ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Εργατική Πρωτομαγιά

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους - Την κρίση να πληρώσουν το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες - Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό - Ενωτικά και Αριστερά αλλάζουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη - Πανευρωπαϊκή Αντίσταση στα σχέδια της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων - Το μέλλον μας γράφεται στους δρόμους.

Η Πρωτομαγιά είναι παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων. Σφραγίστηκε με σκληρούς αγώνες και φόρο αίματος της εργατικής τάξης που ξεκίνησαν στο Σικάγο για το 8ωρο το 1886 και συνέχισαν να τη χαρακτηρίζουν από τότε σε όλους τους γιορτασμούς της.

Η φετινή Πρωτομαγιά γίνεται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Κάτω από την απειλή της φτώχειας, της ανεργίας, η οποία με βάση πλέον και τα επίσημα στοιχεία έχει πάρει και στη χώρα μας δραματικές διαστάσεις, της καταστολής, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων –εργασιακών και δημοκρατικών– για όλους τους εργαζόμενους. Εργαζόμενοι/ες, νέοι/ες, μετανάστες/τριες, είναι στο στόχαστρο των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων σε όλο τον πλανήτη.

Κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρήσεις με την ανοικτή στήριξη και την προτροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ουσιαστική συμφωνία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζουν το έδαφος για μαζικές απολύσεις και ακόμη πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και πολύ καιρό. Ήδη πολλά εργοστάσια κλείνουν και πετούν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ άλλα τους θέτουν σε διαθεσιμότητα με τον εκβιασμό του κλεισίματος. Την ίδια στιγμή, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στην περιπτώσεις των 28 δις ευρώ στις τράπεζες, του Ομίλου Λαναρά αλλά και από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για την δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί τις επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες με τεράστια ποσά, ενώ φορτώνει τους εργαζόμενους με όλο και πιο σκληρά μέτρα.

Στην ίδια γραμμή κινούνται όλες οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται σε όλη την Ευρώπη, ενώ δωρίζονται τεράστια ποσά σε τραπεζίτες και βιομήχανους για να ξεπεράσουν την κρίση. Το θράσος των εργοδοτών (Μίχαλου, Μυλωνά, προέδρου του ΣΕΒ κλπ) να ζητάνε ή και να εφαρμόζουν βδομάδα τριών εργάσιμων ημερών ή λιγότερες ώρες εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών είναι ακριβώς το ίδιο με το θράσος των ανταγωνιστών τους σε όλη την Ευρώπη, που μαζί με την Ευρωπαίκή Επιτροπή ζητάνε ακριβώς το ίδιο ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία.

Ταυτόχρονα από τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον Ν. Κακλαμάνη, απ’ τη ΝΔ μέχρι τον Πάγκαλο, προσπαθούν να μας «ποτίσουν» με τη χυδαία αντεργατική προπαγάνδα τους, ώστε να είμαστε διασπασμένοι και πιο αδύναμοι απέναντί τους. Η κυβέρνηση με την ανοχή ή και τη στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για να κάμψει ή να προλάβει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, εντείνει τα μέτρα καταστολής (κάμερες παντού, παρακολουθήσεις, αστυνομοκρατία, κλίμα για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κλπ)

Οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θέλουν και δεν μπορούν να ηγηθούν της εργατικής αντεπίθεσης παρά τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους λόγω των οικονομικών δυσκολιών τους και την ανασφάλειας την οποία καθημερινά βιώνουν. Ο «διάλογος» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ «για να μπει μπλόκο στην ανεργία», τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σε μεγάλη ταξική σύγκρουση μαζί του επειδή οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση απολύουν μαζικά εργαζόμενους, είναι απαράδεκτος και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η άρνησή της, να οργανώσει την κλιμάκωση και το συντονισμό οποιουδήποτε αγώνα, να στηρίξει το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι απαράδεκτη.

Χέρι βοηθείας στη συμβιβαστική πολιτική των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με την απομονωτική και διασπαστική τους τακτική.

Είναι σαφές ότι τόσο το πρόγραμμα των εργατικών αιτημάτων όσο και οι μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του, πρέπει να προκύψουν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τη δράση τους και από την πίεση που θα ασκήσουν οι αγωνιστές της βάσης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

Το σύνθημα «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας», που το βλέπουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις γλώσσες παγκόσμια, ας είναι και στη δική μας Πρωτομαγιά η αρχή της απάντησης στη βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που θέλει να μας επιβάλει ο καπιταλισμός. Ας είναι η συνέχεια της πανεργατικής απεργίας της 2 Απρίλη για να υποχρεώσουμε τις ηγεσίες των συνδικάτων να παλέψουν μαζί με όλους και όλες μας για να μην περάσουν τα σχέδια και τα νομοσχέδια της ΝΔ – και της όποιας κυβέρνησης του κεφαλαίου ακολουθήσει.

Για να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, αποτροπής των απολύσεων και προστασίας των ανέργων. Για να μην περάσει το αντεργατικό μέτρο της μείωσης των ημερών ή ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, Για το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Για κατώτερο μισθό 1300 ευρώ και κατώτατη σύναξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Για την κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των επισφαλών και ελαστικών μορφών απασχόλησης. Για πλήρη, σταθερή και ποιοτική εργασία για όλους. Για την αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και το περιβάλλον και για την άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων ανέργων σε αυτούς τους τομείς. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σ’ αυτή τη μάχη δεν είμαστε μόνοι. Ένα πολύ σημαντικό κύμα αγώνων σαρώνει την Ευρώπη. Στις απεργίες και τις διαδηλώσεις στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία κλπ. εμφανίζονται οι καλύτεροί μας σύμμαχοι. Αυτή την επιστροφή σε μια διεθνιστική πολιτική ενοποίησης των αγώνων και των αιτημάτων σε ευρωπαϊκό και πλανητικό επίπεδο επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό η ουσιαστική στήριξη και ενίσχυσή του ΣΥΡΙΖΑ από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους τους ανέργους και τη νεολαία στις προσεχείς εκλογές ευρωεκλογές θα σημαίνει ενίσχυση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τους.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση και αναβάθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μην πληρώσουν αυτοί τα βάρη της οικονομικής κρίσης, για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, για το σοσιαλισμό και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο συνεχίζεται.
Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων

26 Απριλίου 2009 Δηλώσεις της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, για την επίσκεψη Μπαρόζο και την αυριανή βράβευσή του από τη Βουλή

Για την επίσκεψη Μπαρόζο στην Ελλάδα και την αυριανή βράβευσή του με την ανώτατη διάκριση του ελληνικού Κοινοβουλίου, η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Σωτηρίου δήλωσε τα εξής:
Τα αισθήματα των εργαζομένων, των ανέργων και ιδιαίτερα της γενιάς μου, της γενιάς των 600 ευρώ απέναντι στον κ. Μπαρόζο είναι απολύτως αντίθετα με τις τιμές που ετοιμάζεται να του αποδώσει η κυβέρνηση Καραμανλή και ο δήμαρχος Αθηναίων.
Ο πρώην πρωθυπουργός της φτώχειας και της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους στην Πορτογαλία, ο φίλος του Μπους και φανατικός υπερασπιστής της «συμμαχίας των προθύμων» για τη δεύτερη επέμβαση στο Ιράκ, σήμερα, στο πλαίσιο της εκστρατείας του για ανανέωση της θητείας του στην κομισιόν, έρχεται στην Ελλάδα για να γίνει δεκτός με παράτες και τιμές από την κυβέρνηση Καραμανλή.
Η παρουσία και οι «τιμές» είναι πρόκληση για όλες και όλους εμάς. Ο δογματικά προσηλωμένος στο νεοφιλελευθερισμό κ. Μπαρόζο είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε να είμαστε «ευγενικοί» και «φιλόξενοι» απέναντι στον κ. Μπαρόζο που προσωποποιεί σήμερα την προσήλωση της ΕΕ στη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, η οποία γέννησε την κρίση και σπρώχνει καθημερινά στη φτώχεια, την απόγνωση και το περιθώριο εκατομμύρια ανθρώπους. Ακόμα και σήμερα ο κ. Μπαρόζο επιμένει στην ίδια ρότα, επιβάλλοντας πιο σκληρή λιτότητα, φτώχεια και ανεργία, επιμένοντας στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, την ώρα, μάλιστα, που δισεκατομμύρια ευρώ σε όλη των Ευρώπη μοιράζονται απλόχερα σε τραπεζίτες και βιομηχάνους. Ιδιαίτερα για εμάς τις γυναίκες, ο κ. Μπαρόζο σηματοδοτεί τη μεγάλη αύξηση μέχρι και κατά 17 χρόνια των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, της γυναίκες, τους μετανάστες ο κ. Μπαρόζο είναι ανεπιθύμητος.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 1ΜΑΗ

1. Η Κ.Ο.Ε καλεί κάθε εργαζόμενο, άνεργο, απολυμένο, κάθε νέο και κάθε συνταξιούχο, όλο τον κόσμο της δουλειάς, κάθε αριστερό και προοδευτικό συμπολίτη μας, να διαδηλώσει την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, να απεργήσει την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, τιμώντας την ιστορία αλλά και την επικαιρότητα των αγώνων και θυσιών του εργατικού κινήματος. Πιο πολύ όμως σήμερα, καλούμε, όλο το λαό, σε μια μαζική και μαχητική συγκέντρωση καταδίκης του δικομματισμού, της διεφθαρμένης και ξοφλημένης κυβέρνησης Καραμανλή, του χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού.
2. Η φετινή εργατική πρωτομαγιά μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από μια μέρα μνήμης. Μέσα στην παγκόσμια γενική κρίση του καπιταλισμού, με όλες τις ιδεολογίες και τα δόγματα της αγοράς να καταρρέουν, με το σύνολο της παγκόσμιας τάξης των ισχυρών να ορθώνει φρούρια καταστολής και σχέδια φτώχειας και εξαθλίωσης για τους λαούς του πλανήτη, μια τέτοια μέρα πρέπει να είναι σημείο εκκίνησης αγώνων ενάντια στους πλούσιους, στους τραπεζίτες και βιομήχανους, ενάντια στις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Οι αγώνες και οι εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως οι αγώνες και οι εκρήξεις των εργαζόμενων και των νέων μέσα και ενάντια στην Ε.Ε αποδεικνύουν ότι οι πλειοψηφίες για τις μεγάλες και αναγκαίες ανατροπές του 21ου αιώνα υπάρχουν και είναι εδώ.
3. Να οργανωθεί ένα πλατύ λαικό κίνημα για να μην πληρώσει την κρίση η εργατική τάξη, οι νέοι και οι φτωχοί της χώρας μας. Να φτιάξουμε μέτωπα που να αναγκάσουν το Κεφάλαιο να πληρώσει την κρίση του πολιτικά και κοινωνικά. Να εκφραστεί η πλειοψηφία του κόσμου εενωτικά και αριστερά απέναντι σε κάθε εναλλαγή του δικομματισμού. Να μην μείνει ούτε ένας απολυμένος και άνεργος, μόνος του. Η Εργατική Πρωτομαγιά σε όλο τον κόσμο θα βάλει επι τάπητος το σύνθημα « Ο Καπιταλισμός χρεωκόπησε, να ετοιμάσουμε το σοσιαλισμό στον 21ο αιώνα».
4. Όλοι την Παρασκευή 1μαη 2009, στις 10.00 π.μ στην συγκέντρωση –πορεία στην Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως.



KOMMΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΠΑΤΡΑ 24/4/09

H ΚΡΙΣΗ , ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, Η ΑΧΑΙΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

1.Η χώρα μας διαλυμένη ήδη από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΠΑΣΟΚ και τώρα της ΝΔ, παραδίνεται μέσα στην κρίση ,με τον πλούτο της ιδωτικοποιημένο και πουλημένο σε πολυεθνικές, με τους εργαζόμενους να πληρώνονται με 600 ευρώ, με την κερδοσκοπία των καρτέλ να δημιουργεί ένα εφιάλτη ακρίβειας για το λαικό εισόδημα, με τις εργασιακές σχέσεις να έχουν γίνει σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα τσιφλίκι της εργοδοτικής τρομοκρατίας και παντοκρατορίας, έτσι όπως νομοθετούνται από την Ε.Ε και από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, η κυβέρνηση των σκανδάλων και των δολοφόνων της νέας γενιάς, εκ των πραγμάτων υλοποιεί το νεοθατσερικό της πρόγραμμα σε μια Ελλάδα εκατομμυρίων φτωχών , ανέργων, χρεωμένων, καταπιεσμένων. Πρόγραμμα όχι ανακούφισης των λαϊκών τάξεων αλλά υποστήριξης των πλουσίων, πρόγραμμα υπόκλισης στην Ευρωεπιτήρηση της Κομισιόν. Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ αντίθετο αυτής της πολιτικής, δεν υποστηρίζει καμία αντίθεση με το πλήρως αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Ακόμα και τώρα που οι μεγάλοι της Ε.Ε κοιτάζουν πως θα οργανώσουν ένα προστατευτισμό των οικονομιών τους εις βάρος των πιο αδύναμων κρίκων της Ευρώπης, απαγορεύοντας ιμπεριαλιστικά κάθε διαφορετική πορεία για τους μικρότερους της Γηραιάς Ηπείρου. Η άρχουσα τάξη στη χώρα μας, ενιαία, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω από τα κέρδη της, ενιαία αυτή τη γραμμή υποστηρίζει μέσα στην κρίση ο δικομματισμός.

2.Η Αχαία είναι ήδη μια ανατιναγμένη περιοχή, από τις φτωχότερες της χώρας, από τις φτωχότερες της Περιφέρειας μας, βομβαρδισμένη από την αποβιομηχάνιση εδώ και δεκαοκτώ χρόνια, υποδέχεται την οικονομική κρίση με διαλυμένο κάθε παραγωγικό ιστό, με καταπονημένη την κοινωνία της, με απούσα μια ισχυρή λαϊκή πολιτική δύναμη και οργάνωση υπεράσπισης των ανέργων, απολυμένων και νέων της. Μπορεί να μετρήσει κανείς Βοσινάκη, Φριγκοκλάς, WIND, ACS,CASINO ΡΙΟ, DUR, Μανιατόπουλος, ACHAIA CLAUSS.. και ο κατάλογος είναι μόλις του τελευταίου έτους. Λουκέτα και απολύσεις και όλοι οι παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ελίτ του τόπου προσπαθούν να μεταβάλλουν σε ΄΄μοιραίους΄΄ όλους τους Αχαιούς, των πόλεων και της υπαίθρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την πραγματικότητα προσπαθει να αναδείξει και να φέρει στο προσκήνιο,τις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού της περιοχής, γνωρίζοντας με σιγουριά πως αυτή την πραγματικότητα κανείς από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θα θελήσει να ανατρέψει την επόμενη μέρα των εκλογών. Αυτή την γραμμή αργά ή γρήγορα θα καλεστεί όλη η Αριστερά μονιασμένη και ισχυρή να παλέψει μέσα στην κοινωνία για να αποτρέψει το ολοκαύτωμα των εργαζόμενων από την κρίση.
Από την τελευταία δημοσκόπηση για την Αχαία πρέπει να κρατήσουμε τα εξής:
Α) Οι μισοί Αχαίοι βλέπουν σοβαρή επειδείνωση του βιοτικού επιπέδου τους τον επόμενο κιόλας χρόνο(σχεδόν το 50%).
Β) Μέσα στην κρίση, σωστά ο λαός καταγράφει τις πολιτικές ευθύνες σε αυτούς που κυβερνάνε εις βάρος του, και αυτό εξηγεί την πτώση της ΝΔ και σε τοπικό επίπεδο.
Γ) Τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ποσοστά συμφωνίας και έγκρισης της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης απέναντι στον Καραμανλή, αλλά κυρίως επιστροφή στο λιγότερο κακό μεσα σε μια περίοδο ρευστότητας αλλά και αδυναμίας της Αριστεράς να τοποθετηθεί ενωτικά και ριζοσπαστικά απέναντι στον δικομματισμό.
Δ) Από την Αριστερά αυτός που καταγράφει πραγματική άνοδο σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την λάσπη και τις επιθέσεις που έχει δεχτεί από τον Δεκέμβρη και μετά από όλο το σύστημα καθώς και από το ΚΚΕ. ‘Όμως πρέπει να δούμε την πολιτική αναζήτηση των συμπολιτών μας μέσα από το πρίσμα της οικονομικής κρίσης, της κρίσης του δικομματικού μοντέλου, των ευκαιριών της Αριστεράς, των αδυναμιών της Αριστεράς αλλά και της τοπικής ιδιαίτερης κατάστασης.


ΠΑΤΡΑ 22/4/09

ΔΝΤ: Διετία ύφεσης στην Ελλάδα

Διετία ύφεσης «βλέπει» στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι αναλυτές του διεθνούς οργανισμού αναθεώρησαν χθες επί τα χείρω τις προηγούμενες εκτιμήσεις τους για την ελληνική οικονομία και πλέον εκτιμούν ότι το ΑΕΠ της χώρας μας θα συρρικνωθεί κατά 0,2% το 2009 και κατά 0,6% το 2010 έναντι ανάπτυξης 2,9% το 2008.

Εξάλλου προβλέπουν «εκτόξευση» του δημόσιου χρέους της Ελλάδας στο 109% του ΑΕΠ για το 2010, από 95% του ΑΕΠ που εκτιμάται ότι διαμορφώθηκε πέρυσι.

Η πρόβλεψη του ΔΝΤ απέχει κατά 12,9 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, σε σχέση με την εκτίμηση του υπουργείου Οικονομίας. Θεωρεί μάλιστα ότι το πακέτο στήριξης της οικονομίας θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος κατά 4,1% του ΑΕΠ.

Η χώρα καλείται, λοιπόν, να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να ανακάμψει η ανταγωνιστικότητα και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα στο Δημόσιο.

«Μαύρα» είναι επίσης τα μαντάτα του ΔΝΤ για την εγχώρια αγορά εργασίας. Ειδικότερα προειδοποιεί για «εκτίναξη» του ποσοστού ανεργίας από το 7,6% του εργατικού δυναμικού το 2008 στο 9% φέτος και στο 10,5% το επόμενο έτος. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι 120.000 εργαζόμενοι θα δουν την πόρτα της εξόδου...

Ο πληθωρισμός τοποθετείται, τέλος, στο 1,6% φέτος και στο 2,1% του χρόνου.

ΠΗΓΗ:΄΄ΕΘΝΟΣ΄΄, 23/4/09

ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ [20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ] Αλίμονο αν στο Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχαν μόνο όσοι συμφωνούν με την Ε.Ε.

Η Ελένη Σωτηρίου κατέλαβε τη 2η θέση στην ευρωλίστα του ΣΥΝ, με τον Δημήτρη Παπαδημούλη να μένει στην 3η και δύσκολα εκλέξιμη. Προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στους Ανανεωτικούς επειδή προέρχεται από την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, γνωστή για τον ευρωσκεπτικισμό της. Για την ίδια όμως, η δυναμική της Αριστεράς βρίσκεται στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων και αυτό πρέπει να ισχύσει και στην Ευρώπη.
Υποψήφια ευρωβουλευτής αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι αντιφατικό;

Αλίμονο αν στο Ευρωκοινοβούλιο συμμετείχαν μόνο όσοι συμφωνούν με την Ε.Ε. ή στα Εθνικά Κοινοβούλια μόνο όσοι συμφωνούν με την κυβέρνηση.

Τι απαντάτε στους Ανανεωτικούς που διαφωνούν με την υποψηφιότητά σας;

Να συνηθίσουν σε τέτοιες καταστάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ενωτικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουν δυνάμεις της Αριστεράς με διαφορετικές απόψεις και εκεί ακριβώς βρίσκεται η δυναμική του.

Εφικτός ο στόχος των τεσσάρων εδρών;

Η Αριστερά πάντα βάζει στόχους που ανατρέπουν τα δεδομένα.
Μπορεί οι απόψεις της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) να λειτουργήσουν απωθητικά για ένα κομμάτι ψηφοφόρων του ΣΥΝ;

Καθόλου. Άλλωστε, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται από το πολιτικό του πλαίσιο για την Ευρώπη.

Στον ΣΥΝ οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές εκλέγονται. Γιατί δεν ακολουθήσατε το παράδειγμα;
Κάθε συνιστώσα έχει τις δικές της εσωτερικές διαδικασίες. Με τις δικές της η ΚΟΕ κατάληξε στην εκλογή μου.

Θα επιβίωνε η Ελλάδα εκτός ευρωζώνης;

Γιατί τώρα επιβιώνει; Θα μπορούσε να υπάρξει και σε άλλο πλαίσιο διεθνών και περιφερειακών σχέσεων. Η κρίση θα δημιουργήσει εκπλήξεις και νέες δυνατότητες για την Ευρώπη.

Τι θα επιδιώξετε στο Ευρωκοινοβούλιο;

Να φέρω τα προβλήματα των Ελλήνων εργαζομένων στο προσκήνιο, να υποστηρίξω κάθε προοδευτική πρόταση, να αποκαλύψω στην Ελλάδα τις ντιρεκτίβες που απεργάζονται σε βάρος μας.

Θα σας δούμε και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο με τους διαδηλωτές;

Σίγουρα. Όπως, άλλωστε, και στη χώρα μας.

Πώς χαρακτηρίζετε την «ευρωδιακήρυξη» που κατέθεσε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

Το πολιτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημαντικό κείμενο και μαζί με το πρόγραμμα προσδιορίζει την πολιτική και τους στόχους μας για την Ευρώπη.

Πανελλαδική σύσκεψη προετοιμασίας για τις ευρωεκλογές...
Έγινε με μεγάλη επιτυχία και προετοίμασε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μάχη των ευρωεκλογών. Συμφωνείτε με τα πέντε σημεία του κ. Αλαβάνου για κοινή δράση με το ΠΑΣΟΚ;

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολεύουν όλους τους υπόλοιπους και ίσως να τους αιφνιδιάζουν. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αρνηθεί την υπογραφή που έβαλε στην Ευρωσυνθήκη και έτσι δυσκολεύεται να απαντήσει.

Θα τα βρουν οι διάφορες πτέρυγες;

Αποδείξαμε μέχρι σήμερα πως μέσα στη διαφορετικότητα μπορεί να υπάρχει μεγάλη και προωθητική σύνθεση.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιτύχει τους στόχους του, πώς βλέπετε τη συνεργασία με τον κ. Παπαδημούλη;
Από τη στιγμή που πρόγραμμα και πλαίσιο για τις ευρωεκλογές είναι δεδομένα, που όλοι είμαστε ταγμένοι στο «ΣΥΡΙΖΙΤΙΚΟ κεκτημένο», όλα θα πάνε καλά. «Μετά τις ευρωεκλογές θα κάνουμε ταμείο» δήλωσε ο κ. Παπαδημούλης. Το μέλλον, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτύχει τους στόχους του;

Η Ενωτική Κινηματική και Ριζοσπαστική Αριστερά είναι ένα εγχείρημα πνοής. Ακόμα και στις δυσκολίες αυτό μας οδηγεί.

