Η προδοτική στάση της τρόικας Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη μπροστά στο κυπριακό ΟΧΙ θα μείνει στην ιστορία της ελληνικής άρχουσας τάξης σαν ένας ακόμη ανεξίτηλος λεκές. Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να διευρύνει το ρήγμα που άνοιξε το κυπριακό ΟΧΙ στην πολιτική των Μνημονίων, αδράχνοντας την ευκαιρία για να αμφισβητήσει και το ελληνικό πρόγραμμα. Αυτή η επιλογή, η μόνη αλληλέγγυα στην Κύπρο και η μόνη που διασώζει την Ελλάδα, αυτή η επιλογή που θα μπορούσε να αλλάξει συνολικά την εξέλιξη των πραγμάτων στον ευρωπαϊκό Νότο, δεν έγινε. Δεν έγινε, επειδή έχουμε μια γερμανόδουλη κυβέρνηση. Κι έτσι η 25η Μαρτίου 2013 θα μείνει στην ιστορία σαν μέρα τιμωρίας του κυπριακού λαού, και μέρα ντροπής για τη Μνημονιακή διακυβέρνηση της Ελλάδας.
Η κυνική και εκβιαστική απόφαση της ευρωκρατίας, με την ένοχη συνέργεια των κυβερνήσεων Αναστασιάδη και Σαμαρά, ανοίγει το δρόμο σε ένα νέο «Αττίλα». Πιο εξωραϊσμένο και πιο εξευρωπαϊσμένο, αλλά και πιο ισοπεδωτικό. Ένα νέο «Αττίλα» αρματωμένο με τα σύγχρονα υπερ-όπλα της χρεοκρατίας και της «διακοπής της ρευστότητας», και με σαφή στόχο: να διαλύσει την κυπριακή οικονομία και να μετατρέψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε ευρω-προτεκτοράτο.
Πέρα όμως από το προχώρημα της αποικιοποίησης του Νότου, ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί σε μια ακόμη διάσταση: Η Κύπρος έγινε το πειραματόζωο ενός νέου Μερκελικού εργαλείου. Όπως ομολόγησε χθες ο επικεφαλής του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, το κυπριακό μοντέλο είναι προς εξαγωγή. Πλέον οι καταθέσεις σε πανευρωπαϊκή κλίμακα κινδυνεύουν. Αυτό κάτι σημαίνει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, στην οποία επίκειται το δεύτερο μέρος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Άραγε θα κληθεί ο λαός να πληρώσει –κι αυτό– το μάρμαρο;
Αν οι λαοί μας δεν επιβάλλουν μια μεγάλη αλλαγή, η οικονομική διάλυση και ο κοινωνικός Καιάδας θα συνοδευτούν από άμεση υποθήκευση της όποιας εθνικής κυριαρχίας έχει απομείνει, και από ευθεία απειλή ενάντια στην ίδια την εδαφική ακεραιότητα των χωρών μας. Όπως αποδεικνύεται, τα περί «ευρωπαϊκής ΑΟΖ» που ανέφερε ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα (και που αμέσως υιοθέτησε ο πειθήνιος κ. Σαμαράς) δεν ήταν παρά το προανάκρουσμα για την έναρξη μιας γενικευμένης ευρωπαϊκής και γερμανικής επέλασης στα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Όμως ο κυπριακός λαός δεν πρόκειται να παραδοθεί στην Τρόικα, όσο και να του στερούν το δικαίωμα να εκφράσει τη θέση του. Ας μην χαίρεται ο κ. Σόιμπλε, που δήλωσε ότι «η νέα συμφωνία δεν χρειάζεται να επικυρωθεί από την Κυπριακή Βουλή». Στην πραγματικότητα δείχνει πόσο ο Μερκελισμός φοβάται τη Δημοκρατία!
Στην Ελλάδα, όσα κηρύγματα ραγιαδισμού κι αν κάνουν οι Μνημονιακές δυνάμεις και τα συστημικά ΜΜΕ, ότι τάχα τα ΟΧΙ είναι ανεύθυνα, όσο και να κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τη σταθερή αντιμνημονιακή και πατριωτική στάση του, δεν πρόκειται να κάμψουν το φρόνημα του ελληνικού λαού. Έχουν επίγνωση ότι πλέον έχουν γίνει μισητοί από τον ελληνικό λαό. Χτες, για μια ακόμη φορά, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας ακούστηκε η φωνή για κοινό αγώνα και αλληλεγγύη με την Κύπρο. Στη δε Αθήνα, για να γίνει η παρέλαση, αναγκάστηκαν να φράξουν με κάγκελα και κλούβες τη μισή πόλη. Έφτασαν να επιστρατεύσουν τον Ρεχάγκελ στο πλάι του γκαουλάιτερ Φούχτελ. Έχουν χάσει πλέον την αίσθηση του γελοίου. Τα ψωμιά τους είναι λίγα!
- Κάτω η Μερκελική ΕΕ
- Για μια άλλη Ελλάδα, για μια άλλη Κύπρο, σε μια άλλη Ευρώπη
- Κοινό μέτωπο των λαών ενάντια στην αποικιοποίηση του Νότου
- Εθνική Κυριαρχία, Πραγματική Δημοκρατία, Παραγωγική Ανασυγκρότηση
