Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ: Από το «σοσιαλισμό» στη βαρβαρότητα
Τα ανατριχιαστικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Παπανδρέου είναι επίθεση χωρίς προηγούμενο. Αποτελεί ιστορικά την μοναδική μείωση μισθών μετά την ναζιστική Κατοχή και είναι μια τεράστια ληστεία εισοδήματος με κόψιμο επιδομάτων και δώρων, πάγωμα συντάξεων, εξωφρενικούς φόρους.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου κήρυξε πόλεμο στην κοινωνία. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο ή θα ηττηθεί η κυβέρνηση ή θα εξοντωθούμε εμείς.
Είναι και κλέφτες και ψεύτες
Ο Παπανδρέου λέει ψέματα όταν βγάζει δεκάρικους λόγους για την πατρίδα. Όταν λέει ότι πολεμάει τους πλούσιους που κλέβουν το κράτος. Όταν –αφού δηλώσει ότι παραχωρήθηκε η εθνική μας κυριαρχία στις αγορές- κάνει κηρύγματα για τον πατριωτισμό.
Κυρίως λέει ψέματα για το αν τα μέτρα αυτά ήταν αναγκαία.
Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά την ασφυκτική πίεση των πραγματικών αφεντικών (της Μέρκελ, των τραπεζών, των χρηματαγορών), δεν ήταν αναγκαίο και αναπότρεπτο κακό.
Κι ας προσπαθούν να μας πείσουν με φανατισμό οι δημοσιογράφοι ότι «δεν γίνεται διαφορετικά».
Η άγρια επίθεση στην εργαζόμενη κοινωνία είναι συνειδητή επιλογή. Σχεδιάζεται με την προπαγάνδα των δελτίων ειδήσεων εδώ και 4 μήνες. Συντονίστηκε με τις απαιτήσεις των κερδοσκοπικών αγορών. Καθοδηγήθηκε και επιβλήθηκε από την ΕΕ, που όσο αίμα κι αν χύσει ο λαός, ζητάει κι άλλο.
Έχουμε μια κυβέρνηση των αγορών, των Βρυξελλών, των τραπεζών, των εμπόρων όπλων
Ο Παπανδρέου δεν μειώνει ούτε ένα ευρώ τους εξοπλισμούς, τις πολεμικές παραγγελίες, τις προμήθειες και το τρομακτικό κόστος που πληρώνουμε ως χώρα στους νταβατζήδες των φρεγατών που μπάζουν και των υποβρυχίων που γέρνουν. Περικοπές μόνο σε μισθούς και συντάξεις.
Ο Παπανδρέου δεν χτυπάει όμως όλη την κοινωνία: Οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο ούτε ένα ευρώ – απαλλάσσονται λόγω «εθνικής προσφοράς». Οι τράπεζες πληρώνουν αναλογικά λιγότερο φόρο από έναν εργαζόμενο των 900 € (15% οι τράπεζες, 25% ο μισθωτός). Μειώνονται 30% οι μισθοί, αλλά δεν αυξάνεται ούτε 0,1% η φορολογία στις επιχειρήσεις. Από την αύξηση της φορολογίας σε ΦΠΑ, καύσιμα, ρεύμα κλπ, το κράτος θα κερδίσει 2,4 δις. Αλλά από κανονική φορολόγηση όλων των δραστηριοτήτων της Εκκλησίας θα κέρδιζε 3 δις το χρόνο. Και οι ιδιοκτήτες καζίνο, πλοίων, ασφαλιστικών εταιρειών, ιδιωτικών κλινικών δεν πληρώνουν ΦΠΑ: Στην υγειά του κορόιδου…
Ο Παπανδρέου ως υπηρετικό προσωπικό του Βερολίνου και της Φραγκφούρτης εξήγγειλε την εξόντωση της κοινωνίας και η Μέρκελ του απάντησε ότι δεν θα δώσει ούτε ένα ευρώ. Δηλαδή δίνει το αίμα του εργαζόμενου και παίρνει 0 (μηδέν) ευρώ οικονομικής ενίσχυσης από τις Βρυξέλλες. Ακόμη και αυτά που η κυβέρνηση ζητάει, δεν είναι ενίσχυση αλλά δανεικά με το αζημίωτο για τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που «θα» μας δανείσουν.
