοντας το ψηλότερο ποσοστό του, σήμερα να παρουσιάζεται σαστισμένος και με διχογνωμίες στο θέμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και ειδικά τις πρυτανικές εκλογές.
Όσο και αν η λεγόμενη «καθολική ψηφοφορία» των φοιτητών δεν είναι το κορυφαίο σημείο του νόμου πλαίσιο, σωστά το φκ διαβλέπει στην εκλογή νέων πρυτανικών αρχών υπό τις διατάξεις του νέου νόμου και τις εκβιαστικές πιέσεις του υπουργείου παιδείας για τετραετή προγράμματα, την άμεση εφαρμογή του νόμου-εκτρώματος που ψήφισε η ΝΔ που εντάσσεται στην επιχείρηση διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα των ΑΕΙ.
Όσο κι αν τα ΜΜΕ και ο δικομματισμός (αλλά και το ΚΚΕ που συστρατεύτηκε για να επιβληθεί στην πράξη ο νόμος των Στυλιανίδη – Καραμανλή) θέλουν να συκοφαντήσουν το φκ και να παρουσιάσουν μια εικόνα πολέμου, οξύτατης σύγκρουσης και τυφλής βίας μέσα στα ΑΕΙ, που εμποδίζει την ποιοτική αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης.
Η πίεση απόδωσε καρπούς και αυτό ενίσχυσε τον εμφύλιο για τον οποίο κάνει λόγο ο τίτλος της δήλωσής μας και θα φανεί παρακάτω καθαρά:
Μέρος της Αριστεράς θεωρεί θετικό ή τοποθετείται αμυντικά σε σχέση με την λεγόμενη «καθολική ψηφοφορία» των φοιτητών. Δεν έσκυψαν πιο σοβαρά να δουν πού αποσκοπεί αυτή η διάταξη και τι κατάσταση θα δημιουργήσει σχετικά με τις εκλογές πρυτανικών αρχών μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Καθαρό προϊόν της αμερικανοποίησης, θα προωθήσει την αποπληροφόρηση, την παραπέρα παθητικοποίηση και την εισβολή της επιχειρηματικής πολιτικής πιο άμεσα, πιο δραστικά. Η «καθολική συμμετοχή» ηχεί εύηχα αλλά είναι πιο πίσω και πιο αντιδραστική από την ισχύουσα κομματικοποίηση. Σωστά το συντονιστικό των αγωνιζόμενων φοιτητών επισημαίνει σε ανακοίνωσή του για το ζήτημα τα ακόλουθα (που κανείς δεν πρόβαλε, ούτε καν έκανε αναφορά στην ύπαρξη αυτής της άποψης):
«Σε μία περίοδο που χτυπιούνται λυσσαλέα από την κυβέρνηση οι δημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, οι γενικές συνελεύσεις, το άσυλο σαν εφαλτήριο αγώνων και χώρος ελεύθερης πολιτικής δράσης και διαλόγου, που ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός επιχειρεί να καταστείλει τους αγώνες με πειθαρχικά συμβούλια, παρουσιάζεται σαν «αποθέωση της δημοκρατίας» η καθολική ψηφοφορία στις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Ο στόχος ωστόσο της συγκεκριμένης διάταξης είναι η ισχυροποίηση του εκάστοτε πρύτανη ή προέδρου να δρα αυθαίρετα προφασιζόμενος την ψήφισή του από το φοιτητικό σώμα, η ψήφισή του από το φοιτητικό σώμα που ουσιαστικά μειώνει την επίδραση της ψήφου των φοιτητών στο τελικό