Διάβασα στην προηγούμενη A.V. άρθρο του Νίκου Μπίστη, πρώην μέλους του ΚΚΕ, πρώην μέλους του Συνασπισμού, πρώην υφυπουργού της κυβέρνησης Σημίτη και τώρα μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, με τίτλο «Υπαρξιακά ερωτήματα αριστερού εκσυγχρονιστή». Ο κ. Μπίστης, αφού χαρακτηρίσει «τρομώδες αντιευρωπαϊκό παραλήρημα» θέσεις της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, σχολιάζει τη δική μου υποψηφιότητα, ως μέλους της ΚΟΕ, στη δεύτερη και πιθανά εκλόγιμη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ και προβλέπει την πολιτική περιθωριοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη συνέχεια δηλώνει δικαιωμένος για τη μεταγραφή του στο ΠΑΣΟΚ, αφού βασανίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα αν έκανε το σωστό, μιας και η κεντροαριστερά μπορεί να μη συγκροτήθηκε αλλά τουλάχιστον οι μετακινηθέντες στο ΠΑΣΟΚ έκαναν «το κέφι τους» και δεν έχασαν την ευκαιρία να συμμετέχουν στην εκσυγχρονιστική κοσμογονία του Κώστα Σημίτη, η οποία, συγκρινόμενη με τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, του θυμίζει το… χρυσό αιώνα του Περικλή. Τελειώνοντας το πρωτότυπο άρθρο του, ελπίζει για τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε αριστερό κόμμα που, μεταξύ άλλων, θα μπορεί να υποδεχτεί «τα παιδιά που κατέβηκαν στους δρόμους τον Δεκέμβρη».
ρομώδες παραλήρημα λοιπόν για τον κ. Μπίστη η αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Παραλήρημα της ΚΟΕ είναι μήπως και η ύπαρξη 20 εκατομμυρίων ανέργων στην Ε.Ε.; Παραλήρημα έχει πιάσει τους απολυμένους που ξεσηκώνονται σε όλη την Ευρώπη; Παραληρηματικοί οι λαοί που, σχεδόν όποτε έγινε δημοψήφισμα, καταψήφισαν ευρωπαϊκές συνθήκες και ευρωσυντάγματα; Σε τρομώδη κατάσταση και οι νέοι που σε μια σειρά χώρες έχουν βγει στους δρόμους αποδοκιμάζοντας τους νόμους και τις πολιτικές που τους καταπιέζουν; Ή μήπως είναι παραληρηματική η διαπίστωση ότι, από κοινού και χωρίς αποχρώσεις, Δεξιά και Κεντροαριστερά στην Ευρώπη εφαρμόζουν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, προώθησαν τη συγκέντρωση του πλούτου, τις ιδιωτικοποιήσεις και την επισφάλεια;
ακώς βασανίστηκε ο κ. Μπίστης για την επιλογή του να αφήσει την Αριστερά από το 2000 και να προσεγγίσει το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη. Έχει δίκιο ότι η δουλειά των εκσυγχρονιστών έπιασε τόπο. Ενώ ο κ. Μπίστης «έκανε το κέφι του» δειλά στην αρχή με την «Α.Ε.Κ.Α.», συνεργαζόμενος αρχικά με το ΠΑΣΟΚ και ως υφυπουργός στη συνέχεια, η Ελλάδα όντως άλλαζε. Άλλαζε κυρίως για τους εργαζόμενους που ακριβώς αυτό το διάστημα είδαν τις εργασιακές σχέσεις να απορυθμίζονται, να γίνεται νόμος η ευελιξία, η ενοικιαζόμενη εργασία, τα ελαστικά ωράρια. Είδαν να μεγαλώνει η γενιά των 600 ευρώ, των ανασφάλιστων, των συμβασιούχων-ομήρων. Είδαν και να χάνονται δεκάδες ζωές εργατών στα ολυμπιακά κάτεργα, στους νέους παρθενώνες του νέου Περικλή. Είδαν και να δυναμώνει η νέα αριστοκρατία του πλούτου και των κάθε είδους διαπλεκόμενων. Είδαν τη ληστεία του αιώνα στο χρηματιστήριο να οδηγεί κάποιους λίγους να ζουν το δικό τους χρυσό αιώνα, την ίδια ώρα που εξανεμίζονταν εκατομμύρια από τις τσέπες πάρα πολλών. Είδαν και τις πόλεις να γεμίζουν ξένες υπηρεσίες, νέα σώματα καταστολής και χιλιάδες κάμερες που έμειναν για να μας παρακολουθούν και για να ψάχνουν τώρα να βρούν πού πήγαν εκατομμύρια ευρώ και δολάρια (C4I, SIEMENS κ.λπ.). Κακώς βασανιστήκατε, κ. Μπίστη, κι εσείς και ο σύντροφός σας ο κ. Τσουκάτος και τόσοι άλλοι… Μια χαρά το κάνατε το κέφι σας και είδατε τη δουλειά σας να πιάνει τόπο.