Ο Παπανδρέου λέει ότι δεν βρίσκει η Ελλάδα δανεικά. Λέει ψέματα. Η Ελλάδα βρίσκει δανεικά, αλλά με πολύ υψηλό τόκο. Όμως ο ίδιος επέλεξε να δανειστεί με τρόπο που στέλνει τα spread και τα επιτόκια στα ύψη. Δεν θέλησε να δανειστεί με άλλη μέθοδο, πιο συμφέρουσα για το δημόσιο, διότι έτσι θα …δυσαρεστούσε τις αγορές.
Ο Παπανδρέου δεν είχε την αξιοπρέπεια να ζητήσει το ελάχιστο: Να μπορεί η Ελλάδα (και κάθε χώρα) να δανείζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στο ίδιο ή παραπλήσιο έστω επιτόκιο που δανείζεται η τελευταία εμπορική τράπεζα. Και αυτό θα μπορούσε να το πετύχει: Με εκβιασμό, με απειλή χρεοκοπίας, με απειλή παύσης πληρωμών…
Ο Παπανδρέου θέλει να μαζέψει με τα νέα μέτρα 4,8 δις €. Μέσα στο 2010 όμως, η χώρα θα πληρώσει 45 δις € σε τοκοχρεολύσια. Η κυβέρνηση επιλέγει να κάνει παύση πληρωμών στους μισθούς, στις συντάξεις, στην παιδεία και στην υγεία, αντί να κάνει παύση πληρωμών στους τοκογλύφους. Η προτεραιότητά της είναι να εξυπηρετήσει τους τόκους με αφαίμαξη της κοινωνίας.
Ας βγάλουν λοιπόν το σκασμό όσοι Πρετεντέρηδες προπαγανδίζουν το «αναγκαίο κακό» των μέτρων. Τίποτα το αναγκαίο δεν υπάρχει σε όλα τα παραπάνω.
Μια άλλη κυβέρνηση, μια άλλη πολιτική θα μπορούσε αν ήθελε -αντί να κάνει ευτυχισμένους τη Μέρκελ, τη Goldman Sachs, τους Financial Times και τον Όλι Ρεν- να υπερασπιστεί το λαό. Θα μπορούσε να βάλει χέρι στους πλούσιους. Θα μπορούσε να δυσαρεστήσει τις αγορές. Θα μπορούσε να διεκδικήσει από την ΕΕ. Θα μπορούσε να «εκβιάσει» τις ισχυρές χώρες που κέρδισαν αμύθητα ποσά από τα χρέη και τα ελλείμματα της Ελλάδας και τώρα στέλνουν τον λογαριασμό και απαιτούν μονομερή εξόφληση από τον κορόιδο εργαζόμενο.
Όχι όμως αυτή η κυβέρνηση.
Αυτή η κυβέρνηση, αυτός ο πρωθυπουργός, διάλεξε να μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός υπάλληλος των Βρυξελλών και των αγορών.
Ή τα μέτρα θα πέσουν, ή η κυβέρνηση
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Κανένα συγχωροχάρτι. Τις μέρες αυτές δεχόμαστε έναν πόλεμο συνειδήσεων:
Δεν φταίει το ΠΑΣΟΚ, φταίει μόνο η ΝΔ…
Δεν φταίει η ελληνική κυβέρνηση, φταίει η ΕΕ…
Δεν φταίει ο Παπανδρέου, φταίνε οι αγορές που κερδοσκοπούν…
Είναι ψέματα. Προσπαθούν να αποφύγουν την κοινωνική κατακραυγή. Να χρεώσουν αλλού τις επιλογές που έκαναν.
Ο εργαζόμενος κόσμος πρέπει από την απόγνωση, την απελπισία και το σοκ να περάσει στην ενεργητική αντίσταση. Αν δεν αγωνιστούμε σήμερα, αύριο θα πληρώσουμε ακόμη περισσότερα.