Όλα, όμως, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει πολύ καλά στις ευρωεκλογές.

Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην «αριστερίστικη» εικόνα του, όπως ισχυρίζονται οι Ανανεωτικοί;

Αυτό που αποκαλείται «αριστερίστικη» εικόνα είναι η υποστήριξη των αγώνων. Και εδώ έχουμε άνοδο, πράγμα που έχει ενοχλήσει πολλούς. Ξεκινώντας από το πραγματικό ποσοστό 5% του Σεπτεμβρίου του 2007, θα μετρήσουμε την πραγματική άνοδο και όχι πτώση στις 8 Ιουνίου.

Πώς θα ανεβάσετε τα ποσοστά σας;

Πείθοντας για το πρόγραμμά και τις θέσεις μας. Δείχνοντας ότι η Ενωτική Ριζοσπαστική Αριστερά είναι η μοναδική ελπίδα για τους «από τα κάτω».

Εφικτή η «Μεγάλη Αριστερά»;
Ο τόπος έχει ανάγκη από μια Αριστερά ανταγωνιστική στο σύστημα και στο δικομματικό καρτέλ. Μια τέτοια Αριστερά θα είναι μεγάλη.

Κατά τον Πρωθυπουργό ενθαρρύνετε την αντίθεση στους νόμους, υποκινείτε καταλήψεις και σιωπάτε σε βιαιότητες...

Αστειότητες. Ο πραγματικός υποκινητής είναι το χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, οι εκπρόσωποί του και οι μηχανισμοί καταστολής, που γιγαντώνονται μαζί με την αυθαιρεσία τους.

Η ποινικοποίηση της «κουκούλας», ο τρόπος περιορισμού των επεισοδίων; Τι προτείνετε;
Σε λίγο θα ποινικοποιηθούν και τα γάντια. Προτείνουμε: όχι ανεργία, λεφτά για Παιδεία, Υγεία, συντάξεις. Αυξήσεις στους μισθούς. Να τελειώνουμε με το καρτέλ του δικομματισμού- νεοφιλελευθερισμού.

Εργαζόμενες τα πρώτα θύματα της κρίσης;

Βιώνουν με μεγαλύτερη ένταση την απόλυση, την εκμετάλλευση, τον εξευτελισμό. Γι΄ αυτό και θα αγωνιστώ ιδιαίτερα γι΄ αυτές και μαζί με αυτές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 21 Απριλίου 2009, ''TA NEA''

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ,Η Ελένη Σωτηρίου με τους απολυμένους της SIEMENS

Οι απολυμένοι του εργοστασίου SIEMENS Θεσσαλονίκης, κατέβηκαν σήμερα με πούλμαν στην Αθήνα και πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Απασχόλησης.

Τα κύρια συνθήματα που φώναξαν ήταν:
«Σκάνδαλα εσείς - Χωρίς δουλειά εμείς»
«Δώσαμε πολλά –Δώστε μας δουλειά»

Η Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια στη 2η θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, παραβρέθηκε στη συγκέντρωση και στο σύντομο μήνυμα συμπαράστασης, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Καθώς προέρχομαι από το χώρο της επισφαλούς εργασίας έχω ζήσει στο πετσί μου τι σημαίνει εργασιακός μεσαίωνας, απολύσεις, τι σημαίνει ανεργία. Μία απάντηση υπάρχει: ανυποχώρητος αγώνας και αλληλεγγύη μεταξύ όλων των εργαζομένων.
Να φτιάξουμε το δικό μας μέτωπο απέναντι στο μέτωπο των τραπεζιτών, των πολυεθνικών και των κυβερνήσεων. Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Λεφτά υπάρχουν αλλά μοιράζονται για τη διάσωση του πλούτου και για τη συνέχιση της χρεοκοπημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Για παράδειγμα, σε λίγη ώρα ο υπουργός Οικονομίας συσκέπτεται με τους Τραπεζίτες για το πακέτο των 28 δισ. Λεφτά δικά μας, τα οποία στην ουσία χαρίζονται στις τράπεζες.
Από αυτή τη συγκέντρωση απαιτούμε να δοθεί τώρα το αναγκαίο ποσό από αυτά τα λεφτά για να ξανανοίξει το εργοστάσιο της SIEMENS. Και αυτό να γίνει για κάθε εργοστάσιο που κλείνει.
Κανένας εργαζόμενος χωρίς δουλειά. Διάσωση των θέσεων εργασίας κι όχι των προκλητικών τραπεζικών κερδών. Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία».

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ

Η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Σωτηρίου, για την 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Κυριακή 12 Απριλίου τόνισε τα εξής:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Αυτό έδειξε η 2η πανελλαδική σύσκεψη. Αυτό δείχνει η ομόθυμη απόφαση να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη ριζοσπαστική του κατεύθυνση, δηλαδή να είναι επικίνδυνος για το σύστημα και χρήσιμος στο λαό και στα κινήματα.
Μπήκαμε με ενθουσιασμό στην εκλογική μάχη, είμαι αισιόδοξη για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιούνη ότι θα στείλουν μήνυμα αποδοκιμασίας του δικομματισμού και αποφασιστικής ενίσχυσης της ενωτικής, κινηματικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα γίνουν το πρώτο βήμα για ν’ αλλάξει το τοπίο και στην Αριστερά αλλά και συνολικά στο πολιτικό σκηνικό».

Αναφορικά με τις ανακοινώσεις για την οικονομία και το «ιρλανδικό κουστούμι» επισήμανε ότι:
«Τα όσα ανακοινώνονται για το έλλειμμα, που ξεπέρασε όλες τις κυβερνητικές προβλέψεις, ένα πράγμα δείχνουν: την πλήρη χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Παρ’ όλα αυτά, τα νέα μέτρα που έρχονται, το «ιρλανδικό κουστούμι» με πρωτοφανείς περικοπές των μισθών και μεγάλη φορολογική αφαίμαξη, παραμένουν δογματικά προσηλωμένα στο χρεοκοπημένο νεοφιλελευθερισμό και το γνήσιο τέκνο του, το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνιστεί για να μην μας φορέσουν κι αυτό το κουστούμι.
Οι ανάγκες της κοινωνίας και της νέας γενιάς θα μας ξαναβγάλουν όλους και όλες στους δρόμους του αγώνα, για να επιβάλλουμε αλλαγή πορείας της χώρας. Με επίκεντρο τους εργαζόμενους και όχι τα κέρδη».

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Αθήνα, 13 Απριλίου 2009 ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Mε μεγάλο ενθουσιασμό έγινε δεκτή η ομιλία της Ελένης Σωτηρίου στη 2η πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη δημόσια ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, μετά την ανακήρυξη της στη 2η θέση του Ευρωψηφοδέλτιου του ΣΥΡΙΖΑ, καλύφθηκε πολλές φορές από παρατεταμένα χειροκροτήματα στην κατάμεστη αίθουσα της Σύσκεψης.
Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα στελέχη όλων των πλευρών, αναγνώρισαν στην επιλογή της Ελένης Σωτηρίου, τη μαχόμενη συνδικαλίστρια της γενιάς των 600 ευρώ, τη γυναίκα συνδικαλίστρια από το χώρο της επισφαλούς εργασίας.
Ιδιαίτερα χειροκροτήθηκαν οι παρακάτω αναφορές της ομιλίας της:

Νομίζω ότι η βαθύτατη κρίση που είναι μπροστά μας επιβάλει σε μας την πιο αποφασιστική στάση και την εξαπόλυση μεγάλων κινημάτων. Θέλουμε όχι ένα ΣΥΡΙΖΑ των συζητήσεων και των χαοτικών συνελεύσεων αλλά έναν ΣΥΡΙΖΑ δράσης και πράξης ένα ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων, μοχλό αλλαγων, χρήσιμο στους κάτω και επικίνδυνο στους πάνω .
Να βρεθούμε παντού. Στα εργοστάσια που κλείνουν.Στα κάτεργα που κρύβουν τις εργαζόμενες στα ψυγεία
Μπροστά σε κάθε βιομήχανο που εκβιάζει για μοίρασμα της εργασίας, κατά το μισή δουλειά, μισός μισθός, μισή ζωή αλλά και μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο
Στα call centers. Στα stage. Στις ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ.
Στις ουρές των μεταναστών έξω από τα ΚΕΠ, όπου για να πάρουν ένα αυτονόητο χαρτί ευτελίζονται αλλά και ξεζουμίζονται οικονομικά. Κι έξω από την Πέτρου Ράλλη όπου δολοφονούνται, χωρίς κανείς να πληρώνει.
Στα super market της ακρίβειας
Στις τράπεζες της ληστείας και των πλειστηριασμών, που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο αποτελούν εφιάλτη δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών
(…)
Κι εδώ θα ήθελα να σημειώσω κάτι. Καλές οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις. Πιστεύω ότι το έργο μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι σημαντικό. Πέρα από αυτό, έχουμε κι άλλα. όπλα. Και μας το έδειξε αυτό ο Χρήστος Κορτζίδης. Με την απεργία πείνας. Μας το έδειξαν οι βουλευτές μας, ο Τάσος ο Κουράκης και ο Θοδωρής ο Δρίτσας που μπήκαν στα καΐκια του Free Gaza και δεν σκέφθηκαν πως κινδυνεύει η ζωή τους από τα αδίστακτα, ναζιστικά πυρά του Ισραηλινού στρατού.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί χρειάζεται να γενικευθούν και να πολλαπλασιαστούν αυτά τα παραδείγματα. Γιατί σαν αριστερή και κομμουνίστρια, δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα ότι θα δολοφονούνται 8 άνθρωποι, 8 εργάτες στο Πέραμα και δεν θα γίνεται χαμός. Κι όσο κι αν η ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός είναι στο ΠΑΜΕ, στο ΠΑΜΕ των μεγάλων λόγων αλλά και της εκτόνωσης της οργής του κόσμου, υπάρχει και για εμάς, θα έλεγα, μια πρόκληση. Πολύ δε περισσότερο όταν βγαίνει ένα επαίσχυντο πόρισμα που λέει η ευθύνη για τη δολοφονία βρίσκεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ε, όχι. Φτάνει πια. Κι εγώ δηλώνω ότι δεν πρόκειται να σεβαστώ τον καθωσπρεπισμό και τις τυπικές διαδικασίες ενός συστήματος που δολοφονεί και μάλιστα διπλά.
(…)
Ας το πούμε λοιπόν άλλη μια φορά:
Ούτε βήμα πίσω. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας. Ο νεοφιλελευθερισμός σας χρεοκόπησε, το σύστημα σας απέτυχε
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ.
Για μια Αριστερά που να υπηρετεί τους καταπιεσμένους, τους χωρίς φωνή, την εργατική τάξη, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του χεριού και του μυαλού, τη νεολαία, κάθε άνθρωπο που ζει από τον ιδρώτα του
Για μια Αριστερά, ενωτική, πολύχρωμη, κινηματική, προγραμματική, διεθνιστική, σύγχρονη, μαχητική.

Ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη, 11/04/2009

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Επιτρέψτε μου σ' αυτήν την πρώτη μου δημόσια ομιλία μετά την ανακοίνωση της τοποθέτησης μου στη 2η θέση του ευρωψηφοδέλτιου του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ξεκινήσω με το συνηθισμένο «σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε κλπ». Κι αυτό γιατί θα ήθελα εξ αρχής να είναι σαφές στο Σώμα και σε όλο το ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίσκομαι στη θέση αυτή πρώτον ως μέλος της ΚΟΕ και δεύτερον ως γυναίκα και συνδικαλίστρια στο χώρο της επισφαλούς εργασίας των νέων εργαζομένων. Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω ότι δεν διεκδίκησα αυτήν τη θέση, δεν αντιπαρατέθηκα με άλλες συντρόφισσες και συντρόφους για να την κατακτήσω, άλλωστε υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στην Αριστερά μας (και στην ΚΟΕ) με πολύ μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, συνεισφορά από εμένα. Όλες και όλοι ξέρετε ότι η απόφαση είναι συλλογική.