αποτέλεσμα, με υπέρ – εξουσίες και δυνατότητα εφαρμογής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Ο μόνος τρόπος οι φοιτητές να έχουν λόγο στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι μέσα από τη συμμετοχή τους στις γενικές συνελεύσεις, στις διαδικασίες και στην πάλη του φοιτητικού κινήματος. Η διαπλοκή (που κυρίαρχα οφείλεται στις καθεστωτικές δυνάμεις) όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά εντείνεται με τις πελατειακές σχέσεις που θα δημιουργούνται ανάμεσα στον κάθε φοιτητή ατομικά και τον εκάστοτε πρύτανη, με τη διαμεσολάβηση πάντα των καθεστωτικών παρατάξεων. Σ´ αυτή την κατεύθυνση, το μπλοκάρισμα των πρυτανικών εκλογών μέσα από τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος (συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις), είναι βήμα για τη συνολική ανατροπή του νόμου.» [1]
Μέσα σε ένα σκεπτικό «να μην πέσουμε στην παγίδα της κυβέρνησης που θέλει να μας στριμώξει και να μεταθέσει το ζήτημα του ΟΤΕ αλλά και της ουσίας του νόμου πλαίσιο σε ανώδυνα κανάλια» ο ΣΥΝ σε ανακοίνωσή του αναφέρει σχετικά με το θέμα της «καθολικής ψηφοφορίας»:
«Ο ΣΥΝ ξεκαθαρίζει ότι η καθολική ψηφοφορία αποτελεί πάγιο δημοκρατικό αίτημα της δικής μας αριστεράς, όταν εξασφαλίζονται οι όροι για την διεξαγωγή μιας πολιτικής διαδικασίας. Ο ΣΥΝ καλεί τις ζωντανές και μαχητικές δυνάμεις, που αγωνίζονται για αναβαθμισμένη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση: α) να μην ακολουθήσουν την κυβέρνηση στο γήπεδο που αυτή θέλει, β) να προφυλαχθούν από στημένες επικοινωνιακές παγίδες και από ακραίες, άστοχες και αδιέξοδες πρακτικές που στη συνέχεια διογκώνει και αξιοποιεί η κυβέρνηση για να δυσφημίσει το φοιτητικό κίνημα και γ) να αναδείξουν το μείζον ζήτημα της οικονομικής ασφυξίας των πανεπιστημίων και τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης.» [2]
Στη συνέχεια είχαμε μια πρωτοφανή επίθεση από εκφραστές της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, μια εντελώς αντιφατική στάση πανεπιστημιακών του ΣΥΝ μέσα στην ΠΟΣΔΕΠ, την τοποθέτηση της ΑΡΣΗ, και επειδή δεν λείπει ο μαϊντανός από τη σαρακοστή, την επανεμφάνιση των περίφημων «1000» (που πάντα ήταν πολλοί λίγοι).
Πρώτος και καλύτερος ο Δ. Χατζησωκράτης έκανε δηλώσεις που δεν δικαιολογούνται και είναι δεύτερο περιστατικό μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα:
«Εμείς θέλουμε προοδευτική μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ. Να βγει το δημόσιο Πανεπιστήμιο από την κρίση και να ενισχυθεί.
Πάγια θέση της ανανεωτικής αριστεράς είναι η καθολική ψηφοφορία. Οι συμμετοχικές δημοκρατικές διαδικασίες.
