Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έγιναν στο περιβάλλον της επίθεσης της κυβέρνησης και της τρόικας, της μεγάλης κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής, της πολιτικής κρίσης που δοκιμάζει συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Τα εκλογικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τη ρευστότητα και τους μετασχηματισμούς, τις τάσεις και όχι τις παγιωμένες καταστάσεις. Τα μεγάλα ποσοστά της αποχής και του λευκού επιβεβαιώνουν την τεράστια κρίση εμπιστοσύνης προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων. Το «όλοι ίδιοι είναι» εντείνεται και δίνει τον τόνο. Είναι γενικευμένη η δυσαρέσκεια μεγάλων κομματιών της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας που δεν εκφράζονται από το σημερινό πολιτικό σύστημα.
Είναι δεδομένη όμως και η προσπάθεια να κυριαρχήσει η αποπολιτικοποίηση και η αδιαφορία στα πλαίσια μιας ευρύτερης «αμερικανοποίησης» του πολιτικού συστήματος. Η αποχή δεν είναι άσχετη από την απουσία ενός πολιτικού ρεύματος ανταγωνιστικού με το σημερινό σύστημα.
Η κίνηση Παπανδρέου με το δίλημμα που έθεσε κατάφερε να συγκρατήσει μια πολύ μεγαλύτερη εκλογική κατακρήμνιση που θα δημιουργούσε άμεσο πρόβλημα επιβίωσης της κυβέρνησης. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποκρύψει ούτε την εικόνα της απώλειας περίπου ενός εκατομμυρίων ψήφων από την κυβερνητική παράταξη, ούτε την πραγματικότητα της καταδίκης του μνημονίου από τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Αποφεύχθηκε όμως μια παταγώδης ήττα που θα έθετε σε άμεση αμφισβήτηση κάθε νομιμοποίηση της κυβέρνησης και κερδήθηκε χρόνος. Αυτός ο χρόνος μπορεί να εξαντληθεί γρήγορα κάτω από το βάρος των νέων μέτρων. Η κίνηση Παπανδρέου δεν θα είχε αποτελέσματα αν είχε υπάρξει ένα ρεύμα που να τοποθετεί πειστικά το αίτημα «να φύγει η κυβέρνηση» δείχνοντας μια άλλη προοπτική. Η ΝΔ εμφανίζει μια άνοδο των –καταποντισμένων στις βουλευτικές- ποσοστών της αν και χάνει εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. Η μεταμόρφωσή της σε «αντιμνημονιακή δύναμη» δεν πείθει. Το ΛΑΟΣ εμφάνισε πεσμένα ποσοστά που οφείλονται τόσο στη στάση του απέναντι στο μνημόνιο όσο και στις ευρύτερες εξελίξεις στην πολυκατοικία της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Τα επεισόδια της πολιτικής κρίσης θα συνεχιστούν. Η πολιτική ρευστότητα – στα όρια της πολτοποίησης – θα αναζητά λύσεις ώστε να προωθήσει αλλαγές προς μια πρωτοφανή συμπίεση των εργατικών, λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων χωρίς μεγάλες εκρήξεις και αναταραχές. Αυτό είναι το φόντο των συγκυβερνητικών, οικουμενικών και τεχνοκρατικών σεναρίων που προβάλλονται από πλευρές του επιχειρηματικού και πολιτικού κατεστημένου.
Οι δυνάμεις της αριστεράς μπορεί αθροιζόμενες να εμφανίζουν μια εικόνα συγκράτησης έως και επιτυχίας. Η άθροιση όμως δεν μπορεί να γίνει με απλή αριθμητική. Οι αριθμοί δεν μπορούν να κρύψουν την έλλειψη ενός πολιτικού ρεύματος οργάνωσης και συνάντησης των αντιστάσεων και ανάδειξης μιας άλλης προοπτικής. Οι εκλογές δεν αξιοποιήθηκαν από την αριστερά για να δυναμώσει η ιδέα και η προοπτική ενός μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής. Το ΚΚΕ εμφανίζεται εκλογικά κερδισμένο προβάλλοντας μια πολύ «καθαρή» εκλογική τακτική και αντίστοιχο πολιτικό λόγο.
Παραμένει όμως το αδιέξοδο μιας πολιτικής που δεν επιδιώκει την οικοδόμηση πραγματικού μετώπου και μαζικών – ενωτικών αγώνων. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΝ είδε το σχέδιο της «συνάντησης με το σοσιαλιστικό χώρο» να αποτυγχάνει αφού οι διεμβολισμοί απαιτούν μια ανεξάρτητη αριστερά με συγκροτημένο πρόγραμμα, κοινωνική δράση, διαχωριστικές γραμμές, πολιτική γραμμή και πρωτοβουλία. Χωρίς αυτούς τους όρους δεν είναι εύκολη η προοπτική ανάταξης του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την ύπαρξή του στα πλαίσια εκλογικών αναγκών. Η Δημοκρατική Αριστερά επιβεβαιώνει με την όλη παρουσία της το χαρακτήρα μιας «υπεύθυνης» συστημικής δύναμης, συμπληρωματικής στη διαχείριση της σημερινής κατάστασης και τα κυβερνητικά σενάρια.
