ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 02 05 2009
Ψάχνουν διαβατήριο...
Φαίνεται πως εκεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ η συκοφαντία και η επίθεση στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελεί «διαβατήριο» για να ανελιχθεί κανείς στα πόστα που μοιράζουν μεταξύ τους οι διάφορες συνιστώσες. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε και η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΚΟΕ Ελένη Σωτηρίου, μιλώντας προ ημερών στη 2η πανελλαδική συνδιάσκεψη του συνονθυλεύματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια αποστροφή της ομιλίας είπε: «Σαν αριστερή και κομμουνίστρια, δεν μπορώ να δεχθώ για παράδειγμα ότι θα δολοφονούνται 8 άνθρωποι, 8 εργάτες στο Πέραμα και δε θα γίνεται χαμός. Κι όσο κι αν η ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός είναι στο ΠΑΜΕ, στο ΠΑΜΕ των μεγάλων λόγων αλλά και της εκτόνωσης της οργής του κόσμου, υπάρχει και για εμάς, θα έλεγα, μια πρόκληση. Πολύ δε περισσότερο όταν βγαίνει ένα επαίσχυντο πόρισμα που λέει η ευθύνη για τη δολοφονία βρίσκεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ε, όχι. Φτάνει πια. Κι εγώ δηλώνω ότι δεν πρόκειται να σεβαστώ τον καθωσπρεπισμό και τις τυπικές διαδικασίες ενός συστήματος που δολοφονεί και μάλιστα διπλά». Μάλλον σε άλλο πλανήτη βρίσκεται η λεγάμενη για να μη γνωρίζει τις κινητοποιήσεις του Συνδικάτου της Ζώνης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση χτυπήθηκαν και από τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής, και να συκοφαντεί χυδαία τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις οποίες ανήκει και το Συνδικάτο. Μήπως δεν ξέρει κατά πού πέφτει το Πέραμα και η Ζώνη; Γιατί το αίμα των δολοφονημένων σ' αυτήν εργατών και τις μάχες των συναδέλφων τους δεν τις ξέρει καθόλου. Και δεν έχει κανένα δικαίωμα να τα κάνει προεκλογικό παιχνίδι των σαλονάτων, τέτοιοι είναι οι οπορτουνιστές, προκειμένου να χτυπήσει τους εργάτες της Ζώνης και το Συνδικάτο τους. Και μη μας πει ότι είναι εργατοϋπάλληλος και συνδικαλίστρια. Το ξέρουμε. Μόνο που στον καπιταλισμό υπάρχουν και εργατοϋπάλληλοι και συνδικαλιστές σαλονάτοι...
... αλλά δεν περνάει στους εργάτες
Το τι έκαναν και κάνουν τα ταξικά συνδικάτα για το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά και για το σύνολο των ζητημάτων στη Ζώνη, το ξέρουν καλά οι εργάτες και έχει καταγραφεί χρόνια τώρα στη συνείδηση του περαματιώτικου λαού. Οσο για τη λεγάμενη της ΚΟΕ, καλό θα ήταν να αφήσει το μπλα μπλα και να εξηγήσει γιατί τόσο η ίδια, όσο και το κόμμα της και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε φάνηκαν, ούτε ακούστηκαν όταν εκδόθηκε το επαίσχυντο πόρισμα της εισαγγελίας. Εκτός αν θεωρούν - πράγμα σχεδόν βέβαιο - ότι εκπροσωπούνται όλοι τους από τα γκρουπούσκουλα που με κάθε αφορμή διαδηλώνουν έξω από τα γραφεία του ΚΚΕ στο Πέραμα, βρίζοντας το Κόμμα και τα ταξικά συνδικάτα. Τη δικαιολογούμε απόλυτα τη στενοχώρια τους. Αλλωστε, δεν είναι μικρό πράγμα να μην έχεις το παραμικρό έρεισμα ανάμεσα στους εργαζόμενους της Ζώνης, οι οποίοι δε γυρίζουν το κεφάλι όχι για να ασχοληθούν με τους διάφορους παρατρεχάμενους ομοϊδεάτες της υποψήφιας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε για να τους φτύσουν...
Μια απάντηση σε ελεγκτές διαβατηρίων
Την Κυριακή 3 Μάη ο «Ριζοσπάστης» «μας έκανε την τιμή» να ασχοληθεί με την Ελένη Σωτηρίου (μέλος της ΚΟΕ, μέλος του ΔΣ του σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας και υποψήφια ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ). Σε ένα …εμπνευσμένο άρθρο με τίτλο «ψάχνουν διαβατήριο…» που στη συνέχεια μας πληροφορεί ότι «… αλλά δεν περνάει στους εργάτες» εφαρμόζουν μια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Αν δεν έχεις επιχειρήματα βρίζε και αν φοβάσαι πέρνα στην επίθεση.
Το αντικείμενο υποτίθεται ότι είναι ένα κομμάτι της ομιλίας της Ελένης Σωτηρίου στην 2η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο αναφέρεται στη δολοφονία των 8 εργατών στο Πέραμα και κάνει κριτική στην αδράνεια του ΠΑΜΕ τόσο για το γεγονός όσο και για το πόρισμα που επιρρίπτει την ευθύνη στους… εργάτες.
