Γράψαμε στην τελευταία μας ανακοίνωση ότι η Μέρκελ θα έρθει σαν επικυρίαρχη σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού νότου. Ότι, αφού εγκατέστησε τοποτηρητές και Γκαουλάιτερ, έρχεται τώρα η ίδια για να δείξει ότι δεν μπορούν να διατυπώνονται αμφιβολίες για το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο». Ότι έρχεται για να δείξει τη στήριξή της στην κυβέρνηση, αλλά τα τραγικά αδιέξοδα που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική στη χώρα δεν μπορούν να ξεπεραστούν από καμιά «από μηχανής θεά».
Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα μετά το τέλος της επίσκεψης Μέρκελ. Όσο βάρος δόθηκε από την κυβέρνηση, όση φασαρία έγινε, όσα κατασταλτικά και απαγορευτικά μέτρα πάρθηκαν, όσο δουλοπρεπής ήταν η υποδοχή της «μεγάλης επισκέπτριας» από την τρόικα εσωτερικού, τόσο πιο μεγάλο φαντάζει το φιάσκο της τρικομματικής κυβέρνησης. Οι δηλώσεις Σαμαρά που σαν φτωχός συγγενής εκθείασε το εκτόπισμα, την εμβέλεια και τη δύναμη της Γερμανίας, που δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει μονότονα πόσο «η Γερμανία είναι φίλη μας», είναι ένα πραγματικό μνημείο υποτέλειας. Από όσα είπε η γερμανίδα καγκελάριος, το μόνο συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η μνημονιακή κόλαση, ότι πρέπει περισσότερο να στενέψει η γερμανική επικυριαρχία και επιτήρηση. Αλήθεια που κρύβονται οι Βενιζέλος και Κουβέλης, τα συνεταιράκια της μνημονιακής κυβέρνησης;
Η επίσκεψη Μέρκελ, λοιπόν, δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από ένας ακόμη μοχλός στην επιχείρηση πίεσης, σύνθλιψης και εκβιασμού του ελληνικού λαού. Με κεντρικό στόχο να περάσει το νέο μνημονιακό πακέτο μέτρων κοινωνικής και εθνικής καταστροφής. Γιατί μόνο ως ωμός εκβιασμός μπορεί να εκληφθεί η παγωμένη τοποθέτηση της γερμανίδας καγκελαρίου ότι «ελπίζει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ», την επομένη μάλιστα της άκρως ενδεικτικής δήλωσης Γιούνκερ, σχετικά με την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ότι «η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ».
Παρά το όργιο τρομοκράτησης και απαγόρευσης, παρά τις προσαγωγές και συλλήψεις εκατοντάδων, κυρίως νέων, ανθρώπων, παρά την επιβολή μιας πρωτοφανούς κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στην Αθήνα, ενώ συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέους αγώνες, μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβίωση και τη σωτηρία. Όπως είναι και φανερό από τις τελευταίες κινητοποιήσεις (γενική απεργία και υποδοχή Μέρκελ) ότι λείπει ο παλμός και ο κεντρικός στόχος και αφήνονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στον «αυτόματο πιλότο». Κάθε αγωνιστική και αριστερή δύναμη, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συμβάλλουν στην αποφασιστικότητα, τη μαζικότητα, τον προσανατολισμό τους. Οι γενικόλογες καταγγελίες και περιγραφές, χωρίς κλιμάκωση και Πολιτική για την ανάπτυξη πολιτικού κινήματος, χωρίς υπόσταση ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος μετάβασης και ανατροπής, οδηγούν στον συστημισμό. Άμεσο καθήκον, η οργάνωση του λαού για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα, να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο, άμεση ανάγκη ο πολιτικός αγώνας.
Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Συνελήφθησαν απρόκλητα από την αστυνομία, είτε πριν τη συγκέντρωση, είτε κατά τη διάρκεια της βίαιης εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από τα ΜΑΤ και παραπέμπονται με καταφανώς στημένες και διάτρητες κατηγορίες.
Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα μετά το τέλος της επίσκεψης Μέρκελ. Όσο βάρος δόθηκε από την κυβέρνηση, όση φασαρία έγινε, όσα κατασταλτικά και απαγορευτικά μέτρα πάρθηκαν, όσο δουλοπρεπής ήταν η υποδοχή της «μεγάλης επισκέπτριας» από την τρόικα εσωτερικού, τόσο πιο μεγάλο φαντάζει το φιάσκο της τρικομματικής κυβέρνησης. Οι δηλώσεις Σαμαρά που σαν φτωχός συγγενής εκθείασε το εκτόπισμα, την εμβέλεια και τη δύναμη της Γερμανίας, που δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει μονότονα πόσο «η Γερμανία είναι φίλη μας», είναι ένα πραγματικό μνημείο υποτέλειας. Από όσα είπε η γερμανίδα καγκελάριος, το μόνο συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να συνεχιστεί η μνημονιακή κόλαση, ότι πρέπει περισσότερο να στενέψει η γερμανική επικυριαρχία και επιτήρηση. Αλήθεια που κρύβονται οι Βενιζέλος και Κουβέλης, τα συνεταιράκια της μνημονιακής κυβέρνησης;
Η επίσκεψη Μέρκελ, λοιπόν, δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από ένας ακόμη μοχλός στην επιχείρηση πίεσης, σύνθλιψης και εκβιασμού του ελληνικού λαού. Με κεντρικό στόχο να περάσει το νέο μνημονιακό πακέτο μέτρων κοινωνικής και εθνικής καταστροφής. Γιατί μόνο ως ωμός εκβιασμός μπορεί να εκληφθεί η παγωμένη τοποθέτηση της γερμανίδας καγκελαρίου ότι «ελπίζει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ», την επομένη μάλιστα της άκρως ενδεικτικής δήλωσης Γιούνκερ, σχετικά με την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ότι «η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ».
Παρά το όργιο τρομοκράτησης και απαγόρευσης, παρά τις προσαγωγές και συλλήψεις εκατοντάδων, κυρίως νέων, ανθρώπων, παρά την επιβολή μιας πρωτοφανούς κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στην Αθήνα, ενώ συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέους αγώνες, μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβίωση και τη σωτηρία. Όπως είναι και φανερό από τις τελευταίες κινητοποιήσεις (γενική απεργία και υποδοχή Μέρκελ) ότι λείπει ο παλμός και ο κεντρικός στόχος και αφήνονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στον «αυτόματο πιλότο». Κάθε αγωνιστική και αριστερή δύναμη, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συμβάλλουν στην αποφασιστικότητα, τη μαζικότητα, τον προσανατολισμό τους. Οι γενικόλογες καταγγελίες και περιγραφές, χωρίς κλιμάκωση και Πολιτική για την ανάπτυξη πολιτικού κινήματος, χωρίς υπόσταση ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος μετάβασης και ανατροπής, οδηγούν στον συστημισμό. Άμεσο καθήκον, η οργάνωση του λαού για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα, να φύγουν οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον τόπο, άμεση ανάγκη ο πολιτικός αγώνας.
Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Συνελήφθησαν απρόκλητα από την αστυνομία, είτε πριν τη συγκέντρωση, είτε κατά τη διάρκεια της βίαιης εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από τα ΜΑΤ και παραπέμπονται με καταφανώς στημένες και διάτρητες κατηγορίες.