Γι’ αυτό και αποδοκιμάζουμε πρακτικές βίας και τυχοδιωκτισμούς, τις ακραίες και άστοχες ενέργειες που απειλούν να δυσφημίσουν το φοιτητικό κίνημα.» [3]
Η ΑΡιστερά ΣΗμερα(ΑΡΣΗ) σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Μας ανησυχεί το γεγονός ότι η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών, πάγιο προοδευτικό αίτημα, μπαίνει στη μέγγενη της τυφλής άρνησης. Κι αντί να τεθεί το ζήτημα της πραγματικής συμμετοχής των φοιτητών, προβάλλεται ως μείζων αντιστασιακή διεκδίκηση η ακατανόητη επιστροφή στο σύστημα των διορισμένων αντιπροσώπων. Μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο θα πληγεί αν οι εκλογικές διαδικασίες διαβρωθούν με πονηριές που θίγουν το κύρος των νέων οργάνων. Και θα πληγεί πολύ σοβαρά, με απρόβλεπτες συνέπειες, αν ακυρωθούν οι εκλογές με βίαιες ενέργειες, όπως η απαγωγή της κάλπης ή οι καταλήψεις.»[4]
Από κοντά και η «Συντονιστική Επιτροπή της Πρωτοβουλίας για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου», η γνωστή κίνηση των «1000» που την πέφτει χοντρά και χωρίς προσχήματα:
«Η επίθεση και η υπονόμευση κατά του δημόσιου πανεπιστημίου, στην οποία πρωτοστατούν μειοψηφικές ομάδες φοιτητών και ένα μέρος της ΠΟΣΔΕΠ, έχουν φτάσει πλέον σε καταστάσεις παροξυσμού και στην καταπάτηση των στοιχειωδών δημοκρατικών αναγκών». Ανάμεσα σε άλλα, κατηγορούν την ΠΟΣΔΕΠ για «απίστευτες διαδικαστικές αυθαιρεσίες…»
Η άρνηση της καθολικής ψηφοφορίας, «αποτελεί την κορύφωση του παραλογισμού, αλλά και της μικροπολιτικής. Παρατάξεις που παίρνουν μόλις 5% ή 3% στις φοιτητικές εκλογές, καίνε και αρπάζουν κάλπες, κλειδώνουν πανεπιστημιακά κτίρια, επειδή η καθολική ψηφοφορία θα τις οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση».[5]
Όπως διαπιστώνει ο καθένας το ύφος και η ποιότητα της επίθεσης ανοικτά στο φοιτητικό κίνημα και την ΠΟΣΔΕΠ, γίνεται με τρόπο που και ο γραμματέας του υπουργού Στυλιανίδη θα δίσταζε να κάνει. Στοχοποιεί τις παρατάξεις του «3 και του 5%», αλλά όχι τις παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Αλήθεια οι ανήκοντες στην «πλουραλιστική» και «δημοκρατική» αριστερά πώς μπορούν να λοιδορούν το 3 και το 5%; Για ποιο λόγο τόση ανοχή στους απολογητές των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και υβριστές του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κινήματος;
Η καθολική ψηφοφορία προς υπέρβαση της «διαπλοκής φοιτητικών παρατάξεων – πανεπιστημιακών διοικήσεων» ακούγεται δημοκρατική αλλαγή, αλλά δεν είναι. Οδηγεί στην απολιτική τοποθέτηση, στην αποσυνδικαλιστικοποίηση, είναι βήμα προς την αμερικανοποίηση της πανεπιστημιακής ζωής, πολλαπλασιάζει εξαρτήσεις και πιέσεις,
διευρύνει και απλώνει τη διαπλοκή. Η καθολικότητα της ψηφοφορίας ποτέ δεν ήταν το όριο των διεκδικήσεων και των αγώνων του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς. Ούτε στην κοινωνία, ούτε στα Πανεπιστήμια. Ειδικά σήμερα που συνδυάζεται με την ολόπλευρη υπονόμευση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Η εικόνα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από αυτές της παρεμβάσεις είναι αμφίσημη και όχι καλή. Μάλιστα όταν πριν λίγες μέρες ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος ξαναλανσάρει την άποψη περί συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ με εξεύρεση κοινής προγραμματικής συμφωνίας και πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, χωρίς φυσικά να υπάρξει κάποια τοποθέτηση των οργάνων όταν, τόσο κατάφορα, προβάλλεται η κεντροαριστερή προοπτική – πρόταση που επανειλημμένα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν αποτελεί πολιτική του.
Μάλλον όλα αυτά ρίχνουν νερό στο μύλο ενός ιδιότυπου εμφύλιου που μάλλον εκτυλίσσεται μέσα στον ΣΥΝ (με δικούς του «νόμους», με ειδικές «νομοτέλειες» και με ιδιαίτερη «επίλυση» και «κορύφωση») που όμως δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται:
Α) Να υπάρχει ανοχή στην ανοικτή επίθεση που γίνεται σε κινηματικές λογικές, πρακτικές και εγκόλπωση των αστικών διαδόσεων και επιχειρημάτων συκοφάντησης του φκ και του συνδικαλιστικού κινήματος των πανεπιστημιακών.