Ο χώρος από τον οποίο προέρχομαι εργασιακά και συνδικαλιστικά, ο χώρος των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, είναι ένας ακόμη χώρος της επισφαλούς εργασίας. Ένας χώρος όπου οι νέες και οι νέοι εργαζόμενοι, η γενιά των 600 η 700 ευρώ, υφίσταται τον εργασιακό μεσαίωνα, και την αδιαφορία του υποταγμένου συνδικαλισμού. Είναι αυτονόητη η δέσμευση ότι δεν θα εγκαταλείψω, ακόμη κι αν εκλεγώ, το χώρο αυτό αλλά θα συνεχίσω να είμαι, όχι δίπλα αλλά μαζί, με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μου, μέσα στον αγώνα που κάνουν.
Σαν γυναίκα και εργαζόμενη και συνδικαλίστρια θα ήθελα ειδικά να απευθυνθώ στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ για να πω κάτι που θεωρητικά ίσως γνωρίζουν αλλά τους είναι μάλλον δύσκολο να συνειδητοποιήσουν. Ότι στη διπλή καταπίεση, που σα γυναίκες νιώθουμε, χρειαζόμαστε την ενεργητική δική σας συμπαράσταση. Άμεσα. Πρακτικά, όχι μόνο στις διακηρύξεις. Έτσι αλλάζει η κοινωνία. Ρωτώ: πόσες συντρόφισσες δεν είναι σήμερα εδώ γιατί κρατάνε τα παιδιά; Πόσες συντρόφισσες έχουν χαθεί από την πολιτική και συνδικαλιστική δουλειά, όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί τις αναγκάζει ο «καταμερισμός καθηκόντων της Αγίας Οικογένειας»; Χρειάζεται να απαντήσουμε, επαναλαμβάνω άμεσα και πρακτικά, σε τέτοια ζητήματα, να διαμορφώσουμε αιτήματα που να απαντούν σε τέτοια προβλήματα -και βέβαια στα συνολικότερα ζητήματα της καταπίεσης του «μισού του ουρανού». Χρειάζονται μεγάλες ανατροπές και σε αυτό το επίπεδο.
Γενικότερα, εδώ στην κορυφαία διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να πω ρητά και κατηγορηματικά ότι θα δώσω μαζί με όλες και όλους εσάς τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Με βάση το πρόγραμμα μας. Με βάση τη διακήρυξη μας για τις Ευρωεκλογές. Για να αλλάξουμε το τοπίο. Για να μην πληρώσει ο κόσμος της εργασίας τη βαθύτατη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού. Για να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό. Για να μπει φραγμός στο δικομματικό καρτέλ, που δουλεύει σταθερά με την εναλλαγή χωρίς όμως καμιά ουσιαστική αλλαγή.
Από την άποψη αυτή, συντρόφισσες και σύντροφοι, ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση που ζήσαμε μέσα στην κρίση, ήταν ένα μεγάλο σχολείο για όλες και όλους μας. Ο Δεκέμβρης της εξεγερμένης νεολαίας απ' άκρη σ' άκρη σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αλλά και ο Δεκέμβρης του ΣΥΡΙΖΑ, της μόνης κοινοβουλευτικής δύναμης που πήγε ενάντια στην αστική ομοψυχία. Αλλά επίσης, ο Δεκέμβρης της ηρωικής γυναίκας, μετανάστριας, συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Ο Δεκέμβρης μας δείχνει ότι μπροστά μας βρίσκονται δύσκολες, πολύ δύσκολες, αντιπαραθέσεις -γιατί ο κόσμος του πλούτου, παρά τη βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται, δεν θα παραιτηθεί καθόλου εύκολα από τα κέρδη, τα προνόμια , την εξουσία του πάνω στην κοινωνία, από τα ΜΜΕ του, από την άγρια κατασταλτική του μηχανή, από τις προβοκάτσιες του σε βάρος του κινήματος αλλά και από την τακτική «διαίρει και βασίλευε».
Δεν θέλω να σας κρύψω ότι αναλογιζόμενη το μέλλον, νοιώθω πολύ βαρύ το φορτίο. Και η κύρια πηγή αυτοπεποίθησης βρίσκεται στη διπλή συμμετοχή μου, δηλαδή σε μια κομμουνιστική οργάνωση αλλά και στο ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν μέχρι σήμερα συμβάλει καθοριστικά στο να υπάρξουν σημαντικές νίκες για το λαό.
Σήμερα, παρά ποτέ, συντρόφισσες και σύντροφοι, έχουμε ανάγκη τις νίκες.
Όμως έχουμε ανάγκη και τους ανυποχώρητους αγώνες, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξουν οι νίκες -μην έχουμε αυταπάτες ότι θα έρθουν με εύκολο τρόπο, με θεσμικές παρεμβάσεις, που κι αυτές μπορούν να συμβάλλουν αλλά δεν μπορεί να είναι εκεί το κέντρο βάρους. Αλλά επίσης, για να υπάρξουν αυτοί οι ανυποχώρητοι αγώνες έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά, που όπως σωστά διατρανώσαμε, δεν θα κάνει «ούτε βήμα πίσω» αλλά και θα είναι πραγματικά γειωμένη μέσα στο λαό.
Μέσα σ' αυτούς τους μικρούς καθημερινούς αγώνες, μέσα από τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες για τα προβλήματα του κόσμου, ωριμάζει μια νέα συνείδηση. Ωριμάζει η ιδέα της οργάνωσης των από κάτω, της οργάνωσης του λαού. Γιατί αυτή η ιδέα κερδίζει πλατύ κόσμο, ειδικά των το πιο ταλαιπωρημένο κόσμο, τους πληβείους της κοινωνίας μας. Μήπως μέσα από τέτοιες μάχες δεν είναι που αλλάζει ο φόβος στρατόπεδο και βήμα το βήμα μεταφέρεται στο στρατόπεδο των εργοδοτών, των υπερασπιστών του συστήματος και του υποταγμένου συνδικαλισμού; Μήπως δεν είναι μεγάλης σημασίας η αναγνώριση μέσα σε όλον τον προοδευτικό κόσμο, που με την στάση της κέρδισε, μια μετανάστρια καθαρίστρια, αλλά και χάρη σ' αυτήν η ανάδειξη όλων των αποκλεισμένων, όλων αυτών που δεν έχουν φωνή; Και μήπως δεν είναι τεράστιας σημασίας ζήτημα για την Αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ να δεθεί με όλες τις διαδικασίες όπου ωριμάζει αυτή τη νέα συνείδηση;
Μαζί με όλες και όλους τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, να δώσουμε μαζί αυτή τη μάχη, για να καταφέρουμε να γειωθεί η Αριστερά μας και ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτό το πιο εκμεταλλευόμενο αλλά και το τόσο ελπιδοφόρο και μαχητικό κομμάτι της κοινωνίας μας.
Να βρεθούμε παντού και ειδικά στα μέτωπα που μέχρι τώρα δεν τα έχουμε καταφέρει όσο καλά θα έπρεπε.
Στα εργοστάσια που κλείνουν.
Στα κάτεργα που κρύβουν τις εργαζόμενες στα ψυγεία.
Μπροστά σε κάθε βιομήχανο που εκβιάζει για μοίρασμα της εργασίας, κατά το μισή δουλειά, μισός μισθός, μισή ζωή αλλά και μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο.
Στα call centers.
Στα stage.
Στις ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ.
Στις ουρές των μεταναστών έξω από τα ΚΕΠ, όπου για να πάρουν ένα αυτονόητο χαρτί ευτελίζονται αλλά και ξεζουμίζονται οικονομικά. Κι έξω από την Πέτρου Ράλλη όπου δολοφονούνται, χωρίς κανείς να πληρώνει.
Στα super market της ακρίβειας.
Στις τράπεζες της ληστείας και των πλειστηριασμών, που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο αποτελούν εφιάλτη δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών.

