Αποχαιρετισμός στον σ. Άγγελο Παπαδόπουλο
Αποχαιρετούμε σήμερα τον ακριβό μας φίλο και σύντροφο Άγγελο. Έναν άνθρωπο με ιδιαίτερη δύναμη.
Παιδεύτηκε από ασθένειες και άλυτα προβλήματα για πολλά χρόνια. Κι όμως αυτά δεν τον μιζέρεψαν. Μιλούσε για τα προβλήματά του σαν να τα πέρναγε κάποιος τρίτος. Το χιούμορ που διέθετε κι ο αυτοσαρκασμός, υπήρξαν μέρος μιας διακριτής στάσης, για να μην ξεχνάμε από πού ερχόμαστε, ποιοι είμαστε και που πάμε.
Ο Άγγελος υπήρξε ένας συγκροτημένος πολιτικά και ιδεολογικά άνθρωπος με ευρύτερη μόρφωση. Υπήρξε ένας βιοποριστής δικηγόρος, ένας αγωνιστής της Αριστεράς με όλα τα θετικά φορτία του παρελθόντος, αρχές και υπομονή σε όλη την αναγκαία προσπάθεια του παρόντος, ευρύτητα στη ματιά, δίπλα στη νεολαία, αλληλέγγυος σ’ όσους αγωνίζονται.
Υπήρξε στη γενιά της ΠΠΣΠ Ιταλίας, στην Πάντοβα, τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια –εξ ‘ου και το παρατσούκλι «Ιταλός» απ’ τους παλιούς συντρόφους. Στη συνέχεια στην Ελλάδα, στο ΚΚΕ (μ-λ) μέχρι τη διάλυσή του στα 1983. Υπήρξε ένας απ’ τους πρωτοπόρους της νέας προσπάθειας. Στους πρώτους πυρήνες της Α/συνεχεια, στην ίδρυση της ΚΟΕ και στη διαμόρφωσή της στην Αχαΐα.
Η ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση αποτέλεσε τα μπαγκάζια του, τις αποσκευές του για τις ανάγκες της Αριστεράς σήμερα. Έτσι βοήθησε σ’ όλες τις δραστηριότητες στην περιοχή και στην ενασχόληση με τα αυτοδιοικητικά και στη διαμόρφωση της «Αριστερά στην Αυτοδιοίκηση», αλλά και στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Καταλάβαινε τη δύναμη που αποκτούν οι ιδέες όταν μπολιάζονται με τον κόσμο. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση προωθούσε τα πράγματα.
Δεν τον ενδιέφερε ν’ ανταλλάξει την αναγνωρισιμότητά του μέσα στην κοινωνία των Πατρών με θέσεις και θώκους. Με πεποίθηση χάραξε το δρόμο του. Στάθηκε όρθιος και στις πιο δύσκολες περιστάσεις που τον βρήκαν.
Και σήμερα αποχαιρετούμε έναν άνθρωπο που καμαρώνουμε γιατί σταθήκαμε δίπλα του. Καμαρώνουμε να λέμε πως είμαστε φίλοι του και σύντροφοί του.
Το τελευταίο διάστημα που αναγκάστηκε να κλειστεί απ’ τα προβλήματα υγείας, δεν έχασε εκείνο το χαρακτηριστικό γελάκι στις επαφές μας. Σχολίαζε τα όσα μάθαινε για την πρόσφατη εξέγερση της νέας γενιάς σαν εκείνον που ένοιωθε από καιρό πως «οι κερασιές δεν ανθίζουν μονάχα μια φορά».
Το ΚΟ της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας σε όνομα όλων των συντρόφων σ’ ολόκληρη την Ελλάδα εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στο Θύμιο, τη Λόλα και το Σταύρο, σ’ ολόκληρη την οικογένεια του Άγγελου και στους συντρόφους του της Πάτρας.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ, 14/1/09