Όταν σε κατηγορούν για αδράνεια τι πιο λογικό από το μιλήσεις για τις δράσεις που ανέλαβες συγκεκριμένα και να «κολλήσεις στον τοίχο» αυτούς που σου κάνουν κριτική. Αν όμως αντί για αυτό αρχίζεις τα «σε άλλο πλανήτη βρίσκεται η λεγάμενη», «δεν ξέρει κατά που πέφτει το Πέραμα και η Ζώνη», «το τι έκαναν και κάνουν τα ταξικά συνδικάτα για το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά και για το σύνολο των ζητημάτων στη Ζώνη, το ξέρουν καλά οι εργάτες και έχει καταγραφεί χρόνια τώρα στη συνείδηση του περαματιώτικου λαού» τότε μάλλον «πετάς τη μπάλα στην εξέδρα» και προσπαθείς να αποφύγεις τη συζήτηση.
Και δικαίως αφού επί χρόνια, γιατί δυστυχώς σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε θανατηφόρα ατυχήματα στη Ζώνη, το μόνο που κάνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μια συγκέντρωση στον Πειραιά και μια πορεία προς το υπουργείο. Όπου βεβαίως «προσκεκλημένες» είναι μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ και όποιος άλλος πηγαίνει αντιμετωπίζεται σαν παρείσακτος. Αλλά είναι γνωστό ότι τα στελέχη του ΠΑΜΕ παραδίδουν μαθήματα… μαζικού αγώνα. Πάντως τόσο η Ελένη Σωτηρίου όσο και άλλα στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκεί την επομένη της δολοφονίας και ξήλωναν τα κάγκελα της περίφραξης του υπουργείου μαζί με τα μέλη του ΠΑΜΕ. Μόνο που δεν ήταν αυτοί που αποφάσισαν να διώξουν τους εργάτες οι οποίοι είχαν γίνει έξαλλοι από τη στάση του υπουργού και των δυνάμεων καταστολής. Το ερώτημα όμως είναι τι έγινε τις επόμενες μέρες; Ποιοι αγώνες οργανώθηκαν για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα; Τι έγινε, πέρα από δηλώσεις, μετά την ανακοίνωση του πορίσματος; Αφήστε θα ρωτήσουμε τους εργάτες και το λαό του Περάματος για να μας πουν ότι δεν έγινε τίποτα.
Και επειδή τα γεγονότα δεν βοηθάνε και το ζήτημα είναι σοβαρό ο «Ριζοσπάστης» αποφάσισε να βγάλει τα μεγάλα όπλα. «Σαλονάτη» η Ελένη Σωτηρίου γράφει το… πόνημα. Γιατί; Μα γιατί «τέτοιοι είναι οι οπορτουνιστές». Όταν κάποιος έχει επιχειρήματα φαίνεται. Όχι παίζουμε! Ασφαλώς και γνωρίζουν πολύ καλά την συγκεκριμένη συνδικαλίστρια και θα μπορούσαν αν θέλανε ή αν μπορούσαν να πουν κάτι συγκεκριμένο να το πούνε. Αλλά είναι πιο βολικό να κάνουμε πως δεν ξέρουμε «την λεγάμενη» και να ξεμπερδεύουμε με γενικολογίες και αφορισμούς. Αν μάλιστα μπερδέψουμε και την ταξικότητα με μια ψευτομάγγικη συμπεριφορά και φρασεολογία τότε έχουμε τη συνταγή της… νίκης.
Μόνο που επί δεκαετίες αυτή η συνταγή οδηγεί τους εργαζόμενους και τον λαϊκό κόσμο να σιχαίνεται την Αριστερά. Τέτοιες συμπεριφορές –μαζί με τις «ταξικές» πολιτικές του λέμε μεγάλα λόγια και δεν κάνουμε τίποτα- έχουν οδηγήσει την πλειοψηφία των εργαζόμενων να γυρίσουν την πλάτη στην Αριστερά και αυτό είναι πρόβλημα όλων μας. Ή τουλάχιστον όσων προσπαθούμε να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση. Και ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος. Γιατί αγαπητοί σύντροφοι αν πράγματι οι εργάτες δεν θέλουν «ούτε να μας φτύσουν» τότε μάλλον δεν θα ασχολιόσασταν και εσείς μαζί μας.
Ή να υποθέσουμε πως επειδή η δράση σας «έχει καταγραφεί χρόνια τώρα στην συνείδηση του περαματιώτικου λαού» χάσατε το Δήμο.
Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει. Πολύ περισσότερο όταν οι εργαζόμενοι και οι εργάτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα δίχτυα του δικομματισμού και εσείς αναλώνεστε στο να το παίζεται ελεγκτές διαβατηρίων της Αριστεράς προς την εργατική τάξη.
Ψυχραιμία σύντροφοι!!!
Από το γραφείο της Ελένης Σωτηρίου.
Επισκεπτες