Κι εδώ θα ήθελα να σημειώσω κάτι. Καλές οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις. Πιστεύω ότι το έργο μας στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι σημαντικό. Όμως οι όποιες και όποιοι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στους θεσμούς, δεν έχουμε σαν μόνο όπλο την ερώτηση ή την ομιλία, που αρκετές φορές γίνεται μπροστά σε άδεια έδρανα. Πέρα από αυτό, έχουμε κι άλλα. όπλα. Και μας το έδειξε αυτό ο Χρήστος Κορτζίδης. Με την απεργία πείνας. Μας το έδειξαν οι βουλευτές μας, ο Τάσος ο Κουράκης και ο Θοδωρής ο Δρίτσας που μπήκαν στα καΐκια του Free Gaza και δεν σκέφθηκαν πως κινδυνεύει η ζωή τους από τα αδίστακτα, ναζιστικά πυρά του Ισραηλινού στρατού.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί χρειάζεται να γενικευθούν και να πολλαπλασιαστούν αυτά τα παραδείγματα. Γιατί σαν αριστερή και κομμουνίστρια, δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα ότι θα δολοφονούνται 8 άνθρωποι, 8 εργάτες στο Πέραμα και δεν θα γίνεται χαμός. Κι όσο κι αν η ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός είναι στο ΠΑΜΕ, στο ΠΑΜΕ των μεγάλων λόγων αλλά και της εκτόνωσης της οργής του κόσμου, υπάρχει και για εμάς, θα έλεγα, μια πρόκληση. Πολύ δε περισσότερο όταν βγαίνει ένα επαίσχυντο πόρισμα που λέει η ευθύνη για τη δολοφονία βρίσκεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ε, όχι. Φτάνει πια. Κι εγώ δηλώνω ότι δεν πρόκειται να σεβαστώ τον καθωσπρεπισμό και τις τυπικές διαδικασίες ενός συστήματος που δολοφονεί και μάλιστα διπλά.
Χρειάζεται και σα ΣΥΡΙΖΑ να αφουγκραζόμαστε πάντα και να συνδεόμαστε με την αγανάκτηση του κόσμου, για να πείσουμε την κοινωνία ότι μπορεί να αντισταθεί, μπορεί να ανατρέψει, μπορεί ν' ανοίξει μια άλλη προοπτική.
Μόνον έτσι μπορούμε να πείσουμε και για το πρόγραμμα μας αλλά και για το όραμα μας, το σοσιαλισμό.
Νομίζω ότι η βαθύτατη κρίση που είναι μπροστά μας επιβάλει σε μας την πιο αποφασιστική στάση και την εξαπόλυση μεγάλων κινημάτων. Θέλουμε όχι ένα ΣΥΡΙΖΑ των συζητήσεων και των χαοτικών συνελεύσεων αλλά έναν ΣΥΡΙΖΑ δράσης και πράξης ένα ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων, μοχλό αλλαγών, χρήσιμο στους κάτω και επικίνδυνο στους πάνω.
Γνωρίζετε τον θόρυβο που έγινε από πολλές μεριές με την απόφαση η 2η θέση να δοθεί στην ΚΟΕ. Θεωρήθηκε λίγο βέβηλο για την νέα «μεγάλη ιδέα» της αστικής τάξης, τον ευρωπαϊσμό, να εκπροσωπηθεί ένα κόμμα από μια δύναμη που είναι επικριτική για το εγχείρημα της ΕΕ, που έχει συγκεκριμένες θέσεις για το χαρακτήρα και τη φύση της. Κι όχι μόνο. Χρησιμοποιήθηκε η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της ΚΟΕ σαν πρόσχημα για να κτυπηθεί το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνέβη και πάλι αυτό που έχουμε δει και άλλες φορές: Προσπαθούν να υποδείξουν στο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια ενσωματώσιμη, ευνουχισμένη, αποστειρωμένη δύναμη, να επιβάλλουν επιλογές και πρόσωπα, να τον έχουν του χεριού τους. Την μια τον κατηγορούν ότι χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, την άλλη τον κατηγορούν σαν προγεφύρωμα εισβολής Ούννων, βάνδαλων, απολίτιστων αντιευρωπαίων που πάνε ενάντια στην πρόοδο και θέλουν το βούλιαγμα ολόκληρης της Ευρώπης. Όλα αυτά είναι αστεία πράγματα και καλά κάνουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν μασάμε. Έτσι δείχνουμε τον ριζοσπαστισμό μας, έτσι δείχνουμε πως είμαστε μια φρέσκια συσπείρωση, ένα πραγματικό ενωτικό και ελπιδοφόρο εγχείρημα. Καταλαβαίνετε όμως πως το κλίμα που δημιουργήθηκε δεν είναι και το καλύτερο ιδιαίτερα όταν ορισμένα από αυτά αναπαράγονται και από πτέρυγες της αριστεράς. Αυτό το πρόσθετο εμπόδιο θα το αντιμετωπίσουμε προβάλλοντας με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τις θέσεις και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Θα δημιουργήσουμε μια άλλη δυναμική και όπως πείσαμε για την αναγκαιότητα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κι αυτούς που το καταπολεμούσαν, έτσι και τώρα θα δείξουμε πως η λατρεία των θεσμών και η προσκόλληση σε μια ουτοπική Ενωμένη Ευρώπη δεν αποτελούν διέξοδο. Γιατί τόσο ο καπιταλισμός όσο και η ΕΕ βρίσκονται σε βαθιά κρίση και εμείς δεν είμαστε -δεν μπορεί να είμαστε οι ναυαγοσώστες τους.
Αλλά τι λέει ο δικομματισμός, η Κομισιόν και συνολικά η ΕΕ μπροστά στην κρίση; Περισσότερος νεοφιλελευθερισμός, καμιά παρέκκλιση από το Σύμφωνο Σταθερότητας, από την πολιτική δηλαδή που οδήγησε σε μια βαθιά και διπλά διχασμένη Ευρώπη. Με τα συμφέροντα του γαλλογερμανικού άξονα για αυστηρή προσήλωση στο Σύμφωνο Σταθερότητας, να βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση, με την ανάγκη των μεγάλων δημόσιων δαπανών, για να μην πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης οι λαοί. Αλλά πρώτα και κύρια η Ευρώπη είναι βαθιά διχασμένη καθώς η ταξική πόλωση και ο κοινωνικός αποκλεισμός παίρνουν πρωτόγνωρες διαστάσεις. Πριν την κρίση μιλούσαμε για την Ευρώπη των 130 εκατομμυρίων φτωχών -και πού θα φτάσουμε αν δεν τους σταματήσουμε; Είναι άραγε αντιευρωπαϊσμός αυτή η τοποθέτηση; Ποιος σήμερα δεν μπορεί να δει ότι η ΕΕ είναι ένα στρατηγείο του κεφαλαίου και των πολυεθνικών; Επιτρέπεται σήμερα άνθρωποι της Αριστεράς να μην μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι εργαζόμενοι που ξεσηκώνονται κατά εκατομμύρια σε απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στις πολιτικές που εκπορεύονται από την ΕΕ; Τον Μπολκενστάιν, τη flexicurity, το ευρω-φακέλωμα που μόλις πριν λίγες μέρες άρχισε να λειτουργεί και επίσημα, το μοίρασμα της εργασίας. Επιτρέπεται σήμερα άνθρωποι της Αριστεράς να μην μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι λαοί σε ολόκληρη την Ευρώπη, που όποτε τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν μαυρίζουν στα δημοψηφίσματα αυτά που απεργάζεται ο «Μεγάλος Συνασπισμός» Κεντροδεξιών και Σοσιαλδημοκρατών που κυβερνά την ΕΕ; -γι' αυτό και δεν απαγορεύτηκαν τα δημοψηφίσματα για την Ευρωσυνθήκη, που παρόλα αυτά εισέπραξε το ΟΧΙ των Ιρλανδών; Είναι όλοι αυτοί οι λαοί αντιευρωπαίοι επειδή αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές της Κομισιόν, του κάθε Αλμούνια, του σοσιαλδημοκράτη παρακαλώ Αλμούνια; Ενάντια στη θέσπιση του νεοφιλελευθερισμού ως θεμέλιου λίθου της ΕΕ και των κοινωνιών μας; Κι είναι άραγε αντιευρωπαϊσμός το να μην ταυτίζουμε το μέλλον της Ευρώπης με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Είναι αντιευρωπαϊσμός το να αγωνιζόμαστε και να συντονιζόμαστε με όλα τα κινήματα στην Ευρώπη, για μια άλλη Ευρώπη στον αντίποδα της κατεύθυνσης που έχει η υπαρκτή ΕΕ; Είναι αντιευρωπαϊσμός το κεντρικό σύνθημα του Φόρουμ ενάντια στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου και του ρατσισμού; Είναι αντιευρωπαϊσμός να λες ότι Ενωμένη Ευρώπη με την σφραγίδα του νεοφιλελευθερισμού και της αντίδρασης δεν πρόκειται να οικοδομηθεί; Είναι τελικά αντιευρωπαϊσμός το όραμα μας για μια Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της ειρήνης, του Σοσιαλισμού;

Όχι συντρόφισσες και σύντροφοι, όλες και όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι αντιευρωπαϊσμός όλα αυτά. Όλοι και όλες ξέρουμε ότι όλα αυτά ανακαλύπτονται για διάφορους λόγους από τους οποίους όμως ένας είναι ο κύριος: να τρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί είναι η ουσία. Το να κοντύνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θέλει ο δικομματισμός. Αυτό παλεύουν με πρωτοφανή ζήλο τα ΜΜΕ.
Ας το πούμε λοιπόν άλλη μια φορά:
Ούτε βήμα πίσω.
Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας.
Ο νεοφιλελευθερισμός σας χρεοκόπησε, το σύστημα σας απέτυχε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Για να ανατρέψουμε το σκηνικό, για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.
Να δυναμώσουμε το ΣΥΡΙΖΑ, να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ γερά ερείσματα στην κοινωνία.
Για μια Αριστερά που να υπηρετεί τους καταπιεσμένους, τους χωρίς φωνή, την εργατική τάξη, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του χεριού και του μυαλού, τη νεολαία, κάθε άνθρωπο που ζει από τον ιδρώτα του.
Για μια Αριστερά, ενωτική, πολύχρωμη, κινηματική, προγραμματική, διεθνιστική, σύγχρονη, μαχητική, ανυποχώρητη.
Για μια Αριστερά ελπίδα του λαού.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ 2ΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ένα χρόνο μετά την πρώτη Πανελλαδική Σύσκεψη ξεκινάμε τις εργασίες της δεύτερης Πανελλαδικής Σύσκεψης σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση έτσι όπως διαγράφονται οι εξελίξεις από την οικονομική κρίση και την ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, από την ολοένα και βαθύτερη σήψη του δικομματικού συστήματος, από τις αποφάσεις και τις αντιπαραθέσεις των μεγάλων και ισχυρών όπως διαφάνηκαν στις διεθνείς συνόδους του G8 και στην σύνοδο για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο και τέλος από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση που θα διεξαχθεί σε αυτές τις συνθήκες, 57 μέρες πριν τις ευρωεκλογές.

Η 2η Πανελλαδική Σύσκεψη έχει να συζητήσει, αντιμετωπίσει και να καταλήξει σε δύο καίρια ζητήματα. Πρώτο το ζήτημα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερο στην πολιτική προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Για να φθάσουμε έως εδώ έχουν πραγματοποιηθεί αρκετά πράγματα. Η επιτροπή προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, οι θεματικές επιτροπές, και οι συνελεύσεις τοπικών και κλαδικών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ εργάστηκαν για την σύνταξη του προγράμματος που παρουσιάζουμε σήμερα και η Πανελλαδική Σύσκεψη θα το εμπλουτίσει ακόμα περισσότερο. Για τις ευρωεκλογές παρουσιάζουμε ένα πολιτικό πλαίσιο που έχει επεξεργαστεί η επιτροπή για την Ευρώπη της Γραμματείας και μέσα από την συζήτηση που θα διεξαχθεί στην Σύσκεψη θα αποσαφηνιστεί ακόμα περισσότερο η πολιτική γραμμή και οι στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την πορεία της Ευρώπης και την μάχη των ευρωεκλογών. Αλλά για αυτά θα αναφερθούν πολύ πιο αναλυτικά οι δύο εισηγητές για το κάθε θέμα εκ μέρους της Γραμματείας ο σ. Δήμος Τσακνιάς για το Πρόγραμμα και ο σ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος για τα ευρωπαϊκά.

Ο χρόνος που πέρασε σημαδεύτηκε από πολύ σημαντικά γεγονότα πολιτικά – οικονομικά – κοινωνικά που επέδρασαν –δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά- και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι τα κυριότερα από αυτά;

Πρώτον η αλλαγή του συσχετισμού μέσα στο καρτέλ του δικομματισμού, η στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου από ισχυρά κέντρα και η διαφαινόμενη πρωτιά του ΠΑΣΟΚ. Πολιτικά δηλαδή δεν έχουμε μια πανίσχυρη ΝΔ και ένα σπαρασσόμενο από αντιθέσεις ΠΑΣΟΚ και μια σχετικά εύκολη επικράτηση του Κ. Καραμανλή απέναντι στους αντιπάλους του. Δεν έχουμε ένα ΠΑΣΟΚ σε κρίση και μια αντίστοιχη εύκολη είσπραξη της δυσαρέσκειας της βάσης του προς τα αριστερά και ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η αλλαγή που πήρε μόνιμα χαρακτηριστικά το χρόνο που πέρασε σήμαινε την ανάγκη μιας αναδιατύπωσης της ταχτικής και της πολιτικής πραχτικής του ΣΥΡΙΖΑ αφού η προηγούμενη είχε στηριχτεί σε άλλα δεδομένα. Η πίεση που ασκήθηκε και ασκείται στον ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ήταν ισχυρή και πιθανόν να ισχυροποιηθεί και άλλο.