Αν σήμερα ο ψεύτης Παπανδρέου λέει ότι «βρίσκει στο δρόμο εργαζόμενους που του ζητάνε να θυσιάσουν το μισθό τους για την πατρίδα», αύριο θα «βρει στο δρόμο» εργαζόμενους που θα του ζητάνε να δουλεύουν τσάμπα μέχρι την κηδεία τους, να πουλήσουν το σπίτι τους ή να βγάλουν στο πεζοδρόμιο τη γυναίκα τους. Εννοείται για την …πατρίδα.
Αν δεν ξεσηκωθούμε, θα μας φτάσουν σε ακόμη χειρότερο σημείο.
Ως εδώ η χειμερία νάρκη, η αδιαφορία και η αυταπάτη ότι «εγώ θα τη βολέψω»
Τα μέτρα δεν αφορούν μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους. Μόνο από την αύξηση της φορολογίας, κάθε οικογένεια χάνει 1000 ευρώ ετησίως. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών ήδη δήλωσαν ότι η κρίση δεν είναι μόνο στο δημόσιο και ετοιμάζονται να ξεσαλώσουν εναντίον των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα.
Και φυσικά τα μεγαλύτερα θύματα είναι οι νεότεροι, είναι η νεολαία.
Η πραγματικότητα γίνεται εφιάλτης για τους νέους ανθρώπους, για τους νέους εργαζόμενους, για τους σημερινούς φοιτητές. Όνειρα, θυσίες και κόποι, αν λίγο πριν φαίνονταν να πηγαίνουν χαμένα, σήμερα πετιούνται στη φωτιά.
Έχουμε χιλιάδες λόγους να βγούμε στο δρόμο. Να καλέσουμε κι άλλους. Να γινόμαστε κάθε μέρα και περισσότεροι. Να ακυρώσουμε τα μέτρα ή να ακυρώσουμε την κυβέρνηση. Αλλιώς, σε 1-2 μήνες οι «αγορές» θα απαιτήσουν κι άλλο αίμα. Αλλιώς, όχι απλά θα ζήσουμε χειρότερα από τους γονείς μας, αλλά χειρότερα από όσο φοβόμαστε σήμερα.
Συνελεύσεις, Διαδηλώσεις, Καταλήψεις
ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και στο Σύμφωνο Σταθερότητας
Το φοιτητικό κίνημα δεν μπορεί να παρακολουθεί την εξόντωση της κοινωνίας από απόσταση. Μπορούμε και οφείλουμε να πυροδοτήσουμε μια τεράστια κοινωνική έκρηξη που να πάρει και να σηκώσει τους κλέφτες και τους ψεύτες. Να οργανώσουμε άμεσα, σήμερα, εδώ και τώρα, τους αγώνες ενάντια στα μέτρα κοινωνικής και οικονομικής ασφυξίας και στο Σύμφωνο Σταθερότητας που επέβαλε τα μέτρα αυτά.
Η φοιτητική αριστερά πρέπει να υπερβεί τον εαυτό της. Την ώρα αυτή δεν έχουν νόημα οι διαχωρισμοί, οι ηλίθιοι εμφύλιοι, οι πολύωρες αναλύσεις και οι μικρόκοσμοι.
Να οργώσουμε από κοινού τις σχολές. Να αποκαλύψουμε τη χρεοκοπία της πολιτικής του δικομματισμού και να οργανώσουμε την πάλη. Είναι αδιέξοδη η λογική της περιχαράκωσης, της ξεχωριστής συγκέντρωσης, της διαφορετικής ώρας, της άλλης πλατείας, του διαχωρισμού μόνο και μόνο για να αποδείξω ότι υπάρχω.
Καλούμε άμεσα τη φοιτητική αριστερά να διαμορφώσει κοινά πλαίσια αγώνα και με αυτά οι Γενικές Συνελεύσεις να πάρουν αποφάσεις για πορείες, καταλήψεις, κινήσεις ενότητας και συντονισμού. Να κάνουμε τις σχολές, κέντρα αγώνα όλου του λαού.
Η κατάσταση είναι δραματική και απαιτεί τολμηρές αποφάσεις. Όμως ο πόλεμος που μας κήρυξε η κυβέρνηση δεν έχει λήξει και η κρίσιμη μάχη είναι μπροστά μας. Όλοι στους δρόμους.
