Στην Ελλάδα της τρόικας οι νέοι μετράμε. Μετράμε μήνες ανεργίας. Μετράμε άχρηστα προσόντα και πτυχία. Μετράμε τους φίλους που έφυγαν στο εξωτερικό. Μετράμε τα «κουράγιο ρε παιδιά» που ακούμε από γονείς και μεγαλύτερους. Μετράμε τα χρήματα που δεν φτάνουν πια. Μετράμε τα πράγματα που θέλουμε να ζήσουμε μα δε μπορούμε. Μετράμε νεκρούς. Μετράμε νεκρούς.
Θα πουν ξανά οι πληρωμένοι στις τηλεοράσεις ότι «τα παιδιά δεν πρόσεξαν τη φωτιά», ότι «είναι τραγικό», Θα χυθούν κροκοδείλια δάκρυα για «τους φοιτητές μας που δεν έχουν θέρμανση». Αλλά μην τυχόν μιλήσει κανείς για ευθύνες. Είναι «πολιτική εκμετάλλευση» να θες να σταματήσεις το θάνατο. Ένοχο είναι απλά ...το μονοξείδιο του άνθρακα και η απροσεξία. Γιατί είναι πια πολυτέλεια το να μην κρυώνεις. Γιατί πρέπει να πληρώσεις αλλά δεν έχεις.
Εμείς όμως μετράμε νεκρούς.
Κάθε μέρα που η χώρα θα συνεχίζει να κυβερνιέται από την τρόικα.
Με κάθε νόμο που οι τρικομματικοί ραγιάδες θα εφαρμόζουν.
Όταν καθετί ζωντανό σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα θα καταστρέφεται, μια ολόκληρη γενιά -εμείς- θα πρέπει να διαλέξουμε:
Ή θα μάς καταντήσουν δούλους ή θα τους διώξουμε.
Ή θα στερηθούμε τα βασικά ή θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Ή εμείς θα φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα ή θα συνεχίσουμε να μετράμε...
Επιτέλους Αξιοπρέπεια - Επιτέλους Δημοκρατία!