Δεύτερον η οικονομική κρίση που ξέσπασε από το καλοκαίρι του 2008 και συνεχίζεται χωρίς κανείς να γνωρίζει ακόμα το πραγματικό της βάθος. Όταν όμως λέγεται -και κανείς σοβαρός δεν το αμφισβητεί αυτό- ότι δηλαδή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη συστημική δομική κρίση που γνώρισε ποτέ ο καπιταλισμός, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως μέσα στο περιβάλλον της κρίσης, όλοι οι προηγούμενοι όροι ύπαρξης – δράσης και πολιτικής συμπεριφοράς του πολιτικού πεδίου και των κοινωνικών στρωμάτων τροποποιούνται και χρειάζεται μια σχεδιασμένη και αποφασιστική παρέμβαση της Αριστεράς. Κι αν σε αυτό το γεγονός προσθέσουμε ότι είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται τέτοια μεγάλη κρίση με απουσία σε παγκόσμιο επίπεδο ενός πόλου και μιας παρέμβασης της Αριστεράς καταλαβαίνετε πως οι συνθήκες για τη δράση μας θα είναι σε ένα βαθμό πρωτότυπες, θα ανοίγουν δρόμους και άρα προϋποθέτουν τόλμη, αποφασιστικότητα, δοκιμασία, σταθερότητα.
Τρίτο η εξέγερση του Δεκέμβρη έφερε με στοιχειακό τρόπο στην επιφάνεια την κοινωνική οργή και τον θυμό όχι μόνο της νεολαίας αλλά κύρια της νεολαίας για τα αδιέξοδα που συσσωρεύει ένα γερασμένο και σε κρίση σύστημα, για τη βαρβαρότητα, τον κυνισμό και την υποκρισία που δείχνει το κράτος και οι μηχανισμοί του απέναντι στην νέα γενιά και τους νέους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή ο Δεκέμβρης έδειξε πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν μπορεί πια να εξωθείται στο περιθώριο και στον αποκλεισμό χωρίς να αντιστέκεται και να εξεγείρεται. Κι όταν έχουμε εξεγέρσεις και ξεσπάσματα, τότε τα γνωστά κλασσικά και εικονογραφημένα που λέγαμε κάποτε, δεν λειτουργούν. Πρέπει να πάρεις θέση, πρέπει να δείξεις σε ποια όχθη στέκεσαι και να παρέμβεις. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε θέση καθαρή θέση στο πλευρό του νεολαιίστικου ξεσπάσματος και αυτό δεν άρεσε καθόλου σε όλες τις δυνάμεις που στον ένα ή στον άλλο βαθμό στηρίζουν αυτό το σύστημα κοινωνικών σχέσεων… Εμείς αισθανόμαστε περήφανοι που η Αριστερά ήταν κοντά στην εξεγερμένη νεολαία της χώρας μας!

Τέταρτο, και σε συνάρτηση με όσα είπαμε στα 3 προηγούμενα σημεία, ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε μια συστηματική και συνδυασμένη επίθεση από τα άλλα κόμματα και σχεδόν όλα τα ΜΜΕ. Πολλά ισχυρά κέντρα θορυβήθηκαν από την απήχηση και την εμβέλεια που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ και κατάλαβαν καλά πως οποιαδήποτε αναστήλωση του σε κρίση δικομματισμού περνά μέσα από την αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δύο επομένως είναι οι κύριοι λόγοι αυτής της επίθεσης: Πρώτο Για να λειτουργήσει το δικομματικό παιχνίδι, πρέπει να πέσει η δύναμη και η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ. Το αν θα υπάρχει ή όχι αυτοδυναμία, το αν θα εξελιχθούν τα πολιτικά πράγματα σε μια εναλλαγή χωρίς τριγμούς κλπ αυτό εξαρτάται ευθέως μέσα από την δύναμη και την δυναμική που θα επιδείξει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερο η αστική τάξη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης ζει υπό το φόβο των κοινωνικών ξεσπασμάτων και των εξεγέρσεων. Όταν λοιπόν έχει δείγματα μιας συνάντησης του πολιτικού με τις ανάγκες του πιο πληττόμενου τμήματος της κοινωνίας έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Όταν βλέπει ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί τα κινηματικά χαρακτηριστικά του κι ότι ο ριζοσπαστισμός του δεν είναι μια μόδα που ξεφτίζει, όταν σε όλα τα μικρά και μεγάλα κινήματα και αντιστάσεις συναντά τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε αυτό είναι άκρως ανησυχητικό. [Αρθρο 16, περιβάλλον, Ελαιώνας, κατασχέσεις σπιτιών, Κούνεβα εργασιακές σχέσεις, λιθάνθρακας, τράπεζες, ακρίβεια, Γάζα, βάσεις κλπ]
Η συνδυασμένη και συντονισμένη επίθεση ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2008 και συνεχίζεται αμείωτη σε ένταση μέχρι σήμερα, είναι μια πρωτοφανής επίθεση σε αριστερό κοινοβουλευτικό κόμμα, δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο προηγούμενο σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης από το 1974 μέχρι σήμερα.

Αυτά τα τέσσερα πολύ σημαντικά πολιτικά – οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα επέδρασαν και επιδρούν στην πορεία μας. Το σοφό ρηθέν από τον Αλέκο Αλαβάνο «είμαστε όλοι υπό δοκιμή» ισχύει και για το ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και για κάθε ένα που θέλει να συμβάλει στο εγχείρημα αυτό. Το λογικό συμπέρασμα πως τα τεστ δεν είναι καθόλου εύκολα, τα διλήμματα μεγάλα, οι αποφάσεις και οι συγκλίσεις δύσκολες, συνοδεύεται πιθανά και από τρανταγμούς που θα μπορούσαν να επιφέρουν τέτοια γεγονότα σε δυνάμεις που θέλουν να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν όχι στα συνηθισμένα πάνελ και τα έδρανα της Βουλής αλλά δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν μια νέα λαϊκή δυναμική, να ταράξουν τα βαλτωμένα νερά, να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, να ανοίξουν νέους δρόμους, να γυρίσουν σελίδα, να ανατρέψουν το σκηνικό του δικομματισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Και φυσικά υπάρχει απόσταση από το να θέλεις να τα πετύχεις όλα αυτά από το να είσαι σε θέση να τα πετύχεις!

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αισθητήριο. Καταλαβαίνει την σοβαρότητα των καταστάσεων. Διαισθάνεται ότι πλησιάζουμε σε αποφασιστικές μάχες και επιλογές που θα κρίνουν και ολάκερη την πορεία μας. Ένα τμήμα του ανησυχεί, θα ήθελε πιο πειστικές απαντήσεις, πιο καθαρές προτάσεις. Ολόκληρος ο οργανισμός του ΣΥΡΙΖΑ επιζητά πιο αποφασιστικές δεσμεύσεις και κυρίως εφαρμογή των αποφάσεων και κατευθύνσεων που παίρνουμε. Η 2η Πανελλαδική Σύσκεψη οφείλει να εξοπλίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τέτοια στοιχεία. Το Πρόγραμμα και το πολιτικό πλαίσιο των ευρωεκλογών και κυρίως η καθημερινή παρέμβασή μας σε όλους τους χώρους και στην κεντρική πολιτική σκηνή θα δείξουν την δυναμική που έχει το εγχείρημά μας, θα κρίνουν την πορεία μας.

Αλλά επιτρέψτε μία πιο γενική σκέψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το γενικό του σύνθημα «αριστερά και ενωτικά» τάραξε τα νερά και αποτέλεσε μια νέα πραγματικότητα για το πολιτικό σύστημα. Η δυναμική του ήταν μεγάλη και αυτό τρόμαξε όταν είδαν ότι δεν είναι αφομοιώσιμη δύναμη. Η ίδια η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ –παρά τις αδυναμίες, τα λάθη, τις αντιθέσεις και πιθανά τις μικρότητες που απαντιούνται σε όλα τα εγχειρήματα- είναι ένα γεγονός που πρέπει να εκτιμηθεί με σοβαρότητα και ψυχραιμία γιατί αποτελεί ακόμα το νέο στοιχείο της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης, με την έννοια ότι μόνο αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει και να συμπυκνώσει μια διαδικασία συσπείρωσης και νικηφόρας πολιτικής παρέμβασης σε διάφορα μέτωπα και να αλλάξει τους συσχετισμούς στην κεντρική πολιτική σκηνή. Βάλτε το μυαλό σας να σκεφτεί: Μπορούμε να πείσουμε η φθορά του δικομματισμού να πάει προς τα αριστερά και πιο ειδικά προς την ενωτική ριζοσπαστική Αριστερά; Μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα πλαίσια της Αριστεράς προς όφελος μιας ριζοσπαστικής κινηματικής ανοικτής μετασχηματιστικής αριστεράς και σε βάρος μιας σεχταριστικής, δογματικής, αντικινηματικής, ασάλευτης πτέρυγας; Μπορούμε να κατοχυρώσουμε μια δύναμη που θα παίζει πιο κεντρικό, πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου;

Μπορούμε σύντροφοι και συντρόφισσες και έχει τεράστια αξία η ίδια η ύπαρξη αυτού του εγχειρήματος. Ενός πρωτότυπου ενωτικού εγχειρήματος της αριστεράς που δεν είναι μια εκλογική ομπρέλα αλλά απαντά σε βαθύτερες ανάγκες και διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας. Και τέλος –αλλά όχι μικρότερο παρά το ότι το ξεχνάμε συχνά- το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρει και επηρεάζει πολλές δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη. Πρόσφατα στο Στρασβούργο αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μέρος σε μια συνάντηση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπου πέρα από άλλους σχηματισμούς υπήρχαν και το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα στην Γαλλία και το Μπλόκο της Αριστεράς της Πορτογαλίας και σας διαβεβαιώνω πως το ενδιαφέρον όλων ήταν μεγάλο και ειλικρινές. Έχουμε να μάθουμε πολλά από όλες τις διαδικασίες και εκδοχές της ευρωπαϊκής αριστεράς αλλά έχουμε και να δώσουμε με το παράδειγμά μας και τη στάση μας την συνεισφορά μας. Αυτά μην τα ξεχνάμε.

Φυσικά στα πλαίσια ενός ανοίγματος της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης δεν μπορεί κανείς να αποφύγει ορισμένα απολογιστικά στοιχεία. Και εμείς, επειδή είμαστε μια διαφορετική αριστερά, ξέρουμε και μπορούμε να συζητάμε πιο ανοικτά πιο θαρρετά τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Όπως προαναφέραμε ήταν μια δύσκολη χρονιά και θα δοκιμαζόμασταν όλοι στην αντιμετώπισή της. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ήμασταν έτοιμοι πολιτικά – ιδεολογικά και οργανωτικά να αντιμετωπίσουμε όλα τα θέματα που τέθηκαν και αυτό σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό. Το κύριο και βασικό ζήτημα είναι ότι θα μπορούσαμε να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση και να εκφράζαμε ένα μεγάλο ρεύμα και μια έντονη δυναμική.

Δεν αξιοποιήσαμε, δεν σταθήκαμε ικανοί να απαντήσουμε στην τεράστια «ζήτηση για ΣΥΡΙΖΑ» που εκφράστηκε πέρσι τέτοιο καιρό. Δεν αξιοποιήσαμε τον ενθουσιασμό και την όρεξη που έδειξε ένα μεγάλο δυναμικό της Αριστεράς, αλλά και του σοσιαλιστικού χώρου, που είδε το εγχείρημα αυτό με ιδιαίτερη θέρμη και ήθελε να πάρει μέρος σε αυτό.

Το να χάνεται ή να αφήνεται να εξατμιστεί μια τέτοια δυνατότητα δεν είναι μικρό πράγμα, χωρίς αντίτιμο. Πώς θα μπορούσε να είχε γίνει αυτό; Με δύο τρόπους και με τον συνδυασμό των τρόπων αυτών: α) με την εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης και β) με την ανάληψη τολμηρών πρωτοβουλιών για την υποδοχή του κόσμου που ήθελε να έρθει στο ΣΥΡΙΖΑ και την πραγματική συγκρότηση των επιτροπών – συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ παντού.