ροφητεύει ο κ. Μπίστης τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την πολιτική μας περιθωριοποίηση... Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν συμφωνίες πάνω σε πολιτικές θέσεις και προγράμματα, στην προοπτική να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία. Ο κ. Μπίστης, φαίνεται, κρίνει εξ ιδίων όταν προβλέπει την αποχώρηση όσων παραμένουν με το δέλεαρ κάποιας κοινοβουλευτικής έδρας. Εμείς του απαντάμε ότι ακόμα και αν διαψευστούμε και αν υπάρχουν ανάμεσα σε εμάς άνθρωποι που την πολιτική τους στράτευση την εξαρτούν από καρέκλες και αξιώματα, με το καλό ελπίζουμε να έρθουν να τον συναντήσουν από σήμερα κιόλας και εκείνον και την κ. Δαμανάκη και τον κ. Κουναλάκη και όλα τα αστέρια του εκσυγχρονισμού. Κανένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν πρόκειται να στείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο. Η πρόσφατη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η επιμονή του «Αριστερά και Ενωτικά», η επιμονή του στην υποστήριξη των κοινωνικών κινημάτων, η επιμονή του να είναι απέναντι από το δικομματισμό και δίπλα στους νέους και τους εργαζόμενους, δικαιώνεται.
άτι τελευταίο για τα «παιδιά που κατέβηκαν στους δρόμους τον Δεκέμβρη». Τα παιδιά αυτά δεν είναι πολύ διαφορετικά (μπορεί κάποια να είναι τα μικρά αδέρφια και ξαδέρφια τους) από τα παιδιά που είχαν κατέβει στους δρόμους το 2000 –τη χρονιά που εσείς αγκαλιάζατε το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, τότε που για να συναντήσει ο Σημίτης τον Κλίντον πνίγηκε η Αθήνα στα δακρυγόνα, ξυλοκοπήθηκαν εκατοντάδες παιδιά, δεκάδες σύρθηκαν στα δικαστήρια με ψεύτικες κατηγορίες–, από τα παιδιά που κατά εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωναν ενάντια στον πόλεμο του Μπους στο Ιράκ, το 2003 – τη χρονιά που εσείς ήσασταν υφυπουργός της κυβέρνησης που έδινε τα λιμάνια και τη Σούδα στους Αμερικάνους για να στέλνουν βόμβες στα σχολεία και τα νοσοκομεία της Βαγδάτης. Τα παιδιά του Δεκέμβρη δεν είναι πολύ διαφορετικά από τα παιδιά των καταλήψεων ενάντια στους εκσυγχρονιστικούς νόμους Σημίτη - Αρσένη, που και σε αυτά ο «σύγχρονος Περικλής» έστειλε τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς. Τα παιδιά του Δεκέμβρη, που εσείς τα καλείτε να κάνουν την οργή τους θετική πολιτική πράξη, μπαίνοντας στο χώρο υποδοχής του ΠΑΣΟΚ, έκαναν ήδη «θετικές πολιτικές πράξεις» όταν ο πρόεδρός σας άναβε κεριά στο Περιστέρι και θα ανακαλύψουν και καινούριες, μακριά, πολύ μακριά από τη λογική του «ρεαλισμού» και της ενσωμάτωσης. Μέχρι τότε, εσείς συνεχίστε το σκληρό αγώνα για να γίνει το ΠΑΣΟΚ σύγχρονο αριστερό κόμμα. Φαίνεται ότι από την πορεία σας στην Αριστερά σάς έχει μείνει το παλιό καλό σύνθημα: «Να είσαι ρεαλιστής, να ζητάς το αδύνατο».
Η Ελένη Σωτηρίου είναι μέλος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) και υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Επισκεπτες