Β) Να προβοκάρεται τόσο ασύστολα το φκ, οι διαδικασίες του αλλά και το εγχείρημα της Αριστερής Ενότητας και ακόμα να αφήνεται έκθετη η ν.ΣΥΝ από τέτοιες επιθέσεις.[6]
Γ) Να βάλλεται τόσο χοντρά και συστηματικά η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είτε από τον εμφανιζόμενο ως διευθυντή – γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είτε με διάφορες δηλώσεις και εμφανίσεις σαν αυτές που είχαμε και στο πρωτομαγιάτικο «τζαρτζάρισμα» με την υπόθεση του κουλουριού.
Δ) Να μην αλλάζει τίποτα στη δημόσια εικόνα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ παρά τις αποφάσεις που έχουν παρθεί.
Η ΚΟΕ υπερασπίζεται δημόσια όλες τις κινητοποιήσεις του φκ και της ΠΟΣΔΕΠ για την κατάργηση του νόμου πλαίσιο, καταγγέλλει τη συκοφάντηση του φκ και της κινηματικής ριζοσπαστικής λογικής και πρακτικής, και θεωρεί ότι ο ιδιότυπος «εμφύλιος» μόνο ζημιά προκαλεί στη δημόσια εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Καλεί όλους του συντρόφους και συντρόφισσες να καταδικάσουν και να απομονώσουν πολιτικά τις δεξιές, διασπαστικές, συκοφαντικές στάσεις και συμπεριφορές και να απαιτήσουν καλύτερο συντονισμό, πιο τολμηρή ενωτική και αριστερή πολιτική, ώστε να γίνουν πράξη οι διακηρύξεις και να ανταποκριθούμε στο αίτημα της αλλαγής των πραγμάτων στην κοινωνία, στην πολιτική, στην αριστερά.
Όριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι (πρέπει να είναι) οι ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού, της νεολαίας, των φοιτητών, των πανεπιστημιακών δασκάλων, του κόσμου της εργασίας.
Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας
23/5/2008
[1] Απόφαση συντονιστικού που έγινε μετά την πρώτη πορεία στην Αθήνα στις 15/5
[2] Ανακοίνωση Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ 21/5
[3] Δηλώσεις στον σταθμό ΣΚΑΪ που αναρτήθηκαν και στον ιστότοπο του ΣΥΝ 22/5
[4] Ανακοίνωση ΑΡΣΗ 20/5 που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Ανανεωτικής Παρέμβασης
[5] Εφημερίδα Ελευθεροτυπία 22/5
[6] Σωστά η ν.ΣΥΝ σε δύο ανακοινώσεις της τοποθέτησε τα θέματα: «Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ως Νεολαία Συνασπισμού δεν αντιλαμβανόμαστε σε τι μπορούν να εξυπηρετήσουν οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές, ακόμα και αν γίνουν με καθολική συμμετοχή, το οποίο και θεωρούμε πιο δημοκρατικό, τη στιγμή που διακυβεύεται η αυτονομία και η ακαδημαϊκή αυτοτέλεια των ιδρυμάτων.
Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να αγωνιστεί για να μη περάσει καμία διάταξη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Δεν ζητάμε, ούτε συμμετέχουμε σε εκλογές στα ιδρύματα, τη στιγμή που διακυβεύεται το ίδιο το μέλλον τους.» 19/5
«Γνωρίζουμε πολύ καλά το πως η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της, μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια της, θα προσπαθήσουν να προβάλουν τις κινητοποιήσεις αυτές ως «ακραίες», «μειοψηφικές» ή ακόμα και «προβοκατόρικες». Σε όλους αυτούς θα θυμίσουμε τις νίκες του πανεπιστημιακού κινήματος το προηγούμενο διάστημα και θα τους υποσχεθούμε ακόμα μεγαλύτερες.» 22/5