Αυτά δεν έγιναν. Υπάρχει ένα και μόνο παράδειγμα που δείχνει πολλά πράγματα για την στασιμότητα που δείξαμε σε αυτούς τους τομείς: Η απόφαση για πλουραλιστική εκπροσώπηση στα ΜΜΕ. Σε πολλές συνελεύσεις για τα 15 σημεία όπως και για το πρόγραμμα διαπιστώνει κανείς το θυμό και την οργή (αλλά και το κυριότερο την απογοήτευση ενός κυρίως ανένταχτου δυναμικού) για το ζήτημα αυτό.
Εδώ όμως υπάρχει ένα σοβαρότατο ζήτημα για έναν πολιτικό οργανισμό: Οι αποφάσεις που παίρνονται πρέπει να εφαρμόζονται. Γιατί η αξιοπιστία ενός πολιτικού οργανισμού κρίνεται από το αν τα λόγια (κείμενα – αποφάσεις κλπ) γίνονται πράξη ή όχι.

Η μη εφαρμογή της απόφασης ειδικά για τα ΜΜΕ τραυμάτισε σε σημαντικό βαθμό την εικόνα και την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ακύρωνε στην πράξη το ενωτικό και πλουραλιστικό του χαρακτήρα και γιατί πολλές από τις θέσεις και απόψεις που διατυπώνονταν δεν έκφραζαν το ΣΥΡΙΖΑ. Τα όρια ανάμεσα στον ΣΥΝ μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ σαν αυτοτελές εγχείρημα έγιναν δυσδιάκριτα για να φθάσουμε να είναι σχεδόν αποδεκτό το κακόγουστο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι όμως κλαδεύουμε οι ίδιοι το κλαδί στο οποίο καθόμαστε…
Η 2η Πανελλαδική Σύσκεψη πρέπει να επαναβεβαιώσει την ανάγκη να εφαρμόζονται οι αποφάσεις και ειδικά αυτές που έχουν σχέση με την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι όχημα προσωπικής προβολής μέσα από τα ΜΜΕ διαφόρων στελεχών, ούτε επιτρέπεται να αποκλείονται από αυτά συνιστώσες και δυνάμεις που δεν ανήκουν σε έναν χώρο.

Εδώ και τώρα να μπει τέρμα σε αυτήν την πραχτική. Να λυθεί το πρόβλημα όπως λύθηκε και ο γόρδιος δεσμός, άμεσα και αποφασιστικά. Το απαιτεί ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, το απαιτούν οι συριζίτες και οι συριζίτισες. Κι όχι μόνο αυτό. Δεν φτάνει σήμερα να επιλυθεί το θέμα της εκπροσώπησης του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ. Έχουμε ανάγκη και θα εφαρμόσουμε μια σειρά από άλλα που ήδη έχουν αποφασιστεί στην γραμματείας: περιοδικού διαλόγου και ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, πανελλαδικά συντονιστικά κάθε 2-3 μήνες, εβδομαδιαία δίωρη εκπομπή του ΣΥΡΙΖΑ ενημέρωσης και προβληματισμού, χρησιμοποίηση του τύπου που διαθέτουν οι συνιστώσες για σελίδες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά στην πορεία μέχρι την 3η Πανελλαδική Σύσκεψη πρέπει να έχουν ήδη εφαρμοστεί!

Όμως τα προβλήματα που διαφάνηκαν στην πορεία ήταν περισσότερα και πιο σύνθετα. Δεν είναι εύκολο να συμπορευτούν 11-12 συνιστώσες και χιλιάδες ανένταχτοι μαζί, δεν είναι εύκολο να επιλυθούν ζητήματα μεγάλων ανισομετριών πολλών λογιών μέσα στα πλαίσια ενός κοινού εγχειρήματος. Έτσι στην πράξη υπήρχαν πολλά κέντρα αποφάσεων και εκφώνησης πολιτικής γραμμής. Κοινοβουλευτική Ομάδα, δύο πρόεδροι, γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, καθοδηγήσεις των κομμάτων που συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρητικά και μόνο θεωρητικά η Γραμματεία ήταν το αποφασιστικό όργανο, στην πράξη όμως με μεγάλη δυσκολία θα έπαιζε έναν συντονιστικό ρόλο.

Κωδικά, επομένως, τα βασικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Η μη επίλυση της αντίθεσης ανάμεσα στην μεγάλη εμβέλεια και την ισχνή οργανωτική του συγκρότηση
Η αμφισημία γύρω από την κεντρική γραμμή του με δηλώσεις, προτάσεις ή και πράξεις διαφόρων τμημάτων του.

Η ακύρωση των βασικών χαρακτηριστικών του εγχειρήματος μέσα από την μη εκπροσώπηση όλων των πλευρών του ειδικά μέσα από τα ΜΜΕ

Η αδυναμία ή η έλλειψη να παρθεί μια μεγάλη πρωτοβουλία – καμπάνια που να υποβοηθά την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα μέσα στην κρίση και την γείωση , το ρίζωμα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ πανελλαδικά

Πρέπει να αντιμετωπιστούν με μεγάλη σοβαρότητα το επόμενο διάστημα κι ιδιαίτερα αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Λέγοντας αυτά δεν ακυρώνονται διόλου τα βήματα που έγιναν ούτε μικραίνει τη σημασία τους. Το ότι παίρνουν μέρος στην γραμματεία οι σ. Αλαβάνος και Τσίπρας είναι ένα σημαντικό βήμα στην αναβάθμιση της γραμματείας. Το ότι γίνονται συχνές συναντήσεις και συζητήσεις ανάμεσα στην ΚΟ και την Γραμματείας και αυτό είναι θετικό. Το ότι συντάχθηκε κανονισμός λειτουργίας της ΚΟ και καθορίστηκαν πιο συγκεκριμένα οι σχέσεις της με την Γραμματεία είναι κι αυτό θετικό, παρόλο που η σύνταξη έγινε αμέσως μετά την αστοχία 4 βουλευτές μας να μην παραστούν στην επικύρωση της Ευρωσυνθήκης αρνούμενοι να ψηφίσουν κατά όπως είχε αποφασίσει η ΚΟ και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Χωρίς ρητορικές εξιδανικεύσεις και απλοποιήσεις και μέσα από συγκεκριμένα βήματα που παίρνουν υπόψη τους ανισομετρίες και προβλήματα, ωριμάζουν οι συνθήκες να ανοίξει οργανωμένα η συζήτηση για το οργανωτικό του ΣΥΡΙΖΑ, ωριμάζουν οι συνθήκες για το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργεί και δραστηριοποιείται πιο ενιαία και πιο συντονισμένα. Για αυτό και έχει καθοριστεί στην Γραμματεία και η Πανελλαδική Σύσκεψη θα επικυρώσει με τις αποφάσεις η 3η Πανελλαδική Σύσκεψη να έχει σαν θέμα την οργάνωση και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύσκεψη αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στους επόμενους 6 μήνες και πάντως παίρνοντας υπόψη και τις πολιτικές εξελίξεις. Για το λόγο αυτό αμέσως μετά τις ευρωεκλογές θα ανοίξει η συζήτηση για το ζήτημα αυτό.

Σύντροφοι και συντρόφισσες
Στο μακρινό Μπελέμ του Αμαζονίου διεξήχθη πριν λίγο καιρό το παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Πέρα από τα κινήματα που ήταν παρόντα με ιδιαίτερα σημαντική παρουσία του ιθαγενικού στοιχείου, σε μια συνάντηση πήραν μέρος και 4 πρόεδροι χωρών της Λατινικής Αμερικής. Ο Λούλα δεν καλέστηκε σε αυτήν και αυτό είναι σημαδιακό: Πήραν μέρος ο Ραφαέλ Κορέα, πρόεδρος του Εκουαδόρ, ο Φερνάντο Λούγκο, πρόεδρος της Παραγουάης, Έβο Μοράλες, πρόεδρος της Βολιβίας, και ο Ούγκο Τσάβες, πρόεδρος της Βενεζουέλας. Το "μπλοκ της νοτιοαμερικάνικης πραγματικής Αριστεράς" που εκπροσωπούν οι πρόεδροι τεσσάρων χωρών (Βολιβία, Βενεζουέλα, Παραγουάη, Εκουαδόρ) ζητά μια μεγαλύτερη συστράτευση των κινημάτων στην πορεία οικοδόμησης του "μετα-νεοφιλελεύθερου κόσμου" και όλα θα κριθούν από την επιτυχία αυτής της πορείας.

Ο Ραφαέλ Κορέα μεταξύ άλλων είπε: «Είναι ώρα να αντιπαραθέσουμε στο νεοφιλελευθερισμό, το Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Τι είναι ο Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα; Είναι μια σειρά καθηκόντων: παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, σχεδιασμός, κυριαρχία της ανθρώπινης εργασίας επί του κεφαλαίου, αξία χρήσης πιο σημαντική από την ανταλλακτική αξία, οικολογικά καθήκοντα, ισότητα των φύλων, ισονομία και δικαιώματα για τους αυτόχθονες λαούς, αυτοκριτική, πίστη ότι δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές, πίστη ότι ο Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα δεν είναι μοναδικός, ούτε στατικός. Δεν πιστεύουμε σε δόγματα, ούτε σε φονταμενταλισμούς.

Αντιπροτείνουμε το "να ζούμε καλύτερα", με σκοπό να φέρουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους πιο φτωχούς του πλανήτη, και να δημιουργήσουμε μια νέα αντίληψη περί ανάπτυξης. Όμως, για να υλοποιήσουμε το Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, πρέπει να εμβαθύνουμε ακόμα μερικές πρωτοβουλίες μας και να προχωρήσουμε την ενοποίησή μας: την Τράπεζα του Νότου, το Ταμείο του Νότου, την Petrosur, την UNASUR, τη δημιουργία κοινού νομίσματος.
Περισσότερη ενοποίηση σημαίνει εγγύηση για τις διαδικασίες αλλαγής και προόδου των χωρών μας».
Ενώ ο Φερνάντο Λούγκο, πρόεδρος της Παραγουάης τόνισε:
«Μερικές φορές μου λένε πως πρέπει να έχουμε υπομονή. Εγώ αντιλέγω πως στη Λατινική Αμερική, μετά από τόσο καιρό βασάνων και αδικιών, αυτό που πρέπει να μας διακατέχει είναι η ανυπομονησία. Γιατί ανυπομονούμε να φτιάξουμε επιτέλους τη Λατινική Αμερική που θέλουμε».
«Μιλάει ο μύθος» καθόλου για μας ή όλα αυτά μας κρατούν παγερά αδιάφορους γιατί βρισκόμαστε στην Γηραιά Ήπειρο και οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές;

Τελειώνοντας συντρόφισσες και σύντροφοι
Στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ θέτω δύο ερωτήματα που νομίζω ότι απασχολούν και πρέπει να απαντιούνται κάθε μέρα κάθε στιγμή και όταν μπαίνουν. Είναι ευχαριστημένος κάθε συριζίτης και συριζίτισα από τον ΣΥΡΙΖΑ; Και το δεύτερο: Είναι ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ για τους εργαζόμενους την νεολαία, την Αριστερά;

Αυτά τα δύο ερωτήματα μας οδηγούν στις ανάγκες που υπάρχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης μέρας, για τον ΣΥΡΙΖΑ των αγώνων και των αντιστάσεων, για τον ΣΥΡΙΖΑ σαν εγχείρημα για να γίνει η Αριστερά ανεξάρτητη από το δικομματισμό δύναμη και σε πραγματική αντιπαράθεση με αυτόν, για την ύπαρξη μιας αριστεράς που θα πρωταγωνιστεί όχι μόνο στις κεντρικές εξελίξεις αλλά θα είναι κοντά και θα συνδέεται με τις ανάγκες και τους πόθους των από τα κάτω, που θα είναι αντισυστημική δύναμη που θα δείχνει με την γραμμή της, το ήθος της, την πράξη της ότι η χρεοκοπία του καπιταλισμού και του δικομματισμού πρέπει να αντικατασταθούν από άλλα, από καινούργια πράγματα!

