Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Τo ιδεολογικό είναι το φανταστικό», έλεγε ο Μαρξ, καθώς περιέγραφε, μετά τον Φόιερμπαχ, τη θρησκευτική ιδεολογία: To ιδεολογικό είναι κατασκευασμένο από συνειδήσεις που, μην μπορώντας να υποφέρουν την πραγματική τους κατάσταση, της δυστυχίας και των αντιφάσεων, προβάλλουν σ’ ένα ονειρεμένο μακρινό μέλλον (μέλλον θρησκευτικό, μέλλον αισθητικό, αλλά επίσης μέλλον ηθικό και πολιτικό) μια ιδεατή επανασυμφιλίωση. Αυτό που στην εποχή μας λέμε ομοψυχία, συστράτευση, εθνική σύμπνοια.
Εθνική συνεννόηση ζήτησε προ ημερών ο Λεωνίδας Κύρκος. Παρόντος του πρωθυπουργού, ο οποίος ενέκρινε και επαύξησε ζητώντας συστράτευση και ομοψυχία. Πολύ σωστά. Αλλά, για να υπάρξει συστράτευση και ομοψυχία, πράγματα αναγκαία για μια απόπειρα θετικής αντιμετώπισης εθνικών θεμάτων, χρειάζονται κατ’ αρχήν ιδέες. Ιδέες κατά προτίμηση κοινά αποδεκτές. Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν οι συγκεκριμένες, κοινές ιδέες προέκυπταν ως απαύγασμα μιας γενικότερης κοινής ιδεολογίας. Τότε, η συστράτευση και η ομοψυχία δεν θα ήταν αιτούμενα. Θα ήταν δεδομένες. Και τότε θα απελευθερώνονταν πολιτικές προβολές σε ένα ονειρεμένο μακρινό μέλλον. Εστω στο επίπεδο του φανταστικού!...
Ομως οι ιδεολογίες έμειναν πίσω και οι ιδέες απουσιάζουν. Απουσιάζουν και οι ηγέτες που θα τις πρόβαλλαν με τρόπο πειστικό, ώστε να εξασφαλίσουν τη συστράτευση και την ομοψυχία γύρω τους. Ετσι, φτάσαμε σε σημείο η πολιτική να είναι ανίδεη. Το ίδιο και οι πολίτες! Και αυτό που απέμεινε είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί. Να κρατούν ψηλά τη σημαία της μόνης... ιδεολογίας της νέας εποχής: της ιδεολογίας του κέρδους!
Πάμε πάλι απ’ την αρχή: ιδεολογία είναι ένα σύστημα ιδεών και αξιών, χάρη στο οποίο οι κοινωνίες οργανώνουν ένα κοινό όραμα, μια συναντίληψη του κόσμου. Πιστεύει κανείς ότι η κρατούσα «ιδεολογία» του κέρδους είναι σε θέση να οδηγήσει σε κοινό όραμα, σε συστράτευση, σε εθνική συνεννόηση; To μόνο που μπορεί να επιφέρει η συγκεκριμένη «ιδεολογία» είναι η διάλυση: Ο άκρατος ατομισμός, ο φιλοτομαρισμός, ο κοινωνικός κατακερματισμός. Το δράμα της φτώχειας - η μιζέρια του πλούτου. Η ζούγκλα των «αγορών».
«Κινδυνεύει η εθνική μας ανεξαρτησία», είπε ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στον ασφυκτικό -πολιτικό στην ουσία- έλεγχο που μας ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι πάει καιρός που η εθνική μας ανεξαρτησία χάθηκε: έπεσε θύμα της «ιδεολογίας» του κέρδους, προ πολλού....
πηγή:΄΄ΕΘΝΟΣ΄΄