Οι Οικολόγοι – Πράσινοι φαίνεται να κατοχυρώνονται σαν δύναμη μιας αποδεκτής και «εντός πλαισίων» απόρριψης της «κλασικής» πολιτικής. Τέλος η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε πανελλαδικά ψήφους αριστερών, συσπειρώνοντας τον κόσμο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αποτελώντας ταυτόχρονα δεξαμενή υποδοχής της δυσαρέσκειας από τις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο και ιδιαίτερα στο ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ. Θα αποτελέσει θετική εξέλιξη αν αυτή η ενίσχυση δεν συμβάλλει στην ενδυνάμωση της περιχαράκωσης αλλά σε διαδικασίες διαλόγου, ενότητας και αλλαγής.
Το ψηφοδέλτιο της «Ελεύθερης Αττικής» κατέγραψε ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα. Υπαρκτές αλλά δευτερεύουσες αιτίες του άσχημου αποτελέσματος αποτελούν προβλήματα σχετικά με τις σημαντικές οργανωτικές αδυναμίες, αλλά και ζητήματα εκλογικής τακτικής του συνδυασμού. Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν αντιστράφηκε η αρνητική εικόνα που δημιουργήθηκε από ΜΜΕ και κομματικούς μηχανισμούς. Ο επικεφαλής της Ελεύθερης Αττικής δέχτηκε όσο κανείς μια συντεταγμένη επίθεση κανιβαλισμού και ανθρωποφαγίας που αποσιωπούσε τα πολιτικά ζητήματα.
Η Ελεύθερη Αττική χρεώθηκε μια πολύμηνη ιστορία φθοράς, ίντριγκας, απαξίωσης και αναξιοπιστίας της αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και η Ελεύθερη Αττική αποτέλεσαν παράδειγμα ενός πολιτικού λόγου, αναγκαίου για τη συγκρότηση του αντίπαλου δέους στην τρόικα και το μνημόνιο. Το παράδειγμα αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει και να παρεμβαίνει. Υποτιμήθηκε όμως η κρίση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Και αυτό αναδείχτηκε πιο ισχυρό από την δύναμη της πολιτικής γραμμής ειδικά σε συνθήκες μιας σκληρής εκλογικής αναμέτρησης. Η ΚΟΕ στέκεται αυτοκριτικά σε αυτό το σημείο.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα υπήρξαν μια σειρά κινήσεις και σχήματα που κατάφεραν να συσπειρώσουν αγωνιζόμενες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και σε πολλές περιπτώσεις να έχουν θετικά εκλογικά αποτελέσματα. Οι δυνάμεις της ΚΟΕ έδωσαν τη μάχη των εκλογών μέσα από τέτοια ψηφοδέλτια προβάλλοντας την ανάγκη ενός ευρύτερου μετώπου αλλαγής. Για πρώτη φορά η ΚΟΕ εκλέγει αρκετούς δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους. Κυρίως όμως δυνάμωσαν δεσμοί ανάμεσα σε κομμάτια του αγωνιζόμενου δυναμικού των τοπικών κοινωνιών σε όλη την Ελλάδα. Αυτά αποτελούν παρακαταθήκη για τις αντιστάσεις και την οικοδόμηση του μετώπου.
Στις περιφέρειες και τους δήμους όπου θα διεξαχθεί εκλογική αναμέτρηση για δεύτερη Κυριακή, η ΚΟΕ καλεί σε καταψήφιση όλα εκείνα τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ με αποχή, άκυρο, λευκό όπου αναμετριούνται μεταξύ τους. Η ΚΟΕ στηρίζει στο δεύτερο γύρο και καλεί σε υπερψήφιση των παρακάτω ψηφοδελτίων: Κορτζίδης (Ελληνικό – Αργυρούπολη), Τζόκας (Καισαριανή), Γκότσης (Νέα Ιώνια) και Κοτσαμπάς – Λαϊκή Συσπείρωση (Πετρούπολη).
Η ΚΟΕ από την επόμενη μέρα των εκλογών θα συμβάλει:
- στην ανάπτυξη, ενδυνάμωση και σύνδεση των αντιστάσεων απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας.
- στην αναγκαία συνάντηση όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων για την αλλαγή πνευμάτων και καταστάσεων στο χώρο της αριστεράς και την οικοδόμηση μιας προοπτικής που να είναι και ενωτική, αλλά και ανταγωνιστική προς το σημερινό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
- στην ανάπτυξη ενός πραγματικού μετώπου αλλαγής για την απομάκρυνση της επικίνδυνης κυβέρνησης και γενικότερα για τη σωτηρία της χώρας και του λαού από το σημερινό κατήφορο της εξάρτησης, της κοινωνικής ισοπέδωσης και της χρεοκοπίας.