Είμαστε ευχαριστημένοι με την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε ευχαριστημένοι με την παρουσία του στους μικρούς και μεγάλους αγώνες σε όλη τη χώρα. Πασχίζουμε να δείξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πιο χειροπιαστή την πιο ρεαλιστική ελπίδα για τους εργαζόμενους, ότι είναι ένα ελπιδοφόρο εγχείρημα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Επιτρέψτε μου μια κάπως προσωπική υπόμνηση μπροστά σε όλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν συντονιστής της γραμματείας προσπάθησα όσο μπορούσα να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να επιτευχθεί λειτουργία και ο συντονισμός του. Τίποτα από όσα έκανα δεν ήταν αυθαίρετο και πάντα μετά από συζήτηση και αποφάσεις της γραμματείας. Το αναφέρω γιατί διάφορα ταμ-ταμ μιας ειδικής «ενημέρωσης» θέλουν να παρουσιάζουν αλλιώς τα πράγματα. Για τους απαιτητικούς υπάρχουν πάντα όλα τα πρακτικά των συνεδριάσεων της γραμματείας. Αλλά αυτή η επαλήθευση ή διάψευση όσων υποστηρίζω δεν έχει και τόση σημασία γιατί έχουμε άλλα πολύ πιο σοβαρά θέματα όλοι να ασχοληθούμε. Μέχρι τη πραγματοποίηση της 3ης Πανελ. Σύσκεψης αποφασίσαμε να υπάρχει μια μεταβατική λειτουργία του συντονιστικού της γραμματείας και επόμενος συντονιστής θα είναι ο σ. Γιάννης Θεωνάς. Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα μέλη της γραμματείας για την συνεργασία που είχα μαζί τους καθώς κι όλα μέλη των τοπικών κλαδικών των θεματικών επιτροπών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Απέναντι σε όλες τις Κασσάνδρες που πολεμούν αυτό το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ απαντάμε: Όποια και αν είναι η πορεία, τα υλικά ίχνη που ήδη έχει αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν πραγματικότητα, σαν ανάγκη, σαν ελπίδα καταγράφονται στις υπαρκτές δυνατότητες και παρακαταθήκες για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι μια τεράστια συνεισφορά για την Αριστερά που έχουμε ανάγκη.

Οι 3 μέρες των εργασιών μας εδώ, εύχομαι να είναι αποδοτικές, χρήσιμες και μεστές. Στις 55 μέρες που θα απομένουν για τις ευρωεκλογές να δώσουμε ένα άλλο μήνυμα ελπίδας και αντίστασης στους εργαζόμενους και τη νεολαία και να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Για να μπορέσουμε από τις 8 Ιουνίου από καλύτερες θέσεις πιο ώριμοι, πιο εξοπλισμένοι πολιτικά να ανταποκριθούμε στα δύσκολα καθήκοντα που έτσι κι αλλιώς έρχονται.

Η φράση της Ρόζας Λούξεμπουργκ: «Οι καινούργιοι καιροί θέλουν όμως και καινούργια τραγούδια» διατηρεί όλη τη σημασία της και για το εγχείρημά μας! Καινούργια τραγούδια σύντροφοι και συντρόφισσες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται!

Προς την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 10, 11 και 12 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η δεύτερη Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με συμμετοχή χιλιάδων αγωνιστών από όλη τη χώρα, με δύο θέματα: την έγκριση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και τις θέσεις για τις Ευρωεκλογές. Καταρτίστηκαν δύο εισηγήσεις, το σχέδιο προγράμματος και το σχέδιο πολιτικού πλαισίου για τις ευρωεκλογές.

Παράλληλα, και στα πλαίσια της Πανελλαδικής Σύσκεψης, γίνονται οι παρουσιάσεις των 15 στόχων πάλης του ΣΥΡΙΖΑ "Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους". Επίσης πραγματοποιούνται οι θεματικές συναντήσεις των επιτροπών δικαιωμάτων, παιδείας, περιβάλλοντος, γυναικών, εργατικής πολιτικής.

Σε ένα δύσκολο πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δώσει ένα καθαρό πολιτικό στίγμα και να εντείνει την εξώστρεφη δραστηριότητά του, απαντώντας με τον καλύτερο τρόπο στις συστηματικές επιθέσεις που δέχεται και τις πιέσεις που του ασκούνται.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΝΑΤΟΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΑΚΤΙΟ

Ολοκλήρώθηκε με μεγάλη επιτυχία το Σάββατο 4 Απριλίου , η Αντι-Νατοική κινητοποίηση της Αριστεράς, τοπικών φορέων και συλλόγων από όλη την Δυτ. Ελλάδα. Από το πρωί του Σαββάτου εκατοντάδες αγωνιστές, απλοί συμπολίτες μας, νέοι άνθρωποι από όλη την Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας, συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν μπροστά από την είσοδο της Νατοικής βάσης του Ακτίου. Χαιρετισμούς στην συγκέντρωση απέδωσαν ο Δήμαρχος Πρέβεζας, οι επιτροπές του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ από όλη την περιοχή , οι γραμματείες του ΣΥΡΙΖΑ από Ιωάννινα, Αιτωλοακαρνανία και Αχαία, η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας από τις οργανώσεις της Δυτ.Ελλάδας. Ακολούθησε πορεία μέχρι την πύλη της βάσης όπου και παραδόθηκε ψήφισμα της επιτροπής , ψήφισμα άρνησης της παρουσίας των Νατοικών εγκληματιών στη χώρα μας. Η δυναμική κινητοποίηση ολοκληρώθηκε με μαχητική πορεία στο κέντρο της Πρέβεζας, με έντονο αντι-ιμπεριαλιστικό παλμό , πορεία που βρήκε την αποδοχή των πολιτών της Πρέβεζας.
Μαζί με Τύρναβο και Σούδα, το Άκτιο βροντοφώναξε ΄΄ ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ΄΄, δείχνοντας πως σοβαρές και μαχητικές πρωτοβουλίες της ενωτικής Αριστεράς μπορούν να δώσουν χώρο και δύναμη στα κινήματα.


www.koel.gr Οργανώσεις Δυτικής Ελλάδας Κ.Ο.Ε_____________________________________________________________________________________________
ΑΓΡΙΝΙΟ Μπαϊμπά 26 & Πανοπούλου, τηλ. 26410-28859, 6947-851801 * ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 6977-821121
* ΠΑΤΡΑ Κορίνθου 245-249, τηλ. 2610-275795, 6936-653635 * ΓΙΑΝΝΕΝΑ Φώτου Τζαβέλα 23, τηλ.
6937-231778 * ΠΡΕΒΕΖΑ 6936-677040 * ΑΡΤΑ 6972-328914

300 συλλήψεις και 50 τραυματίες ο απολογισμός της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ

Τουλάχιστον 49 άνθρωποι τραυματίσθηκαν, εκ των οποίων οι 15 είναι πυροσβέστες και αστυνομικοί, κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων, που σημειώθηκαν χθες στο Στρασβούργο κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με την υπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας Μισέλ Αλιό-Μαρί.

Επίσης, όπως ανακοίνωσε η γαλλίδα υπουργός, οι δυνάμεις της τάξεως προέβησαν σε 300 συλλήψεις.

«Όσον αφορά τις συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν, υπάρχει μία ρήτρα του διεθνούς δικαίου που προβλέπει να δικάζονται στον τόπο όπου έχουν διαπράξει τα παραπτώματα», τόνισε η Μισέλ Αλιό- Μαρί, αναφερόμενη στο γεγονός ότι πολλοί από τους συλληφθέντες προέρχονται από άλλες χώρες της Ευρώπης.

Επιπλέον η εισαγγελία του Στρασβούργου τόνισε κάποιοι από τους δεκάδες συλληφθέντες διαδηλωτές, που βρίσκονται υπό κράτηση θα δικασθούν με αυτόφωρη διαδικασία αύριο.

Όσον αφορά τις υλικές ζημιές, αυτές, σύμφωνα με τις αρχές, είναι πολύ σημαντικές, αλλά παραμένουν περιορισμένες.

Όπως αναφέρουν διάφορες πηγές, οι σημαντικότερες ζημιές εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή της Γέφυρας της Ευρώπης, όπου εξελίχθηκαν κατά κύριο λόγο τα επεισόδια, με πρωταγωνιστές τα Black Blocks, που προέρχονται κυρίως από τη γερμανική Άκρα Αριστερά. Οι περίπου 2.000 διαδηλωτές που ανήκαν στα Black Blocks,επιτέθηκαν σε δημόσια κι ιδιωτικά κτίρια και πυρπόλησαν ένα ξενοδοχείο, ένα φαρμακείο και τα εγκαταλελειμμένα κτίρια του πρώην τελωνείου στη Γέφυρα της Ευρώπης.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 5/4/09

Νεκρός διαδηλωτής στο Λονδίνο

Ενας άνδρας έχασε τη ζωή του σε νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου είχε μεταφερθεί ύστερα από επεισόδια μεταξύ της αστυνομίας και διαδηλωτών, όπως μετέδωσε το BBC επικαλούμενο αστυνομικές πηγές.

Οι διαδηλωτές επιτέθηκαν εναντίον τράπεζας και ακολούθησε σύγκρουση με την αστυνομία και συλήψεις, ενώ υπήρξαν και τραυματισμοί. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδόθηκαν, ο άνδρας βρέθηκε αναίσθητος στο δρόμο και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου και υπέκυψε.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 2/4/09

Στις 2 Απρίλη να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους

Απολύσεις. Διαθεσιμότητες. Μείωση των ωρών εργασίας και των αμοιβών. Άρνηση καταβολής αυξήσεων που προβλέπονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Μηδενικές αυξήσεις στο δημόσιο. Ασφαλιστικά ταμεία στο κόκκινο. Και πίσω και πάνω από όλα αυτά η τρομοκρατία της απόλυσης και της ανεργίας. Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούνε τον τελευταίο καιρό οι εργαζόμενοι. Ένα περιβάλλον κοινωνικά τοξικό. Ένα περιβάλλον που απειλεί όχι μόνο την κοινωνική συνοχή αλλά αλλάζει και τα κοινωνικά δεδομένα όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα.
Το μεγάλο κεφάλαιο με αφορμή την κρίση επιχειρεί να διαμορφώσει ένα καινούργιο τοπία στην αγορά εργασίας. Όχι μόνο οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν αλλά και οι κερδοφόρες. Σ’ αυτή την επιχείρηση εκβαρβαρισμού της εργασίας και της κοινωνίας ο «επιχειρηματικός κόσμος» έχει την πλήρη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πλήρη κατανόηση του πρωθυπουργού. Στηρίζονται ακόμα και την χαρακτηριστική αδράνεια της ηγεσίας των συνδικάτων τα οποία αρκούνται σε τυπικές δηλώσεις διαμαρτυρίας.
Στις 2 Απρίλη, κάτω από την πίεση των εργαζόμενων και της κατάστασης που διαμορφώνεται, έχει εξαγγελθεί Γενική Απεργία από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Είναι στο χέρι μας, στο χέρι όλων των εργαζόμενων να δώσουμε ένα πραγματικό νόημα σε αυτή την απεργία. Να βρεθούμε όλοι στους δρόμους. Να βροντοφωνάξουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε την κρίση του συστήματος. Να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στο δικομματισμό ότι πρέπει να ξεκόψει από το νεοφιλελευθερισμό διαφορετικά θα ξεκόψει από τους εργαζόμενους. Να τους δείξουμε ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε την κοινωνική οπισθοδρόμηση για την οποία δουλεύουν.

Όλοι στην απεργία – Όλοι στους δρόμους

31 Μάρτη 2009

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας