ΕΛΑΤΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Γραφεία Πάτρας: Κορίνθου 245-249, τηλ-fax: 2610 275 795, email: koe.achaias@gmail.com

14 Μαρ 2013

Το «εγώ θα μείνω», σύνθημα επιβίωσης και προοπτικής

Κι αν φύγουμε; Κι αν η χώρα συνεχίσει ν’ αδειάζει από τους νέους; Τότε ποιοι θα ανατρέψουν το «παλιό» και το «σάπιο»; Ποιοι θα βάλουν πλάτες για μια νέα Ελλάδα; Ποιος θα αντέξει τα χτυπήματα; Ποια νέα γνώση και πώς θα παραχθεί, λειτουργώντας για το συμφέρον των πολλών; Ποιος θα δουλέψει για την παραγωγική ανασυγκρότηση; Ποια νέα κουλτούρα θα υπερκεράσει το μεταμοντέρνο παρασιτισμό μιας προηγούμενης γενιάς; Πώς αυτή η πατρίδα θα συνεχίσει να υπάρχει ως υπόσταση; Πώς αυτός ο λαός θα συνεχίσει τη μακρά παράδοση αντίστασης στους ισχυρούς; Πώς η παγκοσμιοποίηση δεν θα καταργήσει κάθε εθνική ιδιαιτερότητα; Πώς τα μηνύματα του πλανήτη θα συνεγείρουν τη μεσογειακή γωνιά μας; Ποιοι θα γεμίσουν ξανά τις πλατείες; Ποια ορμή θα βάλει φρένο στην προσαρμογή, την ενσωμάτωση, τη γραφειοκρατία; Ποια νέα, ριζοσπαστική Αριστερά θα γεννηθεί μέσα στους αγώνες; 
Το «εγώ θα μείνω», λοιπόν, δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Είναι ένας στόχος για να κρατηθεί ζωντανή η χώρα. Δεν μπορεί παρά να είναι στον πυρήνα όποιας πολιτικής θέλει ν’ ανατρέψει αυτή την κατάσταση, αλλά και να ανοίξει έναν διαφορετικό δρόμο. Μια απόλυτη προϋπόθεση και βασικός πυλώνας για να υπάρξει ένα πολιτικό ρεύμα διεξόδου, μια σύγκρουση με πιθανότητες επιτυχίας, μια καλύτερη «επόμενη μέρα» για τη χώρα. 
Γιατί αν και αυτή η μάχη δεν δοθεί, αν δεν δίνεται καθημερινά και με κάθε τρόπο, τότε πολλά απ’ όσα οραματιζόμαστε θα μείνουν στα χαρτιά. Για όλους όσοι αγωνίζονται, λοιπόν, σε κάθε μικρή αντίσταση και κάθε μεγάλο κίνημα, σε κάθε χώρο, το σύνθημα «εγώ θα μείνω» πρέπει ν’ ακουστεί δυνατά. 

«Δεν φεύγω, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι»
Εξομολόγηση από την Αργεντινή της χρεοκοπίας

«Για μένα αναδύθηκε μια νέα ελπίδα μετά τις 19 και 20 Δεκέμβρη (σημ. αναφέρεται στο Argentinazo του 2001). Αν και η κατάσταση ήταν ήδη οικονομικά δύσκολη, δεν είχα αυτή την ελπίδα παλιότερα. Όλα όσα πίστευα ήταν γελοία. Δεν μου άρεσε να αισθάνομαι ότι το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φροντίσω για την πάρτη μου. Σκεφτόμουν πράγματα του τύπου: τι θα γίνει με την καριέρα μου, αν χρειαστεί να φύγω από τη χώρα, ή αν δεν φύγω από την χώρα πώς θα βρω δουλειά; Ένιωθα σαν να ήταν ο εαυτός μου, οι φίλοι μου και η πιθανότητα να κάνω οικογένεια, τα μόνα πράγματα που μου είχαν απομείνει. Ήθελα να θέσω τη δύναμή μου στην υπηρεσία κάποιου σκοπού και δεν μπορούσα να βρω αυτόν το σκοπό.
Τώρα θέλω να μείνω στη χώρα μου. Δύο χρόνια πριν, σκεφτόμουν μήπως γινόμουν ερευνήτρια σε κάποιο ευρωπαϊκό ή αμερικανικό πανεπιστήμιο, γιατί πίστευα ότι θα μου άρεσε να διαβάζω και να ερευνώ σ’ έναν άλλο τόπο. Τώρα θέλω να μείνω εδώ, το οποίο είναι σημαντικό. Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων που έχουν τη δυνατότητα να φύγουν, που μπορούν να επιλέξουν έναν άλλο τρόπο ζωής στο εξωτερικό και να έχουν καλύτερη τύχη οικονομικά. Αν αυτή η χώρα δεν μου πρόσφερε τίποτα, τότε μπορούσα να ασχοληθώ με τη μελέτη και την έρευνα γιατί σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για πράγματα που αξίζουν. Δεδομένου ότι δεν μπορούσα όμως να τα κάνω εδώ, σε ποιο μέρος του κόσμου θα έπρεπε να βρεθώ; Αυτή ήταν η ερώτηση. Ένιωθα περίεργα όταν σκεφτόμουν αυτή την ερώτηση, ένα αίσθημα λύπης για το ότι πρέπει να φύγω. Αλλά γιατί; Είναι φυσιολογικό πράγμα να πεις ότι θα πας να ζήσεις την εμπειρία μιας άλλης χώρας και μετά θα επιστρέψεις. Αυτή η ιδέα ήταν πάντα το τελευταίο καταφύγιό μου, αλλά ένιωθα σαν κατά κάποιο τρόπο η χώρα μου να με έδιωχνε μακριά, ότι δηλαδή η κοινωνική κατάσταση με πέταγε έξω και ότι δεν μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν μπορούσα να βρω τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να εκπληρώσω τις επιθυμίες μου. Τώρα νιώθω πως αυτός εδώ είναι ο τόπος για να μείνω και να δουλέψω. Σε πείσμα όλων των προβλημάτων, όχι μόνο των οικονομικών αλλά και οποιουδήποτε άλλου τύπου. Εξαιτίας της παλιάς πολιτικής που ασκείται ακόμη στην Αργεντινή, πάντα θα υπάρχει ανισότητα και πάντα θα υπάρχουν προβλήματα. Αλλά μέσα σε όλα αυτά, η Αργεντινή είναι ο τόπος που θέλω να μείνω και να συνεχίσω να αγωνίζομαι». 

Carina, αργεντίνικη οργανωτική επιτροπή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ
(Από το βιβλίο Οριζοντιότητα, φωνές λαϊκής εξέγερσης στην Αργεντινή 
Εκδ. «Για την κυκλοφορία των αγώνων»)

Επισκεπτες